Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego

Kwestia dotyczy ustalenia wartości początkowej budynku oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni tej nieruchomości wynoszącemu 30%; dotyczącej zastosowania rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%.

sygnatura: 1426/US300/415-37/07/KCz

autor: Urząd Skarbowy w Siedlcach

data: 2007-09-07

słowa kluczowe:

POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.), w związku ze złożonym przez Pana M. , wnioskiem z dnia 28.06.2007r. (data wpływu 29.06.2007r.)w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii dotyczącej dokonywania odpisów amortyzacyjnych budynku użytkowo-mieszkalnego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach uznaje stanowisko wnioskodawcy w części dotyczącej ustalenia wartości początkowej budynku oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni tej nieruchomości wynoszącemu 30% -za prawidłowe; w części dotyczącej zastosowania rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5% - za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Działając zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007r. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.) , stosownie do swojej właściwości, m. in. naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast zgodnie z § 2 tegoż art. 14a cyt. wyżej ustawy składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. W złożonym wniosku, Pan M. informuje, iż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami. Rozpoczął pracę przy budowie budynku mieszkalno-użytkowego, który w 70% będzie wykorzystywany na własne cele mieszkaniowe, natomiast w 30% do prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych (PIT-36-podatek liniowy). Powyższy podział wynika z dokumentacji projektowej, nie wynika z dokumentacji kosztorysowej.

Zdaniem wnioskodawcy, budowany budynek, którego część będzie miała charakter użytkowy stanowi środek trwały wytworzony we własnym zakresie. Wartością początkową tego budynku będzie suma wszystkich wydatków poniesionych na wybudowanie zarówno części mieszkalnej, jak i użytkowej, natomiast odpisy amortyzacyjne będą dokonywane jedynie od części budynku ,odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej , wykorzystywanej do prowadzonej działalności , do ogólnej powierzchni nieruchomości. Zatem odpisy amortyzacyjne będą dokonywane od 30% wartości początkowej, przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacji w wysokości 2,5%, właściwej dla budynków handlowo-usługowych (KŚT-103).Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko strony, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach, stwierdza co następuje:

W myśl przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art.22c stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Zgodnie z przepisami art. 22c pkt 2 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu. Klasyfikując lokal użytkowy usytuowany w budynku, w którym większość stanowi część mieszkalna, zgodnie z uwagami szczegółowymi zawartymi w Klasyfikacji Środków Trwałych, a dotyczącymi Grupy 1 ,,Budynki i lokale" zawartymi w części III rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.12.1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych /KŚT (Dz. U. Nr 112 poz.1317 ze zm.), w przypadku budynków o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju, decyduje głównie jego przeznaczenie. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych . W przypadku gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny- zgodnie z jego przeznaczeniem.

Przepisy art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią, że jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana- odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu. Z zapisów art. 22g ust. 1 pkt 2 cytowanej wyżej ustawy wynika, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie- koszt wytworzenia, którym jest stosownie do przepisów ust. 4 ww. artykułu -wartość , w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych : rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych , w szczególności odsetek od pożyczek i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa wyżej, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika (art. 22g ust. 9 ustawy). Z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik do ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz.176 z późn. zm.) wynika, że roczna stawka amortyzacyjna dla budynków i lokali mieszkalnych stanowi 1,5%, natomiast dla budynków niemieszkalnych-2,5%. Z przedstawionego przez Pana M. stanu faktycznego wynika, że budynek w 70% jest wykorzystywany na cele mieszkalne, a w 30% na cele prowadzonej działalności gospodarczej.- mając na uwadze powołane wyżej przepisy budynek ten należałoby zakwalifikować jako budynek mieszkalny i zastosować roczną stawkę amortyzacyjną w wysokości 1,5%. Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem tutejszego organu, stanowisko wnioskodawcy w części dotyczącej ustalenia wartości początkowej środka trwałego oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni tej nieruchomości wynoszącemu 30% uważa się za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej zastosowania rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5% za nieprawidłowe. Powyższa interpretacji dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej- do czasu jej zmiany lub uchylenia.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY