Czy Spółka musi odrębnie udokumentować nieściągalność każdej wierzytelności przysługujących jej wobec dłużnika, czy też będzie uznane za wystarczające postanowienie komornika o nieściągalności dwóch z jedenastu wierzytelności wymienionych w opisie stanu faktycznego, aby odpisać je obecnie jako nieściągalne i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

sygnatura: IPPB3/423-501/09-2/JB

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2009-10-08

Wniosek ORD-IN: [ 476 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.08.2009r. (data wpływu 31.08.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka musi odrębnie udokumentować nieściągalność każdej wierzytelności przysługujących jej wobec dłużnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.08.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka musi odrębnie udokumentować nieściągalność każdej wierzytelności przysługujących jej wobec dłużnika, czy też będzie uznane za wystarczające postanowienie komornika o nieściągalności dwóch z jedenastu wierzytelności wymienionych w opisie stanu faktycznego, aby odpisać je obecnie jako nieściągalne i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp z o.o. (zwana dalej Spółką) w latach 2007-2008 świadczyła firmie ,,P" Sp. z o.o. (zwaną dalej Dłużnikiem) usługi przewozowe oraz usługi dodatkowe na podstawie zawartej umowy. Ponadto Spółka wydzierżawiała Dłużnikowi teren zgodnie z zawartą umową dzierżawy. Jednocześnie Dłużnik korzystał z terenów należących do Spółki bez zawartej umowy, za co Spółka obciążała Dłużnika opłatą za bezumowne korzystanie z terenu na podstawie wspólnych uzgodnień. W związku z nie uiszczaniem zapłaty przez Dłużnika w wyznaczonych terminach, Spółka dochodziła należności na drodze sądowej.

Ogólna kwota nieuregulowanych należności spornych kierowana była do Sądu etapowo, tj:

1. w dniu 29 listopada 2007r. wniesiono pozew o zapłatę należności za świadczone usługi dodatkowe,
2. w dniu 03 stycznia 2008r. wniesiono pozew o zapłatę należności za świadczone usługi przewozowe,
3. w dniu 10 stycznia 2008r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu noty odsetkowej,
4. w dniu 24 stycznia 2008r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu uszkodzenia wagonów,
5. w dniu 31 stycznia 2008r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu bezumownego korzystania z terenu,
6. w dniu 31 stycznia 2008r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu dzierżawy terenu,
7. w dniu 6 maja 2008r. wniesiono pozew o zapłatę należności za świadczone usługi dodatkowe,
8. w dniu 21 sierpnia 2008r. wniesiono pozew o zapłatę należności za świadczone usługi przewozowe,
9. w dniu 21 sierpnia 2008r. wniesiono pozew o zapłatę należności za świadczone usługi dodatkowe,
10. w dniu 31 stycznia 2008r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu noty odsetkowej,
11. w dniu 15 stycznia 2009r. wniesiono pozew o zapłatę należności z tytułu bezumownego korzystania z terenu.

Powyższe wierzytelności zostały potwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego.

Ze względu na brak majątku Dłużnika komornik wydał w 2008 roku dwa postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Postanowienia dotyczyły należności wskazanych powyżej w pkt 2) oraz pkt 5). W obu postanowieniach postępowanie egzekucyjne zostało umorzone na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. W związku z powyższym na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka w 2008 roku odpisała i zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu kwotę netto (baz podatku VAT) należności w stosunku do których otrzymała postanowienia organu egzekucyjnego.

W siedzibie Dłużnika nie jest podejmowana korespondencja, w toku prowadzonych postępowań egzekucyjnych komornik ustalił, iż aktualna siedziba dłużnika nie jest znana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka musi odrębnie udokumentować nieściągalność każdej wierzytelności przysługujących jej wobec dłużnika, czy też będzie uznane za wystarczające postanowienie komornika o nieściągalności dwóch z jedenastu wierzytelności wymienionych w opisie stanu faktycznego, aby odpisać je obecnie jako nieściągalne i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...

Stanowisko Wnioskodawcy

Postanowienie o umorzeniu egzekucji wobec części wierzytelności w sposób wystarczający dokumentuje nieściągalność całości wierzytelności od tego samego, niewypłacalnego dłużnika, a co za tym idzie może ona, pod warunkiem uprzedniego jej zarachowania do przychodów należnych, zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym o osób prawnych.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit.a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo 2. postanowieniem sądu o

1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub
3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

W myśl art. 824 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964r. Nr 43, poz.296 ze zm.) postępowanie egzekucyjne umarza się w całości lub części z urzędu:

1. jeżeli okaże się, że egzekucja nie należy do organów sądowych;
2. jeżeli wierzyciel lub dłużnik nie ma zdolności sądowej albo gdy egzekucja ze względu na jej przedmiot lub na osobę dłużnika jest niedopuszczalna;
3. jeżeli jest oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych.

W świetle powyższego, należy stwierdzić że wymienione przez Spółkę postanowienie komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w trybie art. 824 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego, wypełniają przesłankę udokumentowania nieściągalności wierzytelności, zawartą w art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, należy podkreślić, iż aby wierzytelność mogła być uznana za koszt w rachunku podatkowym, z wydawanych w ramach postępowania egzekucyjnego postanowień organów egzekucyjnych powinien wynikać fakt braku majątku dłużnika na zaspokojenie choćby części określonej wierzytelności i uznanie jej za nieściągalną, a w konsekwencji zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec tego, w przypadku gdy podatnik wystąpi do organu postępowania egzekucyjnego o egzekucję portfela wierzytelności wobec tego samego dłużnika, a postanowienie o nieściągalności, w trybie art. 824 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego będzie dotyczyło tylko części wierzytelności, należy uznać że pozostałe wierzytelności, są również nieściągalne. Dowodem zatem, do uznania pozostałych wierzytelności, za koszty uzyskania przychodów będzie postanowienie o nieściągalności części wierzytelności, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.