Czy wydatek na zakup artykułów spożywczych, zakupywane dla potrzeb sekretariatu w celu poczęstowania klientów, kontrahentów mogą być uznawane za koszty uzyskania przychodu?

sygnatura: IPPB5/423-520/09-2/JC

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2009-09-23

Wniosek ORD-IN: [ 450 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10.08.2009 r. (data wpływu 31.08.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dla potrzeb sekretariatu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.08.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów wydatków dla potrzeb sekretariatu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka dokonuje zakupów artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu tj. kawa, herbata, napoje niealkoholowe, słodycze, kanapki. Artykuły te są m.in. podawane kontrahentom, klientom podczas spotkań biznesowych, podczas szkoleń produktowych czy też podczas targów i wystaw. Po zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w 2006 r., Spółka w/w wydatki kwalifikuje jako koszty niestanowiące kosztu uzyskania przychodu traktując jako koszt reprezentacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek na zakup artykułów spożywczych wymienionych w opisie stanu faktycznego zakupywane dla potrzeb sekretariatu w celu poczęstowania klientów, kontrahentów mogą być uznawane za koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, zakupy artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu tj. kawa, herbata, napoje niealkoholowe, słodycze, kanapki winny być uznawane za koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, aby uznać wydatki za koszt uzyskania przychodu należy spełnić dwa warunki:

1. wydatki zostały poniesione w celu uzyskania przychodu (art. 15 ust.1 updop)
2. wydatki poniesione nie mieszczą się w zakresie żadnego z wyłączeń wskazanych w art. 16 ust. 1 updop.

Spółka w swoim działaniu nastawiona jest na maksymalizację zysków i w tym celu podejmuje szereg działań, które mają wspomagać osiąganiu wytyczonego celu. Zakup artykułów spożywczych, oferowanych kontrahentom, potencjalnym klientom podczas spotkań biznesowych, podczas pokazów na targach czy też podczas szkoleń organizowanych dla dealerów i klientów, ma również służyć temu celowi, poprzez zapewnienie optymalnych warunków pracy czy odbywanych spotkań, wpływających na ich sprawny przebieg i efektywność. W takim wypadku należy tu wykazać, iż wydatki te są zgodne z założeniem art. 15 ust. 1 updop.

Mocą art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatki reprezentacyjne podatnika, poniesione w szczególności na zakup artykułów spożywczych i napojów. Biorąc pod uwagę, że przepisy prawa nie definiują pojęcia reprezentacji, należy w tym zakresie odnieść się do potocznego rozumienia tego terminu. Zgodnie z definicją przytoczoną w ,,Słowniku języka polskiego PWN" pod red. prof. Mieczysława Szymczaka, reprezentacja oznacza ,,okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (t. III str. 45), zaś termin ,,okazały" definiowany jest jako ,,wspaniały, imponujący wygląd, obfitość, wystawność, przepych, wspaniałość" (t. II, str. 479), a ,,wystawny" jako ,,świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty, wspaniały, suty" (t. III, str. 793). Pojęcia te w sposób oczywisty odnoszą się więc do realiów życia społecznego, powszechnego odbioru zachowań tego, czy stanowią one rozpowszechniony standard, czy też wykraczając poza ten standard, uznawane są za wyszukane i zwracające uwagę.

Analizując regulację art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, konieczne jest więc w pierwszej kolejności określenie powszechnie obowiązujących standardów zachowań w kontaktach handlowych. Obecnie zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania - zwłaszcza dłuższego - napoju, kanapek czy drobnych słodyczy nie jest z pewnością traktowane jako przejaw szczególnej okazałości, a jedynie zwykłych dobrych manier. Na podstawie omawianej regulacji nie sposób przyjąć, że reprezentację stanowi każde działanie mające na celu utrzymanie pozytywnego wizerunku podatnika, czy też ochronę przed wywołaniem negatywnego wrażenia. Charakter taki będą miały jedynie te działania, które obecnie mogą zostać uznane za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach (por. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 lutego 2008 roku, sygn. akt ITPB1/415-604/07/DP). Poczęstunek, o którym mowa jest nieodłącznym elementem spotkania czy szkolenia, służy głównemu celowi jakim jest dokonanie określonych uzgodnień z kontrahentem, przekazanie mu określonych informacji na temat działalności podatnika - ma umożliwiać sprawne i kulturalne przeprowadzanie spotkań z kontrahentami, nie stanowi zaś celu samego w sobie (por. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 18 lutego 2008 roku, sygn. akt IP-PB3-423-471/07-2/DG, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 11 września 2007 roku, sygn. akt 1472/ROP1/423-238/07/MF, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2006 roku, sygn. akt II FSK 1008/05).

Takie stanowisko wnioskodawcy potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 15.09.2008 r. nr ILPB3/423-364/08-2/MC, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2008 r. nr IBPB1/415-313/08/MW (KAN-3829/04/08).

Wobec powyższych argumentów, Spółka wnioskuję aby wydatki na zakup artykułów spożywczych móc uznać za koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. ,,Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka dla potrzeb sekretariatu dokonuje zakupów artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, napoje bezalkoholowe, słodycze, kanapki. Artykuły te są podawane kontrahentom, klientom podczas spotkań biznesowych, podczas szkoleń produktowych czy też podczas targów i wystaw.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Spółkę dla potrzeb sekretariatu stanowią zwyczajowy poczęstunek kontrahentów, klientów i jako należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje