Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

Czy Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów wydatki na podróż służbową pracownika, w tym na bilet powrotny z podroży służbowej w sytuacji gdy za zgodą pracodawcy pracownik przedłużył podróż służbową i za czas pobytu prywatnego sam ponosił wydatki?

sygnatura: IPPB5/423-414/09-4/JC

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2009-10-02

słowa kluczowe:delegacja, koszty uzyskania przychodów, podróż służbowa (delegacja), pracownik

Wniosek ORD-IN: [ 199 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10.07.2009 r. (data wpływu 22.07.2009 r.) oraz piśmie z dnia 24.09.2009 r. (data nadania 29.09.2009 r., data wpływu 01.10.2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-414/09-2/JC z dnia 21.09.2009 r. (data nadania 21.09.2009 r., data doręczenia 23.09.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na podróż służbową pracownika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.07.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów wydatków na podróż służbową pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka stosownie do ustawy o radiofonii i telewizji uzyskuje przychody m.in. z abonamentu, reklamy i sponsoringu, sprzedaży licencji filmowych i udzielania praw do wyprodukowanych i nadanych na antenie programów telewizyjnych.

W celu realizacji misji nadawcy Spółka realizuje programy telewizyjne jak również informuje na antenie o interesujących wydarzeniach w całym świecie.

Aby uzyskać m.in. takie informacje nadane następnie na antenie wysyłani są na delegacje pracownicy lub współpracownicy do produkcji programów telewizyjnych.

Pracownicy wysyłani są w delegacje do wykonania konkretnego zadania na polecenie pracodawcy co formalnie odzwierciedlone jest na odpowiednim druku (polecenie wyjazdu służbowego).

Stosownie do przepisów art. 775 § 1 Kodeksu pracy, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą.

W myśl tych przepisów Spółka zobowiązana jest ponieść wszelkie koszty podróży służbowej (dojazdu, powrotu, pobytu na miejscu, ewentualne koszty leczenia).

Jednak w Spółce wystąpiły sytuacje, iż za zgodą pracodawcy delegowani pracownicy przedłużali delegacje, po realizacji celu służbowego za zgodą pracodawcy przedłużali pobyt dla realizacji celów prywatnych. W związku z powyższym Spółka stosowała następujący sposób rozliczenia delegacji.

Do czasu wykonania zadań przez pracowników Spółka pokrywała wszystkie koszty pobytu delegowanego, a po tym terminie (czyli po wykonaniu zadań określonych w poleceniu służbowym), delegowany pokrywał dalsze koszty pobytu indywidualnie przejmując na siebie dalsze koszty pobytu.

Nastąpiło swego rodzaju połączenie podróży służbowej i prywatnej, podróż powrotną pracownik odbywa na koszt pracodawcy.

Koszt pobytu prywatnego, w tym ewentualnego ubezpieczenia lub leczenia, ponosi w całości pracownik. Pracownik także ponosi wszelkie dodatkowe koszty, np. związane z przebukowaniem biletu lotniczego na inny dogodny dla pracownika termin. Należy wspomnieć, iż są to przypadki sporadyczne ale jednak mają miejsce.

Spółka w koszty uzyskania przychodu zaliczała koszty poniesione przez pracownika w czasie wykonywania zadań służbowych, oraz koszty przylotu i odlotu. Traktując te wydatki jako poniesione w celu uzyskania przychodu i zgodne z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów wydatki na podróż służbową pracownika, w tym na bilet powrotny z podroży służbowej w sytuacji gdy za zgodą pracodawcy pracownik przedłużył podróż służbową i za czas pobytu prywatnego sam ponosił wydatki...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka uważa, iż poniesione wydatki należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl tego przepisu kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 .

Obowiązujące przepisy prawa tj. Kodeks Pracy, rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków określania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. nr 236, poz. 1991 ze zm.), ani regulacje wewnętrzne nie przewidują łączenia podróży służbowej pracowników z pobytem prywatnym.

Jednak taki sposób postępowania nie jest zabroniony przez przywołane przepisy. Pracownicy delegowani w podróż na łączenie pobytu służbowego z prywatnym mają zgodę kierownictwa jednostki.

Ponadto uważamy, że stosownie do przepisów o podróżach służbowych pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi zwrot kosztów za środek lokomocji z tytułu powrotu z podroży służbowej w tym m.in. na samolot (wydatek na bilet lotniczy i tak by został poniesiony przez Spółkę i nie ma znaczenia czy pracownik przedłużył pobyt czy nie).

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że skoro przepisy prawa podatkowego nie zakazują łączenia podroży służbowej z wyjazdem prywatnym a pracownik uzyskuje zgodę kierownictwa i nie są na jego rzecz ponoszone w części prywatnej podróży dodatkowe koszty, sam je ponosi w tym koszty ewentualnego przebudowania biletu lotniczego to naszym zdaniem skoro Spółka i tak by poniosła wydatek na podróż powrotną, to zasadnym jest zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodu( tj. kosztu biletu lotniczego wystawionego z tytułu powrotu podróży służbowej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia podróży służbowej, należy odnieść się do definicji zawartej w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Podróży służbowej dotyczy również:

  • rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
  • rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.) - art. 775 § 4 Kodeksu pracy.

W odniesieniu do wydatków związanych z wyjazdami służbowymi pracowników należy podkreślić, że w katalogu przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, tj. emisji programów telewizyjnych, Spółka wysyła swoich pracowników w delegacje do wykonania konkretnego zadania (uzyskanie informacji nadawanych następnie na antenie).

Stosownie do przepisów Kodeksu pracy Wnioskodawca ponosi wszelkie koszty podróży służbowej tj. dojazd, powrót, pobyt na miejscu, leczenia.

Zdarza się, iż po realizacji celu służbowego, za zgodą pracodawcy pracownicy przedłużają pobyt dla realizacji celów prywatnych. W czasie wykonywania zadań służbowych przez pracowników Spółka pokrywa wszystkie koszty pobytu delegowanego. Natomiast koszt pobytu prywatnego, ponosi w całości pracownik.

Przepisy prawa podatkowego nie zakazują łączenia podróży służbowej z wyjazdem prywatnym. Wobec powyższego, Spółka prawidłowo zalicza do kosztów uzyskania przychodów wydatki na podróż służbową pracownika, w tym na bilet powrotny, w sytuacji gdy za zgodą pracodawcy pracownik przedłużył podróż służbową i za czas pobytu prywatnego sam ponosił określone wydatki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY