Na podstawie art. 3 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym (Dz. U. z 1963 r. Nr 11, poz. 60 z późniejszymi zmianami) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Rzemieślnicy opłacający podatki obrotowy i dochodowy w formie ryczałtu, z wyjątkiem karty podatkowej, jeżeli przy wykonywaniu działalności zarobkowej używają do produkcji lub świadczenia usług materiałów wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia, są obowiązani posiadać oraz przechowywać dowody zakupu tych materiałów. Obowiązek posiadania i przechowywania dowodów zakupu nie dotyczy produktów lub półfabrykatów wykonanych z materiałów wymienionych w wykazie, jeżeli te produkty lub półfabrykaty nie są w nim wymienione.

2. Obowiązek określony w ust. 1 nie dotyczy rzemieślników wykonujących usługi dla ludności, jeżeli obrót z wykonywania tych usług wynosi co najmniej 85% ogólnego obrotu rocznego. Za usługi dla ludności uważa się usługi określone w przepisach o rozwoju usług.

3. Dowody zakupu materiałów powinny odpowiadać warunkom określonym w art. 103 ust. 2 bądź 3 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym (Dz. U. z 1963 r. Nr 11, poz. 60 z późniejszymi zmianami).

§ 2. 1. Rzemieślnicy określeni w § 1, na których ciąży obowiązek posiadania dowodów zakupu materiałów, są obowiązani prowadzić ewidencję tych dowodów w książkach ewidencji zakupów.

2. Karty książki ewidencji zakupów powinny być ponumerowane.

3. Przed rozpoczęciem zapisów książka ewidencji zakupów powinna być przedstawiona przez rzemieślnika do poświadczenia organowi administracji państwowej stopnia powiatowego, właściwemu według siedziby zakładu rzemieślniczego.

4. Dowody zakupu powinny być kolejno numerowane i wpisywane do ewidencji w kolejności numeracji.

5. Zapisy ewidencyjne powinny zawierać numer kolejny, datę wpisu, imię i nazwisko (nazwę firmy) sprzedawcy (dostawcy) i jego dokładny adres, oznaczenie rodzaju i ilości materiału, datę i numer dowodu zakupu oraz kwotę należności. W wypadku określonym w art. 103 ust. 3 dekretu o postępowaniu podatkowym zapisy ewidencyjne mogą nie zawierać danych dotyczących sprzedawcy (dostawcy) i jego adresu. Zapisy ewidencyjne powinny być dokonywane atramentem, ołówkiem kopiowym lub długopisem.

6. Po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego należy zsumować zapisy ewidencyjne dotyczące kwot należności, a po zakończeniu roku podatkowego sporządzić na oddzielnej karcie ogólne roczne zestawienie kwot należności za nabyte materiały.

7. Rzemieślnik obowiązany jest złożyć książkę ewidencji zakupów właściwemu terenowemu organowi administracji państwowej (ust. 3) w terminie do dnia 15 stycznia roku następującego po roku podatkowym.

§ 3. 1. Zapisy ewidencyjne powinny być dokonywane w dniu przyjęcia materiałów do zakładu (magazynu).

2. Jeżeli materiały zostały przyjęte do zakładu (magazynu) przed otrzymaniem dowodu zakupu, należy sporządzić szczegółowy opis materiałów, zawierający imię, nazwisko (firmę) i adres dostawcy, ilość i rodzaj materiałów, oraz dokonać zapisu w książce ewidencji zakupów na podstawie sporządzonego opisu. Opis powinien być przechowywany jako dowód wewnętrzny zakupu i połączony z otrzymanym następnie dowodem zakupu.

§ 4. 1. Rzemieślnicy określeni w § 2 ust. 1 są obowiązani przed zaprowadzeniem ewidencji i na koniec każdego roku podatkowego, a także w razie zakończenia działalności zarobkowej, sporządzić spis z natury materiałów określonych w wykazie i wpisać go do książki ewidencji zakupów.

2. Pierwopisy spisu z natury materiałów powinny zawierać dane ilościowe według rodzajów lub grup rodzajowych i gatunków albo według jednostkowych cen nabycia, jeżeli są one różne dla materiałów należących do tego samego rodzaju. Przed wznowieniem transakcji po sporządzeniu spisu z natury materiałów pierwopisy powinny być ponumerowane, zszyte i na ostatniej stronie zaopatrzone w datę i czytelny podpis osoby lub osób, które je sporządziły. Pierwopisy powinny być sporządzone atramentem, ołówkiem kopiowym lub długopisem.

§ 5. Obowiązek posiadania dowodów zakupu, o których mowa w § 1, nie obejmuje materiałów powierzonych przez osoby zamawiające wykonanie określonego świadczenia oraz odpadów z tych materiałów, jeżeli odpady te nie mogą być użyte w danym zakładzie do produkcji lub świadczenia usług, z tym jednak że w czasie kontroli rzemieślnik powinien wskazać osobę (firmę), która powierzyła mu materiał.

§ 6. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 lipca 1970 r. w sprawie obowiązku posiadania rachunków dotyczących zakupu niektórych materiałów przez podatników opłacających podatki obrotowy i dochodowy w formie ryczałtu (Dz. U. Nr 18, poz. 152).

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1975 r.