Na podstawie art. 9 pkt 1 i 2, art. 18 ust. 3 oraz art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 27, poz. 111), art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym (Dz. U. z 1972 r. Nr 53, poz. 339, z 1976 r. Nr 40, poz. 231 i z 1980 r. Nr 27, poz. 111) oraz art. 4 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń (Dz. U. Nr 7, poz. 41 z późniejszymi zmianami) zarządza się, co następuje:

§ 1. Osoby duchowne osiągające przychody z opłat stuły i innych opłat otrzymywanych w związku z pełnionymi funkcjami opłacają od tych przychodów podatek dochodowy w formie ryczałtu, na zasadach określonych rozporządzeniem.

§ 2. 1. Roczne stawki ryczałtu wynoszą:

2. Liczbę mieszkańców przyjmuje się według stanu na dzień 1 stycznia roku podatkowego.

§ 3. 1. Wikariusze lub inni duchowni pełniący czasowo funkcje proboszczów opłacają ryczałt według stawek określonych w § 2 ust. 1 pkt 1.

2. Osoby duchowne kierujące jednostkami kościelnymi posiadającymi samodzielną administrację w wydzielonej części parafii (wikariaty eksponowane, kuracje, lokacje itd.) opłacają ryczałt według stawek określonych w § 2 ust. 1 pkt 1, właściwych dla liczby mieszkańców tej części parafii; proboszcz parafii opłaca w takim wypadku ryczałt według stawki odpowiadającej liczbie mieszkańców, zmniejszonej o liczbę mieszkańców wydzielonej części parafii.

3. Rektorzy i inne osoby duchowne kierujące jednostkami kościelnymi posiadającymi samodzielną administrację bez wydzielonej części parafii, a także katecheci, opłacają ryczałt według stawek określonych w § 2 ust. 1 pkt 2 dla parafii o liczbie mieszkańców do 3.000, w zależności od siedziby kierowanej jednostki lub miejsca zatrudnienia.

4. Osoby duchowne nie pełniące funkcji proboszczów, wikariuszy, rektorów i katechetów, które osiągają przychody wymienione w § 1 (z misji, rekolekcji, opłat - stypendium za odprawianie mszy oraz innych posług religijnych) i zgłoszą obowiązek podatkowy w podatku dochodowym, opłacają ryczałt według stawek określonych w § 2 ust. 1 pkt 2 dla parafii o liczbie mieszkańców do 3.000, w zależności od miejsca zamieszkania.

§ 4. Właściwy organ podatkowy odpowiednio obniża stawki ryczałtu, o których mowa w § 2 ust. 1, jeżeli liczba wyznawców na danym terenie stanowi mniejszość w ogólnej liczbie mieszkańców.

§ 5. Osoby duchowne opłacają ryczałt bez wezwania w równych ratach:

§ 6. 1. W razie rozpoczęcia wykonywania funkcji w ciągu roku podatkowego ryczałt za pierwszy miesiąc ustala się w pełnej wysokości należnej za ten miesiąc, chyba że wykonywanie funkcji rozpoczęto po dniu 15 tego miesiąca.

2. W razie zaprzestania na stałe wykonywania funkcji w ciągu roku podatkowego i zgłoszenia tego organowi podatkowemu, ratę ryczałtu za ostatni miesiąc wykonywania funkcji pobiera się w pełnej wysokości należnej za ten miesiąc, chyba że zaprzestanie wykonywania funkcji nastąpiło przed dniem 16 tego miesiąca.

3. W razie przerwy w wykonywaniu funkcji trwającej dłużej niż jeden miesiąc i zawiadomienia o tym właściwego organu podatkowego w ciągu 3 dni od rozpoczęcia przerwy nie pobiera się ryczałtu za pełne kalendarzowe miesiące przerwy.

§ 7. 1. W razie zmiany miejsca wykonywania funkcji w ciągu roku podatkowego osoba duchowna obowiązana jest w terminie 7 dni zawiadomić o tym organy podatkowe właściwe według dotychczasowego i nowego miejsca wykonywania funkcji oraz podać dane niezbędne do ustalenia wysokości ryczałtu według nowego miejsca wykonywania funkcji. Obowiązek zawiadomienia dotyczy również odpowiednio osób, których charakter wykonywanej funkcji ulega zmianie w ciągu roku podatkowego.

2. W wypadkach określonych w ust. 1 organ podatkowy, ustalając wysokość ryczałtu za okres do końca roku podatkowego, stosuje odpowiednio przepis § 6 ust. 1.

§ 8. Osoby duchowne opłacające ryczałt zwolnione są od obowiązku składania zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego w roku ubiegłym dochodu ze źródła przychodu objętego ryczałtem. W razie osiągania przez te osoby dochodów z innych źródeł, dochody te podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach; do dochodu osiągniętego z tych źródeł przychodów stosuje się stopę podatku odpowiadającą dochodowi osiągniętemu także ze źródła objętego ryczałtem.

§ 9. 1. Osoby duchowne mogą zrzec się opłacania ryczałtu i opłacać podatek dochodowy na ogólnych zasadach, zawiadamiając o tym właściwy organ podatkowy w terminie 7 dni od otrzymania decyzji w sprawie zastosowania ryczałtu.

2. Osoby duchowne opłacające podatek dochody na ogólnych zasadach obowiązane są prowadzić księgę podatkową według ustalonego wzoru. W razie zrzeczenia się opłacania ryczałtu w ciągu roku podatkowego obowiązek założenia księgi podatkowej powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zrzeczenie się opłacania ryczałtu.

§ 10. 1. Osoby duchowne zatrudnione w kuriach i innych jednostkach organizacyjnych diecezji (archidiecezji) oraz seminariach duchownych, osiągające także przychody, o których mowa w § 1, mogą od tych przychodów opłacać podatek od wynagrodzeń, pod warunkiem że przy wypłacie wynagrodzenia podawać będą wysokość osiągniętych przychodów podlegających opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniem za pracę.

2. Pobraną kwotę podatku jednostki organizacyjne określone w ust. 1 obowiązane są, jako płatnicy, przekazać do budżetu właściwego dla organu podatkowego.

§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie od roku podatkowego 1982, z tym że termin płatności rat ryczałtu za miesiące styczeń-kwiecień 1982 r. ustala się na dzień 15 maja 1982 r.