Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 14 ust. 11 pkt 2, art. 19 ust. 5, art. 21 ust. 9 pkt 2, art. 23, art. 24 ust. 2, art. 32 ust. 5, art. 39 ust. 2, art. 47 i art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231 i Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640, z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104, z 1998 r. Nr 139, poz. 905 i Nr 161, poz. 1076, z 1999 r. Nr 50, poz. 499, Nr 57, poz. 596 i Nr 95, poz. 1100, z 2000 r. Nr 68, poz. 805 i Nr 105, poz. 1107, z 2001 r. Nr 12, poz. 92, Nr 39, poz. 459, Nr 56, poz. 580, Nr 63, poz. 639, Nr 80, poz. 858, Nr 90, poz. 995, Nr 106, poz. 1150 i Nr 122, poz. 1324 oraz z 2002 r. Nr 19, poz. 185) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

§ 3. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, płacą podatek z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego towarów:

2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do podatników, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, z tych krajów, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym charakterze od usług międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanych pojazdami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Kwotę podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się jako iloczyn stawki 22 % oraz kwoty 45 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych.

4. Podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być również płacony za okresy tygodniowe, miesięczne lub roczne, jeżeli podatnik złoży takie oświadczenie w urzędzie celnym najpóźniej w dniu powstania po raz pierwszy obowiązku podatkowego. Kwotę podatku ustala się:

5. Organ celny wydaje dowód zapłaty podatku.

6. Organ celny jest obowiązany do poboru podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, z chwilą wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdu, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku gdy pojazd wjechał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ładunku - z chwilą wyjazdu z tego terytorium z ładunkiem.

7. Zwalnia się od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, usługi wykonywane:

§ 4. 1. Podatnicy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, płacą podatek z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usług międzynarodowego przewozu drogowego polegających na okazjonalnym przewozie osób autobusami zarejestrowanymi za granicą, według zasad określonych w ust. 2-6, w urzędzie celnym.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do usług przewozu osób autobusami zarejestrowanymi w krajach, które nie pobierają podatków lub opłat o podobnym charakterze od przewozów osób autobusami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Organ celny jest obowiązany do poboru podatku, o którym mowa w ust. 1, z chwilą wjazdu autobusu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Kwotę podatku ustala się od każdej z podróżujących osób jako iloczyn stawki 7 % i kwoty 285 zł, w zaokrągleniu do pełnych złotych.

5. Zwalnia się od podatku usługi przewozu osób autobusami, które w czasie pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opuściły to terytorium w związku z realizacją programu turystycznego i tego samego dnia powróciły na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach tego samego pobytu.

6. Przewoźnik składa organowi celnemu przyjmującemu zgłoszenie celne deklarację według ustalonego wzoru w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz deklaracji wraz z dowodem zapłaty podatku jest zwracany przewoźnikowi, który jest obowiązany zachować ten dokument do momentu wyjazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 5. Organ celny jest obowiązany do poboru podatków, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i § 4 ust. 1, oraz ich wpłaty na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę urzędu celnego, za okresy pięciodniowe, w terminie siedmiu dni po upływie każdego okresu.

§ 6. Określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 14 ust. 1, 5 i 6 ustawy, stanowiącą załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 7. 1. Zwrot podatku zapłaconego od importu towarów przysługuje podatnikom, którzy dokonali wywozu z kraju towarów, w związku z ich reklamacją, z zastrzeżeniem ust. 2-7.

2. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy:

3. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika, złożony we właściwym urzędzie skarbowym.

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:

5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 5, wraz z dowodem zapłaty podatku.

6. Zwrot podatku, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy kwot podatku naliczonego:

7. Urząd skarbowy dokonuje zwrotu podatku, o którym mowa w ust. 1, na rachunek bankowy podatnika, nie później niż w terminie 45 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 3.

8. Przepisy ust. 1-5, ust. 6 pkt 1 i 2 oraz ust. 7 stosuje się odpowiednio do podatku zapłaconego od importu towarów:

§ 8. W przypadku przyjęcia w używanie towarów z importu obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z dokumentu celnego jest dokonywane według zasad określonych w ustawie, bez względu na zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy.

§ 9. 1. Podatnikom produkującym samoloty (SWW 1061), śmigłowce (SWW 1062), środki transportu wodnego (SWW 1051-1055) przysługuje zwrot różnicy podatku naliczonego ponad podatek należny w kwocie nie wyższej od podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych bezpośrednio z produkcją tych towarów.

2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisu art. 21 ust. 3 ustawy.

§ 10. 1. Usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.

2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do usługobiorców użytkujących samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze, zawartej przed dniem 20 stycznia 1997 r., jeżeli umowa ta została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym nie później niż do dnia 20 lutego 1997 r.

3. Podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

4. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do samochodów, o których mowa w ust. 3, z tym że nie stosuje się ich do umów zawartych przed dniem 1 stycznia 2001 r., jeżeli umowa ta została zarejestrowana w urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2001 r.

§ 11. 1. Podatnikom, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymali koncesję na poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin lub wydobywanie kopalin ze złóż, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego przy zakupie lub imporcie towarów i zakupie usług w kraju, związanych z działalnością objętą tą koncesją.

2. Przepis ust. 1 stosuje się do podatników, którzy nie podjęli czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, z wyjątkiem importu.

§ 12. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego, o które został pomniejszony podatek należny lub które zostały zwrócone w formie zaliczki, o której mowa w § 27-33.

§ 13. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają łącznie następujące warunki:

§ 14. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie oraz z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2, art. 21 ust. 6 i 7 i art. 25 ust. 1 pkt 1a-4 ustawy.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

3. Podatnik dołącza wniosek, o którym mowa w ust. 1, do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług.

§ 15. 1. Podatnikom, którzy dokonują zakupu towarów i usług lub importu towarów za środki finansowe bezpośrednio im przekazane z odrębnego rachunku bankowego, na którym są ulokowane wyłącznie środki z pomocy zagranicznej, przysługuje zwrot podatku naliczonego.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników dokonujących bezpośrednio zakupów lub importu za środki finansowe przekazane z rachunku bankowego, na którym są ulokowane środki przekazane z pomocy zagranicznej.

3. Za środki finansowe z pomocy zagranicznej uważa się, z uwzględnieniem ust. 4 i 5, bezzwrotne środki przekazane polskim podmiotom przez rządy państw obcych lub organizacje międzynarodowe udzielające pomocy na podstawie:

4. Za środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej uważa się także pochodzące ze wspólnego budżetu Unii Europejskiej środki finansowe, które zostały przekazane polskim podmiotom na sfinansowanie programów naukowo-badawczych, realizowanych przez te jednostki w ramach Programów Ramowych Unii Europejskiej, oraz środki przekazane w ramach innych programów Unii Europejskiej.

5. Za środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej uważa się także pochodzące z budżetu Organizacji Traktatu Północno-Atlantyckiego (NATO) bezzwrotne środki finansowe przekazane na sfinansowanie programów badawczych, wykonywanych przez polskie podmioty realizujące te programy w Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 16. 1. Zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego:

2. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku dokonania zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki, o której mowa w § 27-33.

§ 17. 1. Zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają następujące warunki:

2. Wnioski o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, kieruje się do Komitetu Integracji Europejskiej.

3. Zwrot podatku przysługuje także podatnikom, którzy kwotę podatku naliczonego zapłacili z innych środków niż środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 15 ust. 3-5.

§ 18. 1. Zwrot podatku następuje na wniosek podatnika w terminach i w trybie oraz z uwzględnieniem warunków określonych w art. 10 ust. 2 i art. 21 ust. 6 i 7 ustawy.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej dane dotyczące:

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

4. Podatnik dołącza wniosek, o którym mowa w ust. 1, do deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług.

§ 19. 1. Zwrot podatku przysługuje także w związku z zakupami towarów i usług dokonywanymi przez nierezydentów, niebędących zarejestrowanymi podatnikami, w przypadku nabycia przez nich opodatkowanych towarów i usług związanych z realizacją programów Unii Europejskiej, finansowanych ze środków, o których mowa w § 15 ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 2 i § 20-25.

2. Przepis ust. 1 stosuje się wyłącznie do zakupów towarów i usług ściśle związanych z realizacją umów przedakcesyjnych, w tytule określanych jako umowy twinningowe, zawartych pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a poszczególnymi Krajami Członkowskimi Unii Europejskiej, zwanych dalej "umowami twinningowymi".

§ 20. Zwrotu podatku, o którym mowa w § 19 ust. 1, dokonuje się na wniosek Fundacji "Fundusz Współpracy", zwanej dalej "Fundacją", której powierzono realizację Programu Rozwoju Instytucjonalnego w ramach programu Phare Unii Europejskiej.

§ 21. 1. Dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia podatku podlegającego zwrotowi jest oryginał faktury wystawiony na nierezydenta. Na fakturze powinno być umieszczone poświadczenie podmiotu, na którego rzecz jest realizowany projekt określony w umowie twinningowej, że zakup został dokonany w ramach realizacji tego projektu.

2. Faktury, o których mowa w ust. 1, sprzedawca wystawia w 3 egzemplarzach.

3. Oryginał faktury wraz z jedną kopią otrzymuje nierezydent.

4. Oryginał faktury, po poświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, nierezydent przekazuje do Fundacji w celu wystąpienia o zwrot podatku.

5. Zwrot podatku przysługuje, jeżeli należność obejmująca podatek naliczony z tytułu zakupu towarów i usług została w całości zapłacona.

§ 22. 1. Wniosek w sprawie zwrotu podatku jest składany do Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest składany za okresy kwartalne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, za który jest składany wniosek.

§ 23. 1. Urząd skarbowy, o którym mowa w § 22 ust. 1, dokonuje zwrotu podatku na rachunek bankowy wskazany we wniosku, o którym mowa w § 22 ust. 1, w terminie 60 dni od dnia jego otrzymania.

2. W razie powstania uzasadnionych wątpliwości dotyczących sporządzonego wniosku, urząd skarbowy zwraca się do Fundacji o dodatkowe wyjaśnienia.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, urząd skarbowy może przedłużyć termin zwrotu podatku, o którym mowa w ust. 1.

§ 24. W przypadku gdy Fundacja, w terminie nie dłuższym niż 90 dni od dnia otrzymania zwrotu, nie dokona rozliczenia otrzymanych kwot zwrotu z właściwymi jednostkami obsługującymi poszczególne umowy twinningowe, jest zobowiązana do zwrotu do urzędu skarbowego nierozliczonych kwot w terminie 7 dni po upływie tego okresu.

§ 25. 1. W przypadku gdy towar zostanie zwrócony sprzedawcy, a nierezydent żąda zwrotu zapłaconej ceny, sprzedawca zwraca należność pod warunkiem otrzymania kopii faktury. O dokonanym zwrocie sprzedawca informuje urząd skarbowy, przekazując równocześnie otrzymaną od nierezydenta kopię faktury.

2. Jeżeli zwrot należności, o której mowa w ust. 1, nastąpił po dokonaniu przez urząd skarbowy zwrotu podatku wynikającego z tej faktury zgodnie z § 23 ust. 1, kwotę zwrotu podatku za następny okres pomniejsza się o tę kwotę.

§ 26. 1. Do zakupów za środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, do których nie zastosowano zwrotu podatku na podstawie § 15-25, nie stosuje się przepisów art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadkach, w których podatnik dokonał w deklaracji, o której mowa w art. 10 ust. 1 i 1a ustawy, rozliczenia kwot podatku naliczonego od zakupów towarów i usług na ogólnych zasadach, a następnie zakupy te objęte zostały refundacją ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 15 ust. 3 i 4.

§ 27. Podmiotom, które przed powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dokonały zakupów inwestycyjnych, przysługuje prawo do zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki.

§ 28. Zwrot podatku naliczonego przysługuje podmiotom, które spełniają łącznie następujące warunki:

§ 29. 1. Zwrot podatku naliczonego następuje w formie zaliczki.

2. Wypłata zaliczki jest dokonywana na wniosek podmiotu, który dokonał zakupu inwestycyjnego; do wniosku dołącza się:

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, rozpatruje urząd skarbowy, w którym podatnik jest zarejestrowany.

§ 30. Urząd skarbowy może odmówić wypłaty zaliczki, jeżeli nie zostaną spełnione warunki określone w § 28 lub przedstawione dokumenty będą wywoływały uzasadnione wątpliwości co do związku zakupu inwestycyjnego z działalnością opodatkowaną.

§ 31. 1. Zaliczka jest wypłacana w dwóch równych ratach.

2. Pierwsza rata zaliczki jest wypłacana w terminie 15 dni po upływie kwartału, w którym złożono wniosek określony w § 29 ust. 2, a druga rata - w terminie 30 dni, licząc od dnia wypłacenia pierwszej raty.

3. Zaliczka jest wypłacana na podany przez podatnika rachunek bankowy podmiotu.

§ 32. 1. Podmiot jest obowiązany do zwrotu otrzymanej zaliczki wraz z odsetkami, jeżeli:

2. Przez zaprzestanie działalności, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, rozumie się również wstrzymanie wykonywania inwestycji w okresie dłuższym niż sześć miesięcy.

3. W przypadkach określonych w ust. 1 podmiot jest obowiązany zawiadomić właściwy urząd skarbowy i zwrócić zaliczkę, wraz z odsetkami naliczonymi od dnia otrzymania poszczególnych rat zaliczki, w terminie 15 dni od końca miesiąca, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zwrot.

4. Do odsetek, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy dotyczące odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.

§ 33. Kwota podatku naliczonego, która nie została wypłacona w formie rat zaliczki, zwiększa kwotę podatku naliczonego za pierwszy okres rozliczeniowy, za który jest składana deklaracja podatkowa, o której mowa w art. 10 ust. 1 i 1a ustawy.

§ 34. Zarejestrowani podatnicy, posiadający numer identyfikacji podatkowej lub posługujący się numerem tymczasowym, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT", z wyjątkiem podatników:

§ 35. 1. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, z zastrzeżeniem § 37, powinna zawierać co najmniej:

2. Sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

3. Wyszczególnienie w fakturze kwot podatku nie jest wymagane, jeżeli sprzedaż podlega opodatkowaniu, a wartość sprzedaży wraz z podatkiem jest niższa od:

4. Faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku samochodu, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu.

5. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

6. Podatnik, który posługuje się numerem tymczasowym, ma obowiązek uzupełnić dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przez dopisanie przy tym numerze wyrazu REGON lub PESEL.

7. W przypadku sprzedaży w kraju towarów lub usług objętych stawką niższą od określonej w art. 18 ust. 1 ustawy oraz towarów lub usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 47 ustawy, dane określone w ust. 1 pkt 4 obejmują również symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, chyba że ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy nie powołują tego symbolu.

8. Zamieszczenie w fakturze danych dotyczących nabywcy, o których mowa w ust. 1 pkt 13, nie jest wymagane, jeżeli nabywca złoży sprzedawcy pisemne oświadczenie, w którym upoważni go do wystawiania faktur bez podpisu osoby uprawnionej do otrzymania faktury.

§ 36. 1. Faktury wystawiane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą nie zawierać danych dotyczących nabywcy, określonych w § 35 ust. 1 pkt 2.

2. Faktury wystawiane:

3. W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik powinien dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

4. Przepis ust. 3 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przez kasę rejestrującą, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku należnego zostały zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

§ 37. 1. W przypadku gdy podatnik jest obowiązany do stosowania cen urzędowych zawierających podatek, w fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży:

2. Przepis ust. 1 może być stosowany również w przypadku, gdy sprzedawca stosuje jako ceny sprzedaży umowne ceny brutto.

§ 38. 1. Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 39 i § 40.

2. W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 35 ust. 1 pkt 3, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

§ 39. 1. Jeżeli sprzedawca otrzymał przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi jednorazowo lub w ratach co najmniej połowę ceny, jest obowiązany wystawić fakturę nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano od nabywcy kwotę wynoszącą co najmniej 50% ceny brutto towaru lub usługi.

2. Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym pobrano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną zaliczkę (przedpłatę, zadatek lub ratę) przekraczającą kwotę, o której mowa w ust. 1.

3. Faktura stwierdzająca pobranie zaliczki, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać co najmniej:

4. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 35-38, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość pobranych zaliczek, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących pobranie zaliczek; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych zgodnie z ust. 1-3.

5. Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1 i 2, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi nie wystawia faktury w terminie określonym w § 38.

6. Przepisy § 35 ust. 5, 7 i 8 oraz § 36 stosuje się odpowiednio.

§ 40. 1. W przypadkach określonych w art. 6 ust. 7b, ust. 8b pkt 1-4, 7, 9 i 11-13 ustawy, a także w przypadku umowy komisu fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

2. Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30 dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Przepis ust. 2 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostaw energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 84-86 załącznika nr 3 do ustawy, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

4. W przypadku nabycia towarów i usług wymienionych w ust. 3 za miesiąc, w którym podatnik otrzymał fakturę, uważa się miesiąc, w którym przypada termin płatności określony w tej fakturze.

§ 41. 1. W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 15 ust. 2 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

2. Faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

4. Sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów i usług oraz przypadków określonych w § 36 ust. 2 pkt 3. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie.

5. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał.

6. Przepisy § 35 ust. 4-7 i § 36 stosuje się odpowiednio.

7. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA albo wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA.

§ 42. 1. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

2. Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

3. Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a) i pkt 5, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

4. Nabywca otrzymujący fakturę korygującą:

5. Przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik nie rozliczył podatku określonego w fakturze, której korekta dotyczy.

6. Przepisy § 35 ust. 4-7, § 36 oraz § 41 ust. 4 i 7 stosuje się odpowiednio.

§ 43. 1. Nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 35 ust. 1 pkt 5-12, może wystawić notę korygującą.

2. Nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią.

3. Nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

4. Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej.

5. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy NOTA KORYGUJĄCA.

6. Przepisy ust. 2-4 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

§ 44. Jeżeli podatnik sprzedał towar w opakowaniu zwrotnym, pobierając za to opakowanie kaucję, wartości opakowania nie uwzględnia się w treści faktury.

§ 45. Fakturami mogą być również:

§ 46. 1. Komisant dokonujący sprzedaży towarów w wykonaniu umowy komisu wystawia przy sprzedaży towarów fakturę, oznaczoną jako FAKTURA VAT KOMIS, z zastrzeżeniem art. 32 ust. 2 ustawy.

2. Kopię faktury, o której mowa w ust. 1, komisant przekazuje komitentowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.

3. Za fakturę u komitenta uważa się również dokument handlowy (fakturę), na podstawie którego następuje rozliczenie między stronami umowy komisu i który powinien zawierać odpowiednio dane określone w § 35, z tym że poszczególne wartości dotyczące towaru powinny wynikać z faktury, o której mowa w ust. 1. Dokument ten uważa się za fakturę VAT u komitenta, łącznie z kopią tej faktury.

§ 47. 1. Za fakturę uważa się także dokument handlowy (fakturę), na podstawie którego następuje rozliczenie między stronami umowy komisu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli ich przedmiotem jest eksport lub import towarów.

2. Faktura, o której mowa w ust. 1, zawiera dane określone w § 35 oraz:

3. W przypadku eksportu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla komitenta podstawę do uznania sprzedaży za eksport tylko wraz z dokumentem celnym lub jego kopią, potwierdzającym wywóz towaru poza granicę państwową Rzeczypospolitej Polskiej.

4. W przypadku importu towarów faktura, o której mowa w ust. 1, stanowi dla komitenta podstawę do dokonywania odliczeń kwot podatku naliczonego tylko wraz z dokumentem celnym lub jego kopią, w którym te kwoty zostały obliczone.

§ 48. 1. Faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

2. Oryginał faktury powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury - wyraz KOPIA.

3. Podstawę do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego stanowią wyłącznie oryginały faktur lub faktur korygujących, albo ich duplikaty, o których mowa w § 49.

4. W przypadku gdy:

5. W przypadku określonym w ust. 4 pkt 1 lit. b) kwotę podatku należnego ustala się na podstawie dokumentu zawierającego wyższą kwotę podatku.

6. Przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wystawca faktury lub faktury korygującej uwzględnił wykazaną w niej sprzedaż i podatek należny w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

7. Przepisy ust. 4-6 stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur.

§ 49. 1. Jeżeli oryginał faktury lub faktury korygującej ulegnie zniszczeniu albo zaginie, sprzedawca na wniosek nabywcy ponownie wystawia fakturę zgodnie z danymi zawartymi w kopii tej faktury.

2. Faktura wystawiona ponownie musi zawierać wyraz DUPLIKAT oraz datę jej wystawienia. Duplikat faktury powinien być wystawiony w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do not korygujących.

§ 50. 1. Podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur, faktur korygujących i not korygujących, a także duplikaty tych dokumentów w okresie 5 lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono fakturę, fakturę korygującą lub notę.

2. Przepis ust. 1 dotyczy również dokumentów celnych.

3. Jeżeli faktura została wystawiona na podstawie pisemnego oświadczenia złożonego w zamówieniu lub ofercie, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także oryginału oraz kopii zamówienia lub oferty.

§ 51. 1. Organy egzekucyjne, określone w art. 19 i art. 20 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 114, poz. 1193, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315 oraz z 2001 r. Nr 76, poz. 809, Nr 98, poz. 1068, Nr 123, poz. 1353 i Nr 125, poz. 1368), oraz komornicy sądowi, o których mowa w art. 758 Kodeksu postępowania cywilnego, dokonujący na podstawie przepisów tego Kodeksu sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury otrzymuje dłużnik.

2. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

3. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać warunki, o których mowa w § 35 i § 36 ust. 1, jak również zawierać nazwę i adresy organów egzekucyjnych, określonych w ust. 1; jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do wystawienia faktury uważa się podpisy kierowników organów egzekucyjnych (lub osób przez nich upoważnionych), o których mowa w ust. 1.

4. Kopię faktury, o której mowa w ust. 3, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.

5. Przepisy § 37-44, § 48 ust. 2, § 49 i § 50 stosuje się odpowiednio.

§ 52. Przez usługi związane bezpośrednio z eksportem towarów rozumie się usługi:

§ 53. 1. Do usług transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy, zalicza się przewóz lub inny sposób przemieszczania osób i towarów przez granicę Rzeczypospolitej Polskiej:

2. Nie stanowi usługi, o której mowa w ust. 1, przewóz osób lub towarów w przypadku, gdy miejsce wyjazdu (nadania) i miejsce przyjazdu (przeznaczenia) tych osób lub towarów znajduje się w Rzeczypospolitej Polskiej, a przewóz za granicę ma wyłącznie charakter tranzytu.

3. Usługami transportu międzynarodowego są również wykonywane w kraju usługi pośrednictwa, rzeczoznawstwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami transportu międzynarodowego.

§ 54. 1. Za eksport usług uznaje się następujące rodzaje usług transportu międzynarodowego:

2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do przewoźników zagranicznych pod warunkiem wzajemności.

§ 55. Usługi międzynarodowego transportu osób są usługami eksportowymi:

§ 56. 1. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w § 53 ust. 3 i § 54, są: