W dążeniu do zwiększenia przy udziale zagranicznych osób prawnych i fizycznych, a w szczególności Polonii, produkcji i usług na potrzeby rynku wewnętrznego i na eksport stanowi się, co następuje:

Art. 1. 1. Osoby prawne i fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania za granicą, oraz obywatele państw obcych mający kartę stałego pobytu w Polsce, zwane dalej "zagranicznymi podmiotami gospodarczymi", mogą prowadzić na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalność gospodarczą określoną w ustawie, zwaną dalej "działalnością gospodarczą".

2. Zagraniczne podmioty gospodarcze mogą prowadzić działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek, a także uczestniczyć w spółce z udziałem polskich podmiotów gospodarczych.

3. Zagraniczne podmioty gospodarcze prowadzące działalność gospodarczą mogą zrzeszać się w Polsko-Polonijnej Izbie Przemysłowo-Handlowej.

Art. 2. Na podstawie przepisów ustawy może być prowadzona działalność gospodarcza w zakresie drobnej wytwórczości, polegająca na:

Art. 3. 1. Współpracę gospodarczą z zagranicznymi podmiotami gospodarczymi, prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie drobnej wytwórczości, koordynuje Pełnomocnik Rządu do Spraw Zagranicznych Przedsiębiorstw Drobnej Wytwórczości, zwany dalej "Pełnomocnikiem".

2. Pełnomocnika powołuje i odwołuje prezes Rady Ministrów.

Art. 4. 1. Do zadań Pełnomocnika należy w szczególności:

2. Prezes Rady Ministrów określa szczegółowy zakres działania Pełnomocnika.

Art. 5. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

Art. 6. 1. Obywatel polski stale zamieszkały w Polsce może wnieść do przedsiębiorstwa z udziałem zagranicznym wkład w postaci będących jego własnością środków trwałych, obrotowych bądź licencji lub patentów.

2. Obywatel polski stale zamieszkały w Polsce może uzyskać, na warunkach określonych przepismi prawa dewizowego, zezwolenie na wniesienie do przedsiębiorstwa z udziałem zagranicznym wkładu w postaci będących jego własnością wartości dewizowych. Wkład i zysk z tego tytułu wykorzystuje się zgodnie z przepisami prawa dewizowego.

Art. 7. 1. Prowadzenie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 2, wymaga zezwolenia.

2. Organem właściwym w sprawach zezwoleń, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3, jest terenowy organ administracji państwowej stopnia wojewódzkiego właściwy ze względu na miejsce, w którym przedsiębiorstwo ma być, jest lub było prowadzone.

3. W sprawach zezwoleń na działalność gospodarczą wymienioną w art. 2 pkt 3 organem właściwym jest Minister Handlu Zagranicznego.

Art. 8. 1. Zagraniczny podmiot gospodarczy, zamierzający podjąć działalność gospodarczą na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, do reprezentowania go wobec polskich organów administracji państwowej oraz w stosunkach prawnych z polskimi podmiotami obowiązany jest ustanowić w kraju pełnomocnika. Pełnomocnikiem może być obywatel polski lub uprawniona polska osoba prawna, mające stałe miejsce pobytu lub siedzibę w Polsce.

2. Ustanowienie pełnomocnika nie jest wymagane, gdy zagraniczny podmiot gospodarczy ma stałe miejsce pobytu lub siedzibę na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a także gdy zagraniczny podmiot gospodarczy będący osobą prawną ma swoje przedstawicielstwo na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Art. 9. Wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać:

Art. 10. Wniosek o wydanie zezwolenia na prowadzenie przedsiębiorstwa z udziałem zagranicznym udziałowcy składają wspólnie.

Art. 11. 1. Wkład inwestycyjny zagranicznego podmiotu gospodarczego stanowią środki trwałe i przedmioty nietrwałe, niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej i użytkowane w skali rocznej, które zostały nabyte za waluty wymienialne lub za złote pochodzące z udokumentowanej wymiany.

2. Wkład inwestycyjny stanowią również patenty, licencje i inne podobne prawa.

Art. 12. Wniosek, o których mowa w art. 9, podlega rozpatrzeniu w terminie trzech miesięcy od dnia jego złożenia. W razie złożenia wniosku wadliwie sporządzonego organ rozpatrujący wezwie niezwłocznie wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Termin trzymiesięczny liczy się od dnia złożenia kompletnego wniosku.

Art. 13. Zezwolenie na działalność gospodarczą określa w szczególności:

Art. 14. W wypadku uzasadnionym interesem społecznym lub gospodarczym organ wydający zezwolenie może wymagać, by w przedsiębiorstwie z udziałem zagranicznym udział określonych polskich podmiotów gospodarczych był wyższy niż 50%.

Art. 15. 1. Wydanie zezwolenia następuje po przedłożeniu przez zagraniczny podmiot gospodarczy zaświadczenia o złożeniu w banku polskim depozytu założycielskiego.

2. Depozyt założycielski stanowi zabezpieczenie prawnych roszczeń polskich podmiotów prawnych na wypadek niewywiązania się przez zagraniczny podmiot gospodarczy z podjętych zobowiązań.

3. Depozyt założycielski składa się na okres do uruchomienia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. Depozyt jest oprocentowany na warunkach stosowanych do wkładów cudzoziemców dewizowych.

4. Depozyt składa się w walucie wymienialnej, w wysokości odpowiadającej równowartości od 800 tys. zł do 4 mln zł. W razie zmiany kursu złotego do walut zagranicznych kwoty te ulegają odpowiedniej zmianie.

5. Minister Finansów, w porozumieniu z prezesem Narodowego Banku Polskiego oraz po zasięgnięciu opinii Pełnomocnika, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowo zasady i tryb ustalania wysokości depozytu założycielskiego oraz zwolnień w całości bądź części od obowiązku takiego depozytu.

6. Wysokość depozytu dla poszczególnych przedsiębiorstw ustala organ wydający zezwolenie, po zasięgnięciu opinii banku.

Art. 16. Zezwolenie wydaje się na okres do dwudziestu lat, a w wypadkach uzasadnionych okresem amortyzacji inwestycji do czterdziestu lat. Po upływie ważności zezwolenia może być wydane nowe zezwolenie.

Art. 17. Zezwolenie może być cofnięte jedynie w wypadku, gdy działalność przedsiębiorstwa jest prowadzona z naruszeniem przepisów prawa lub warunków ustalonych w zezwoleniu.

Art. 18. Decyzje w sprawach zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej objętej przepisami ustawy mogą być zaskarżone do sądu administracyjnego, na zasadach i w trybie określonym przez Kodeks postępowania administracyjnego.

Art. 19. 1. Przedsiębiorstwa działające na podstawie niniejszej ustawy - z wyłączeniem przedsiębiorstw podlegających na podstawie odrębnych przepisów wpisowi do rejestru handlowego - podlegają wpisowi do rejestru przedsiębiorstw zagranicznych.

2. Rejestr przedsiębiorstw zagranicznych jest dostępny dla osób mających w tym interes prawny.

3. Organami rejestracyjnymi są sądy. Właściwość tych sądów, w trybie określonym w przepisach o ustroju sądów powszechnych, oraz zasady prowadzenia rejestru przedsiębiorstw zagranicznych, dane podlegające wpisowi do tego rejestru, wymagania dla wniosku o wpis do rejestru, tryb postępowania przy dokonywaniu wpisu, zmian i skreśleń w rejestrze, zasady udostępniania rejestru oraz wypadki i warunki wydawania odpisów i wyciągów z tego rejestru określa Minister Sprawiedliwości.

Art. 20. Zagraniczne i polskie podmioty gospodarcze mają, w ramach obowiązującego prawa polskiego, swobodę wyboru formy prawnej, zasad udziału wspólników oraz organizacji i sposobu zarządzania przedsiębiorstwem. Do przedsiębiorstw działających w formie spółki stosuje się, w zależności od formy spółki, przepisy Kodeksu cywilnego bądź Kodeksu handlowego.

Art. 21. 1. Przedsiębiorstwa korzystają z zasobów pracy na zasadach określonych w przepisach ogólnych.

2. Do nawiązanych przez przedsiębiorstwo stosunków pracy stosuje się przepisy polskiego prawa pracy.

3. Przedsiębiorstwa tworzą fundusze socjalny i mieszkaniowy na zasadach obowiązujących państwowe przedsiębiorwsta drobnej wytwórczości.

Art. 22. Cudzoziemcy przebywający w Polsce czasowo i zatrudnieni w przedsiębiorstwach mogą otrzymywać, ze środków dewizowych przedsiębiorstwa przewidzianych do transferu za granicę, połowę swego wynagrodzenia w walucie obcej. Uzyskane przez cudzoziemca środki z tego tytułu mogą być przekazywane za granicę.

Art. 23. 1. Podjęcie inwestycji bądź rodzaju działalności nie objętych dotychczasowym zezwoleniem wymaga odrębnego zezwolenia.

2. Uruchomienie nowego zakładu lub filii poza siedzibą przedsiębiorstwa lub miejscami określonymi w zezwoleniu wymaga rozszerzenia zakresu tego zezwolenia.

3. W wypadku gdy zakład lub filia, o których mowa w ust. 2, mają być zlokalizowane na terenie właściwości miejscowej organu innego niż ten, który wydał zezwolenie, rozszerzenie zakresu zezwolenia wymaga uzgodnienia z organem właściwym miejscowo dla nowo uruchamianej filii lub zakładu.

4. Inwestycje rozwojowe i modernizacyjne, uruchomienie nowego zakładu przedsiębiorstwa, podjęcie nowej działalności nie wymagają dodatkowego zezwolenia, o ile nie naruszają warunków określonych w zezwoleniu już wydanym.

Art. 24. Przedsiębiorstwa mogą zawierać umowy kooperacyjne z krajowymi podmiotami gospodarczymi.

Art. 25. 1. Przedsiębiorstwa mogą sprzedawać importowane przez nie towary i usługi za pośrednictwem przedsiębiorstw państwowych uprawnionych do prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej sprzedaży za waluty wymienialne.

2. Minister Finansów, w porozumieniu z Ministrem Handlu Zagranicznego oraz Ministrem Handlu Wewnętrznego i Usług, w drodze rozporządzenia, określa wypadki oraz zasady i warunki sprzedaży i usług, o których mowa w ust. 1.

Art. 26. Przedsiębiorstwa podlegają, ze zmianami wynikającymi z przepisów art. 27-30, opodatkowaniu na ogólnie obowiązujących zasadach.

Art. 27. 1. Zagraniczne podmioty gospodarcze prowadzące działalność gospodarczą oraz przedsiębiorstwa z udziałem zagranicznym posiadające osobowość prawną uiszczają podatek dochodowy według skali ustalonej przez Ministra Finansów, z tym że podatek ten nie może przekroczyć 50% dochodu.

2. Podmioty i przedsiębiorswa, wymienione w ust. 1, zwalnia się od płacenia podatku dochodowego w okresie trzech lat od dnia podjęcia działalności gospodarczej. Zwolnienie to dotyczy także wypadków określonych w art. 23 ust. 1.

3. Minister Finansów może wydłużyć okres zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, jeżeli przemawiają za tym względy społeczne lub gospodarcze.

Art. 28. 1. Przedsiębiorstwom przysługuje ulga z tytułu dokonywanych inwestycji finansowych z dochodu przedsiębiorstwa, polegająca na potrąceniu z podatku dochodowego 50% wartości inwestycji.

2. W razie niemożliwości wykorzystania ulgi w roku podatkowym, w którym dokonano inwestycji, ulga ta może być wykorzystana w następnych latach, jednak w okresie nie dłuższym niż przez pięć kolejnych lat.

3. Jeżeli przedsiębiorstwo korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu uruchomienia działalności gospodarczej, na poczet ulg inwestycyjnych z tytułu nakładów dokonanych przed podjęciem działalności oraz w okresie korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego zalicza się należności, jakie z tytułu podatku dochodowego przedsiębiorstwo byłoby zobowiązane uiścić, gdyby nie korzystało ze zwolnienia od tego podatku.

Art. 29. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowy tryb i zasady udzielania zwolnień oraz zmniejszania podatku dochodowego, o którym mowa w art. 27 ust. 2 i 3 oraz art. 28.

Art. 30. 1. Przedsiębiorstwo obowiązane jest składać corocznie właściwemu terenowemu organowi administracji państwowej swoje bilanse roczne i rachunki wyników, w terminie do końca lutego roku następnego, za rok poprzedzający. W wyjątkowych wypadkach, na wniosek przedsiębiorstwa, organ ten może przedłużyć termin złożenia bilansu.

2. Bilans roczny oraz rachunek wyników przedsiębiorstwa podlegają zatwierdzeniu przez właściwy terenowy organ administracji państwowej, w terminie dwóch miesięcy od dnia ich złożenia.

3. Zatwierdzony bilans roczny i rachunek wyników stanowią podstawę ustalenia zobowiązań podatkowych przedsiębiorstwa, a także ustalenia tej części zysku, którą zagraniczny podmiot gospodarczy może, na podstawie przepisów ustawy, przekazać za granicę.

4. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi kilka rodzajów działalności lub działalność w różnych miejscowościach, podstawą ustalenia dochodu przedsiębiorstwa jest bilans zbiorczy uwzględniający przysługujące przedsiębiorstwu zwolnienia podatkowe.

Art. 31. Przedsiębiorstwa mogą uzyskać w bankach polskich kredyty obrotowe i inwestycyjne na zasadach ustalonych przez Radę Ministrów. Podstawą udzielenia kredytu jest umowa.

Art. 32. 1. Przedsiębiorstwa mogą, z zachowaniem przepisów prawa dewizowego i prawa bankowego, zaciągać kredyty w bankach zagranicznych.

2. Zaciągnięcie kredytu, o którym mowa w ust. 1, w wypadku gdy udziałowcem przedsiębiorstwa jest krajowa jednostka gospodarki uspołecznionej i zaciągnięcie kredytu pociąga za sobą obciążenie polskiego udziałowca z tytułu zabezpieczenia tego kredytu - wymaga ponadto zgody Ministra Finansów.

Art. 33. 1. Zagraniczne podmioty gospodarcze mogą przekazywać za granicę corocznie część dochodu w wysokości:

2. Minister Finansów określa szczegółowe zasady ustalania wartości wkładu inwestycyjnego, o którym mowa w art. 11, oraz obliczania nadwyżki, o której mowa w ust. 1 pkt 2. Wartość wkładu inwestycyjnego może być określana przez biegłych sądowych.

3. Minister Finansów, po zasięgnięciu opinii Pełnomocnika, może określać wypadki, w których zagraniczny podmiot gospodarczy ma prawo do transferu więcej niż 50% dochodu obliczonego po opłaceniu podatku dochodowego, uzyskanego w roku obrachunkowym. Prawo to może być uzasadnione szczególnym charakterem prowadzonej działalności lub stosowaną, ze względu na interes społeczny, niską stopą zysku w cenach zbywanych przez przedsiębiorstwo towarów lub usług.

Art. 34. Właściciel przedsiębiorstwa może przekazać za granicę kwotę uzyskaną ze sprzedaży przedsiębiorstwa lub jego części, pomniejszoną o należny podatek pod warunkiem, że:

Art. 35. Minister Handlu Wewnętrznego i Usług, w porozumieniu z Ministrem Finansów oraz Ministrem Handlu Zagranicznego, może określać warunki, na jakich zagraniczny podmiot gospodarczy może z dochodu pozostałego po opłaceniu podatku dochodowego dokonywać zakupów za złote towarów i usług i przeznaczyć je na eksport.

Art. 36. Podmioty zagraniczne, które uzyskują dochody z tytułu praw do przedsiębiorstwa, w tym również małżonkowie, wstępni i zstępni zagranicznych osób fizycznych, w czasie pobytu w Polsce uprawnione są do zakupów za złote, uzyskane z tytułu udziału w zyskach przedsiębiorstwa, wszelkich towarów i usług do użytku osobistego.

Art. 37. Zasady wykorzystania przez polskie podmioty gospodarcze należnych im dochodów z działalności przedsiębiorstw określają odrębne przepisy.

Art. 38. 1. Przedsiębiorstwa mogą dzierżawić nieruchomości państwowe.

2. Przekazywanie przedsiębiorstwom nieruchomości państwowych w dzierżawę następuje na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 39. 1. Zagraniczny właściciel przedsiębiorstwa może uzyskać zezwolenie na dzierżawę nieruchomości przeznaczonych do użytku osobistego, na zasadach obowiązujących obywateli polskich. Wydatki z tego tytułu mogą być finansowane z dochodów uzyskanych z prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej.

2. Minister Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, w porozumieniu z właściwymi ministrami, określa szczegółowe zasady i warunki wydawania zezwoleń, o których mowa w ust. 1.

Art. 40. Sprawy rozwiązania i likwidacji przedsiębiorstwa z udziałem zagranicznym określa akt założycielski, z zachowaniem przepisów Kodeksu cywilnego i Kodeksu handlowego.

Art. 41. W wypadku likwidacji przedsiębiorstwa z udziałem zagranicznym polskim podmiotom gospodarczym będącym udziałowcami likwidowanego przedsiębiorstwa przysługuje pierwszeństwo zakupu praw i rzeczy stanowiących majątek przedsiębiorstwa, pozostałych po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli przedsiębiorstwa.

Art. 42. 1. Działające w dniu wejścia w życie ustawy przedsiębiorstwa utworzone na podstawie obowiązujących dotychczas przepisów, prowadzące działalność objętą przepisami niniejszej ustawy, stają się przedsiębiorstwami w rozumieniu tej ustawy.

2. Organy właściwe w sprawach zezwoleń w terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy dostosują dotychczasowe zezwolenia do przepisów ustawy.

3. Przedsiębiorstwa, o których mowa w ust. 1, w terminie sześciu miesięcy od dnia dostosowania zezwolenia, o którym mowa w ust. 2, dostosują swoją działalność do przepisów niniejszej ustawy i zawiadomią o tym organy właściwe w sprawach zezwoleń.

Art. 43. Do działalności gospodarczej regulowanej niniejszą ustawą nie mają zastosowania przepisy art. 1 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz. U. Nr 27, poz. 158) oraz art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła (Dz. U. z 1977 r. Nr 4, poz. 20).

Art. 44. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.