Na podstawie art. 3 i 35 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 49, poz. 452 z późniejszymi zmianami) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Rzemieślnikom zatrudniającym pracowników w celu nauki zawodu przysługują z tytułu wyszkolenia pracownika na czeladnika ulgi podatkowe w wysokości i na warunkach określonych w zarządzeniu.

2. Ulgi podatkowe nie przysługują rzemieślnikom za wyszkolenie pracowników będących już czeladnikami lub wykwalifikowanymi pracownikami w innych zawodach rzemieślniczych.

§ 2. 1. Ulga podatkowa wynosi 5.000 zł.

2. Wojewodowie i prezydenci miast wyłączonych z województw - zgodnie z zasadami określonymi przez Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług - mogą podwyższać ulgę podatkową, nie wyżej jednak niż do kwoty 10.000 zł, na obszarze całego województwa (miasta wyłączonego z województwa) lub na obszarze poszczególnych powiatów za wyszkolenie pracowników w tych rodzajach zawodów rzemieślniczych, których rozwój na danym terenie jest szczególnie potrzebny.

§ 3. 1. Rzemieślnikowi przysługuje ulga podatkowa, jeżeli zatrudniał pracownika w celu nauki zawodu przez cały okres tej nauki przewidziany w umowie o pracę.

2. Jeżeli umowa o pracę w celu nauki zawodu została przedwcześnie rozwiązana z przyczyn niezależnych od rzemieślnika i pracownik został skierowany przez cech na dokończenie nauki zawodu w innym rzemieślniczym zakładzie pracy, wówczas przysługującą z tytułu wyszkolenia ulgę podatkową dzieli się między obydwu rzemieślników proporcjonalnie do ilości miesięcy prowadzonego przez nich szkolenia. Jeżeli jednak rozwiązanie umowy nastąpiło z winy szkolącego rzemieślnika, ulga podatkowa przysługuje w wysokości proporcjonalnej do okresu szkolenia tylko temu rzemieślnikowi, u którego pracownik ukończył naukę zawodu.

§ 4. 1. Ulgę podatkową potrąca się od kwoty podatków obrotowego i dochodowego albo opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła, należnych za okres od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została wydana decyzja o przyznaniu ulgi, do końca roku podatkowego, w którym ulga została przyznana.

2. Jeżeli kwota ulgi przekracza kwotę podatków (opłaty skarbowej) należnych na okres, o którym mowa w ust. 1, potrącenia reszty kwoty ulgi dokonuje się w następnych latach podatkowych, nie dłużej jednak niż przez cztery lata.

3. Łączna suma potrąceń z tytułu ulgi nie może przekroczyć kwoty podatków (opłaty skarbowej) należnych za okresy wymienione w ust. 1 i 2.

§ 5. Wniosek o przyznanie ulgi rzemieślnik powinien złożyć w terminie jednego miesiąca od daty zdania przez pracownika egzaminu czeladniczego do terenowego organu administracji państwowej właściwego dla wymiaru podatku obrotowego, zryczałtowanych podatków obrotowego i dochodowego lub opłaty skarbowej. Do wniosku należy dołączyć dokument wystawiony przez izbę rzemieślniczą, stwierdzający, że rzemieślnik ubiegający się o ulgę szkolił pracownika przez okres przewidziany w umowie o pracę w celu nauki zawodu lub że zachodzą wypadki, o których mowa w § 3 ust. 2, oraz stwierdzający datę złożenia przez pracownika egzaminu czeladniczego z wynikiem pozytywnym.

§ 6. Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 31 maja 1969 r. w sprawie ulg podatkowych dla rzemieślników szkolących uczniów (Monitor Polski z 1969 r. Nr 23, poz. 180 i z 1971 r. Nr 36, poz. 231), z tym że przepisy tego zarządzenia stosuje się do ulg podatkowych za wyszkolenie pracowników zatrudnionych w celu nauki zawodu przed dniem wejścia w życie niniejszego zarządzenia.

§ 7. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.