To musisz wiedzieć o rozliczeniach z urzędem skarbowym

Podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT)
dotyczy jak sama nazwa wskazuje osób fizycznych, także tych prowadzących indywidualną działalność gospodarczą czy będących wspólnikami spółki cywilnej lub spółek osobowych. PIT jest rozliczany w urzędzie skarbowym właściwym ze względu na miejsce zamieszkania podatnika.

Spółki kapitałowe opłacają podatek dochodowy od osób prawnych (CIT). Urzędem właściwym do rozliczeń z tytułu CIT jest urząd skarbowy przyporządkowany odpowiednio ze względu na miejsce siedziby spółki. Natomiast kwestie związane z podatkiem od towarów i usług przyporządkowane są urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na miejsce wykonywania czynności, które podlegają opodatkowaniu, czyli zwykle miejsce wykonywania działalności gospodarczej. W związku z tym może się zdarzyć, że dany przedsiębiorca przy rozliczeniach będzie korzystał z dwóch różnych urzędów skarbowych.

Początkujący przedsiębiorcy już we wniosku rejestracyjnym CEIDG-1 wybierają formę płatności podatku dochodowego:

• na zasadach ogólnych;
• podatek liniowy;
• zryczałtowane formy opodatkowania: ryczałt od przychodów ewidencjonowanych oraz kartę podatkową.

Podatek na zasadach ogólnych

Podatek dochodowy na zasadach ogólnych to podstawowa forma opodatkowania dochodu osoby fizycznej. Zmiany na inną formę muszą być potwierdzone wnioskiem lub oświadczeniem skierowanym do Naczelnika odpowiedniego Urzędu Skarbowego. W innym przypadku stosuje się właśnie rozliczenie na zasadach ogólnych.

Podstawą zastosowania zasady ogólnej jest wyliczenie dochodu. Dochód to osiągnięty przychód z prowadzonej działalności pomniejszony o koszt na jego uzyskania.

Skąd wziąć dane dotyczące tych wielkości? Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mają obowiązek prowadzenia ewidencji. W zależności od wybranej formy prowadzonej działalności oraz od formy rozliczeń prowadzą ewidencję w Podatkowej Księdze Przychodów i Rozchodów (KPiR) bądź w Księgach Rachunkowych. To właśnie na podstawie zapisów wynikających z tych dokumentów przedsiębiorca będzie ustalał wielkość przychodów i kosztów dotyczących prowadzonej działalności.

Na podstawie ustalonego dochodu przedsiębiorca wylicza podatek według skali podatkowej zgodnie z formą dla rozliczeń na zasadach ogólnych. Podstawowe wielkości ogłaszane są przez Ministra Finansów.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Zgodnie z zaprezentowaną obecnie obowiązującą skalą podatkową osiągnięcie dochodu w skali roku, w kwocie niższej bądź równej 85 tys. 528 zł skutkuje koniecznością zapłaty podatku w wysokości 18 procent. Wyjątkiem jest osiągnięcie przez podatnika dochodu rocznego nie przekraczającego 3 tys. 091 zł. Dochód w takiej wysokości nie powoduje obowiązku zapłaty podatku. Nie oznacza to jednak zwolnienia z obowiązku złożenia deklaracji rocznej, która jest podstawą dokumentacji związanej z rozliczeniem podatku. Temat deklaracji będzie jeszcze poruszany w tym artykule. Dochody przekraczające kwotę limitu stosowania niższej stawki procentowej, przekraczające 85 tys. 528 zł, będą opodatkowane stawką 32 procent. Nie oznacza to jednak że cały dochód będzie opodatkowany tą wyższą stawką. Dochód w wysokości 85.528zł będzie oprocentowany 18 procent, a więc podatek wyniesie 15 tys. 395,04 zł. Pomniejszony on zostaje o kwotę zmniejszającą podatek (556,02 zł),a dopiero następnie dodawany jest podatek w wysokości 32 procent
liczony od tej części dochodów, które wykraczają poza kwotę 85 tys. 528 zł.

Podatek liniowy

Kolejną formę rozliczeń z tytułu podatku dochodowego stanowi podatek liniowy w wysokości 19 procent. Taką stawkę płaci się bez względu na wielkość osiągniętego dochodu (obliczanego tak jak przy zasadach ogólnych).

Podatek liniowy obowiązuje jedynie przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą lub prowadzących działy specjalne produkcji rolnej. Nie każdy jednak prowadzący pozarolniczą działalność może wybrać taką formę rozliczeń. Liniowej stawki podatku nie mogą wybrać przedsiębiorcy uzyskujący przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy odpowiadające czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym - w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy. W takiej sytuacji wybór stawki liniowej możliwy będzie dopiero po upływie roku czasu.

Wady i zalety rozliczania według zasad ogólnych

Zasady ogólne obowiązują każdego przedsiębiorcę jeżeli nie złoży on oświadczenia lub nie zgłosi przy rejestracji działalności chęci przyjęcia innych zasad rozliczenia z tytułu podatku dochodowego. Ta forma rozliczenia ma swoje wady i zalety, a jej zmiana może przynieść korzyści tylko w określonych przypadkach.

Głównymi zaletami rozliczeń na zasadach ogólnych jest możliwość skorzystania z każdych oferowanych przez rząd ulg i odliczeń. Przedsiębiorcy na zasadach ogólnych mogą rozliczać się wspólnie z małżonkiem lub korzystać z przywileju rozliczeń dedykowanych dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Skala podatkowa jest korzystna dla podatników, których działalność wiąże się z ponoszeniem znaczących kosztów w celu uzyskania przychodu. Przedsiębiorca ma bowiem możliwość zakwalifikowania wydatków powiązanych z osiągnięciem przychodów do kosztów uzyskania przychodu a następnie na ich podstawie wyliczenia podstawy opodatkowania (przychody - koszty).

Minusem jest wysoki drugi próg podatkowy. Oznacza to, że po przekroczeniu pewnej kwoty dochodu przedsiębiorca będzie zobowiązany do zapłaty większej kwoty podatku. Dotyczy to jednak określonej wysokości dochodu gdzie osiągnięcie pewnego punktu przestaje być opłacalne i mówi o tym, że korzystanie z podatku liniowego przy takich dochodach generowałoby dopiero korzyści a rozliczając się na zasadach ogólnych przedsiębiorca w pewnym sensie ponosi stratę.

Kolejną wadą zasad ogólnych jest obowiązek prowadzenia ściśle określonej ewidencji księgowej. Gromadzenie dokumentów oraz reguły dotyczące zasad kwalifikowania wydatków mogą sprawiać problemy. Konieczna jest również kontrola tych zapisów bowiem nieprawidłowo prowadzona ewidencja może spowodować konieczność zapłacenia kary.

Ryczałt stanowi uproszczona formę rozliczania się z podatku dochodowego. Ryczałt oblicza się od inaczej, niż w przypadku zasad ogólnych, pojętego dochodu. Formy zryczałtowane nie są przeznaczone dla każdego. Aby móc rozliczać się na tych zasadach należy spełnić określone warunki.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych

W ryczałcie ewidencjonowanym dochód to przychód, którego nie pomniejszamy o żadne koszty związane z jego uzyskaniem. Stawka, czyli wysokość ryczałtu zależy od rodzaju działalności. Przy ryczałcie mogą wystąpić stawki w wysokości:

• 20 proc. - przychody z tytułu wykonywania niektórych wolnych zawodów m.in. lekarz, stomatolog, tłumacz przysięgły;
• 17,5 proc. - przychody ze świadczenia określonych usług niematerialnych m.in. wynajmu samochodów osobowych, usług parkingowych, pośrednictwa w handlu hurtowym;
• 8,5 proc. - od przychodów z wybranych usług m.in. najmu i dzierżawy (do kwoty 4000 euro), gastronomicznych w zakresie sprzedaży alkoholu powyżej 1,5 proc. czy usług związanych z prowadzeniem przedszkoli;
• 5,5 proc. - działalność wytwórcza i budowlana;
• 3 proc. - handel i usługi gastronomiczne z wyjątkiem tych objętych stawką 8,5 procent.

Karta podatkowa

Ta forma przeznaczona jest dla podatników prowadzących ściśle określone rodzaje działalności gospodarczej: usługowej, wytwórczo-usługowej i handlowej, wyłącznie na terytorium kraju. Przepisy dotyczące karty podatkowej (głównie ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z dnia 20 listopada 1998 r. oraz obwieszczenia ministra) dość szczegółowo określają zakres i rozmiar poszczególnych rodzajów działalności, a także warunki w jakich dana działalność powinna być prowadzona, gdy przy jej rozliczaniu ma być zastosowana karta podatkowa. W ten sposób działalność rozliczają m.in. zegarmistrz, krawiec, fryzjer czy taksówkarz.

Nie każdy zegarmistrz czy fryzjer może się jednak rozliczać na podstawie karty podatkowej. Spełnione muszą być m.in. warunki:

• prowadząc działalność nie można korzystać z usług innych firm (oprócz specjalistycznych), jak też zatrudniać osób na umowę zlecenia i umowę o dzieło do wykonywania prac związanych z ta działalnością, można natomiast zatrudniać takie osoby na umowę o pracę do limitu max stanu zatrudnienia;
• współmałżonek nie może prowadzić osobnej działalności o takim samym charakterze, natomiast nie jest wykluczona współpraca małżonka w ramach jednej działalności.

W przypadku karty podatkowej nie ma z góry ustalonych stawek podatku (jak w ryczałcie ewidencjonowanym) przyporządkowanych do określonych czynności. Decyzję o wysokości podatku wydaje Naczelnik urzędu skarbowego. Może on również wydać decyzję o odmowie przyznania karty podatkowej danemu podatnikowi. Od wydanej decyzji Naczelnika można się odwołać do Dyrektora Izby Skarbowej w terminie 14 dni. Podatnik ma prawo również zrezygnować z karty podatkowej jeżeli zgłosi to Naczelnikowi urzędu w terminie do 14 dni od doręczenia decyzji.
Decyzja o wysokości stawki podatku przy karcie podatkowej wydawana jest co rok. Nie wiąże się to jednak z koniecznością corocznego składania wniosku o wydanie tej decyzji. Podatnik, któremu Naczelnik wydał raz decyzję automatycznie co roku dostaje nową decyzje Naczelnika.

Przy wydawaniu decyzji o stawce podatku brane pod uwagę są:

• rodzaj i zakres prowadzonej działalności,
• liczba zatrudnionych pracowników,
• liczba mieszkańców miejscowości, na terenie której prowadzona jest działalność.

W związku z tym można zauważyć, że w przypadku karty podatkowej wysokość podatku nie zależy od uzyskiwanej wielkości dochodu czy przychodu z działalności.

Zaliczki na PIT

Zakładający działalność gospodarczą w składanym wniosku rejestracyjnym CEIDG-1 wybiera się również formę zapłaty zaliczki. Przy tej pozycji podatnik ma do wyboru zaliczki:

• kwartalne,
• miesięczne,
• uproszczone.

Zaliczki płacą podatnicy, którzy wybrali rozliczanie podatku na zasadach ogólnych lub podatkiem liniowym. Ryczałtowcy także mają obowiązek co miesięcznego/kwartalnego rozliczania się z podatku. Natomiast w ich przypadku nie jest to zaliczka na podatek dochodowy a po prostu zryczałtowany podatek za konkretny okres. Zaliczki i należny podatek przedsiębiorca ma obowiązek wyliczać sam. Nie zrobi tego za niego urząd skarbowy.

Zaliczka przy zasadach ogólnych

Zaliczki na podatek dochodowy przedsiębiorca płaci gdy wysokość dochodu w danym roku podatkowym przekroczy kwotę wolną od podatku (w 2012 r. 3091 zł). Oznacza to, że jeżeli w danym miesiącu lub kwartale przedsiębiorca przekroczy tę kwotę w terminie do 20 kolejnego miesiąca/kwartału ma obowiązek zapłacić zaliczkę na podatek dochodowy. Może się jednak zdarzyć, że pomimo iż dochód przedsiębiorcy przekroczy kwotę wolną od podatku nie będzie on musiał płacić zaliczki. Wynika to z zasad stosowanych przy jej wyliczaniu. Zaliczkę płaci się na podstawie wyliczonych narastająco przychodów i kosztów, z których wylicza się dochód. Czyli nie bierzemy pod uwagę tylko przychodów i kosztów z danego miesiąca ale sumujemy wszystkie przychody i koszty włącznie do miesiąca za, który wyliczamy zaliczkę. Od dochodu można także odliczyć stratę z lat ubiegłych oraz składki na ubezpieczenia społeczne (pod warunkiem, że wcześniej nie zaliczymy ich do kosztów w KPiR). Następnie wyliczamy podatek od uzyskanego dochodu czyli mnożymy go
razy 18 proc. (dla limitu 85 tys. 528 zł). Tak wyliczony podatek pomniejsza się o kwotę zmniejszającą podatek (za 2012 r. 556,02 zł) oraz o zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne (w wymiarze 7,75 proc. podstawy). Ostatni krok to pomniejszenie kwoty podatku, którą wyliczyliśmy na podstawie dotychczasowych obliczeń, o sumę zapłaconych już zaliczek. Wynik zaokrągla się do pełnych złotych (od 50 gr w górę , poniżej 50 gr w dół).

Na pierwszy rzut oka sposób wyliczania może się wydawać dość skomplikowany ale w rzeczywistości nie jest to takie trudne. Przedsiębiorcy, którzy zdecydują się na prowadzenie księgowości za pomocą programów on-line nie będą musieli się martwić o wyliczanie zaliczek bowiem zrobi to za nich program na podstawie wprowadzanych do systemu danych.

Taki sposób wyliczeń powoduje, że nawet gdy dochód przekroczy kwotę wolną od podatku czyli 3091 zł z uwagi na przysługujące odliczenia z tytułu kwoty zminiejszającej podatek oraz składek na ubezpieczenia zdrowotne może zdarzyć się sytuacja, że przedsiębiorca nie będzie zobowiązany do wpłaty zaliczki.

Termin wpłaty zaliczek za dany miesiąc/kwartał to 20 dzień miesiąca następującego po miesiącu/kwartale dla którego wyliczono zaliczkę. Zaliczka za ostatni miesiąc/kwartał roku podatkowego płacona będzie za ten rok w terminie do 20 stycznia 2013 r. lub nie będzie podlegała opłacie w przypadku gdy przedsiębiorca przed upływem tego terminu rozliczy się za cały rok składając podatkowe zeznanie roczne, opłacając równocześnie wyliczony na tej podstawie podatek. Stary przepis mówił, że zaliczki za ostatni miesiąc lub kwartał należy wpłacać w wysokości jak za poprzedni okres rozliczeniowy do dnia 20 grudnia, obecnie już nie obowiązuje.

Wybór trybu płacenia zaliczek zależy od przedsiębiorcy. Podstawową jest zaliczka miesięczna, która obowiązuje wszystkich. Natomiast jeżeli przedsiębiorca spełnia określone warunki może skorzystać z przywileju i wybrać zaliczki kwartalne lub uproszczone.

Z kwartalnych zaliczek może skorzystać przedsiębiorca będący małym podatnikiem czyli taki, którego przychody ze sprzedaży (łącznie z VAT) za poprzedni rok nie przekroczyły kwoty 1.200.000 euro (5.324.000 zł). Dla maklerów, agentów i zarządców funduszy inwestycyjnych limit ten jest niższy i wynosi 45.000 euro (200.000 zł). Warunkiem do bycia małym podatnikiem jest również brak prowadzenia działalności samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej w okresie dwóch lat od roku rozpoczęcia (a dokładniej od końca roku poprzedzającego rok rozpoczęcia działalności).

Uproszczony tryb opłaty zaliczek polega na comiesięcznym wpłacaniu zaliczek na podatek dochodowy wyliczanej jednak nie na podstawie bieżących skumulowanych przychodów i kosztów a na podstawie dochodów uzyskiwanych dwa lub trzy lata temu. W związku z taka konstrukcją zaliczki uproszczonej nie mogą wybrać przedsiębiorcy, którzy założyli dopiero działalność oraz Ci, którzy przez ostatnie dwa, trzy lata wykazywali same straty lub nie osiągnęli dochodu powodującego zapłatę podatku. Zaliczka w formie uproszczonej wynosi 1/12 obliczonej kwoty podatku na podstawie danych z zeznania podatkowego za dwa lub trzy lata wstecz obliczonej przy zastosowaniu odpowiedniej stawki czyli skali podatkowej lub podatku liniowego.

Jeżeli przedsiębiorca chce zmienić tryb płacenia zaliczek musi to zgłosić do 20 lutego roku podatkowego, w którym chce płacić inne niż dotychczas zaliczki.

Zaliczka przy podatku liniowym 19 procentJeżeli przedsiębiorca wybierze formę opodatkowania podatkiem liniowym to zaliczkę na podatek dochodowy będzie zobowiązany zapłacić już za pierwszy miesiąc działalności bez względu od wielkości osiągniętego dochodu. Jedynie strata nie wywołuje obowiązku opłacenia zaliczki. Zaliczki płaci się w takim samym terminie jak przy zasadach ogólnych czyli do 20 kolejnego miesiąca/kwartału. Tryb kwartalny i uproszczony także obowiązuje przy stawce liniowej pod warunkami takimi samymi jak przy opisywanych wyżej zasadach ogólnych, z tym że oczywiście podatek od dochodu wyliczany jest przy zastosowaniu liniowej stawki podatku 19 procent.

Zmiany trybu płacenia zaliczki należy zgłosić do dnia 20 lutego roku podatkowego, w którym obowiązywać ma zmiana. Zgłoszenie nie ma określonego wzoru, a należy go dokonać w urzędzie skarbowym.

Za dany miesiąc przedsiębiorca sam oblicza i wpłaca ryczałt (obliczony od samego przychodu - nie pomniejszonego o koszty) w terminie do 20 dnia następnego miesiąca. Natomiast za ostatni miesiąc ryczałt płaci się w terminie złożenia zeznania rocznego. Niektórzy podatnicy mogą wybrać kwartalne rozliczenie ryczałtu. Warunkiem jest otrzymanie przychodów z prowadzonej działalności samodzielnie lub przychodów spółki w roku poprzednim nie przekraczających kwoty 25.000 euro (110.280 zł dla roku 2012). O wyborze kwartalnego opłacania ryczałtu zawiadamia się naczelnika urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego, którego zmiana ma obowiązywać. Kwartalne rozliczenie będzie trwało do momentu, w którym podatnik zgłosi jego zmianę lub gdy zmieni się jego sytuacja i nie będzie on spełniał warunków jakimi musi się charakteryzować ryczałtowiec. Należy pamiętać, że po przekroczeniu limitu przedsiębiorca będzie zobowiązany powrócić do miesięcznego rozliczania ryczałtu nawet gdy nie zgłosi tego w urzędzie.

W przypadku rozliczania karty podatkowej ustaloną przez naczelnika kwotę podatku pomniejsza się o zapłaconą składkę na ubezpieczenie zdrowotne (w wysokości 7,75% proc. podstawy wymiaru), a następnie wpłaca do dnia 7 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Za grudzień podatek opłaca się wyjątkowo do dnia 28 grudnia.

Deklaracje i terminy płatności podatku

Każdy przedsiębiorca, który osiągnie w danym roku podatkowym dochód musi złożyć deklarację roczną. Nie ma jednak obowiązku składania deklaracji comiesięcznych związanych z płaceniem zaliczek na podatek dochodowy czy ryczałtu.

Po zakończeniu roku podatkowego do urzędu skarbowego składa się zeznanie podatkowe zawierające informację o wysokości osiągniętego za dany rok dochodu. Termin złożenia deklaracji rocznej upływa dnia 30 kwietnia roku następnego. Formularz deklaracji na podatek dochodowy przy rozliczeniu na zasadach ogólnych to PIT-36. W zeznaniu wykazuje się wszystkie osiągnięte przez daną osobę dochody, które są opodatkowane właśnie według skali podatkowej.

Rozliczanie na zasadach ogólnych pozwala na koniec roku rozliczyć się wspólnie z małżonkiem bądź też zgodnie z zasadami przysługującymi osobom samotnie wychowującym dzieci. Można także skorzystać z różnego rodzaju ulg m.in. na dzieci, na Internet, na rehabilitację.

Terminarz:

• zaliczki - do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu za który jest wyliczana
• zeznanie roczne PIT 36 - do 30 kwietnia
• zmiana formy opodatkowania - do 20 stycznia oświadczenie o wyborze innej formy opodatkowania
• zmiana trybu płacenia zaliczki - do 20 lutego

Podatek liniowy

Koniec roku podatkowego wiąże się w tym przypadku ze złożeniem zeznania podatkowego w urzędzie skarbowym do dnia 30 kwietnia następnego roku. Obowiązująca dla tej formy rozliczeń deklaracja to PIT-36L. Zeznanie to powinno zawierać jednak tylko dochody osiągnięte z działalności gospodarczej. Pozostałe dochody należy wykazywać na formularzu PIT-37.

Wybranie tej formy rozliczania podatku powoduje brak możliwości rozliczeń wspólnych z małżonkiem oraz brak możliwości skorzystania z zasad przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci. Przy dochodzie wykazywanym w PIT-36L nie można korzystać z ulg za wyjątkiem jednej dotyczącej osiągania dochodów za granicą. Natomiast można odliczyć zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne (7,75% podstawy wymiaru) oraz wpłaty na konto IKZE.

Terminarz:

• zaliczki - do 20 dnia miesiąca po miesiącu za który jest wyliczana,
• zeznanie roczne PIT 36L oraz PIT-37 - do 30 kwietnia,
• zmiana formy opodatkowania - do 20 stycznia oświadczenie o wyborze innej formy opodatkowania,
• zmiana trybu płacenia zaliczki - do 20 lutego.

Ryczałt

Zeznanie roczne ryczałtowiec składa w urzędzie skarbowym do 31 stycznia po zakończeniu roku podatkowego. Deklaracja uwzględniająca taką formę rozliczeń podatku to PIT-28. Na tym formularzu wykazuje się jedynie przychód opodatkowany ryczałtem natomiast dochody z innego tytułu jak np. ze stosunku pracy wykazuje się w PIT-37.

Wybór opodatkowania przychodów w formie ryczałtu wiąże się z ograniczeniem możliwości rozliczania wspólnie z małżonkiem. Nie można również skorzystać z ulg na dzieci. Od przychodu można natomiast odliczyć składki na ubezpieczenia społeczne, wpłaty na IKZE, wydatki na cele rehabilitacyjne, Internet i składki zdrowotne (w wysokości 7,75 proc. wymiaru podstawy).

Terminarz:

• zaliczki - do 20 dnia miesiąca po miesiącu za który jest wyliczana
• zeznanie roczne PIT-28 - do 31 stycznia oraz PIT-37 do 30 kwietnia
• zmiana formy opodatkowania - do 20 stycznia oświadczenie o wyborze innej formy opodatkowania
• zmiana trybu płacenia zaliczki - do 20 lutego

Karta podatkowa

Ten rodzaj rozliczenia powoduje brak możliwości skorzystania z ulg i odliczeń za wyjątkiem odliczenia od podatku zapłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne. Zeznanie podatkowe składa się na formularzu PIT-16A do dnia 31 stycznia roku następnego. W przypadku gdy osiągnięto dochody również z innego tytułu np. ze stosunku pracy należy złożyć również deklarację PIT-37.

Terminarz:

• zaliczki - do 7 dnia miesiąca po miesiącu za który jest wyliczana, za grudzień - do 28 grudnia
• zeznanie roczne - PIT-16A - do 31 stycznia oraz PIT-37 do 30 kwietnia
• zmiana formy opodatkowania - do 20 stycznia oświadczenie o wyborze innej formy opodatkowania
• zmiana trybu płacenia zaliczki - do 20 lutego

Wybór formy rozliczenia jest istotny dla każdego przedsiębiorcy. To od niego zależy czy skorzysta z przywilejów nadawanych przez Ministerstwo Finansów i wykorzysta optymalizację podatkową czy też nie. Wybierając formę rozliczania z tytułu podatku dochodowego przedsiębiorca powinien wziąć pod uwagę:

• rodzaj działalności;
• jej rozmiar;
• wysokość spodziewanych przychodów i kosztów.

Pamiętać należy, że wybór odpowiedniej formy opodatkowania może pozwolić na zaoszczędzenie pewnej kwoty pieniędzy, a przy tym należy wiedzieć, że wpływa na możliwość korzystania z niektórych przywilejów jak wspólnego rozliczania z małżonkiem czy uwzględniania ulg i odliczeń od podatku. To również poniekąd od formy opodatkowania będzie uzależniony charakter prowadzonej ewidencji księgowej.

Warto więc zwrócić uwagę na to jaki wybór w tej kwestii ma nasze przedsiębiorstwo i rozważyć możliwość skorzystania z optymalizacji podatkowej. Decyzję w tym zakresie należy przemyśleć , bowiem w trakcie trwania roku podatkowego nie można zmienić formy rozliczeń PIT ani trybu opłacania zaliczek. Wyjątek stanowi przekroczenie limitu upoważniającego do danego przywileju. Przedsiębiorca musi więc pamiętać, że sam może zmienić formę opodatkowania natomiast ma na to określony jeden termin w roku - do 20 stycznia.