Przedsiębiorcy prowadzący księgi rachunkowe co roku napotykają na problemy związane z możliwością zaliczenia niedoborów do podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Drugim problemem może być ewentualna konieczność dokonania korekty podatku od towarów i usług naliczonego przy nabyciu środków obrotowych, w których niedobór powstał.
W zdecydowanie prostszej sytuacji znajdują się podatnicy prowadzący Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów, którzy nie prowadzą ewidencji magazynowej, zaś stan środków obrotowych wynikający ze spisu z natury koryguje bezpośrednio wartość podatkowych kosztów uzyskania przychodów naliczonych w ciągu roku podatkowego.
U podatników prowadzących pełną księgowość w wyniku przeprowadzenia obowiązkowej inwentaryzacji może okazać się, że danych środków obrotowych jest mniej niż wynika to z prowadzonej ewidencji. Wówczas będziemy mieli do czynienia z tzw. _ niedoborem inwentaryzacyjnym _ oraz koniecznością jego kwalifikacji kosztowej na potrzeby wyliczenia należnego za rok obrotowy podatku dochodowego.
Ustawy o podatkach dochodowych nie zabraniają przedsiębiorcom uznania takich niedoborów za podatkowe koszty uzyskania przychodów. Przy czym ocena kosztotwórczego podatkowo charakteru takich niedoborów wymaga zawsze indywidualnej oceny, przy uwzględnieniu następujących przesłanek:
- całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika,
- okoliczności, które spowodowały powstanie straty,
- sposobu udokumentowania strat.
Przedsiębiorca po ujawnieniu różnic magazynowych winien wszcząć postępowanie wyjaśniające przyczyny ich powstania. Wyniki takiego postępowania powinny pozwolić na określenie, czy niedobór ma charakter zawiniony czy też niezawiniony. Z niedoborami niezawinionymi będziemy mieli do czynienia wówczas, gdy są one wynikiem zdarzenia losowego (powodzi, pożaru, kradzieży itp.) ale tylko w sytuacji gdy przedsiębiorca dołożył należytej staranności w celu jej uniknięcia.
Niedobory niezawinione mogą zostać zakwalifikowany jako zwiększające podatkowe koszty uzyskania przychodu pod tym jednak warunkiem, iż powstały w trakcie normalnego i racjonalnego działania firmy. Warunkiem zaliczenia strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów jest ich odpowiednie udokumentowanie, np. poprzez pisemne wyjaśnienia osób materialnie odpowiedzialnych, protokół opisujący zdarzenie, jego przyczynę, wskazujący datę powstania zdarzenia oraz dokładne obliczenie wielkości straty.
Należy jednak pamiętać, że jeśli wydatek na zakup środków obrotowych jest kwalifikowany kosztowo w dacie poniesienia, to późniejsze ujawnienie straty nie będzie podstawą do ponownego zwiększenia kosztów podatkowych prowadzonej działalności.
Komentarz Kancelarii Radców Prawnych Pałucki Trusiński: ( http://www.money.pl/u/money_chart/graphchart_ns.php?ds=03.08.2011 09:00&de=03.08.2011 17:35&sdx=0&i=&ty=1&ug=1&s%5B0%5D=WIG20&w=460&h=250&cm=0&rl=1 ) Sam porównuj dane na wykresach - wypróbuj MoneyAnalytics
Tekst został opracowany przez ekspertów Kancelarii Radców Prawnych i Adwokatów *Pałucki Trusiński Hermelin.*