Wniosek o wyłączenie przedmiotu z masy upadłości może złożyć osoba, której przysługuje prawo własności przedmiotu błędnie włączonego do masy upadłości. Zgodnie z art. 70 Prawa upadłościowego i naprawczego przedmioty te podlegają wyłączeniu z masy upadłości. Wniosek należy złożyć sędziemu komisarzowi powołując we wniosku wszelkie twierdzenia, zarzuty i dowody na ich poparcie pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku dalszego postępowania, chyba że powołanie ich we wniosku było niemożliwe. Sędzia-komisarz rozpoznaje wniosek o wyłączenie z masy upadłości w terminie jednego miesiąca od dnia jego złożenia po wysłuchaniu syndyka, nadzorcy sądowego albo zarządcy. Postanowienie sędziego-komisarza o wyłączeniu z masy upadłości podlega obwieszczeniu. Na postanowienie o wyłączeniu z masy upadłości zażalenie przysługuje upadłemu i wierzycielom. W razie oddalenia wniosku o wyłączenie z masy upadłości wnioskodawca może w drodze powództwa żądać wyłączenia mienia z masy upadłości. Powództwo wnosi się do sądu upadłościowego w terminie miesiąca od dnia doręczenia postanowienia sędziego-komisarza o odmowie wyłączenia z masy upadłości. Powództwo może być oparte wyłącznie na twierdzeniach i zarzutach zgłoszonych we wniosku o wyłączenie z masy upadłości. Inne twierdzenia i zarzuty mogą być zgłoszone tylko wtedy, gdy powód wykaże, że ich wcześniejsze zgłoszenie było niemożliwe. Niezależnie od wyniku sprawy sąd obciąży powoda kosztami procesu, jeżeli powołał nowe dowody istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, których nie zgłosił we wniosku o wyłączenie. W przypadku wydania postanowienia o wyłączeniu przedmiotu z masy upadłości, sędzia komisarz może określić wysokość kwoty z tytułu zwrotu wydatków na utrzymanie mienia, które podlega wyłączeniu, lub na uzyskanie świadczenia wzajemnego oraz termin, w jakim kwotę tę należy wpłacić do masy upadłości przed wydaniem mienia wyłączanego. Należność ta może być za zgodą sędziego-komisarza potrącona z sumy uzyskanej ze sprzedaży mienia, które podlega wyłączeniu z masy upadłości.
