Na podstawie art. 26 ust. 2 i art. 35 ust. 4 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 49, poz. 452 z późniejszymi zmianami) zarządza się, co następuje:
§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się przy udzielaniu ulg w spłacie i umarzaniu:
1) zobowiązania pieniężnego, określonego w art. 1 ustawy z dnia 11 listopada 1965 r. o rozszerzeniu uprawnień gromadzkich rad narodowych w zakresie podatkowym oraz o usprawnieniu w gromadach wymiaru i poboru podatków i innych należności pieniężnych (Dz. U. Nr 46, poz. 288);
2) zobowiązań podatkowych, należnych od podatników gospodarki nie uspołecznionej i ludności;
3) należności scalonych, określonych w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 28 czerwca 1962 r. o przejmowaniu nieruchomości rolnych na własność Państwa za zaległe należności (Dz. U. z 1969 r. Nr 17, poz. 130);
4) równoważnika pieniężnego w zamian nie wykonanych obowiązkowych dostaw zbóż, ziemniaków i zwierząt rzeźnych;
5) podatków obrotowego i dochodowego, należnych od organizacji politycznych, społecznych i zawodowych;
6) podatków: od wynagrodzeń, od funduszu płac, od nieruchomości, od lokali, od nabycia praw majątkowych, a także opłaty skarbowej oraz innych podatków i opłat terenowych, należnych od jednostek gospodarki uspołecznionej.
§ 2. Naczelnicy gmin są uprawnieni do wydawania decyzji w sprawach:
1) odraczania i rozkładania na raty zobowiązania pieniężnego i innych należności wymierzanych przez ten organ oraz należności scalonych i równoważnika pieniężnego - na okres nie dłuższy niż dwa lata, licząc od daty wydania decyzji;
2) umarzania należności określonych w pkt 1, jeżeli łączna zaległa kwota z tytułu wszystkich tych należności nie przekracza 10.000 zł; kwota umorzona zobowiązanemu nie może przekraczać 10.000 zł w ciągu roku.
§ 3. Naczelnicy powiatów są uprawnieni do wydawania decyzji w sprawach:
1) odraczania i rozkładania na raty wszystkich należności określonych w § 1, bez względu na wysokość kwoty i okres spłaty;
2) umarzania należności określonych w § 1, jeżeli łączna zaległa kwota z tytułu wszystkich tych należności nie przekracza 100.000 zł; kwota umorzona zobowiązanemu nie może przekraczać 100.000 zł w ciągu roku.
§ 4. 1. Wojewodowie oraz prezydenci miast wyłączonych z województw są uprawnieni do wydawania decyzji w sprawach umarzania wszystkich należności określonych w § 1, bez ograniczenia wysokości kwoty.
2. Decyzja wojewody oraz prezydenta miasta wyłączonego z województwa w sprawie udzielenia ulg w spłacie lub umorzenia zobowiązań podatkowych jest ostateczna.
§ 5. Jeżeli terenowy organ administracji państwowej w toku rozpatrywania skierowanej do niego sprawy ustali, że odroczenie lub rozłożenie na raty albo umorzenie należności przekracza jego uprawnienia określone w § 2 lub 3, organ ten przekazuje sprawę wraz z własną opinią terenowemu organowi administracji państwowej bezpośrednio wyższego stopnia.
§ 6. Przed wydaniem decyzji w sprawie umorzenia należności określonych w § 1 pkt 5 i 6 terenowy organ administracji państwowej zasięga opinii banku finansującego działalność danej organizacji lub jednostki.
§ 7. 1. Umorzenie zaległych należności pociąga za sobą umorzenie dodatku (odsetek) za zwłokę oraz kosztów egzekucyjnych w odpowiednim stosunku.
2. Granice uprawnień określone w § 2 i 3 stosuje się odpowiednio, gdy udzielenie ulgi lub umorzenie dotyczy wyłącznie dodatku (odsetek) za zwłokę.
§ 8. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) naczelnikach gmin - należy przez to rozumieć również naczelników miast nie stanowiących powiatów, naczelników dzielnic w miastach stanowiących powiaty oraz naczelników miast i gmin;
2) naczelnikach powiatów - należy przez to rozumieć również prezydentów i naczelników miast stanowiących powiaty, naczelników dzielnic w miastach wyłączonych z województw oraz naczelników miast i powiatów w razie utworzenia wspólnej rady narodowej dla miasta stanowiącego powiat i powiatu.
§ 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 lipca 1967 r. w sprawie właściwości organów finansowych w zakresie udzielania ulg w spłacie i umarzania niektórych zobowiązań podatkowych (Dz. U. z 1967 r. Nr 28, poz. 133 i z 1972 r. Nr 55, poz. 376).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od daty ogłoszenia.