Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 43, poz. 163, Nr 80, poz. 368, Nr 87, poz. 406, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 127, poz. 627, z 1995 r. Nr 5, poz. 25, Nr 86, poz. 433, Nr 96, poz. 478, Nr 133, poz. 654 i Nr 142, poz. 704 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 34, poz. 146, Nr 90, poz. 405, Nr 137, poz. 639 i Nr 147, poz. 686) oraz art. 22 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 43, poz. 163, Nr 90, poz. 419, Nr 113, poz. 547, Nr 123, poz. 602 i Nr 126, poz. 626, z 1995 r. Nr 5, poz. 25 i Nr 133, poz. 654 oraz z 1996 r. Nr 25, poz. 113, Nr 87, poz. 395, Nr 137, poz. 638, Nr 147, poz. 686 i Nr 156, poz. 776) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do:

§ 2. 1. Za środki trwałe uznaje się, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

2. Do środków trwałych podatnika zalicza się również:

3. Jeżeli wartość początkowa, o której mowa w § 6, składników majątku wymienionych w ust. 1 i 2 nie przekracza 2.500 zł, podatnik może nie zaliczać tych składników do środków trwałych.

§ 3. 1. Za wartości niematerialne i prawne uznaje się, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

2. Do wartości niematerialnych i prawnych podatnika zalicza się również:

3. W odniesieniu do składników, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepis § 2 ust. 3.

§ 4. 1. Jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w § 2 i 3 o wartości początkowej przekraczającej 2.500 zł i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości początkowej przekraczającej 2.500 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

§ 5. 1. Podatnicy, z wyjątkiem tych którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują, z zastrzeżeniem ust. 4 i 6, odpisów amortyzacyjnych od zaktualizowanej, zgodnie z rozporządzeniem wydanym na podstawie ustaw wymienionych w § 1, wartości początkowej:

2. Podatnicy będący armatorami, z wyjątkiem tych którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych także od zamówionego przez nich taboru transportu morskiego w budowie, sklasyfikowanego w gałęzi 10, branży 1051-1053 Systematycznego wykazu wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego.

3. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z § 7-10, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 2.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 2.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem § 2 ust. 3 i § 3 ust. 3, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z § 7-10 albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej albo w miesiącu następnym.

4. Odpisów amortyzacyjnych nie dokonuje się od:

5. Jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowania lub wydzierżawiania - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się wówczas w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, w tym budynku lub lokalu, odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej nieruchomości, w tym budynku lub lokalu, wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawionej, do ogólnej powierzchni użytkowej nieruchomości, w tym budynku lub lokalu.

6. Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, których faktycznie nie używają wskutek zaprzestania działalności, na potrzeby której składniki te były używane, przez okres co najmniej trzech pełnych miesięcy kalendarzowych; zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych może nastąpić po upływie tego okresu.

7. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym kredytu lub pożyczki, dokonuje dotychczasowy właściciel, w tym kredytobiorca lub pożyczkobiorca.

§ 6. 1. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2, 3 i 6-15, uważa się:

2. Wartość początkową firmy stanowi nadwyżka ceny nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nad wartością rynkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład nabytego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia nabycia, przyjęcia do korzystania albo wniesienia do spółki, powiększoną o łączną wartość składników mienia nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, wynikającą z ksiąg przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części jego mienia - zbywanego, oddawanego do odpłatnego korzystania albo wnoszonego do spółki.

3. Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu (przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji), wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 1.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, jeżeli wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

4. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną sprzedającemu, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji i różnic kursowych, oraz pomniejszoną, zgodnie z odrębnymi przepisami, o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od składników majątkowych sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy.

5. Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace, wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od kredytów (pożyczek), prowizji i różnic kursowych, z wyłączeniem odsetek, prowizji i różnic kursowych naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

6. Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w § 11, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

7. Jeżeli podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 5, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej przez biegłego, powołanego przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 6.

8. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

9. Wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się stosując odpowiednio ust. 3 i 5.

10. W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

11. W razie przekształcenia formy prawnej, a także łączenia albo podziału podmiotów gospodarczych, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów, z których wynika, że podmiot gospodarczy powstały z przekształcenia, podziału albo łączenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podmiotu: przekształconego, łączonego albo dzielonego - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu: przekształconego, łączonego albo dzielonego.

12. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych w razie:

13. W razie nabycia, w tym w formie wkładu niepieniężnego, przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

14. Przepisy ust. 13 stosuje się odpowiednio, jeżeli przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część zostały przyjęte do odpłatnego korzystania i zaliczone, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku korzystającego.

15. Wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę i zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

16. Przy ustalaniu wartości początkowej zgodnie z ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2, 6, 7, 13 i 14 stosuje się odpowiednio art. 14 ust. 3 ustawy wymienionej w § 1 pkt 1 lub art. 19 ust. 3 ustawy wymienionej w § 1 pkt 2.

§ 7. 1. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się:

2. Odpisów amortyzacyjnych od obiektów, o których mowa w ust. 1 pkt 4, dokonuje się w ratach co miesiąc przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych dla taboru pływającego w wykazie stawek amortyzacyjnych, z możliwością ich podwyższenia przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 4,0.

3. Podstawę obliczania odpisów amortyzacyjnych od obiektów wymienionych w § 5 ust. 2 stanowi część wartości kontraktowej, o której mowa w ust. 1 pkt 4, powiększona o kolejne wydatki (zaliczki), ponoszone na budowę danego obiektu; wydatki te zwiększają sukcesywnie podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych w miesiącu następującym po miesiącu ich poniesienia.

4. Odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 2, dokonuje się do końca miesiąca, w którym dany obiekt został przyjęty do używania; jeżeli nie dojdzie do zawarcia umowy przenoszącej na armatora własność zamawianego obiektu, armator jest obowiązany zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o dokonane odpisy amortyzacyjne, obliczone zgodnie z ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 i 3, w miesiącu, w którym odstąpiono od umowy.

5. Odpisów amortyzacyjnych od przyjętego do używania taboru pływającego dokonuje się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1, z tym że suma tych odpisów i odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 2, nie może przekroczyć wartości początkowej danego obiektu taboru pływającego.

6. Odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się tylko w okresie ich wykorzystywania. W tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie.

7. Odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją lub wykazem dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji lub wykazu.

8. Podatnicy, z wyjątkiem podatników prowadzących księgi rachunkowe, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach kwartalnych lub jednorazowo na koniec roku podatkowego.

§ 8. 1. Od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych do odpłatnego korzystania, zgodnie z umowami zawartymi na podstawie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych lub o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, jeżeli z tych umów wynika prawo zakupu tych środków albo wartości przez korzystającego za cenę ustaloną w umowach, oraz od środków trwałych otrzymanych od Skarbu Państwa albo gminy w nieodpłatne używanie, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w § 7 ust. 1 pkt 1. Stawki amortyzacyjne, z uwzględnieniem § 9 i 10, ustala się w proporcji do okresu wynikającego z umowy, z wyjątkiem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych o krótszym okresie amortyzacji niż okres trwania umowy.

2. W razie nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych do odpłatnego korzystania na podstawie umów, o których mowa w ust. 1, przed upływem okresu, na jaki została zawarta umowa, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych od tych środków i wartości, kontynuując stosowanie zasad i stawek określonych w ust. 1.

3. W razie przedłużenia okresu obowiązywania umowy zawartej na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 1, stawki odpisów amortyzacyjnych ulegają obniżeniu proporcjonalnie do okresu przedłużenia okresu obowiązywania umowy, z wyjątkiem środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych o okresie amortyzacji krótszym niż okres obowiązywania umowy; zasada ta ma zastosowanie wyłącznie do stawek odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych od następnego miesiąca po miesiącu, w którym zmieniono umowę.

4. Od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przekazanych do używania na podstawie innych umów niż wymienione w ust. 1, odpisów amortyzacyjnych dokonują podatnicy, którzy zgodnie z odrębnymi przepisami zaliczają te środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne do składników swojego majątku; w tym przypadku odpisów amortyzacyjnych dokonują odpowiednio wynajmujący (wydzierżawiający) albo najemca (dzierżawca), na zasadach określonych w § 9 i 10.

5. Jeżeli umowa, o której mowa w ust. 4, dotyczy środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 Klasyfikacji rodzajowej środków trwałych Głównego Urzędu Statystycznego, zwanej dalej "Klasyfikacją", i została zawarta na okres co najmniej 60 miesięcy oraz środki te zgodnie z odrębnymi przepisami są zaliczane do składników majątku najemcy (dzierżawcy), podatnik może stosować zasady określone w ust. 1-3.

§ 9. 1. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz § 8 ust. 1-3 i 5, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych.

2. W razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w § 6 ust. 11, podmiot gospodarczy powstały z przekształcenia, podziału albo łączenia podmiotów dokonuje odpisów amortyzacyjnych uwzględniając dotychczasową wysokość odpisów oraz kontynuując stosowanie zasad i stawek przyjętych przez podmioty przekształcone, dzielone albo łączone. Przepis ten stosuje się odpowiednio w przypadkach określonych w § 6 ust. 12.

3. Podatnicy mogą podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

4. Podatnicy, z zastrzeżeniem § 8 ust. 1-3 i 5, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji lub wykazu, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

5. Środki trwałe, o których mowa w ust. 4, uznaje się za:

6. Podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla maszyn, urządzeń i środków transportu używanych w warunkach lepszych od przeciętnych.

7. Podatnicy mogą podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu (z wyjątkiem samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności nie przekraczającej 500 kilogramów) przyjętych do używania po dniu 1 stycznia 1991 r. podwyższać przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

8. W przypadku gdy podatnik ma siedzibę wskazaną we właściwym rejestrze lub w ewidencji działalności gospodarczej, a w braku wskazania tej siedziby miejsce zamieszkania - na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym albo w województwie lub w rejonie administracyjnym (gminie) zagrożonym recesją i degradacją społeczną, których wykaz ustala Rada Ministrów - może podwyższać stawki podane w wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 3,0.

9. Stawki amortyzacyjne, o których mowa w ust. 7 i 8, stosuje się do wartości początkowej środków trwałych w pierwszym podatkowym roku ich używania, a w następnych latach do ich wartości początkowej, pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło zrównanie rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu zasad przewidzianych w § 7 ust. 1 pkt 1 i w § 9 ust. 1 oraz zasady, o której mowa w ust. 7 i 8, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych według zasad określonych w § 7 ust. 1 i w § 9 ust. 1.

10. Jeżeli w trakcie roku podatkowego:

11. W przypadku podwyższenia stawek amortyzacyjnych, podanych w wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 3, 7 lub 8, należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik; zasada ta obowiązuje także w przypadku obniżenia stawek amortyzacyjnych na podstawie ust. 6.

12. Podatnicy będący armatorami mogą, w okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od taboru pływającego sklasyfikowanego w gałęzi 10, branży 1051-1053 Systematycznego wykazu wyrobów (SWW) Głównego Urzędu Statystycznego, zmienić stawki tych odpisów i począwszy od nowego roku podatkowego stosować nowe roczne stawki, które, przed ich podwyższeniem o współczynnik podwyższający, nie mogą być inne niż określone w wykazie stawek amortyzacyjnych.

13. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 12 oraz § 8 ust. 3 i 5, ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

14. Warunki uzasadniające stosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób ich ustalania określają objaśnienia do wykazu stawek amortyzacyjnych.

§ 10. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz § 8 ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

2. Jeżeli wynikający z umowy okres używania praw majątkowych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jest krótszy od okresu ustalonego w tym przepisie, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy.

3. Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

4. Odpisów amortyzacyjnych od spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, z uwzględnieniem § 5 ust. 5, dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%. Przy ustalaniu wartości początkowej własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego podatnicy mogą stosować zasadę określoną w § 6 ust. 8, z tym że w tym przypadku roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5%.

5. Przepis § 7 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio do odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych.

§ 11. 1. Podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:

3. Nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, których wartość początkową ustala się zgodnie z § 6 ust. 8.

4. Podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych obowiązani są prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierający co najmniej dane określone w ust. 2 pkt 1-8, 10 i 12.

5. Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji lub w wykazie najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

6. W razie zmiany formy opodatkowania, podatnicy, o których mowa w ust. 4, zakładając ewidencję określoną w ust. 2, uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanej.

§ 12. 1. Tracą moc:

2. Jeżeli rok podatkowy podatnika nie rozpoczyna się w dniu 1 stycznia 1997 r., przepisy rozporządzenia wymienionego w ust. 1 pkt 1, w części dotyczącej dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wprowadzonych do używania przed tym dniem, mają zastosowanie do końca roku podatkowego kończącego się w 1997 r.

§ 13. 1. Przepisy:

2. Określone w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki amortyzacji telefonów komórkowych oraz kas fiskalnych i rejestrujących (z wyjątkiem zaliczonych do poz. 13 wykazu stawek amortyzacyjnych) można stosować od dnia 1 stycznia 1997 r. do tych urządzeń oddanych do używania także przed tym dniem.

§ 14. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i ma zastosowanie od dnia 1 stycznia 1997 r.