Art. 1. 1. Podatnikom nie będącym jednostkami gospodarki uspołecznionej, wykonującym na podstawie posiadanych uprawnień działalność w zakresie rzemiosła oraz przemysłu gastronomicznego i prowadzenia pensjonatów, przysługują ulgi podatkowe z tytułu inwestycji, zwane dalej "ulgami inwestycyjnymi", jeżeli:
1) wybudowali własne budynki na potrzeby wykonywanej działalności,
2) zakupili i wykorzystują w ramach wykonywanej działalności maszyny lub urządzenia.
2. Podatnikom wykonującym działalność w zakresie przemysłu gastronomicznego i prowadzenia pensjonatów nie przysługują ulgi inwestycyjne, jeżeli w ramach tej działalności sprzedają napoje zawierające powyżej 18% alkoholu.
3. Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia rozszerzyć stosowanie ulg inwestycyjnych na inne grupy podatników i inne rodzaje inwestycji niż wymienione w ust. 1.
Art. 2. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia:
1) wysokość ulg inwestycyjnych, z tym że kwota tych ulg nie może przekroczyć 50% nakładów poniesionych na inwestycje,
2) szczegółowe warunki korzystania z ulg inwestycyjnych.
Art. 3. Minister Finansów w drodze rozporządzenia określi:
1) rodzaje maszyn i urządzeń, których zakup uprawnia do ulgi inwestycyjnej, oraz warunki ich zakupu, od których spełnienia ulga taka może być przyznana,
2) tryb postępowania przy stosowaniu ulg inwestycyjnych.
Art. 4. Rada narodowa stopnia wojewódzkiego może na obszarze województwa lub jego części wyłączyć niektóre grupy podatników z uprawnień do korzystania z ulg inwestycyjnych, jak również zmienić zakres i wysokość tych ulg w granicach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 2; wyłączenie to lub zmiana nie mogą dotyczyć inwestycji już rozpoczętych.
Art. 5. 1. Traci moc ustawa z dnia 25 listopada 1970 r. o ulgach podatkowych z tytułu inwestycji (Dz. U. Nr 29, poz. 246).
2. Do inwestycji dokonanych przed dniem 1 stycznia 1976 r. stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1976 r.