Money.pl Firma Akty prawne

Dzienniki Ustaw

Dziennik Ustaw - rok 1995, nr 97, poz. 481

Dziennik Ustaw - rok 1995, nr 97, poz. 481

Wydany przez:Sejm
Tytuł aktu:Ustawa z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Status aktu prawnego:Obowiązujący
Treść aktu prawnego:  pobierz treść dokumentu
Data wydania:1995-06-30
Data wejscia w życie:1995-09-06
Data obowiązywania:1995-09-06
Ujednolicona treść aktu prawnego: Dziennik Ustaw - rok 1995, nr 97, poz. 481
Pełna treść dokumentu: Dziennik Ustaw - rok 1995, nr 97, poz. 481

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację prawną i majątkową.
2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Zarządu Kościoła.

Art. 2. Kościół jest częścią ogólnoświatowego Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego i uznaje Generalną Konferencję Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego za najwyższą władzę w sprawach doktrynalnych i kanonicznych.

Art. 3. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym Prawem Kościelnym i swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz zarządza swoimi sprawami.

Rozdział 2

Osoby prawne Kościoła i ich organy

Art. 4. 1. Organizację Kościoła określa jego Statut, uchwalany przez Zjazd Kościoła, zwany także "Synodem Krajowym Kościoła".
2. Osobowość prawną posiadają:
  1)  Kościół jako całość,
  2)  diecezje jako terytorialne jednostki organizacyjne,
  3)  Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Adwentystów Dna Siódmego im. Michała Beliny-Czechowskiego w Podkowie Leśnej,
  4)  Chrześcijański Instytut Wydawniczy "Znaki Czasu",
  5)  Dom Opieki "Samarytanin" w Bielsku-Białej,
  6)  Ośrodek Radiowo-Telewizyjny "Głos Nadziei",
  7)  Chrześcijańska Służba Charytatywna.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są:
  1)  dla Kościoła jako całości - Zjazd Kościoła, Rada Kościoła, Zarząd Kościoła i Przewodniczący Kościoła,
  2)  dla diecezji - przewodniczący diecezji,
  3)  dla Seminarium, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 - rektor,
  4)  dla osób prawnych, o których mowa w ust. 2 pkt 4-7 - dyrektor.
4. W sprawach majątkowych Kościół reprezentuje jego Zarząd. Do składania oświadczeń woli uprawnieni są dwaj członkowie Zarządu Kościoła działający łącznie, w tym Przewodniczący lub jego zastępca.
5. Zmiana nazwy lub siedziby osób prawnych wymienionych w ust. 2 może być dokonana przepisami wewnątrzkościelnymi. Zmiany te, na wniosek Zarządu Kościoła, ogłasza Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Art. 5. Inne kościelne jednostki organizacyjne mogą, na wniosek Zarządu Kościoła, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów.

Art. 6. 1. Kościół samodzielnie tworzy, przekształca i znosi kościelne jednostki organizacyjne, w tym także posiadające osobowość prawną.
2. O faktach wymienionych w ust. 1 Zarząd Kościoła powiadamia niezwłocznie Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów.
3. Nowo utworzone diecezje Kościoła nabywają osobowość prawną z chwilą powiadomienia Ministra - Szefa Urzędu Rady Ministrów. Odpis powiadomienia, z umieszczonym na nim potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 2 i 3, powinno zawierać nazwę i siedzibę kościelnej osoby prawnej, a w odniesieniu do diecezji - także ich zasięg terytorialny.
5. Odpowiednie powiadomienie następuje również w przypadku powołania lub odwołania osób sprawujących funkcję organu lub członka organu osoby prawnej, uprawnionych do składania w imieniu osób prawnych oświadczeń woli. Powiadomienie obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania.

Art. 7. Kościelne wydawnictwa, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze, zakłady opieki zdrowotnej, a także zakłady gospodarcze, nie posiadające osobowości prawnej, działają w ramach tych kościelnych osób prawnych, które je powołały.

Art. 8. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej osoby prawnej.

Rozdział 3

Działalność Kościoła

Art. 9. Kościół swobodnie pełni swoją misję i sprawuje kult publiczny.

Art. 10. 1. Kult publiczny odbywa się w obiektach i na gruntach Kościoła, w pomieszczeniach służących katechizacji lub organizacjom kościelnym oraz w miejscach udostępnionych na ten cel przez osoby upoważnione do dysponowania nimi.
2. Nabożeństwa połączone z obrzędem chrztu odbywające się przy otwartych akwenach nie wymagają zgłoszenia.
3. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami rządowej administracji ogólnej bądź organami samorządu terytorialnego.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się stosownie do miejscowego zwyczaju.
5. Religijne uroczystości pogrzebowe i żałobne mogą być sprawowane na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych.

Art. 11. 1. Świętem adwentystycznym jest sobota.
2. Wierni Kościoła mają prawo do zwolnienia od pracy i nauki na czas święta adwentystycznego, to jest od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę.
3. Na prośbę pracownika złożoną na początku okresu zatrudnienia lub w jego trakcie, nie później jednak niż 7 dni przed dniem zwolnienia, zakład pracy ustala dla niego indywidualny rozkład czasu pracy. Przepis ten stosuje się odpowiednio do uczniów i studentów, z tym że szkoły udzielając zwolnień od nauki określają sposób wyrównania zaległości dydaktycznych spowodowanych zwolnieniem.

Art. 12. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne.

Art. 13. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter adwentystyczny i podlegają władzy kościelnej.
2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych i oświatowo-opiekuńczych, a także seminariach teologicznych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół, o których mowa w art. 14 ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców oraz pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych.
3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.

Art. 14. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów teologicznych, zwanych także seminariami duchownymi, oraz instytutów misyjnych, w których kształci według własnego programu kandydatów na duchownych oraz osoby świeckie przygotowujące się do realizacji misji Kościoła.
2. Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego im. Michała Beliny-Czechowskiego w Podkowie Leśnej jest wyższą szkołą teologiczną uprawnioną do nadawania absolwentom tytułu zawodowego licencjata teologii adwentystycznej. Tytuł ten jest równoważny z tytułem zawodowym licencjata nadawanym przez państwowe szkoły wyższe.

Art. 15. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół wyższych. Status prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo stopni i tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między Ministrem Edukacji Narodowej a Zarządem Kościoła.
2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 14 ust. 2, przysługują świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami państwowych szkół wyższych.
3. Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 14 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami państwowych szkół wyższych świadczenia:
  1)  publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
  2)  ubezpieczenia społecznego oraz
  3)  zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin.
Nauczycielom przysługują ponadto ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z nauczycielami akademickimi.
4. Poręcza się Kościołowi prawo do kształcenia kadr duchownych w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii adwentystycznej, w ramach samodzielnej jednostki naukowo-dydaktycznej utworzonej zgodnie z ustawą o szkolnictwie wyższym.

Art. 16. 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania zasadniczej służby wojskowej, zaś w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby sanitarnej lub służby w oddziałach obrony cywilnej.
2. Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do uzyskania misji kanonicznej w ciągu 2 lat od zakończenia studiów.
3. Duchowni po otrzymaniu misji kanonicznej przenoszeni są do rezerwy i nie odbywają ćwiczeń w czasie pokoju. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie wojny mogą być oni powoływani jedynie do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych.
4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w porozumieniu z Zarządem Kościoła, zapewniają pozostawienie do duszpasterskiej obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają mobilizacji.

Art. 17. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość swobodnego uczestniczenia w praktykach religijnych w soboty, w rozumieniu przepisu art. 11 ust. 2, oraz w dni świąteczne Kościoła będące dniami ustawowo wolnymi od pracy, jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi.
2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach i na zasadach uzgodnionych z dowódcą jednostki.
3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Zarząd Kościoła w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.

Art. 18. 1. Wiernym przebywającym w szpitalach, prewentoriach i sanatoriach, w domach pomocy społecznej i w zakładach karnych oraz osobom tymczasowo aresztowanym i nieletnim przebywającym w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich - zapewnia się prawo do praktyk religijnych, w tym świętowania soboty i przestrzegania zasad dietetycznych.
2. Przepis ust. 1 ma również zastosowanie do dzieci i młodzieży korzystających z zorganizowanych form wypoczynku.
3. W celu zaspokojenia potrzeb, o których mowa w ust. 1 i 2, władze kościelne mogą wyznaczyć kapelanów dla zakładów prowadzonych przez administrację rządową oraz samorządową.
4. W celu umożliwienia udziału chorych i podopiecznych w nabożeństwach lub zbiorowych posługach religijnych, kierownicy właściwych zakładów prowadzonych przez administrację rządową oraz samorządową udostępnią odpowiednie pomieszczenia.
5. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej, Minister Edukacji Narodowej oraz Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Zarządem Kościoła, w drodze rozporządzenia, określą zasady organizowania wykonywania praktyk religijnych właściwych dla wyznania adwentystycznego osobom przebywającym w szpitalach, prewentoriach i sanatoriach, w domach pomocy społecznej i w zakładach karnych oraz osobom tymczasowo aresztowanym i nieletnim przebywającym w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, a także dzieciom i młodzieży korzystającym z zorganizowanego wypoczynku.

Art. 19. 1. Kościół ma prawo tworzenia organizacji prowadzących działalność o charakterze religijnym, humanitarnym, charytatywnym, misyjnym, oświatowo-wychowawczym i kulturowym oraz na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego, nauki adwentystycznej, kształtowania religijno-etycznych postaw dzieci i młodzieży, przeciwdziałania patologiom społecznym i ich skutkom.
2. Organizacjami adwentystycznymi są, w rozumieniu ustawy, organizacje powstałe za aprobatą wyrażoną w uchwale Zarządu Kościoła, który zatwierdza kapelana lub asystenta kościelnego, oraz działające w łączności z Kościołem.
3. Do organizacji adwentystycznych stosuje się przepisy prawa o stowarzyszeniach, z tym że:
  1)  Zarządowi Kościoła przysługuje prawo cofnięcia aprobaty, o której mowa w ust. 2,
  2)  wystąpienie organu nadzorującego lub prokuratora do sądu z wnioskiem o rozwiązanie stowarzyszenia wymaga uzyskania opinii Zarządu Kościoła,
  3)  w przypadku likwidacji organizacji adwentystycznej - do jej majątku stosuje się odpowiednie przepisy o majątku zlikwidowanej kościelnej osoby prawnej, chyba że statut organizacji adwentystycznej stanowi inaczej.

Art. 20. Kościół, jego osoby prawne i inne jednostki organizacyjne Kościoła określone w jego Statucie mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej.

Art. 21. Działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności:
  1)  prowadzenie zakładów dla sierot, osób w podeszłym wieku lub niepełnosprawnych oraz innych osób potrzebujących opieki,
  2)  prowadzenie szpitali, zakładów i przychodni leczniczych, aptek, ośrodków zdrowego życia, oświaty zdrowotnej i ekologicznej oraz przeciwdziałania patologiom społecznym,
  3)  organizowanie pomocy w zakresie małżeństwa, macierzyństwa i rodziny,
  4)  organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
  5)  prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
  6)  udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującej się w potrzebie,
  7)  udzielanie pomocy materialnej młodzieży uczącej się i studiującej, a znajdującej się w potrzebie,
  8)  krzewienie idei miłości bliźnich i postaw moralno-społecznych temu sprzyjających,
  9)  popularyzowanie postaw prozdrowotnych,
  10) upowszechnianie zasad chrześcijańskiego etosu pracy i ekonomiki,
  11) przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.

Art. 22. Środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej pochodzą w szczególności z:
  1)  ofiar pieniężnych i w naturze,
  2)  spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych,
  3)  dochodów z imprez i zbiórek publicznych,
  4)  subwencji, dotacji i ofiar pochodzących od krajowych instytucji i przedsiębiorstw państwowych, społecznych, wyznaniowych i prywatnych,
  5)  odpłatności za usługi świadczone przez kościelne instytucje charytatywno-opiekuńcze,
  6)  dochodów kościelnych osób prawnych, w tym z ich działalności gospodarczej.

Art. 23. 1. Kościół i jego osoby prawne mają prawo budowy, rozbudowy i konserwacji obiektów sakralnych, kościelnych oraz cmentarzy.
2. Na wniosek kościelnej osoby prawnej miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego obejmują także inwestycje sakralne i kościelne oraz adwentystyczne cmentarze wyznaniowe.
3. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy, przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na cele sakralne i kościelne, mogą być kościelnym osobom prawnym oddawane w użytkowanie wieczyste albo sprzedawane.

Art. 24. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych kościelnym osobom prawnym pod zakłady charytatywno-opiekuńcze i punkty katechetyczne.

Art. 25. 1. Kościół ma prawo swobodnego drukowania, wydawania i rozpowszechniania wszelkich publikacji związanych z jego posłannictwem.
2. Kościół ma prawo do posiadania i używania własnych środków społecznego przekazu na podstawie odrębnych przepisów.
3. Kościół ma prawo do emitowania w publicznych środkach masowego przekazu nabożeństw oraz własnych programów religijno-moralnych i kulturalnych.
4. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 3, regulują umowy z właściwymi jednostkami publicznej radiofonii i telewizji.

Art. 26. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie, konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych, stanowiących ważną część dziedzictwa kultury.

Rozdział 4

Sprawy majątkowe Kościoła

Art. 27. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania, posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania innych praw oraz zarządzania swoim majątkiem.

Art. 28. 1. Majątek i przychody Kościoła oraz jego osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-5.
2. Kościół i jego osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od nieruchomości - nieruchomości lub ich części, stanowiących ich własność lub będących w ich władaniu na podstawie innego tytułu prawnego na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części służących do wykonywania działalności gospodarczej.
3. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości obejmuje nieruchomości lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i ewangelistów, jeżeli:
  1)  są one wpisane do rejestru zabytków,
  2)  służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych oraz domy duchownych-emerytów i wdów po nich oraz ewangelistów, znajdujące się w domach kościelnych,
  3)  znajdują się w budynkach zarządów diecezji i przewodniczących diecezji, sekretariatu Przewodniczącego Kościoła i Zarządu Kościoła.
4. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez Kościół i jego osoby prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:
  1)  rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej,
  2)  sprowadzone z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.
5. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą pochodzące od osób fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.
6. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w ust. 4, jest zwolnione od opłaty sądowej, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.

Art. 29. Wolne od opłat celnych są:
  1)  przesyłane z zagranicy dla kościelnych osób prawnych dary:
a)    przeznaczone na cele kultowe, charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze,
b)    maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier,
  2)  wysyłane przez kościelne osoby prawne za granicę dary:
a)    na rzecz zagranicznych i międzynarodowych organizacji adwentystycznych,
b)    przeznaczone dla ofiar klęsk żywiołowych i osób znajdujących się w szczególnej potrzebie.

Art. 30. 1. Kościół i jego osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową i oświatowo-wychowawczą oraz utrzymanie duchownych i ewangelistów.
2. Zbiórki wymienione w ust. 1 nie wymagają pozwolenia właściwego organu, jeżeli odbywają się w obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach zwyczajowo przyjętych i w sposób tradycyjnie ustalony.

Art. 31. 1. Kościół może zakładać fundacje. Do fundacji tych stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach, ze zmianami wynikającymi z przepisów ust. 2-5.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji sprawuje Kościół lub jego osoba prawna wskazana w statucie fundacji.
3. W razie stwierdzonych nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ zwraca się do Kościoła wyznaczając termin nie krótszy niż trzy miesiące na spowodowanie usunięcia nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można zastosować środki oznaczone w przepisach o fundacjach.
4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu w myśl przepisów o fundacjach, będzie on wykonywany przez Zarząd Kościoła.
5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji, o przeznaczeniu jej majątku znajdującego się w kraju lub za granicą zadecyduje Zarząd Kościoła.

Art. 32. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na Kościół jako całość.

Art. 33. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, Kościół prowadzi Kościelny Fundusz Socjalny na rzecz duchownych i ich rodzin, który w rozumieniu ustawy nie jest działalnością gospodarczą.

Rozdział 5

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 34. 1. Przywraca się Kościołowi prawo własności budynku położonego przy ul. Tureckiej nr 1 w Warszawie w stanie wolnym od obciążeń oraz roszczeń z tytułu wszelkich nakładów poniesionych przez jej dotychczasowych użytkowników, jak również z prawem nieodpłatnego użytkowania wieczystego działki gruntu oznaczonej ewidencyjnie nr 68, o powierzchni 1432 m2, w obrębie 1-03-04, objętej księgą wieczystą nr hip. 7228.
2. Przyznaje się Kościołowi prawo do nieruchomości zamiennej wraz z budynkiem za nieruchomość przy ul. Górskiej nr 9 w Warszawie, przeznaczoną na budownictwo komunalne.
3. Minister - Szef Urzędu Rady Ministrów określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady i tryb regulacji określonych w ust. 1 i 2.
4. Przekazanie własności nieruchomości na podstawie ust. 1 i 2 jest wolne od podatków i opłat, a wynikające z niego wpisy do ksiąg wieczystych i ich zakładanie jest wolne od opłat sądowych.

Art. 35. 1. Na wniosek kościelnych osób prawnych wojewoda lub inny organ wykonujący w imieniu Skarbu Państwa prawa wynikające z własności nieruchomości albo organy gminy w zakresie swojej właściwości - mogą przekazać nieodpłatnie Kościołowi i jego osobom prawnym własność nieruchomości lub ich części:
  1)  jeżeli są one niezbędne do sprawowania kultu religijnego lub działalności kościelnych osób prawnych w zakresie charytatywno-opiekuńczym lub oświatowo-wychowawczym,
  2)  w celu utworzenia gospodarstwa rolnego kościelnych osób prawnych działających na Ziemiach Zachodnich i Północnych, prowadzących działalność oświatowo-wychowawczą, opiekuńczo-wychowawczą lub charytatywno-opiekuńczą, o powierzchni do 15 ha gruntów rolnych łącznie dla jednej kościelnej osoby prawnej.
2. Przepis art. 34 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
3. Wnioski, o których mowa w ust. 1, mogą być składane w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 36. 1. Kościelne osoby prawne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy pozostają osobami prawnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Wykaz kościelnych osób prawnych istniejących w dniu wejścia w życie ustawy określa załącznik do ustawy.

Art. 37. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załącznik

WYKAZ OSÓB PRAWNYCH KOŚCIOŁA ADWENTYSTÓW DNIA SIÓDMEGO W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

I. Diecezje:
Diecezja Południowa
Diecezja Wschodnia
Diecezja Zachodnia

II. Instytucje i organizacje:
Chrześcijańska Służba Charytatywna
Chrześcijański Instytut Wydawniczy "Znaki Czasu"
Dom Opieki "Samarytanin" w Bielsku-Białej
Ośrodek Radiowo-Telewizyjny "Głos Nadziei"

III. Seminaria:
Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego im. Michała Beliny-Czechowskiego w Podkowie Leśnej.

Publikowane akty nie są źródłem prawa. Jedyne źródło prawa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej stanowią, na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. "O ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych" (Dz.U. 2000 r. Nr 62, poz. 718) akty prawne ogłaszane i wydawane w Dzienniku Ustaw i Monitorze Polskim. Money.pl nie ponosi odpowiedzialności za skutki działań podjętych w oparciu o udostępnione publikacje.

Dziennik Ustaw nr 97 z 1995 roku - pozostałe dokumenty:

Polecamy produkty dla firm

PRZYDATNE LINKI