Art. 1. Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych oraz prowadzących działalność gospodarczą państwowych jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, zwanych dalej "podatnikami".

Art. 2. Podatnicy wymienieni w art. 1:

Art. 3. Za terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w rozumieniu art. 2, uważa się również znajdującą się poza morzem terytorialnym Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej część szelfu kontynentalnego, w której Polska Rzeczpospolita Ludowa, na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem międzynarodowym, wykonuje prawa odnoszące się do badania i eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych.

Art. 4. 1. Zwalnia się od podatku dochodowego:

2. Działalnością rolniczą w rozumieniu ustawy jest produkcja roślinna i zwierzęca, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa i szklarniowa, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów, produkcja zwierzęca typu przemysłowego fermowego oraz hodowla ryb.

Art. 5. 1. Przedmiotem opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 3, jest dochód uzyskany ze źródła przychodów, a jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła przychodów - suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów po potrąceniu niedoborów, z wyjątkiem niedoborów ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych oraz niedoborów ze źródeł przychodów nie podlegających podatkowi dochodowemu lub wolnych od tego podatku.

2. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 12-15 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest niedoborem ze źródła przychodów.

3. U podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami księgowości sporządzają bilans i rachunek wyników, za dochód w rozumieniu ust. 1 uważa się zysk bilansowy wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszonych o dochody ze źródeł przychodów nie podlegających podatkowi dochodowemu lub wolne od tego podatku i zwiększony o niedobory ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych oraz o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, określone w art. 11.

Art. 6. 1. Źródłami przychodów są:

2. Źródłem przychodów w rozumieniu ust. 1 pkt 4 jest sprzedaż:

3. Przychodami z innych źródeł, o których mowa w ust. 1 pkt 5, są w szczególności dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z wyjątkiem przeznaczonych na utworzenie (nabycie), powiększenie lub ulepszenie źródła przychodów.

Art. 7. 1. Przychodami są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne lub wartość przychodów w naturze, powiększone o opusty z ceny udzielone udziałowcom, akcjonariuszom lub pracownikom oraz o wartość nieodpłatnych świadczeń dokonanych na rzecz udziałowców i akcjonariuszy.

2. U podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami księgowości sporządzają bilans i rachunek wyników, za przychód osiągnięty w roku podatkowym uważa się także należne w tym roku przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie uzyskane.

3. Wartość przychodów w naturze oblicza się według cen rynkowych. Ceny rynkowe ustala się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia.

Art. 8. Nie podlegają podatkowi dochodowemu przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Art. 9. 1. Wolne od podatku dochodowego są:

2. Jeżeli podatnik osiąga dochody z działalności rolniczej i inne dochody, za dochód z działalności rolniczej o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uważa się część ogólnego dochodu odpowiadającą udziałowi przychodów z tej działalności w ogólnej sumie przychodów.

3. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, może zwolnić od podatku całkowicie lub częściowo inne rodzaje dochodów niż wymienione w ust. 1 i określić warunki tego zwolnienia.

Art. 10. 1. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 11.

2. Za koszty, o których mowa w ust. 1, uważa się również:

3. Koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

4. U podatników określonych w art. 5 ust. 3 koszty uzyskania są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego, oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego.

5. Wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątkowych nie podlegających amortyzacji oraz na remonty i inne prace, służące uzyskaniu przychodów również w następnych latach podatkowych, uznaje się za koszt uzyskania przychodów w roku podatkowym i latach następnych w części odpowiadającej 1/5 tych wydatków lub w odpowiednio większej części, jeżeli wydatki te służą uzyskiwaniu przychodów w okresie krótszym niż pięć lat podatkowych. Jeżeli suma tych wydatków nie przekracza 5% dochodu, wydatki te mogą być w całości wliczone w koszty roku podatkowego, w którym zostały poniesione.

6. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa, jakie składniki majątkowe uznaje się za środki trwałe, zasady aktualizacji ich wyceny oraz zasady i stawki amortyzacji tych składników, w tym również wartości niematerialnych i prawnych.

Art. 11. 1. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

 

2. Przepis ust. 1 pkt 9 nie stosuje się do wynagrodzeń wypłacanych przez spółki działające na podstawie przepisów o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne oraz na podstawie przepisów o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych.

3. Za wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 9, uważa się wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze lub ich ekwiwalenty, zaliczone do wynagrodzeń zgodnie z odrębnymi przepisami w sprawie klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej.

4. Minister Finansów, w drodze rozporządzenia, może uznawać za koszty uzyskania przychodów niektóre rodzaje wydatków określonych w ust. 1, a także niektóre rodzaje innych wydatków.

Art. 12. 1. Dochodem ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych jest różnica między przychodem uzyskanym ze sprzedaży a ich wartością wykazaną w bilansie. Jeżeli podatnik nie jest obowiązany do sporządzania bilansu, dochodem ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych jest różnica między przychodem uzyskanym z ich sprzedaży a kosztem ich nabycia lub wytworzenia, a jeżeli chodzi o rzeczy i prawa majątkowe nabyte w drodze spadku lub darowizny - między przychodem ze sprzedaży a ich wartością w dniu nabycia.

2. Różnica, o której mowa w ust. 1, ulega zmniejszeniu o koszty sprzedaży, jeżeli ponosi je sprzedający, a przy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych nabytych w drodze spadku lub darowizny - ponadto o zapłacony podatek od spadków i darowizn.

Art. 13. Dochodem z tytułu udziału w zyskach osób prawnych oraz w zyskach przedsiębiorstw i przedsięwzięć wspólnych są pożytki faktycznie uzyskane z tytułu tego udziału, w tym również sumy przeznaczone na powiększenie kapitału zakładowego (funduszu przedsiębiorstwa, zasobowego).

Art. 14. Dochód z udziałów reasekuracyjnych w polskich ubezpieczeniach ustala się w wysokości 50% ostatecznego czystego zysku zagranicznej instytucji ubezpieczeniowej obliczonego zgodnie z obowiązującymi umowami reasekuracyjnymi.

Art. 15. 1. Jeżeli podatnik pozostający w związku gospodarczym z osobą mającą siedzibę lub miejsce zamieszkania za granicą tak układa bieg swoich interesów, że nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody mniejsze od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby ten związek nie istniał, to dochód tego podatnika ustala się bez uwzględnienia obciążeń szczególnych wynikających z tego związku. Jeżeli ustalenie dochodu na podstawie ksiąg handlowych nie jest możliwe, dochód ustala się w drodze oszacowania.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy podatnik, wykorzystując swój związek gospodarczy z osobą, której przysługują szczególne ulgi w podatku dochodowym, albo też wykonując świadczenia dla innego podatnika na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od stosowanych ogólnie norm w czasie i miejscu wykonywania świadczeń, przerzuca całość lub część swego dochodu na osobę korzystającą z ulgi bądź na innego podatnika i wskutek tego nie wykazuje dochodu w takiej wysokości, jakiej należałoby oczekiwać, gdyby wymieniony związek nie istniał.

Art. 16. 1. Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem ust. 4, stanowi dochód osiągnięty w roku podatkowym po odliczaniu od niego:

2. Przez osiągnięcia naukowe i techniczne, o których mowa w ust. 1 pkt 3, rozumie się:

3. Wydatki, o których mowa w ust. 1 odlicza się od dochodu osiągniętego w tym roku podatkowym, w którym zostały one poniesione. W razie gdy wydatki przekraczają kwotę dochodu osiągniętego w roku ich poniesienia, nadwyżkę wydatków odlicza się od dochodu osiągniętego w następnych latach.

4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do osób prawnych działających na podstawie przepisów o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne, w razie gdy z tytułu wydatków, o których mowa w tym przepisie osoby te zamierzają ubiegać się o ulgi na podstawie odrębnych przepisów o ulgach podatkowych z tytułu inwestycji.

Art. 17. 1. Podatek dochodowy wynosi 40% podstawy opodatkowania.

2. Stawka podatku, o której mowa w ust. 1 ulega obniżeniu o 0,4% za każdy 1% obrotu z tytułu sprzedaży wyrobów lub usług na eksport w stosunku do ogólnej kwoty obrotu osiągniętego w roku podatkowym, pomniejszonego o podatek obrotowy, z tym że podatek po zastosowaniu tej obniżki nie może być niższy niż 10% podstawy opodatkowania. Za eksport uznaje się również sprzedaż wyrobów za waluty wymienialne odbiorcom krajowym, dokonaną na podstawie zezwolenia dewizowego.

3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może określić inne obniżki podatku zależnie od rodzaju wykonywania działalności oraz warunki ich stosowania.

4. Przepis ust. 2 oraz obniżki wprowadzane na podstawie ust. 3 nie mają zastosowania do części podatku dochodowego ustalonego od nadwyżek wynagrodzeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 9, powiększanych o składkę ubezpieczeniową i podatek od płac (podatek od wynagrodzeń) od tych nadwyżek.

Art. 18. 1. Podatek dochodowy ustalony według zasad określonych w art. 17 ulega podwyższeniu o 200% kwoty nadwyżki wynagrodzeń, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt 9, jeżeli w roku podatkowym wskaźnik udziału wynagrodzeń obciążających koszty działalności w dochodzie powiększonym o te wynagrodzenia będzie wyższy od wskaźnika udziału z roku poprzedniego; podwyższenie podatku dochodowego nie może powodować ustalenia tego podatku w wysokości przekraczającej 50% dochodu.

2. Dla podatników podejmujących działalność gospodarczą w roku podatkowym lub w ciągu roku poprzedniego wskaźnik udziału, o którym mowa w ust. 1, ustalają właściwe izby skarbowe.

3. Podatnicy wymienieni w art. 4 ust. 1 pkt 6-9 i 11 oraz jednostki badawczo-rozwojowe uiszczają podatek dochodowy od dochodu odpowiadającego wielkości nadwyżek kwot wynagrodzeń wypłacanych ponad normy, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 9, podwyższonych o podatek od płac (podatek od wynagrodzeń) i składkę ubezpieczeniową od tych nadwyżek, z zastrzeżeniem ust. 1 i 4.

4. Jeżeli w roku podatkowym suma podatku dochodowego ustalonego od nadwyżki wynagrodzeń wypłaconych ponad normy, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 9, podwyższonych o podatek od płac (podatek od wynagrodzeń) i składkę ubezpieczeniową, oraz podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, przekracza 10% uzyskanego dochodu, podatnik do ustalenia normy wynagrodzeń roku następnego przyjmuje wynagrodzenia obciążające koszty roku poprzedniego, pomniejszone o 50% nadwyżki wynagrodzeń wypłaconych ponad normę ustaloną dla roku poprzedniego.

Art. 19. 1. Podatnicy są obowiązani bez wezwania wpłacać co miesiąc zaliczki na podatek dochodowy.

2. W pierwszym kwartale roku podatkowego zaliczki za styczeń i luty podatnicy wpłacają w wysokości 1/12 sumy zaliczek za rok ubiegły. W dalszych kwartałach zaliczki za pierwsze dwa miesiące każdego kwartału wynoszą odpowiednio po 1/3, 1/6 i 1/9 podatku należnego od dochodu osiągniętego od początku roku. Zaliczkę za trzeci miesiąc pierwszych trzech kwartałów stanowi różnica między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą należnych zaliczek miesięcznych. Zaliczkę za grudzień wpłaca się wstępnie w wysokości zaliczki należnej za listopad, a ostatecznie w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

3. Podatnicy, u których obowiązek podatkowy powstał w roku podatkowym, są obowiązani składać deklaracje o wysokości dochodu osiągniętego od daty powstania obowiązku podatkowego i wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od powstania obowiązku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

4. Zasady określone w ust. 3 mogą być również odpowiednio stosowane w odniesieniu do podatników, o których mowa w ust. 2, na ich wniosek.

5. Zaliczki miesięczne za okres od stycznia do listopada uiszcza się w terminie do dnia 28 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, zaliczkę zaś za grudzień - wstępnie do dnia 28 tego miesiąca; ostatecznie ustaloną zaliczkę za grudzień uiszcza się w terminie ustalonym do złożenia zeznania o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym. W terminie płatności zaliczek na trzeci miesiąc pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego podatnicy są obowiązani składać deklaracje według ustalonego wzoru o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku.

Art. 20. 1. Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznania według ustalonego wzoru o wysokości dochodu osiągniętego w ubiegłym roku podatkowym w terminie do dnia 30 kwietnia następnego roku podatkowego, chyba że odrębne przepisy przewidują późniejszy termin sporządzenia zamknięcia rocznego i rachunku wyników; w tym wypadku termin złożenia zeznania upływa z dniem 30 czerwca następnego roku podatkowego.

2. Podatnicy, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 5, są obowiązani ponadto wykazać w złożonym zeznaniu wysokość dochodów wydatkowanych za cele wymienione w tym przepisie.

3. Podatnicy obowiązani do sporządzania bilansu i rachunku wyników dołączają do zeznania zamknięcie roczne wraz z rachunkiem wyników, a ponadto, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów, odpis protokołu walnego zgromadzenia (zgromadzenia wspólników) zatwierdzającego zamknięcie roczne i odpis sprawozdania komisji rewizyjnej.

Art. 21. 1. Przepisy ustawy stosuje się również do sporządzających samodzielnie bilans zakładów (oddziałów) przedsiębiorstw państwowych i jednostek spółdzielczych z wyjątkiem:

2. Niedobór zakładów (oddziałów), o których mowa w ust. 1 pkt 3, potrąca się z dochodu przedsiębiorstwa państwowego lub jednostki spółdzielczej.

Art. 22. W art. 10 w ust. 1 w pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym (Dz. U. z 1983 r. Nr 43, poz. 191 i z 1985 r. Nr 12, poz. 50) stawkę "10%" zastępuje się stawką "15%".

Art. 23. W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o opodatkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej (Dz. U. z 1987 r. Nr 12, poz. 77) wprowadza się następujące zmiany:

Art. 24. W ustawie z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 30, poz. 210, z 1983 r. Nr 39, poz. 176, z 1986 r. Nr 39, poz. 192, z 1987 r. Nr 33, poz. 181 i z 1988 r. Nr 41, poz. 324) wprowadza się następujące zmiany:

Art. 25. 1. Tracą moc przepisy:

2. Pozostają w mocy przepisy wydane na podstawie art. 23 pkt 1 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1 i na podstawie art. 51 i 54 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 23, dotyczące okresowych zwolnień od podatku dochodowego - do czasu zastąpienia ich nowymi przepisami.

3. Do czasu wydania przepisów na podstawie art. 10 ust. 6 niniejszej ustawy pozostają w mocy przepisy wydane na podstawie art. 45 ust. 2 ustawy wymienionej w art. 23, z tym że mają one zastosowanie do wszystkich podatników podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

Art. 26. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma zastosowanie do opodatkowania dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 1989 r.