Czy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaż wierzytelności własnych oraz wartości firmy składających się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz czy odpłatne przejęcie zobowiązań przez nabywcę będzie usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a jeżeli tak to jaka stwaka podatku będzie odnosiła się do takiej usługi.

sygnatura: 1401/HTI/4407/14-19/05/BT

autor: Izba Skarbowa w Warszawie

data: 2006-03-14

DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239, art. 14a § 4 i art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. ? Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia P z dnia 07.04.2005r., na postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 1 kwietnia 2005r., nr 1473/WV/443/1/2/2005/KC dotyczące opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży wierzytelności własnych i wartości firmy, składających się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 21.01.2005r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży wierzytelności własnych oraz wartości firmy składających się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz czy odpłatne przejęcie zobowiązań przez nabywcę będzie usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a jeżeli tak to jaka stawka podatku będzie odnosiła się do takiej usługi.

W opinii Strony zbycie wierzytelności oraz wartości firmy będzie miało charakter odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu stawką 22 %. Zdaniem Strony usługa ta nie będzie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, gdyż zwolnienia przedmiotowe nie dotyczą zbywania wierzytelności własnych.

Postanowieniem z dnia 01.04.2005 r. nr 1473/WV/443/1/2/2005/KC Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie, w którym podnosi, iż prezentowane w postanowieniu stanowisko urzędu skarbowego nie zostało poparte w należytym stopniu przytoczonymi przepisami prawa i wydaje się nietrafne, z uwagi na fakt, iż nowa ustawa o VAT swoim zakresem przedmiotowym wykracza poza klasyfikacje statystyczne. Wskazuje to m.in. definicja usługi zawarta w art. 8 ustawy. Zgodnie z tym przepisem usługą jest każde odpłatne świadczenie wykonane m.in. przez osobę prawną, które nie jest dostawą towaru. W ocenie Strony takie negatywne zdefiniowanie usługi wskazuje na to, że podział odpłatnych świadczeń na dostawę towarów oraz świadczenie usług ma charakter podziału zupełnego.

Strona nadto podnosi, że organ pierwszej instancji bezzasadnie uznał, że Strona sprzedając wierzytelność, nie wystąpiła jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

W dalszej części zażalenia Strona zwraca uwagę, że brak jest normatywnego uzasadnienia dla wyłączenia spod ustawy o VAT, świadczeń związanych z wykonywaniem prawa własności, gdyż jak podkreśla trudno uznać za trafny pogląd, zgodnie z którym np. wykonywanie prawa własności w odniesieniu do towaru, czyli np. rozporządzanie tym towarem miałoby się różnić od wykonywania własności, czyli zbycia prawa, takiego jakim jest np. wierzytelność

Po analizie akt sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, co następuje

W pierwszym rzędzie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w złożonym zażaleniu Strona kwestionuje jedynie stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w części dotyczącej sprzedaży wierzytelności własnych, nie podnosząc zarzutów co do pozostałych kwestii objętych rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ww ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika względem tych czynności. Uzasadnionym w kontekście powyższego jest twierdzenie, iż w każdym przypadku badać należy, czy dana czynność jest wykonywana przez podatnika działającego w takim charakterze, gdyż tylko wówczas podlega ona opodatkowaniu. Podmiot dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług poza prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu wyżej przywołanych przepisów, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w tym zakresie, a zatem czynności przez niego wykonywane nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, mając na uwadze powyższe, iż sprzedaż własnych wierzytelności nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność ta ma bowiem charakter wykonywania (w odróżnieniu od wykorzystywania) prawa własności przez podmiot, któremu to prawo przysługuje - stanowi faktycznie formę uzyskania należnej zapłaty za wcześniej wykonane świadczenia.

Polemizując z opinią Strony o braku normatywnego uzasadnienia dla wyłączenia spod ustawy o VAT świadczeń związanych z wykonywaniem prawa własności, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, że wykonywanie prawa własności nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli działalność ta nie będzie bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem prowadzonej przez podatnika działalności zarobkowej (podobnie wyrok ETS z 11.07.1996r., C-306/94). Inaczej mówiąc, jeżeli bez tego rodzaju działalności utrudnione, czy wręcz niemożliwe stałoby się prowadzenie działalności zasadniczej, to w takiej sytuacji działalność ta polegająca na wykorzystaniu prawa własności podlega opodatkowaniu. Istotą bowiem działalności gospodarczej jest jej wykonywanie w sposób częstotliwy (w ujęciu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia w przypadku sprzedaży własnych wierzytelności.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak sentencji decyzji.