Podatnik jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wynajmuje nieruchomość na cele niemieszkalne, wartość otrzymywanego wynagrodzenia z tytułu dzierżawy nieruchomości w ciągu roku przekracza kwotę 10.000 EURO. Podatnik chciałby korzystać ze zwolnienia od tego podatku na zasadzie prawa wyboru przewidzianego w art. 13 ust. C Szóstej Dyrektywy Rady

sygnatura: OP/005-0006/05/Z

autor: Izba Skarbowa w Gdańsku

data: 2005-12-30

Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Słupsku z dnia 19.10.2005r. Nr PIII/I/443-79/05 dotyczące udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zwolnienia od podatku od towarów i usług wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu dzierżawy nieruchomości na cele niemieszkalne - odmawia się zmiany postanowienia będącego przedmiotem zażalenia.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 25.07.2005r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Słupsku o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu dzierżawy nieruchomości na cele niemieszkalne.

Wnioskujący przedstawił następujący stan faktyczny:

Podatnik posiada nieruchomość zabudowaną, którą na podstawie umowy dzierżawy wynajmuje spółce z o.o. na cele niemieszkalne tj. na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Ponieważ wartość otrzymywanego wynagrodzenia z tytułu dzierżawy nieruchomości w ciągu roku przekracza kwotę 10.000 EURO podatnik jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Chciałby jednak korzystać ze zwolnienia od tego podatku na zasadzie prawa wyboru przewidzianego w art. 13 ust. C Szóstej Dyrektywy Rady.

W ocenie podatnika dzierżawa nieruchomości na cele niemieszkalne, w przypadku wyboru przez podatnika prawa do zwolnienia, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, gdyż art. 13(B)(b) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych- wspólny system podatku od wartości dodanej: (77/388/ECC), który Polska winna stosować najpóźniej od 01.05.2004r. przewiduje zwolnienie od podatku od wartości dodanej dzierżawy i wynajmu nieruchomości na zasadzie prawa wyboru przewidzianego w art. 13 (C) Dyrektywy.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Słupsku postanowieniem znak: P III/443-79/05 z dnia 19 października 2005r. wskazał, iż w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego, stanowisko zawarte w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług usługi dzierżawy nieruchomości na terytorium kraju nie korzystają ze zwolnienia od podatku. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 załącznika nr 4 do cyt. wyżej ustawy wymieniono usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

Oznacza to , że dzierżawa nieruchomości na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 22 % . Usługi dzierżawy nieruchomości nie zostały bowiem wymienione w załącznikach nr 3, 6 i 8 do ustawy o podatku od towarów i usług jako opodatkowane obniżoną lub preferencyjną stawką podatku.

W sytuacji, gdy wartość otrzymywanego wynagrodzenia z tytułu dzierżawy nieruchomości w ciągu roku przekracza kwotę 10.000 EURO nie ma też zastosowania zwolnienie podmiotowe określone w art. 113 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Na powyższe postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Słupsku podatnik pismem z dnia 28 października 2005 r. złożył zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku wnosząc o wydanie decyzji zmieniającej zaskarżone postanowienie , w ten sposób iż wynajem i dzierżawa nieruchomości na cele niemieszkalne podlegają zwolnieniu od podatku VAT. Skarżący zarzuca organowi podatkowemu I instancji rażące naruszenie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu oraz błędną wykładnię przepisu art.13 C VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 maja 1977r .

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia stwierdza, co następuje:

Art.13 VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej. brzmi:

B . Pozostałe zwolnienia

Z zachowaniem innych przepisów Wspólnoty, Państwa Członkowskie stosują zwolnienie od następujących czynności na warunkach, które należy określić w celu zapewnienia prawidłowego i jednoznacznego stosowania zwolnień oraz zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania lub nadużyciu prawa:

1. transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, w tym usługi pokrewne świadczone przez pośredników ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych;
2. dzierżawa i wynajem nieruchomości z wyłączeniem:

1. zapewnienia zakwaterowania, zgodnie z przepisami Państw Członkowskich, w sektorze hotelarskim lub branżach pokrewnych, w tym zapewnienia zakwaterowania w ośrodkach wakacyjnych lub w miejscach służących jako miejsca kempingowe;
2. wynajmu pomieszczeń i miejsc do parkowania pojazdów;
3. wynajmu trwale zainstalowanych maszyn i urządzeń;
4. wynajmu sejfów.

Państwa Członkowskie mogą wprowadzić dalsze ograniczenia zakresu niniejszego zwolnienia;

C. Prawo wyboru opodatkowania.

Państwa Członkowskie mogą przyznać podatnikowi prawo wyboru opodatkowania w przypadku:

(a) wynajmu i dzierżawy nieruchomości;

(b) transakcji wymienionych w części B(d),(g) i (h).

Państwa Członkowskie mogą wprowadzić ograniczenia w zakresie prawa wyboru opodatkowania oraz określą szczegółowe warunki korzystania z tego prawa.

W ocenie organu odwoławczego z brzmienia cyt. art. 13(B)(b) i C VI Dyrektywy wynika, iż Państwa Członkowskie w odniesieniu do usług dzierżawy i wynajmu nieruchomości mogą wprowadzać dalsze ograniczenia zwolnienia , mogą przyznać podatnikowi prawo wyboru opodatkowania , mogą też wprowadzić ograniczenia w zakresie prawa wyboru opodatkowania.

Przepis ten pozwala Polsce na ustanowienie w ustawie z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przepisów ,wg których dzierżawa ( najem) nieruchomości na cele niemieszkalne podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz przepisów dających podatnikom - u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro - prawo wyboru opodatkowania.

Przedstawione stanowisko jest zgodne z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-12/98 pomiędzy Miguel Amengual Far (Hiszpania) ,cyt.: "Artykuł 13(B)(b) VI Dyrektywy zezwala Państwom Członkowskim na sformułowanie zasady , zgodnie z którą wynajem nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT , a zwolnienie z tego podatku ma zastosowanie wyłącznie do wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe."

W uzasadnieniu tego wyroku wskazano , iż ; "Dyrektywa ta gwarantuje Państwom Członkowskim szeroką swobodę w zakresie ustalania czy transakcje mają być opodatkowane, czy zwolnione".

W świetle powyższego zarzuty strony dotyczące błędnej wykładni przepisu art.13 C VI Dyrektywy nie mają uzasadnienia.

Reasumując: Naczelnik Urzędu Skarbowego w Słupsku dokonał prawidłowej oceny stanowiska Wnioskującego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

Stąd - zgodnie z przepisem art. 14 b par.5 pkt 1 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy , uznając iż zażalenie Podatnika nie zasługuje na uwzględnienie postanowił jak w sentencji decyzji .