W którym roku podatkowym, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych powinien zostać ujęty koszt związany z przyznanym Spółce dodatkowym limitem produkcji cukru ?

sygnatura: 1401/BP?II/4210?56/07/JM

autor: Izba Skarbowa w Warszawie

data: 2007-09-10

D E C Y Z J A

Na podstawie art. 233 i art. 239 w związku z art. 14b §5 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa /j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm./ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 29.06.2007 r. wniesionego przez Spółkę na postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 21.06.2007 r. Nr 1473/917/KDO/423/45/07/EG w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych

orzeka:

zmienić postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 21.06.2007 r. Nr 1473/917/KDO/423/45/07/EG i uznać stanowisko Podatnika zawarte we wniosku z dnia 26.03.2007 r. za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Spółka zwróciła się w dniu 26 marca 2007 r. (data wpływu: 30 marca 2007 r.) z wnioskiem do Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Radomiu o wskazanie, w którym roku podatkowym, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm./ powinien zostać ujęty koszt związany z przyznanym Spółce dodatkowym limitem produkcji cukru w ilości 8.086,23 ton ?
Z przedstawionego stanu faktycznego, we złożonym wniosku, wynika, że produkcja cukru na terenie Polski stanowi część wspólnotowego rynku cukru i podlega ścisłej regulacji wyznaczonej przez prawo europejskie w zakresie polityki rolnej. Przepisy dotyczące funkcjonowania wspólnotowego rynku produkcji cukru zostały zawarte w Rozporządzeniu Rady Europejskiej Nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru. Limit produkcji cukru ustalony jest dla każdego państwa członkowskiego Unii Europejskiej zgodnie z załącznikiem III do w/w rozporządzenia. Poszczególne kraje członkowskie Wspólnoty Europejskiej rozdzielają przyznany limit pomiędzy poszczególnych producentów cukru. Przyznanie limitu cukru jest bezpłatne. Na mocy pkt 1 załącznika IV do rozporządzenia nr 318/2006 poszczególnym państwom członkowskim zostały przyznane dodatkowe limity na produkcję cukru, dla Polski uzyskany dodatkowy limit wynosi 100.551 ton. Podatnik decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 07 grudnia 2006 r. Nr RR-c-076/249/3124/06, otrzymała dodatkowy limit na produkcję cukru w wysokości 8.086,23 ton na okres od dnia 01 lipca 2006 r. do dnia 30 września 2007 r. Na podstawie udzielonego dodatkowego limitu, Spółka została zobowiązana do uiszczenia na rzecz Agencji Rynku Rolnego opłaty w wysokości 730 EURO za każdą tonę cukru. Łączna kwota do zapłaty przez Podatnika wynosi 5.902.947,90 EURO. (730 x 8.086,23 ton) Termin uiszczenia powyższej opłaty mija w dniu 28 lutego 2008 r. W polskich warunkach zapłata ma nastąpić w złotych polskich (PLN). Kwota wyrażona w EURO jest przeliczana na polskie złotówki zgodnie ze sztywnym kursem wymiany walut, ustalonym przez przepisy Unii Europejskiej dla opłat należnych w ramach wspólnotowego rynku cukru. Powyższy kurs jest corocznie określany w rozporządzeniu Komisji Europejskiej i jest on stosowany przez Agencję Rynku Rolnego dla celów przeliczenia EURO na PLN dla przeliczenia wartości opłaty za przyznane dodatkowej kwoty cukrowej. Przedmiotowe rozporządzenie Komisji Europejskiej jest wydawane pod koniec każdego roku gospodarczego i dotyczy wszystkich rozliczeń dokonywanych w tym roku. Kurs walut stosowany w roku podatkowym 2006/2007 będzie znany najprawdopodobniej w sierpniu 2007 r.
Spółka ujęła, w momencie otrzymania decyzji od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 07 grudnia 2006 r. o przyznaniu dodatkowej kwoty produkcyjnej cukru, wysokość przedmiotowej opłaty w księgach rachunkowych, jako wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji bilansowej. Podatnik wskazuje również, że w związku z dodatkowym limitem na produkcję cukru, zostały zawarte dodatkowe umowy kontraktacji z rolnikami buraków cukrowych. Na mocy podpisanych umów, rolnicy dostarczyli do Spółki zwiększoną ilość buraków cukrowych. Są również zobowiązani do zapłaty na rzecz Podatnika kwoty 65 PLN za każdą dodatkową tonę buraków. Kwota powyższa została podzielona na 5 rat płatnych w ciągu 5 lat gospodarczych począwszy od roku 2006/2007 r. Spółka, mając na uwadze przepisy art. 12 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozpoznała pełen przychód z tytułu przyznania rolnikom prawa dostarczenia dodatkowej ilości buraków cukrowych już w momencie zawarcia dodatkowych umów kontraktacji, tj. w roku podatkowym 2006/2007. Podatnik uważa, że koszt opłaty za przyznanie Spółce dodatkowej kwoty cukrowej wynikającej z decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 07 grudnia 2006 r. stanowi bezpośredni koszt uzyskania przychodów i jest związany z przychodami otrzymanymi od rolników z tytułu udzielenia praw do dostawy dodatkowej ilości buraków kwotowych. Zatem, przedmiotowy koszt winien być rozpoznany jako koszt podatkowy w roku podatkowym 2006/2007, tj. w roku w którym powstał przychód z nim związany. Z uzasadnienia złożonego wniosku Spółki wynika, że sprzedaż cukru, wyprodukowanego przez Spółkę, odbywa się w sposób ciągły. Zatem, Podatnik nie ma możliwości monitorowania, czy sprzedawany cukier został wyprodukowany w ramach podstawowej kwoty cukrowej, czy w ramach dodatkowego limitu. Ponadto, sprzedaż cukru wyprodukowanego w okresie od 01 lipca do 30 września 2007 r. może mieć miejsce w różnych latach podatkowych, nie jest więc możliwe, w opinii Spółki, przyporządkowania kosztu związku pomiędzy poniesionym kosztem na opłatę za dodatkowy limit produkcji cukru z konkretnymi przychodami. Brak wniesienia opłaty cukrowej uniemożliwiłby Podatnikowi sprzedaży rolnikom, praw do dodatkowej kontraktacji, a zatem, koszty związane z nabyciem dodatkowej kwoty cukrowej są bezpośrednio związane z przychodami Spółki z tytułu przyznania rolnikom praw do dodatkowej produkcji ilości buraków kwotowych wykazanymi przez Podatnika w roku 2006/2007 r.
Powyższy wniosek został uzupełniony w dniu pismem z dnia 17.05.2007 r., do którego Spółka dołączyła decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 07.12.2006 r., w sprawie przyznania dodatkowej kwoty produkcyjnej cukru, umowę kontraktacji buraków cukrowych na dostawy w kampanii cukrowniczej 2006/2007 i umowę dodatkowej kontraktacji buraków cukrowych, oraz rozporządzenie Rady Nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru.

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w dniu 21.06.2007 r. wydał postanowienie Nr 1473/917/KDO/423/45/07/EG, w którym uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdził, że wydatek wynikający decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 07 grudnia 2006 r., jest kosztem pośrednim ponieważ sprzedaż cukru wytworzonego w okresie 01 lipiec 2006 do 30 września 2007 r. może mieć miejsce w różnych latach podatkowych. Zdaniem organu I instancji, nietrafne jest wiązanie kosztów uzyskania przychodów z tytułu przedmiotowych opłat z przychodami z udzielenia rolnikom prawa do dostarczenia dodatkowej ilości buraków kwotowych, na podstawie dodatkowych umów kontraktacji zawartych w roku podatkowym 2006/2007. Na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu do dnia 31 grudnia 2006 r., Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdził, że przedmiotowy wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów w roku podatkowym od 01 września 2006 r. do 31 sierpnia 2007 r., pod warunkiem jego faktycznego poniesienia (zapłacenia). Jeżeli powyższy wydatek zostanie poniesiony po dniu 01 września 2007 r., to będzie stanowić koszt uzyskania przychodów tego roku podatkowego, w którym został poniesiony.

Pełnomocnik Spółki pismem z dnia 29 czerwca 2007 r. (data wpływu: 03 lipiec 2007r.) złożył zażalenie, w którym zarzucił Naczelnikowi Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu naruszenie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu do 31.12.2006 r.) oraz wniósł o zmianę wydanego postanowienia. W uzasadnieniu stwierdził, iż Spółka, na podstawie art. 15 ust. 4 w/w ustawy, ma prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego 2006/2007 opłaty z tytułu przyznanego dodatkowego limitu na produkcję cukru z uwagi na przyczynienie się przedmiotowej opłaty do powstania przychodu podatkowego w roku 2006/2007. Zdaniem Pełnomocnika, powyższa opłata została zarachowana w tym samym roku podatkowym, w którym Podatnik uzyskał bezpośrednio związany przychód podlegający opodatkowaniu. Zatem, brak jest podstaw do zakwestionowania prawa Spółki do rozliczenia przedmiotowych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2006/2007.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po rozpatrzeniu wniesionego zażalenia, wydanego postanowienia oraz akt sprawy, stwierdza, co następuje:

Na wstępie należy zauważyć (co wynika ze złożonego wniosku Podatnikaz dnia 26 marca 2007 r.), że Spółka posiada zmieniony rok podatkowy, który rozpoczął się w dniu 01 września 2006 r. i zakończy się w dniu 31 sierpnia 2007 r. Wobec powyższego, organ odwoławczy stwierdza, że na mocy art. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. nowelizującej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U. Nr 217 poz. 1589/ w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.
Z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu do dnia 31.12.2006 r.) wynikało, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że za koszty uzyskania przychodów mogą być uznane te poniesione wydatki, które pozostają w związku przyczynowo ? skutkowym z przychodami oraz w związku z prowadzoną działalnością i które są właściwie udokumentowane. Związek pomiędzy kosztami a przychodami, o którym mowa była powyżej, może mieć charakter bezpośredni (poniesiony koszt można powiązać z konkretnym przychodem), zaś koszty, które nie dają się powiązać z konkretnymi przychodami (dotyczą całokształtu funkcjonowania działalności Podatnika), są kosztami pośrednimi.
Zasady rozliczania kosztów w czasie wynikają z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten, (w brzmieniu do końca 2006 r.) stanowił, że koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są potrącane w roku, w którym zostały poniesione. Z analizy powyższego przepisu wynika, że koszty bezpośrednie będą podlegały zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym którego dotyczą, tj. w momencie osiągnięcia przychodów z nimi związanych. Zasada ta odnosi się zarówno do roku podatkowego, w którym nastąpił przychód związany z poniesionym, konkretnym kosztem, jak i do kosztów poniesionych w roku poprzedzającym rok podatkowy, ale związanymi z przychodami roku następnego oraz jest znany co do rodzaju i kwoty. Natomiast koszty pośrednie są potrącane w dacie faktycznego poniesienia.
W rozpatrywanej sprawie, spór dotyczy, czy koszt uzyskania przychodów dotyczący poniesionej opłaty za uzyskanie dodatkowego limitu cukru, jest bezpośrednio, czy pośrednio związany z przychodami Podatnika.
Organ odwoławczy, odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego w złożonym wniosku z dnia 26 marca 2007 r., uważa, że przedmiotowe wydatki są kosztami uzyskania przychodów w sposób bezpośredni związanymi z przychodami Spółki oraz z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, koszt uzyskania przychodów związany z uzyskaniem dodatkowego limitu na produkcję cukru, umożliwił Podatnikowi osiągnięcie przychodów (w wysokości 65 zł za jedną tonę). Przychód powyższy powstał z tytułu udzielenia rolnikom prawa dodatkowych dostaw buraków cukrowych, co wynika z zawartych umów dodatkowej kontraktacji. Dodatkowo należy zauważyć, że poniesiony, przez Spółkę, koszt posiada również związek z przychodami wynikającymi z dodatkowej sprzedaży cukru. Zatem, organ odwoławczy stwierdza, że nie poniesienie powyższego kosztu spowodowałoby zmniejszenie przychodów podatkowych Spółki. Organ odwoławczy uznaje, że w przedmiotowej sprawie istnieje bezpośredni związek pomiędzy poniesionym kosztem z tytułu dodatkowej opłaty cukrowej a przychodami Podatnika.
Organ II instancji, na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu do dnia 31 grudnia 2006 r.) oraz dotychczasowych rozważań stwierdza, że koszt uzyskania przychodów przedmiotowej opłaty jest bezpośrednio związany z osiągniętymi przychodami Spółki roku podatkowego 2006/2007 r. Zatem, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznaje, iż Spółka posiada prawo zaliczenia powyższej opłaty do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2006/2007 r.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.