Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki na nabycie usług przewozu osób oraz usług parkingowych związanych z wykonywaniem przez konsultantów obowiązków pracowniczych i z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli dokumentami zaświadczającymi nabycie tych usług są paragony fiskalne lub bilety parkingowe oraz oświadczenia konsultantów, z których wynika, że odbyte podróże i poniesione wydatki pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą?

sygnatura: 1472/ROP1/423-129/07/KUKM

autor: Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

data: 2007-06-05

słowa kluczowe:bilety, koszty uzyskania przychodów, paragony, pracownik, usługi przewozowe

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r. poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 28 marca 2007 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 30 marca 2007 r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji oprogramowania komputerowego oraz usług informatycznych.

Pracownicy Spółki (dalej: ?konsultanci?) w ramach wykonywania swoich obowiązków pracowniczych podróżują na terytorium całej Polski (niekiedy także innych krajów) w celu wykonywania usług, np. wdrożeń oprogramowania. Konsultanci korzystają często z usług podmiotów gospodarczych świadczących usługi przewozu osób/taksówek (jeżeli poruszają się innymi środkami lokomocji niż samochody służbowe) oraz usługi parkingowe (jeżeli wykorzystują samochody służbowe).

Nabywając wskazane powyżej usługi w imieniu Spółki, konsultanci otrzymują niekiedy wyłącznie paragony fiskalne oraz bilety parkingowe, które stanowią dowód zakupu określonej usługi przez Spółkę. Pracownicy Spółki nie otrzymują natomiast faktur VAT.

Konsultanci rozliczając się z poniesionych wydatków na nabycie powyższych usług są obowiązani przedstawić otrzymane paragony fiskalne oraz bilety parkingowe, jak również złożyć oświadczenie na temat celu odbytej podróży i poniesionego wydatku. Jeżeli konsultanci przebywają w podróży służbowej, Spółka jest także w posiadaniu dokumentacji związanej w wysłaniem konsultanta w podróż służbową.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki na nabycie usług przewozu osób oraz usług parkingowych związanych z wykonywaniem przez konsultantów obowiązków pracowniczych i z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli dokumentami zaświadczającymi nabycie tych usług są paragony fiskalne lub bilety parkingowe oraz oświadczenia konsultantów, z których wynika, że odbyte podróże i poniesione wydatki pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą?

Zdaniem Podatnika, wydatki na nabycie usług przewozu osób oraz usług parkingowych udokumentowane paragonami fiskalnymi lub biletami parkingowymi oraz oświadczeniami konsultantów, z których wynika, że wydatki te są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka uważa, że w przedmiotowym stanie faktycznym możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę wydatków z tytułu nabycia usług przewozu osób oraz usług parkingowych. Wszystkie bowiem przesłanki warunkujące zaliczenie określonych wydatków do kosztów podatkowych zostały przez Spółkę spełnione.

Zdaniem Spółki uwagi na fakt, że Spółka rzeczywiście ponosi opłaty nabywanych w jej imieniu przez konsultantów usług przewozowych oraz parkingowych, Spółka bez wątpienia czyni zadość wymogowi faktycznego poniesienia określonego wydatki przez podatnika. Wydatki te mają charakter definitywny, tj. nie są one Spółce zwracane lub pokrywane za Spółkę przez inną osobę.

Przez związek wydatków ponoszonych przez podatnika z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, w opinii Spółki należy rozumieć sytuację, w której wydatki nie są ponoszone na cele osobiste pracowników, zarządu itp. osób lub w interesie osób trzecich, lecz są związane z działalnością gospodarczą podatnika. W tym przypadku Spółka pokrywa takie wydatki, które ewidentnie wiąże się z wykonywaniem obowiązków służbowych przez konsultantów Spółki. Służy temu kontrola wewnętrzna wydatków oraz obowiązek wyjaśniania przez konsultantów okoliczności poniesienia danego wydatku.

Zdaniem Spółki opisane w niniejszym wniosku koszty nabycia usług przewozu osób oraz usług parkingowych pozostają, w zależności od okoliczności, w pośrednim lub bezpośrednim związku z uzyskiwanym przez Spółkę przychodem, gdyż służą wykonywaniu przez Spółkę działalności gospodarczej, z której czerpie ona przychody podatkowe.

W opinii Wnioskodawcy analiza przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzi do wniosku, że wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie usług przewozu osób oraz usług parkingowych związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą nie zostały wymienione przez ustawodawcę w tym przepisie.

Ostatnią ze wskazanych przesłanek pozytywnych uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów podatnika jest, zdaniem Spółki obowiązek należytego udokumentowania wydatku. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 9 nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości podatku należnego za rok podatkowy, odsyłając w tym zakresie do regulacji zawartej w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jednolity ? Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694) (dalej: ?ustawa o rachunkowości).

Zdaniem Wnioskodawcy mimo, że paragony fiskalne oraz bilety parkingowe same w sobie nie spełniają wszystkich wymogów dowodów księgowych określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości (ze względów oczywistych na tego typu dokumentach brak jest wskazania danych nabywcy usługi), to nie powinny zachodzić jakiekolwiek wątpliwości, że w przedmiotowym stanie faktycznym wydatki na nabycie usług przewozu osób oraz usług parkingowych, udokumentowanych dodatkowo oświadczeniami konsultantów na temat celu podróży i poniesionego wydatku, które uzupełniają, pod względem wymagań przewidzianych w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, posiadanie przez Spółkę paragony fiskalne oraz bilety parkingowe, stanowią koszty uzyskania przychodów.

W opinii Spółki wydatki na nabycie usług przewozu osób oraz usług parkingowych udokumentowane paragonami fiskalnymi lub biletami parkingowymi oraz uzupełniającymi je, pod względem wymagań przewidzianych w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, oświadczeniami konsultantów na temat celu podróży i poniesionego wydatku stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, stwierdza co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej updop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w ww. art. 15 ust. 1 updop, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

- są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

- są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 updop.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

W celu wykazania związku pomiędzy kosztem a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Tymi odrębnymi przepisami, o których mowa wyżej, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), która w art. 20 określa, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej. Natomiast art. 21 tej ustawy określa, że dowód księgowy powinien zawierać co najmniej: określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego, określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej, opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych, datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą ? także datę sporządzenia dowodu, podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów, stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Poświadczenie transakcji dowodem zewnętrznym, który nie spełnia wymogów określonych w przepisach ustawy o rachunkowości nie pozbawia podatnika możliwości zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. W takim wypadku zdarzenie takie powinno zostać udokumentowane dodatkowym dowodem zastępczym, w którym zawarte zostaną brakujące elementy, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

Fakt posiadania prawidłowych dowodów księgowych, np. w postaci faktur VAT, z pewnością stanowi prawidłową dokumentację kosztów, jednakże nie posiadanie prawidłowego dowodu księgowego nie jest wystarczającą przesłanką do wykluczenia wydatków z kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli Podatnik posiada oprócz paragonu z kasy rejestrującej taksówkarza lub biletu parkingowego także inne dowody, które mogą wykazać poniesienie kosztu w celu uzyskania przychodu to ma prawo zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodu. W tym przypadku mamy do czynienia z wewnętrznymi dokumentami, których wystawienie związane jest z określonymi procedurami obowiązującymi w Spółce. Należy zauważyć, że pracownik w swoim oświadczeniu zobowiązany jest dokładnie określić okoliczności, w jakich poniesiony został wydatek oraz cel odbytej podróży, w związku z którą go poniesiono. Tym samym stwierdzić należy, że dokumentacja wewnętrzna oraz przyjęta w Spółce procedura pozwalają powiązać paragon fiskalny z konkretną usługą świadczoną przez Spółkę i wskazuje, iż wydatek potwierdzony paragonem fiskalnym poniesiony został w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Pamiętać jednak należy, iż ww. wydatki mogą być poddane szczegółowej analizie przez organ podatkowy w trakcie kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego, tj. złożone przez pracowników oświadczenia mogą podlegać sprawdzeniu pod kątem ich zgodności ze stanem faktycznym.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z treścią art. 14 b § 1 ? 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14 b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie przysługuje Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY