dot. kosztów związanych z reklamą produktów Spółki tj. reklamą produktów leczniczych. Zdaniem spółki w opisywanym stanie faktycznym, zakup żywności oraz napojów związanych z poczęstunkiem nie jest związany z reprezentacją, ale jest jednym z elementów składających się na reklamę produktu.

sygnatura: 1401/BP-II/4210-24/07/BB

autor: Izba Skarbowa w Warszawie

data: 2007-05-30

DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) w związku z art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 16.04.2007r. Sp. z o.o. ?S? wniesionego na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 03.04.2007r. Nr 1472/ROP1/423-58/07/KM uznające za nieprawidłowe stanowisko Spółki.

orzeka

- zmienić postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 03.04.2007r. Nr 1472/ROP1/423-58/07/KM uznając stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07.02.2007r. za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Sp. z o.o. ?S? pismem z dnia 07.02.2007r. zwróciła się o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przedstawiając następujący stan faktyczny:
Spółka organizuje spotkania dla lekarzy. Celem spotkania jest bezpośrednie przedstawienie produktów Spółki, m.in. w celu zwiększenia liczby przypisywanych recept (reklama jest kierowana do osób uprawnionych do wystawiania recept). Spotkania odbywają się w wyznaczonych do tego miejscach na terenie placówek medycznych.
Akcja reklamowa odbywa się w ten sposób, że wcześniej poinformowani o przybyciu przedstawiciela handlowego, właściwi pracownicy placówki gromadzą się w określonym miejscu. Z praktyki osoby te wiedzą, że spotkanie odbędzie się przy poczęstunku, a często na koniec spotkania otrzymają przedmiot o znikomej wartości materialnej, opatrzony znakiem reklamującym Spółkę lub produkt leczniczy Spółki. Spółka wie z doświadczenia, że podczas spotkań przy poczęstunku zdecydowanie większa jest frekwencja, niż na spotkaniach, podczas których poczęstunek nie jest serwowany. Podczas spotkań przejawy gościnności nie wykraczają poza główny cel spotkania ? reklamy produktów Spółki.
Stanowisko Spółki
W przedstawionym stanie faktycznym wydatki, na artykuły spożywcze zużywane podczas opisanych powyżej spotkań, są wydatkami w ramach reklamy, a zatem przy spełnieniu dodatkowych warunków, wymaganych przepisami prawa, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako niewyłączone w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W ocenie Spółki zakup żywności, napojów może służyć innym celom niż reprezentacja np. wynikać z przepisów bhp, lub stanowić część akcji reklamowej. O takim rozumieniu przepisu świadczy m.in. opinia Biura Analiz Sejmowych z dnia 03.08.2006r. dot. projektu ustawy zmieniającej ustawę updop z dniem 01.01.2007r.
W opisywanym przypadku, nie ma w ocenie Spółki wątpliwości, że zakup żywności oraz napojów nie jest związany z reprezentacją, ale jest jednym z elementów składających się na reklamę produktu. Akcja reklamowa (reklama) jest szeregiem powiązanych ze sobą czynności; celem niektórych z owych czynności jest doprowadzenie do zaistnienia takiego stanu rzeczywistości, w którym możliwe jest bezpośrednie zaprezentowanie klientom produktu, w sposób zachęcający do jego kupna. W przypadku opisanej akcji reklamowej takim czynnikiem zachęcającym do obecności na spotkaniu jest m.in. możliwość wysłuchania prelekcji na temat oferowanych przez Spółkę towarów podczas konsumpcji. Niemniej celem podstawowym, którego konsumpcja ?nie przysłania? jest reklama produktów Spółki.
Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-68/92 uznał, że pojęcie ?usługi reklamowe? obejmuje działalność promocyjną, np. sprzedaż towarów po obniżonych cenach, wręczanie klientom ruchomego majątku trwałego sprzedanego odbiorcy przez agencję reklamową, świadczenie usług po niższych cenach lub bez wynagrodzenia, organizację przyjęć lub bankietów, jeśli w zakres tych czynności wchodzi informowanie odbiorców o istnieniu firmy oraz jakości oferowanych produktów lub usług będących przedmiotem tych czynności w celu zwiększenia sprzedaży produktu lub usługi. Dotyczy to także wszelkich czynności stanowiących integralną część kampanii reklamowej, które przyczyniają się do reklamy produktu/usługi, np. wytwarzanie przedmiotów wykorzystywanych w konkretnej reklamie.
Spółka zwraca ponadto uwagę na fakt, iż ustawodawca (art. 58 ustawy z dn. 06.09.2001r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 53, poz. 533 ze zm.) zabraniając organizowania spotkań promocyjnych, w których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel spotkania, wprost stwierdza, że reklama produktów leczniczych może polegać na organizowaniu ?gościnnych spotkań promocyjnych?, w których natężenie elementu gościnności nie będzie przeważało nad elementem reklamy.
Elementem przedstawionego stanu faktycznego jest organizowanie spotkań promocyjnych, na których przejawy gościnności nie wykraczają poza główny cel tych spotkań.
Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka przywołała stanowisko Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zawarte w piśmie z dnia 31.01.2006r. (sygn. 1472/ROP1/423-363/27/05/MC) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, który w piśmie z dnia 05.11.2004r. (sygn. US72/ROP1/423/260/PM/04) potwierdził, że dla definicji reklamy produktów leczniczych w prawie podatkowym należy posługiwać się definicją reklamy zawartą w ustawie Prawo Farmaceutyczne.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowieniem z dnia 03.04.2007r. Nr 1472/ROP1/423-58/07/KM uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.
Organ podatkowy przywołując definicję ?reklamy? zawartą w Nowym Słowniku Języka Polskiego (PWN, Warszawa 2003) stwierdził, że w przedstawionym stanie faktycznym świadczenie usług gastronomicznych nie może być postrzegane jako czynności reklamy spełniającej tę definicję. Zgodnie z definicją za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także: środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu, telewizji. Poczęstunek będzie stanowił czynność towarzyszącą reklamie, jednak nie stanowi on typowych czynności reklamowych. Poczęstunku organizowanego na pojedynczych konferencjach nie można bowiem utożsamiać z informacją o towarze sprzedawanym przez Podatnika, jego cechach, zaletach lub z informacją o Firmie, ani ogólnie z ofertą Spółki. Zdaniem organu podatkowego, koszty poczęstunku towarzyszącego działaniom opisanym we wniosku, należy postrzegać jako wydatki związane z tworzeniem wizerunku Spółki, tym samym wydatki te mają cechy określone w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka pismem z dnia 16.04.2007r. wniosła zażalenie na w/w postanowienie zarzucając mu:
1) Naruszenie prawa materialnego poprzez przyjęcie, że poniesione w ramach reklamy koszty żywności oraz napojów nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu jako koszty wyłączone przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2) Naruszenie prawa procesowego (art. 122 i art. 125 ustawy Ordynacja podatkowa), poprzez błędne odczytanie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o interpretację, iż koszty ponoszone przez Spółkę są kosztami poniesionymi w ramach reprezentacji a nie reklamy.Spółka wniosła o zmianę postanowienia oraz uznanie w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, iż wydatki na artykuły spożywcze zużywane podczas opisanych przez Spółkę spotkań, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
W ocenie Spółki organ I instancji dokonując subsumcji stanu faktycznego do przedstawionej przez siebie definicji reklamy nie zauważa, że zgodnie z tą definicją reklama to działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług, to także środki służące do tego celu.
W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, przyjęta przez Spółkę strategia reklamowa przewiduje, że elementem zachęcającym do przyjścia na spotkanie reklamowe jest możliwość skorzystania z poczęstunku. Tak jak w przypadku np. reklamy artykułów w sklepach wielkopowierzchniowych, celem organizowanych konsumpcji jest w ogóle zachęcenie klienta do podejścia do danego stoiska i przedstawienia mu reklamowanego towaru, i tak samo w przypadku Spółki konsumpcja ma wpłynąć na frekwencję na spotkaniu reklamowym. Koszty poczęstunku są, mając na uwadze przyjętą strategię, jednymi z kosztów reklamy.
Reklamę jako szereg działań traktuje Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie ? w sprawie co do której WSA w Warszawie wydał w dniu 30.01.2006r. wyrok o sygnaturze III SA/Wa 2897/05, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie posłużył się z definicją zawartą w encyklopedii PWN: przez pojęcie ?reklamy? rozumieć należy zespół środków stosowanych przez jednostkę gospodarczą reprezentującą podaż określonych towarów i usług, by za ich pomocą wywołać u potencjalnych nabywców zainteresowanie i wzbudzić w nich chęć zakupienia tych towarów bądź usług.
Takie rozumienie reklamy prezentuje ustawodawca w ustawie Prawo farmaceutyczne (ustawa z dn. 06.09.2001r., t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 53, poz. 533 ze zm.) i zdaniem Spółki w przypadku działań podejmowanych przez Nią a uregulowanych w/w ustawą należy stosować definicję w niej zawartą. Przepis art. 58 ust. 1 w/w ustawy przewiduje, że działania polegające na organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych, podczas których przejawy gościnności (tu również konsumpcji) mogą wykraczać lub niewykraczać poza główny cel tego spotkania - są reklamą.
Zgadzając się z definicją reprezentacji przytoczoną przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w zaskarżonym postanowieniu, Spółka nie zgadza się, iż można ją odnieść do przedstawionego przez Nią stanu faktycznego (który nie podlega ocenie w dokonywanej przez organ interpretacji). W przedstawionej sytuacji nie chodzi o ?stworzenie pozytywnego wizerunku przedsiębiorcy, wystawność czy okazałość?, nie jest celem ?wywołanie jak najlepszego wrażenia?, ale jest nim zachęcenie do przyjścia jak największej ilości osób, na spotkanie, na którym będą prezentowane produkty Spółki.
W związku z powyższym wydatki na artykuły spożywcze zużywane podczas opisanych spotkań, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako niewyłączne w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Po rozpatrzeniu sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznaje zażalenie Spółki na w/w postanowienie za zasadne.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Do kosztów uzyskania przychodów mogą być zatem zaliczone wszelkie koszty, których poniesienie związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nie wymienione w art. 16 ust. 1.
Przedmiotem sporu w rozpatrywanej sprawie są koszty związane z reklamą produktów Spółki tj. reklamą produktów leczniczych.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają legalnej definicji reklamy. Tym samym należy posługiwać się pojęciem reklamy w znaczeniu nadanym przez słownik języka polskiego lub unormowaniami zawartymi w przepisach szczególnych. W przedmiotowej sprawie zastosowanie będą miały przepisy szczególne.
Definicję i katalog czynności stanowiących reklamę produktu leczniczego zawiera art. 52 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 06.09.2001r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004r. Nr 53, poz. 533 ze zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 52 ust. 1 reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu i zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego mającą na celu zwiększenie liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych.
Przepis art. 52 ust. 2 tej ustawy wymienił jako reklamę produktu leczniczego m.in.:
- sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze (pkt 5),
- sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze (pkt 6).
Do działalności reklamowej ustawa - Prawo farmaceutyczne przewiduje również szereg ograniczeń, które zostały zawarte w art. 53-64, spełnienie których decyduje o kwalifikacji wydatków do reklamy produktu leczniczego. Przykładowo art. 58 ust. 1 zabrania kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej m.in. na organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania. Wynika z tego, że organizowanie i finansowanie spotkań promocyjnych, podczas których przejawy gościnności nie wykraczają poza główny cel tego spotkania ? spełniają warunki reklamy przewidziane przepisami Prawa Farmaceutycznego.
Biorąc zatem pod uwagę przytoczony stan prawny mający zastosowanie w przedmiotowej sprawie oraz stan faktyczny przedstawiony przez Spółkę, w ocenie organu odwoławczego nie można zgodzić się z organem I instancji, że koszty poczęstunku oferowanego w ramach prowadzonej akcji reklamowej mają charakter wydatków na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Działania Spółki opisane we wniosku z dnia 07.02.2007r. objęte są definicją reklamy produktu leczniczego zawartą w art. 52 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego przy spełnieniu warunku zawartego w art. 58 ust. 1. W związku z tym na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty ponoszone na działania mające na celu reklamowanie produktów Spółki stanowią koszt uzyskania przychodów.
W związku z powyższym należało orzec jak na wstępie.