Czy wydatki dotyczące zakupu artykułów spożywczych należy traktować jako wydatki na reprezentację i reklamę i można je zaliczać do kosztów tylko do wysokości 0,25 % przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 28 updop) , czy można je w całości traktować jako koszty uzyskania przychodów?
sygnatura: 1401/PD-4230Z-45/06/JM
autor: Izba Skarbowa w Warszawie
data: 2006-06-09
| słowa kluczowe: | artykuł, limit, reklama, reprezentacja, zakup, żywność |
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 233 i art. 239 w związku z art. 14b § 5 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 11.04.2006 r. "A" Sp. z o.o. wniesionego na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Mokotów z dnia 22.03.2006 r., Nr 1433/NG/423/787/06/AG w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych
orzeka:
- odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa- Mokotów i uznać stanowisko Spółki zawarte we wniosku za nieprawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
W dniu 02.11.2005 r. "A" Sp. z o.o. wystąpiła z wnioskiem w trybie art. 14a §1 Ordynacji Podatkowej do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Mokotów w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych Pytanie Podatnika brzmi: Czy wydatki dotyczące zakupu artykułów spożywczych należy traktować jako wydatki na reprezentację i reklamę i można je zaliczać do kosztów tylko do wysokości 0,25 % przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych , czy można je w całości traktować jako koszty uzyskania przychodów?
Z przytoczonego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności Spółki są m.in. świadczone klientom indywidualnym usługi kosmetyczne i fryzjerskie. Podatnik ponosi koszty związane z zakupem dla klientów artykułów spożywczych takich jak: słodycze, kawa, herbata, mleko oraz wino dla osób zamawiających specjalny zabieg tzw. "Dzień Urody", w ramach którego klient otrzymuje słodycze, napoje i wino. Informacja ta jest zamieszczona w cenniku usług. Podatnik podaje, że wydatki te są ściśle związane z umową franszczyzny zawartej z Laboratorium Kosmetycznym Dr Irena Eris, w której jest mowa o konieczności proponowania klientom czegoś do picia i zjedzenia. Zdaniem Spółki takie wydatki są kosztem uzyskania przychodów nie objętych limitem 0,25 % przychodów i można je w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Mokotów wydał postanowienie , w którym uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu organ I instancji stwierdził, że w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zdefiniowano pojęcia reprezentacji, jednakże posługując się definicją ze Słownika Języka Polskiego, przez reprezentację należy rozumieć okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną. Reprezentacja ma za zadanie przede wszystkim promocję gospodarczą danego podmiotu poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy oraz ułatwienie zawarcia umowy lub kontraktu. Zatem przekazanie nabytych w ramach reprezentacji artykułów spożywczych do spożycia typu kawa, herbata, słodycze, mleko na poczęstunek dla klientów oraz udokumentowanie tego faktu wraz z wykazaniem, iż może mieć to wpływ na dobry wizerunek firmy i wielkość osiąganych przychodów, stanowi przesłankę do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w ramach reprezentacji i reklamy do wysokości limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Natomiast odnośnie zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie wina Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Mokotów stwierdził, że zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147 poz. 1231 z późn. zm.), zabrania się sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych na terenie zakładów pracy oraz miejsc zbiorowego żywienia pracowników. W tym kontekście poniesione wydatki na alkohol spożywany na terenie zakładów pracy przez klientów (kontrahentów, gości) Spółki, nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Przedsiębiorca prowadząc działalność gospodarczą powinien bowiem działać zgodnie ze wszystkimi obowiązującymi przepisami prawa w tym zgodnie z przepisami wyżej cyt. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.
W dniu 11.04.2006 r. Spółka złożyła zażalenie na wydane postanowienie.
W uzasadnieniu zażalenia Podatnik podaje, że wydatki na zakup artykułów spożywczych takich jak: słodycze, kawa, herbata, mleko nie można traktować jako kosztów reprezentacji i reklamy objętych limitem, gdyż ich poniesienie nie leży w gestii spółki, ale zostało Spółce "narzucone" w zawartej umowie franszyzy. Nie wywiązanie się z poszczególnych warunków w/w umowy jest jej naruszeniem i stanowi podstawę do jej wypowiedzenia. Spółka zauważa, że przy zakupie specjalnego zabiegu - "Dzień Urody" klient w ramach zabiegu nabywa również poczęstunek w postaci słodyczy, owoców, jogurtu, napojów ciepłych lub zimnych, a także kieliszka wina. Zdaniem Podatnika, wydatki ponoszone na zakup w/w artykułów spożywczych są kosztami ponoszonymi bezpośrednio w celu uzyskania przychodu ze świadczonych usług. Cena zabiegu obejmuje również spożycie słodyczy i wina. Odnośnie zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie wina, Spółka nie zgadza się, że wydatki te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Bowiem, wino nie jest spożywane razem z klientami podczas spotkań, ale stanowi integralną część zabiegu.
Spółka wzywana w trybie art. 200 Ordynacji podatkowej, przesłała wniosek z dnia 29 maja 2006 r. (data wpływu 31.05.2006 r.) o rezygnacji z zażalenia w części dotyczącej kwiestii o podawaniu klientom podczas posiłku kieliszka wina musującego. W tym zakresie Spółka uznała słuszność decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa - Mokotów.
Do niniejszego wniosku Spółka dołączyła kopię umowy franszyzy zawartej w dniu 01.10.2004 r. z Laboratorium Kosmetycznym Dr Irena Eris oraz pismo Laboratorium Kosmetycznego Dr Irena Eris z dnia 25.05.2006 r. Z w/w pisma wynika, że w przypadku zakupienia przez klientów pakietów "Popołudnie Piękna" oraz "Dzień Urody", Laboratorium Kosmetyczne Dr Irena Eris wymaga od Spółki poczęstunku dla klientów. Są one nieodłącznym elementem w/w pakietów oraz są wskazane ze względu na długi czas trwania tych zabiegów. W ramach tych poczęstunków klient otrzymuje: sok, herbatę, kawę, wodę, jogurt, owoce, ciastko.
Z podpisanej w dniu 01.10.2004 r. umowy franszyzy pomiędzy Spółką a Laboratorium Kosmetycznym Dr Irena Eris wynika, że Spółka prowadzi Kosmetyczny Instytut Dr Irena Eris i zobowiązuje się do stosowania standardów klienta, które gwarantują klientom najwyższą jakość obsługi, poczucie zaufania oraz bezwzględne bezpieczeństwo i dyskrecję (§ 9 pkt 1 umowy).
Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu zebranego materiału dowodowego, stwierdza, co następuje:
Zażalenie wniesione przez Spółkę nie zasługuje, w ocenie organu odwoławczego, na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm./ kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z w/w artykułu wynika, iż kryteriami kwalifikującymi dany wydatek do grupy kosztów uzyskania przychodów są:
- poniesienie wydatku w celu uzyskania przychodu co oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów pod warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu,
- niezakwalifikowanie wydatku do grupy wydatków nie uznanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 w/w ustawy.
Zatem możliwość zaliczenia przez Spółkę określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest nie tylko od tego czy dane wydatki zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, ale również od tego, czy dane wydatki nie zostały wymienione w ustawie jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Organ odwoławczy uznaje, że ponoszone przez Spółkę wydatki stanowią dla niej koszt, ale w ramach reprezentacji do wysokości 0,25 % przychodów.
Przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy stanowi, że "nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób".
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji pojęcia "reprezentacja".
Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (red.) M. Szymczak, PWN, Warszawa 1981 r. t. II, str. 48 pod pojęciem "reprezentacji" rozumie się okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 06.05.1998 r. /sygn. akt S.A./Sz 1412/97/ określa, że " pojęcie reprezentacji nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania intersantów, kontrahentów". Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wydatki na zakup artykułów spożywczych tj. kawa, herbata, słodycze czy owoce są kosztami ponoszonymi na rzecz jej klientów. W przypadku zakupienia przez klienta pakietu "Popołudnie Piękna" otrzymuje w ramach świadczonej przez Spółkę usługi poczęstunek w postaci, soku, kawy, herbaty, owocu, ciastka. W przypadku wykupienia usług w ramach pakietu "Dzień Urody" klientowi proponuje się jogurt, owoce, słodycze. Pakiety świadczonych usług obejmują również poczęstunek, co czyni te usługi bardziej atrakcyjne dla klientów Spółki. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza zatem, że ponoszone przez Spółkę wydatki są kosztami uzyskania przychodów ponoszonymi na cele reprezentacji do wysokości 0,25% przychodów podatkowych.
Jednocześnie organ II instancji zauważa, że obowiązki podatkowe wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą być modyfikowane na podstawie zawartej umowy pomiędzy Podatnikiem a Laboratorium Kosmetycznym Dr Irena Eris S.A
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.