Czy wartość noclegu dofinansowanego przez Wnioskodawcę będzie stanowiła dla pracowników przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej: ,,ustawa o PIT"), (jako przychód z częściowo odpłatnego świadczenia), od którego należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, jeżeli potrzeba noclegu jest bezpośrednio związana z czynnościami służbowymi wykonywanymi przez pracowników Wnioskodawcy?
sygnatura: IPTPB1/4511-579/15-5/SJ
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi
data: 2015-12-29
| słowa kluczowe: | nocleg, płatnik, pracownik, przychód |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2015 r. (data wpływu 21 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 16 grudnia 2015 r.) oraz pismem z dnia 16 grudnia 2015 r. (data wpływu 17 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pytanie Nr 1 w zakresie stanu faktycznego) jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.
Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 4 grudnia 2015 r., Nr IPTPB1/4511-579/15-2/SJ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 4 grudnia 2015 r. (data doręczenia 9 grudnia 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 16 grudnia 2015 r.) oraz pismem z dnia 16 grudnia 2015 r. (data wpływu 17 grudnia 2015 r.).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:
Przedsiębiorstwo S.A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską Spółką akcyjną z siedzibą w mieście X. Od 1994 r. Spółka jest notowana na Giełdzie. Główny zakres działalności Spółki obejmuje świadczenie usług montażowych w następującym zakresie:
Wnioskodawca prowadzi działalność realizując projekty dla klientów zarówno w Polsce, jak i za granicą, pełniąc rolę znaczącego podwykonawcy lub generalnego wykonawcy. Spółka realizuje w Polsce projekty w wydziałach montażu (budowy), tworzonych w miejscach realizacji poszczególnych inwestycji energetycznych.
Pracownicy Spółki zatrudniani są na konkretnej budowie z miejscem wykonywania pracy, określonym w umowie o pracę, jako miejsce realizacji danej inwestycji. W przypadku pracowników z którymi Wnioskodawca posiada już zawarte umowy o pracę, zmiana miejsca wykonywania pracy następuje na podstawie Porozumienia zmieniającego warunki pracy zawieranego z pracownikiem. Pracownicy nie są kierowani do pracy w wydziałach montażu w ramach podróży służbowej.
Spółka realizuje projekty w wydziałach montażu w mieście Y, mieście Z, mieście C, mieście D. Celem sprawnej realizacji poszczególnych projektów. Wnioskodawca, na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy (dalej: ,,UZP"), zapewnia pracownikom zamiejscowym (zamieszkałym w odległości większej niż 60 km od miejsca wykonywania pracy), zakwaterowanie za częściową, zryczałtowaną odpłatnością pracownika w wysokości 42 zł za miesiąc. Spółka wynajmuje miejsca noclegowe (kwatery) dla pracowników w miejscach realizacji projektów lub w ich pobliżu. Pracownicy mogą skorzystać z miejsc noclegowych w miejscu i czasie wskazanym przez Wnioskodawcę.
Do tej pory Wnioskodawca traktował udostępnienie pracownikom miejsc noclegowych jako nieodpłatne świadczenie w części będącej różnicą pomiędzy wydatkami ponoszonymi na zakwaterowanie pracownika przez Wnioskodawcę a zryczałtowaną odpłatnością pracownika. Kierując się stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego zawartym w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, w zakresie nieodpłatnych świadczeń, Wnioskodawca zamierza począwszy od 2016 r. wyłączyć z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych część kosztów zakwaterowania pracowników pokrywanych przez Wnioskodawcę, jako niestanowiących nieodpłatnych przychodów pracownika.
W piśmie z dnia 15 grudnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodaje, że konieczność ponoszenia przez Wnioskodawcę kosztów noclegów za pracowników wynika z wprowadzonego w Spółce UZP. W myśl § 56b UZP, ,,Pracownikowi przysługuje prawo do zakwaterowania, jeśli jego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości większej niż 60 km (licząc według najkrótszej drogi) od miejsca pracy wskazanego w umowie o pracę. Znaczną część kosztów tego zakwaterowania ponosi Wnioskodawca, a częściową znikomą odpłatność pracownik. Odpłatność jest zryczałtowana i wynosi 42 zł miesięcznie. W przypadku gdy pracownik korzysta z zakwaterowania niepełny miesiąc przyjmuje się, że miesiąc liczy się za trzydzieści dni. W przypadkach szczególnych na wniosek pracownika, zaakceptowany przez Dyrektora/Kierownika budowy, Zarząd może zaakceptować prawo do zakwaterowania, jeśli miejsce zamieszkania pracownika znajduje się w odległości mniejszej niż 60 km od miejsca pracy. W konsekwencji, jak wynika z powyższych zapisów, inicjatywa skorzystania z noclegu pochodzi od Wnioskodawcy, który nakłada na pracownika obowiązek wykonania określonego polecenia służbowego, a jednocześnie zgodnie z przyjętymi regulacjami prawa pracy zobowiązuje się pokryć znaczą część kosztów noclegu.
Zatem konieczność skorzystania z noclegu i związanego z tym dofinansowania kosztów jest wynikiem polecenia Wnioskodawcy w stosunku do swoich pracowników. Wnioskodawca wydaje polecenie wykonania określonych zadań służbowych i jednocześnie zapewnia swoim (oddelegowanym pracownikom) pokrycie części kosztów noclegu.
Wnioskodawca wskazuje, że zapewniany Jego pracownikom nocleg/zakwaterowanie nie służy zaspokojeniu ich potrzeb osobistych w postaci powiększenia aktywów/zaoszczędzenia wydatków. Wnioskodawca podkreśla, że pracownicy Spółki świadczący pracę na inwestycjach realizowanych przez Spółkę na terenie całego kraju nie pozostają w ,,podróży służbowej" w rozumieniu kodeksu pracy. Zatem, Spółka nie wypłaca swoim pracownikom diet ani innych należności z tytułu podróży służbowej, które przysługują każdemu pracownikowi w przypadku tej formy oddelegowania.
W oparciu o stosowne aneksy, pracownicy Spółki są zatem obowiązani do czasowej zmiany miejsca wykonywania pracy, a tym samym miejsca swojego pobytu oddalonego o kilkadziesiąt/kilkaset kilometrów od swojego miejsca zamieszkania. Gdyby Wnioskodawca nie zapewniał pokrycia kosztów noclegu, większa część pracowników być może zdecydowałaby się na mało komfortowy nocleg w samochodzie służbowym, ewentualnie powrót do miejsca zamieszkania (o ile byłoby to w ogóle możliwe). Z uwagi na odległość realizowanych projektów budowlanych, próba jakiegokolwiek powrotu na koniec dnia pracy do miejsca zamieszkania okazywałaby się wręcz ryzykowna dla pracownika Spółki (lub niemożliwa), bowiem pracownik musiałby przejeżdżać każdego dnia wiele kilometrów (co najmniej kilka godzin jazdy dziennie), aby dotrzeć do punktów, w których ma wykonywać swoje obowiązki pracownicze. Bez wątpienia, taka sytuacja wpływałaby niekorzystnie na jakość pracy świadczonej przez pracowników Spółki i ich bezpieczeństwo na placu budowy. Brak zapewnienia przez Spółkę możliwości noclegowych swoim pracownikom niewątpliwie pogorszyłoby warunki i higienę pracy tych pracowników, a także wpływałoby negatywnie na relacje Wnioskodawcy, jako pracodawcy ze swoimi pracownikami.
Mając zatem na uwadze specyfikę pracy wykonywanej przez pracowników Spółki w ramach realizowanych projektów budowlanych, a przede wszystkim ich bezpieczeństwo, korzystanie przez pracowników z noclegów jest celowe i uzasadnione, i leży w interesie Wnioskodawcy. Z tego względu świadczenia te, jako wynikające z zawartego układu pracy, związane są przede wszystkim z działalnością gospodarczą Spółki, a nie z osobistymi korzyściami Jej pracowników.
Wnioskodawca wskazuje, że Spółka realizuje projekty w mieście Y, mieście Z, mieście C, mieście D. Inwestycje te są zatem zlokalizowane poza siedzibą Wnioskodawcy i poza miejscem zamieszkania oddelegowanych pracowników. W ocenie Wnioskodawcy, korzystanie przez pracowników Spółki z zapewnionych miejsc noclegowych z uwagi na znaczne odległości pomiędzy ich miejscem zamieszkania, a miejscem świadczenia pracy - jest niezbędne do wykonywania zadań wynikających ze stosunku pracy w sposób efektywny i bezpieczny.
Spółka wynajmuje miejsca noclegowe (kwatery) dla pracowników w miejscu realizacji projektów lub w pobliżu. Pracownicy Spółki mogą korzystać z miejsc noclegowych wyłącznie w czasie świadczenia pracy na danym projekcie i w miejscu przez Wnioskodawcę wyznaczonym, bez potrzeby powrotu do miejsca zamieszkania oddalonego o wiele (nawet kilkaset) kilometrów od miejsca świadczenia pracy. Zapewnienie (w postaci dofinansowania) przez Spółkę swoim pracownikom wypoczynku w czasie nocnym jest z oczywistych względów również niezbędne do regeneracji sił i możliwości przystąpienia każdego pracownika do świadczenia pracy w dniu następnym.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie pytania Nr 2 dotyczącego zdarzenia przyszłego wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.
Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Mając na uwadze powołany przepis należy stwierdzić, że przychodami ze stosunku pracy są również wszelkiego rodzaju świadczenia nieodpłatne, czy też częściowo odpłatne lub świadczenia w naturze, skutkujące powstaniem po stronie pracownika przysporzenia majątkowego, mającego swoje źródło w stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o PIT, ,,wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b". Z kolei art. 11 ust. 2b stanowi, że ,,jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika". Zdaniem Wnioskodawcy, koszty noclegów zapewnione Jego pracownikom pozostają w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków służbowych, zatem dofinansowanie do kosztów noclegu nie stanowi po stronie tych pracowników przysporzenia majątkowego kwalifikowanego jako ,,przychód ze stosunku pracy z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń" w rozumieniu art. 12 ustawy o PIT. Jak wskazał już Wnioskodawca w opisie sprawy, korzystanie z noclegów przez Jego pracowników w miejscach, w których jest przez nich świadczona praca, nie służy zaspokojeniu ich osobistych potrzeb. Koszty tego noclegu pozostają w ścisłym związku z wykonywaniem przez tych pracowników obowiązków służbowych. W rezultacie, pracownicy Spółki nie uzyskują korzyści majątkowej z tytułu dofinansowania przez Spółkę kosztów noclegu kwalifikowanej dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych jako przychód do opodatkowania. W konsekwencji, skoro brak jest podstaw do rozpoznawania przez Spółkę po stronie oddelegowanych pracowników przychodu ze stosunku pracy z tytułu świadczenia częściowo odpłatnego, Spółka nie jest obowiązana do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, od wartości stanowiącej różnicę między wydatkami ponoszonymi na zakwaterowanie a zryczałtowaną odpłatnością ponoszoną przez pracownika na podstawie UZP.
Zasadność stanowiska Wnioskodawcy oparta jest na przywołanym już przez Wnioskodawcę wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13). W treści tego orzeczenia wskazane zostały cechy, które zdaniem Trybunału Konstytucyjnego warunkują zdefiniowanie świadczenia otrzymanego od pracodawcy jako ,,innego nieodpłatnego świadczenia", o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT (podlegającego doliczeniu do przychodu), a mianowicie świadczenie takie:
Odnosząc wskazane przesłanki do sytuacji Wnioskodawcy, wskazać należy, że pokrycie w większej części wydatków na noclegi pracowników, których poniesienie jest podyktowane obowiązkami wynikającymi ze stosunku pracy, następuje niejako za zgodą pracownika, ale nie dobrowolnie. Pracownicy Wnioskodawcy oddelegowani do wykonywania obowiązków służbowych zobowiązują się do świadczenia pracy w miejscu realizowania projektu budowanego, często oddalonego od ich miejsca zamieszkania o kilkaset kilometrów. Częściowo nieodpłatne świadczenie w postaci dofinansowania przez Spółkę kosztów noclegów nie ma na celu zaspokojenia potrzeb osobistych pracownika w oderwaniu od obowiązków pracowniczych, ale pozostaje w ścisłym związku ze świadczeniem pracy w miejscu i w czasie wyznaczonym przez Wnioskodawcę. Leży zatem w interesie Wnioskodawcy, jako pracodawcy. Jak już Wnioskodawca wskazał, brak zapewnienia przez Spółkę możliwości noclegowych swoim pracownikom pogorszyłby warunki i higienę pracy tych pracowników, a także wpływałby negatywnie na relacje Wnioskodawcy, jako pracodawcy, ze swoimi pracownikami. Zapewnienie pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy służy nie tylko prawidłowemu wykonywaniu przez pracowników ich obowiązków pracowniczych, ale jest przede wszystkim obowiązkiem pracodawcy wynikającym z przepisów prawa pracy. Zatem, to w interesie Wnioskodawcy, jako pracodawcy, leży prawidłowa organizacja warunków pracy na każdym z realizowanych projektów budowlanych. Jednym z nich jest między innymi zapewnienie swoim pracownikom w miejscu, w którym realizowane są te projekty - oddalonym od miejsca zamieszkania tych pracowników o kilkadziesiąt/kilkaset kilometrów - możliwości noclegu, czyli wypoczynku w porze nocnej. W ocenie Wnioskodawcy, sama okoliczność że pracownicy Spółki ponoszą kwotę (42,00 zł miesięcznie) mniejszą niż wartość rynkowa samych noclegów nie przesądza jeszcze to tym, że uzyskują oni przychód z tytułu częściowo nieodpłatnego świadczenia. Należy bowiem uwzględnić pozostałe - wskazane powyżej - okoliczności, w jakich dochodzi do skorzystania przez pracowników Spółki z możliwości noclegowych.
W konsekwencji, wartość otrzymywanego przez pracowników Spółki świadczenia w postaci dofinansowania do kosztów noclegu nie rodzi obowiązku rozpoznawania przychodu z tytułu świadczenia częściowo odpłatnego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Tym samym, Spółka może odstąpić od dotychczasowej praktyki i nie pobierać już zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tej części świadczenia.
Wobec powyższego, Spółka uważa, że nie będzie obowiązana - na podstawie art. 31 ustawy o PIT - do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości świadczenia, jakie w sytuacji objętej niniejszym wnioskiem będą otrzymywać pracownicy Spółki.
Stanowisko Spółki znajduje pełne odzwierciedlenie w najnowszej linii orzeczniczej sądów administracyjnych i praktyce organów podatkowych. Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2387/12, ,,zapewnienie noclegu przez pracodawcę pracownikowi służy wyłącznie realizacji obowiązku pracowniczego - pracownik nie ma tutaj żadnej swobody w zarządzaniu i rozporządzeniu tym świadczeniem; wykorzystuje je w konkretnym celu - wykonaniu swoich obowiązków pracowniczych".
Analogiczne stanowisko zajął Minister Finansów zmieniając z urzędu interpretację indywidualną z dnia 31 marca 2015 r., Nr IPTPB1/415-741/14-4/MM. W zmienionej interpretacji z dnia 25 czerwca 2015 r., Nr DD3.8222.2.247.2015.OBQ, Minister Finansów w sposób jednoznaczny wskazał, że ,,wynikające z konieczności wykonywania czynności służbowych sfinansowane przez Wnioskodawcę koszty noclegów, związane z wykonywaniem przez pracowników pracy w miejscu i w czasie wskazanym przez pracodawcę (niebędącym podróżą służbową), nie generuje po stronie pracowników przychodu do opodatkowania. Wydatki ponoszone są bowiem w interesie pracodawcy, a co za tym idzie pracownicy nie otrzymują od Wnioskodawcy jakiekolwiek przysporzenia majątkowego".
Tożsame poglądy wyraził również Organ w interpretacji z dnia 29 lipca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-51/15-7/15-S/SJ, podzielając stanowisko Wnioskodawcy, że ,,wartość nieodpłatnych noclegów zapewnianych Jego przedstawicielom handlowym nie stanowi dla nich w przedstawionym stanie faktycznym przychodu ze stosunku pracy, także wówczas, gdy nie odbywają podróży służbowej w rozumieniu przepisów prawa pracy (...)". Korzystną linię interpretacyjną zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (w jeszcze nieopublikowanej w Biuletynie Informacji Publicznej) interpretacji z dnia 29 października 2015 r., Nr ILPB2/4511-1-766/15-2/WS.
Zatem wartość otrzymywanego przez pracowników Spółki świadczenia w postaci dofinansowania do kosztów noclegu nie rodzi obowiązku rozpoznawania przychodu z tytułu świadczenia częściowo odpłatnego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Spółka nie jest zatem obowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, od tej części świadczenia, która stanowi różnicę miedzy wartością kosztów noclegów a wartością odpłatności ponoszonej przez pracowników Spółki.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.