Czy podatnik ma obowiązek opodatkowania dochodów osiągniętych z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku armatora z siedzibą na Wyspach Turks i Caicos?
sygnatura: BI/415-0991/06
autor: Izba Skarbowa w Gdańsku
data: 2006-12-20
| słowa kluczowe: | miejsce zamieszkania, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, zeznanie podatkowe |
Decyzja
Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 w związku z art. 14b §3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po zakończeniu postępowania wszczętego postanowieniem z dnia 20 listopada 2006r. Nr BI/415-0991/06 postanawia się z urzędu zmienić stanowisko Pana... zawarte we wniosku z dnia 3 marca 2006r. o interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 3 marca 2006r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wejherowie o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnik w 2005r. pracował na statkach morskich zagranicznego armatora z siedzibą na Wyspach Turks i Caicos. Pobyt za granicą trwał 241 dni. Podatnik jest zameldowany w Polsce, a praca na zagranicznych statkach morskich ma charakter stały, z czego podatnik wnioskuje, że jego interesy życiowe mają miejsce poza granicami Polski. W Polsce podatnik nie osiągnął w 2005r. żadnych dochodów w związku z tym twierdzi, że osiągnięte przez niego dochody nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, a zatem nie ma obowiązku złożenia zeznania za 2005r.
W dniu 25 maja 2006r. Naczelnik Urzędu Skarbowego, uznając się niewłaściwym w sprawie, przesłał niniejszy wniosek do Ministerstwa Finansów w trybie art. 170 Ordynacji podatkowej. Pismem z dnia 31 lipca 2006r. Minister Finansów odesłał ten wniosek w celu rozpatrzenia sprawy zgodnie z art. 14a Ordynacji podatkowej. Tym samym wniosek podatnika nie został załatwiony ? zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej ? w ustawowym terminie trzech miesięcy od jego wpływu do organu podatkowego. Doszło więc do ?milczącego akceptu? stanowiska podatnika na skutek niewydania przez organ podatkowy postanowienia, o którym mowa w treści art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej. W tej sytuacji organ podatkowy został związany zawartym we wniosku stanowiskiem podatnika.
Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po dokonaniu weryfikacji stanowiska przedstawionego we wniosku stwierdza, co następuje:
Stosownie do treści art. 3 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy ).
Zgodnie zaś z brzmieniem art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Mając na uwadze wyżej powołane przepisy sam fakt pracy poza granicami Polski nie świadczy o tym, że podatnik przestał podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Decydujące znaczenie w tej kwestii ma miejsce zamieszkania podatnika, a ponieważ ustawa o podatku dochodowym nie precyzuje pojęcia miejsca zamieszkania, to w tym przypadku będzie miała zastosowanie definicja określona w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którą - miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Zatem miejsce zamieszkania nie musi pokrywać się z miejscem, nawet dłuższego pobytu danej osoby poza granicami Polski, jeżeli temu pobytowi nie towarzyszy zamiar stałego pobytu. W związku z tym do określenia państwa, w którym podatnik podlegać będzie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu należy brać pod uwagę również wszelkie okoliczności faktyczne, które wskazywałyby zamiary podatnika w tej kwestii. Dlatego też, w tym przypadku pomocnym jest ustalenie miejsca "ośrodka interesów życiowych" podatnika (tj. jego powiązań rodzinnych i towarzyskich, oraz wszelkiego rodzaju innych powiązań z danym państwem). Za tym, że podatnik przestał być polskim rezydentem, mógłby przemawiać argument, iż ma on silniejsze związki z innym państwem niż Polska.
Natomiast we wniosku z dnia 3 marca 2006r. podatnik wskazał jedynie, że w 2005r. jego pobyt za granicą trwał 241 dni oraz że jego praca ma charakter stały, z czego wnioskuje, że jego ?interesy życiowe mają miejsce poza granicami Polski?. Tym samym na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie można jednoznacznie stwierdzić, że podatnik nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, lecz na Wyspach Turks i Caicos gdzie znajduje się siedziba (armatora) jego pracodawcy, przebywa z zamiarem stałego pobytu. Mając zatem powyższe na uwadze stwierdzić należy, że podatnik podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
W myśl postanowień art. 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 16 grudnia 1976r. w Londynie podpisał umowę z Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od odchodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978r. Nr 7 poz. 20). Wprawdzie Wyspy Turks i Caicos są terytoriami zależnymi Korony brytyjskiej tzn. zależne są od Wielkiej Brytanii, ale jedynie politycznie, natomiast sprawy: administracji, sądownictwa, gospodarki i finansów ? są w kompetencji lokalnych organów władzy. Stąd wyspy te posiadają odrębne prawo podatkowe i umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu podpisana ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii nie ma zastosowania do dochodów osiągniętych z tytułu pracy najemnej na pokładzie statku armatora z siedzibą zarządu przedsiębiorstwa żeglugowego znajdującego się na tych Wyspach.
Mając powyższe na uwadze ponieważ podatnik posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, a Polska nie zawarła z Wyspami Turks i Caicos umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to jego wynagrodzenie osiągnięte w 2005r. z tyt. pracy najemnej na pokładzie statku podlegało opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przy uwzględnieniu postanowień art. 27 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.
Zgodnie z treścią art. 27 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. jeżeli podatnik (...) osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.
Reasumując dochody podatnika osiągnięte w 2005r. z tytułu pracy najemnej u armatora mającego siedzibę na Wyspach Turks i Caicos podlegały opodatkowaniu w Polsce przy zastosowaniu tzw. metody proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą o ile był płacony) i w związku z tym podatnik był zobowiązany do złożenia za ten rok zeznania podatkowego.
Z uwagi na wystąpienie w rozpatrywanej sprawie przesłanek określonych w treści art. 14b §5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej zmienił z urzędu stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2006r.