Czy strata z tytułu kradzieży samochodu będącego środkiem trwałym firmy (śledztwo umorzone przez prokuraturę z powodu braku ustalenia sprawcy) stanowi koszt uzyskania przychodu?
sygnatura: IS.IX/1-415/84/05
autor: Izba Skarbowa w Rzeszowie Ośrodek Zamiejscowy w Krośnie
data: 2005-12-08
| słowa kluczowe: | kradzież składników majątkowych, ubezpieczenia majątkowe, utrata |
Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 7.10.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu z dnia 30.09.2005 r., znak: US.VI-2/415-9/05, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, odmawia zmiany ww. postanowienia.
W dniu 12.08.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu wpłynął wniosek pani o interpretację przepisów prawa podatkowego. W złożonym wniosku zawarła pani pytanie, czy strata z tytułu kradzieży samochodu będącego środkiem trwałym firmy (śledztwo umorzone przez Prokuraturę z powodu braku ustalenia sprawcy) stanowi koszt uzyskania przychodu.
Pismem z dnia 21.09.2005 r. wezwana została pani do usunięcia braków, bowiem złożony wniosek nie odpowiadał wymogom wynikającym z przepisu art. 14a § 2 ordynacji podatkowej (brak wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego). Uzupełniając wniosek pismem z dnia 28.09.2005 r. poinformowała pani, iż samochód marki Mercedes "Vito" o wartości początkowej 80.644,48 zł był amortyzowany, a amortyzacja od stycznia do czerwca 2003 r. w wysokości 20 % wyniosła 8.064,48 zł. Samochód ten był ubezpieczony (płacone było OC i AC), a ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania za skradziony pojazd, gdyż w momencie kradzieży w samochodzie znajdował się dowód rejestracyjny. W złożonym wniosku przedstawiła pani swoje stanowisko, iż strata z tytułu kradzieży samochód stanowi koszt uzyskania przychodu.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu nie podzielił pani stanowiska i postanowieniem z dnia 30.09.2005 r., znak: US.VI-2/415-9/05, uznał stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe. W postanowieniu, powołując się na przepisy art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 5 i art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu stwierdził, iż nie można uznać za koszt uzyskania przychodu straty w środkach trwałych w sytuacji, gdy zostanie udowodnione, że środki trwałe nie zostały zabezpieczone lub zostały zabezpieczone w sposób nienależyty. W postępowaniu cywilnym zostało bowiem dowiedzione, iż osoba, której skradziono samochód nie dochowała należytej staranności w celu zabezpieczenia środka trwałego przed kradzieżą, w związku z tym brak jest możliwości uznania poniesionej straty za zdarzenie losowe, a tym samym brak jest możliwości zaliczenia tej straty do kosztów uzyskania przychodu. W tym stanie faktycznym również ubezpieczyciel odmówił pani wypłaty odszkodowania.
Nie zgadzając się ze stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu wniosła pani zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie, wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia.
Rozpatrując sprawę w postępowaniu odwoławczym Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy, który zawiera negatywny katalog wydatków nie uznanych za koszt uzyskania przychodu. Wśród wymienionych przez ustawodawcę wydatków nie uznanych za koszt uzyskania przychodu w art. 23 ust. 1 pkt 5 zawarte są unormowania, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Ponadto w art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawodawca nie zalicza do kosztów uzyskania przychodu strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Jedynie te dwa przypadki ustawodawca enumeratywnie wymienia jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodu. Zatem co do zasady straty mogą być uznane jako koszty, jednakże każdy przypadek i każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy. Należy zaznaczyć, że aby kradzież zarówno środków trwałych, jak i obrotowych, zaliczyć w straty stanowiące koszt uzyskania przychodu poszkodowany musi udowodnić, iż w danym przypadku mamy do czynienia ze zdarzeniem losowym, rozumianym jako zdarzenie nieprzewidywalne i nie do uniknięcia. Nie można jednak uznać za koszt uzyskania przychodu strat w środkach trwałych i obrotowych w sytuacji, gdy zostanie udowodnione, że środki te nie były zabezpieczone lub były zabezpieczone w sposób nienależyty.
Uwzględniając powyższe uwagi oraz fakt, iż w postępowaniu sądowym dowiedzione zostało, że nie dochowano w sposób należyty zabezpieczenia pojazdu poprzez pozostawienie w nim dowodu rejestracyjnego, co pozbawiło właściciela pojazdu otrzymania odszkodowania za skradziony pojazd w oparciu o zawartą umowę ubezpieczenia, stwierdzić należy, iż brak jest podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodu straty z powyższego tytułu.
Nie zasługuje na uwzględnienie przedstawione w piśmie z dnia 28.11.2005 r. stanowisko, iż cyt. "błędne i niesprawiedliwe jest kierowanie się wyrokiem Sądu i łączenie tych dwóch kwestii". Organy podatkowe mają obowiązek dokładnie zbadać stan faktyczny i prawny sprawy oraz brać pod uwagę wszystkie dowody, tym bardziej prawomocne orzeczenia Sądów.