Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

Czy w świetle art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług działka nr B winna być zwolniona z podatku VAT czy też opodatkowana stawką 22%, do kiedy Wnioskodawca może domagać się zwrotu podatku VAT (nabycie działki nastąpiło 21 grudnia 2007 r.)?

sygnatura: ILPP2/443-918/08-2/MR

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2008-12-30

słowa kluczowe:ewidencja gruntów, grunty rolne, nieruchomość niezabudowana, plan zagospodarowania przestrzennego, zwolnienia z podatku od towarów i usług

Wniosek ORD-IN: [ 652 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2008 r. (data wpływu 9 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabytej w formie przetargu działki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabytej w formie przetargu działki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 1 października 2007 r. Wnioskodawca w drodze przetargu nabył nieruchomość (działki nr A i nr B) położoną w miejscowości X. Do działek tych gmina doliczyła podatek VAT w wysokości 22%. Po dokładnej analizie oferty przetargu i zaznajomieniu się z przepisami o VAT, Zainteresowany doszedł do wniosku, że w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, działka nr B jest gruntem zwolnionym od podatku VAT. Dla przedmiotowej działki nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie ma wydanej decyzji o warunkach zabudowy, jest to grunt niezabudowany, a przede wszystkim w ewidencji gruntów działka B stanowi grunt orny i sad. Dowodem tego, jest odpowiedź Burmistrza Miasta i Gminy na zapytanie Zainteresowanego w sprawie działki B. Gmina nakładając podatek VAT w wysokości 22% sugerowała się studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, które to określa tą działkę jako teren osadniczo-produkcyjno-przyrodniczy, położony w strefie IV. Zdaniem Wnioskodawcy, argument ten jest niewystarczający do naliczenia podatku VAT przy sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy działka nr B winna być opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 22%...
  2. Do kiedy Wnioskodawca może domagać się zwrotu podatku VAT (nabycie działki nastąpiło 21 grudnia 2007 r.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązującego prawa, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, przedmiotowa działka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, czego przykładem może być wyrok sądu WSA sygn. akt III SA/Wa 899/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru w myśl ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te dostawy, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Stosownie do art. 4 ust. 1 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2 powyższej ustawy).

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy, przed podjęciem uchwały, o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem (art. 15 ust. 1 cyt. ustawy).

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów, ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Jak wskazuje art. 21 ust. 1 ww. ustawy, podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w drodze przetargu nabył dwie działki nr A i B, które zostały opodatkowane 22% stawką podatku VAT. Zainteresowany uważa, że jedna z zakupionych działek (nr B) powinna być, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolniona od podatku VAT. Dla przedmiotowej działki brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, jest to grunt niezabudowany, a w ewidencji gruntów działka B stanowi grunt orny i sad. Jednakże w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy działka ta określona jest jako teren osadniczo-produkcyjno-przyrodniczy, położony w strefie IV.

Zasadą podatku od towarów i usług jest powszechność opodatkowania. Zastosowanie zwolnienia od podatku dla danej dostawy winno być uzasadnione poprzez spełnienie określonych przepisami przesłanek warunkujących to zwolnienie.

W rozpatrywanym stanie faktycznym takie przesłanki nie zostały spełnione. Przedmiotowa działka zgodnie z wpisem do ewidencji gruntów stanowi co prawda grunt orny i sad, jednakże ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wynika, iż grunt jest położony w strefie IV, jako teren osadniczo-produkcyjno-przyrodniczy, co oznacza, że na działce tej możliwa jest zabudowa mieszkaniowa.

W świetle powyższego nie znajdzie zastosowania w niniejszym przypadku zwolnienie od podatku od towarów i usług, dotyczące dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy). Zatem Gmina dokonując dostawy przedmiotowej działki, którą Wnioskodawca nabył w formie przetargu, postąpiła prawidłowo stosując 22% stawkę podatku.

Reasumując, rozstrzygający w przedmiotowej sprawie powinien być wpis w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, wiążący przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, a nie wpisy w ewidencji gruntów, mające charakter deklaratoryjny.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W związku z powyższym, jeżeli Wnioskodawca nie dokonał obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wyznaczonym terminie, a przysługiwało mu to prawo, może dokonać korekty deklaracji podatkowej, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Odnosząc się do przywołanego przez Stronę wyroku, tut. Organ wyjaśnia, że wyroki sądów administracyjnych stanowią rozstrzygnięcie w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych.

Dodać należy, iż w nin. interpretacji stwierdzono, iż przedmiotowa transakcja nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, natomiast w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, Zainteresowany użył pojęcia ,,nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT". Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług, pojęcia te nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której przedmiotowe nabycie nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY