Czy przychód uzyskany przez komplementariusza - osobę fizyczną, z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki jest przychodem z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

sygnatura: IPPB1/415-1242/08-2/JB

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2008-12-30

Wniosek ORD-IN: [ 355 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 22.10.2008 r. (data wpływu 27.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki do przychodów z działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.10.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki do przychodów z działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednym z dwóch wspólników spółki komandytowej (komplementariuszem). Komandytariuszem jest osoba prawna (spółka z o.o.). Spółka zajmuje się działalnością prawniczą.

Umowa spółki w jednym z postanowień określa udział procentowy w zyskach w wysokości 50%.

W związku z art. 37 § 1 i 46 Kodeksu Spółek Handlowych umowa spółki i oparta na niej uchwała wspólników przewidują za prowadzenie spraw spółki, stałe miesięczne wynagrodzenie. Przy czym czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki wykonywane są bez zawierania dodatkowej umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód uzyskany przez komplementariusza - osobę fizyczną, z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki jest przychodem z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy przychód uzyskiwany przez komplementariusza z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki, jest przychodem z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, gdyż jest nierozerwalnie związany z pełnieniem roli komplementariusza w spółce komandytowej, a sprawy spółki realizuje na podstawie przepisów Ksh.

Wnioskodawca na potwierdzenie swojego stanowiska wskazuje interpretację Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 21.11.2007 r. Nr BI/4117-0072/07 oraz postanowienie Urzędu Skarbowego Warszawa-Ursynów Nr 1438/DF2/415-29c/127/07/AZ z dnia 18.06.2007 r..

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam , co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika, nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Co do zasady w stosunkach do osób trzecich spółkę komandytową reprezentuje komplementariusz, tj. wspólnik odpowiadający za zobowiązania spółki bez ograniczeń. Komplementariusz również ma prawo i obowiązek - na podstawie art. 39 § 1 w związku z art. 103 - ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz.1037) - prowadzić sprawy spółki. Jednocześnie w myśl art. 121 § 1 Kodeksu spółek handlowych komandytariusz - jeśli umowa spółki nie stanowi inaczej - takiego prawa i obowiązku nie posiada. Ponadto zasadnym jest wskazanie, iż przepisy Kodeksu spółek handlowych dopuszczają możliwość wypłaty wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki, jeśli zostanie to uregulowane w umowie spółki.

Z opisu stanu faktycznego, zawartego w złożonym wniosku, wynika, iż podatnik oprócz przychodów z udziałów w spółce niebędącej osobą prawną (spółce komandytowej) będzie osiągał przychody z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw tej spółki. Wysokość wynagrodzenia i podstawy jego wypłaty są zawarte w umowie spółki i opartej na niej uchwale wspólników.

W celu określenia źródła przychodów dla uzyskanego wynagrodzenia przez komplementariusza należy odnieść się do wymienionych przez ustawodawcę źródeł uzyskania przychodów wymienionych w art. 10 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych.

Wśród źródeł przychodów określonych w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, przychody z działalności wykonywanej osobiście jak również przychody z innych źródeł.

Pozarolniczą działalnością gospodarczą, w myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, jest działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Z powyższego jednoznacznie wynika, że przychody z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2) nie są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl postanowień art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody:

• pkt 7 - przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;

• pkt 9 - uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy, będzie związane z pełnieniem przez niego roli komplementariusza - a prowadzenie spraw spółki osobowej przez jej wspólnika nie jest równoznaczne z zawarciem umowy o zarządzanie spółką. W związku z tym art. 13 pkt 7 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, ponieważ komplementariusz nie należy do żadnej z grup wymienionych w ww. artykule, jak również nie została zawarta dodatkowa umowa o wykonywanie tych czynności .

Wynagrodzenie komplementariusza nie stanowi również przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasady na jakich można prowadzić sprawy spółki komandytowej, określa Kodeks spółek handlowych. Stanowi on, że prowadzenie spraw spółki można powierzyć jednemu lub kilku wspólnikom. Może się to odbyć na mocy umowy spółki lub na podstawie późniejszej uchwały wspólników. W takiej sytuacji pozostali wspólnicy są wyłączeni od prowadzenia spraw spółki. Zasadą jest, że za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie pobiera wynagrodzenia. Z umowy spółki może jednak wynikać inaczej. Wtedy wspólnik może otrzymywać wynagrodzenie za pracę związaną z prowadzeniem jej spraw. Od wynagrodzenia otrzymywanego za prowadzenie spraw spółki komandytowej odróżnić trzeba należne komplementariuszowi przychody z udziału, jaki posiada w spółce komandytowej.

W związku z powyższym wypłacone komplementariuszowi wynagrodzenie, które zostało określone w umowie spółki należy zakwalifikować jako przychody z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1 w powiązaniu z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłami przychodów są m.in. inne źródła. W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zwrot "w szczególności" użyty w art. 20 ust. 1 ustawy oznacza, iż ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. Katalog ten nie jest więc zamknięty. Oznacza to, że do "innych źródeł" należy zakwalifikować wszelkie przychody - w rozumieniu ustawy - których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 - 8 ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe regulacje prawne przychód osiągnięty przez komplementariusza będącego wspólnikiem spółki komandytowej z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki - ustalonego na podstawie umowy spółki i opartej na niej uchwale wspólników - należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten nie podlega opodatkowaniu w trakcie roku podatkowego, jednakże podlega on rozliczeniu w rocznym zeznaniu podatkowym wraz z innymi dochodami uzyskanymi w danym roku podatkowym opodatkowanymi na zasadach ogólnych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji oraz postanowienia należy stwierdzić, iż orzeczenia te zapadły w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł, to kwota 35 zł nadana w dniu 23.10.2008 r. zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno - prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na wskazany nr rachunku:

xxxx

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.