Czy w 2001 r. istniał obowiązek informowania urzędu skarbowego o zawieszeniu działalności gospodarczej?

sygnatura: ITPB1/415-580/08/HD

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

data: 2008-11-13

Wniosek ORD-IN: [ 646 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2008 r. (data wpływu 14 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku informowania urzędu skarbowego o zawieszeniu działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku informowania urzędu skarbowego o zawieszeniu działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadziła Pani działalność gospodarczą od 1 lipca do 31 grudnia 2000 r. W 2001 r. działalność gospodarcza została zawieszona w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Nie zawieszała Pani natomiast działalności gospodarczej w urzędzie skarbowym.

W 2002 r. działalność gospodarcza została zlikwidowała w urzędzie miasta i urzędzie skarbowym. Działalność gospodarcza prowadzona była na zasadach ogólnych i ryczałcie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w 2001 r. istniał obowiązek informowania urzędu skarbowego o zawieszeniu działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie było obowiązku zawiadamiania urzędu skarbowego o zawieszeniu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W brzmieniu obowiązującym w 2001 r. przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jak również ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.) oraz ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 142, poz. 702 ze zm.) - nie definiowały pojęcia zawieszenia działalności gospodarczej.

Podatnik, który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej prowadzi tę działalność do chwili jej likwidacji. Możliwość zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej dopuszczają jedynie przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), w myśl których podatnik opodatkowany w formie karty podatkowej ma możliwość skorzystania z uprawnienia (a więc nie jest to obowiązek) do zgłoszenia przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej (art. 34 tej ustawy).

Przepisy podatkowe, poza opodatkowaniem w formie karty podatkowej, nie przewidują przerw w prowadzeniu działalności gospodarczej i nie nakładają na podatnika obowiązku informacyjnego w tym zakresie.

Mając na uwadze powyższe uregulowania oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, że w 2001 r. nie ciążył na Pani, wynikający z ustaw podatkowych, obowiązek zgłoszenia w urzędzie skarbowym zawieszenia działalności gospodarczej.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.