Czy Spółka musi odrębnie udokumentować nieściągalność każdej wierzytelności przysługujących jej wobec dłużnika, czy też będzie uznane za wystarczające postanowienie komornika o nieściągalności dwóch z jedenastu wierzytelności wymienionych w opisie stanu faktycznego, aby odpisać je obecnie jako nieściągalne i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?
sygnatura: IPPB3/423-501/09-2/JB
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
data: 2009-10-08
słowa kluczowe: | nieściągalność, spółki, wierzytelność |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.08.2009r. (data wpływu 31.08.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka musi odrębnie udokumentować nieściągalność każdej wierzytelności przysługujących jej wobec dłużnika - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31.08.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka musi odrębnie udokumentować nieściągalność każdej wierzytelności przysługujących jej wobec dłużnika, czy też będzie uznane za wystarczające postanowienie komornika o nieściągalności dwóch z jedenastu wierzytelności wymienionych w opisie stanu faktycznego, aby odpisać je obecnie jako nieściągalne i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Sp z o.o. (zwana dalej Spółką) w latach 2007-2008 świadczyła firmie ,,P" Sp. z o.o. (zwaną dalej Dłużnikiem) usługi przewozowe oraz usługi dodatkowe na podstawie zawartej umowy. Ponadto Spółka wydzierżawiała Dłużnikowi teren zgodnie z zawartą umową dzierżawy. Jednocześnie Dłużnik korzystał z terenów należących do Spółki bez zawartej umowy, za co Spółka obciążała Dłużnika opłatą za bezumowne korzystanie z terenu na podstawie wspólnych uzgodnień. W związku z nie uiszczaniem zapłaty przez Dłużnika w wyznaczonych terminach, Spółka dochodziła należności na drodze sądowej.
Ogólna kwota nieuregulowanych należności spornych kierowana była do Sądu etapowo, tj:
Powyższe wierzytelności zostały potwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego.
Ze względu na brak majątku Dłużnika komornik wydał w 2008 roku dwa postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Postanowienia dotyczyły należności wskazanych powyżej w pkt 2) oraz pkt 5). W obu postanowieniach postępowanie egzekucyjne zostało umorzone na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. W związku z powyższym na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka w 2008 roku odpisała i zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu kwotę netto (baz podatku VAT) należności w stosunku do których otrzymała postanowienia organu egzekucyjnego.
W siedzibie Dłużnika nie jest podejmowana korespondencja, w toku prowadzonych postępowań egzekucyjnych komornik ustalił, iż aktualna siedziba dłużnika nie jest znana.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Spółka musi odrębnie udokumentować nieściągalność każdej wierzytelności przysługujących jej wobec dłużnika, czy też będzie uznane za wystarczające postanowienie komornika o nieściągalności dwóch z jedenastu wierzytelności wymienionych w opisie stanu faktycznego, aby odpisać je obecnie jako nieściągalne i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...
Stanowisko Wnioskodawcy
Postanowienie o umorzeniu egzekucji wobec części wierzytelności w sposób wystarczający dokumentuje nieściągalność całości wierzytelności od tego samego, niewypłacalnego dłużnika, a co za tym idzie może ona, pod warunkiem uprzedniego jej zarachowania do przychodów należnych, zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym o osób prawnych.
W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit.a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.
Zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:
1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo 2. postanowieniem sądu o
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
W myśl art. 824 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964r. Nr 43, poz.296 ze zm.) postępowanie egzekucyjne umarza się w całości lub części z urzędu:
W świetle powyższego, należy stwierdzić że wymienione przez Spółkę postanowienie komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w trybie art. 824 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego, wypełniają przesłankę udokumentowania nieściągalności wierzytelności, zawartą w art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Reasumując, należy podkreślić, iż aby wierzytelność mogła być uznana za koszt w rachunku podatkowym, z wydawanych w ramach postępowania egzekucyjnego postanowień organów egzekucyjnych powinien wynikać fakt braku majątku dłużnika na zaspokojenie choćby części określonej wierzytelności i uznanie jej za nieściągalną, a w konsekwencji zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów.
Wobec tego, w przypadku gdy podatnik wystąpi do organu postępowania egzekucyjnego o egzekucję portfela wierzytelności wobec tego samego dłużnika, a postanowienie o nieściągalności, w trybie art. 824 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego będzie dotyczyło tylko części wierzytelności, należy uznać że pozostałe wierzytelności, są również nieściągalne. Dowodem zatem, do uznania pozostałych wierzytelności, za koszty uzyskania przychodów będzie postanowienie o nieściągalności części wierzytelności, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, uznaje się za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.