Czy nieumorzona wartość zlikwidowanej części budynku magazynowego zwiększy wartość początkową ulepszanego środka trwałego, czy stanowi koszt uzyskania przychodu w miesiącu, w którym środek został fizycznie zlikwidowany?
sygnatura: IPTPB3/423-255/11-2/GG
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi
data: 2011-12-23
| słowa kluczowe: | amortyzacja, inwestycje, likwidacja, nieruchomości, środek trwały, wartość środków trwałych |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 6 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, straty powstałej w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonej wartości środka trwałego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, straty powstałej w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonej wartości środka trwałego.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w roku bieżącym rozpoczęła inwestycję, polegającą na rozbudowie własnego głównego budynku służącego jako hala produkcyjna i magazyn oraz biura, która ma planowo zakończyć się w 2012 r.
Inwestycja ta wymagała wyburzenia części innego budynku. W związku z tym Wnioskodawca dokonał fizycznej likwidacji części budynku magazynowego tzw. Rezerwowego Magazynu Papieru, który znajdował się w miejscu zaplanowanym na powiększenie części produkcyjno-magazynowej. Likwidację zakończono w lipcu 2011 r. Przed rozbiórką powierzchnia użytkowa budynku wynosiła 936.1 m2. Rozebrano część budynku o powierzchni 625 m2, czyli 66,77 %. Dokonano podziału wartości budynku w oparciu o zasadę proporcji zmiany powierzchni użytkowej z jednoczesnym uwzględnieniem, które nakłady powiązane były z całością budynku, a które z częścią pozostawioną i rozebraną. Nieumorzona wartość zlikwidowanego środka trwałego wynosi 528 947,15 zł. W chwili obecnej kwota ta powiększyła wartość inwestycji, a nie pozostałe koszty operacyjne. Przedsiębiorstwo nie dokonało zmiany rodzaju działalności.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy nieumorzona wartość zlikwidowanej części budynku magazynowego zwiększy wartość początkową ulepszanego środka trwałego, czy stanowi koszt uzyskania przychodu w miesiącu, w którym środek został fizycznie zlikwidowany...
Zdaniem Wnioskodawcy, na chwilę obecną nieumorzona wartość zlikwidowanej części budynku powiększyła Jego inwestycje, ale czytając interpretacje Ministra Finansów jak i Izb Skarbowych ma wątpliwości.
Wnioskodawca uważa, że ta wartość powinna zwiększyć pozostałe koszty operacyjne w miesiącu lipcu 2011 r.
Opierając się na artykule 32 ust. 4 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. z późniejszymi zmianami, w wypadku likwidacji środka trwałego lub wystąpienia innych przyczyn powodujących jego trwałą utratę wartości dokonuje się odpisu aktualizującego w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych.
W artykule 16g ust. 4 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z późniejszymi zmianami, zawarte jest sformułowanie, że do kosztu wytworzenia środków trwałych nie zalicza się pozostałych kosztów operacyjnych.
Zgodnie z brzmieniem artykułu 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, kosztem podatkowym nie są straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność na skutek zmiany rodzaju działalności. W wypadku Wnioskodawcy nie następuje zmiana rodzaju działalności.
Jego zdaniem, wartość zlikwidowanej części budynku magazynowego powinna zwiększyć pozostałe koszty operacyjne w miesiącu lipcu 2011 r. i będą to koszty uzyskania przychodu.
Interpretacje indywidualne, które potwierdzają stanowisko Wnioskodawcy to:
Odnosząc się do przedstawionych powyżej interpretacji przepisów prawa podatkowego i orzecznictwa sądów administracyjnych prezentujących stanowisko organów podatkowych, Wnioskodawca podkreśla, iż stanowią one potwierdzenie tezy przedstawionej przez Niego. Ponadto, zaznacza, że stanowisko organów podatkowych w tym zakresie jest mocno ugruntowane.
Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości Jego stanowiska w opisanej powyżej sprawie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).
Użyty przez ustawodawcę zwrot ,,w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, iż aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego rodzaju, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie źródła przychodu.
Ponadto, jak stanowi art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.
Odpisy amortyzacyjne dokonywane są od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art.16f ust. 1 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Wartość początkową środka trwałego - w razie jego wytworzenia we własnym zakresie, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, ustala się według kosztu wytworzenia.
Zgodnie z treścią art. 16g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się - wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.
Do kosztu wytworzenia nie zalicza się natomiast: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności: odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeśli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
W przypadku, gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego. Oznacza to, że likwidacja środków trwałych spowodowana innymi przyczynami, niż zmiana rodzaju działalności może być podstawą zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ich wartości netto.
Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż rozpoczął inwestycję, polegającą na rozbudowie własnego głównego budynku służącego jako hala produkcyjna i magazyn oraz biura, która ma planowo zakończyć się w 2012 r. Inwestycja ta wymagała wyburzenia części innego budynku. W związku z tym Wnioskodawca dokonał fizycznej likwidacji części budynku magazynowego tzw. Rezerwowego Magazynu Papieru, który znajdował się w miejscu zaplanowanym na powiększenie część produkcyjno-magazynowej. Likwidację zakończono w lipcu 2011 r. Przed rozbiórką powierzchnia użytkowa budynku wynosiła 936.1 m2. Rozebrano część budynku o powierzchni 625 m2, czyli 66,77 %. Dokonano podziału wartości budynku w oparciu o zasadę proporcji zmiany powierzchni użytkowej z jednoczesnym uwzględnieniem, które nakłady powiązane były z całością budynku, a które z częścią pozostawioną i rozebraną. Nieumorzona wartość zlikwidowanego środka trwałego wynosi 528 947,15 zł. W chwili obecnej kwota ta powiększyła wartość inwestycji, a nie pozostałe koszty operacyjne. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa kwota winna stanowić koszty uzyskania przychodów, bowiem Wnioskodawca nie dokonał zmiany rodzaju działalności.
W przedstawionym stanie faktycznym wyłączenie określone w wyżej w cytowanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania, bowiem fizyczna likwidacja środka trwałego nie została spowodowana utratą jego przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności.
Poniesione wydatki na wytworzenie tych środków trwałych, odpowiadające nieumorzonej ich wartości, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Nie ma bowiem uzasadnienia do dalszej amortyzacji środka trwałego po jego fizycznej likwidacji. Obowiązujące przepisy nie dają podstawy do rozliczenia nieumorzonej wartości środka trwałego poprzez amortyzację innego środka trwałego.
Z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika wprost, że nie uważa się za koszty podatkowe strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność na skutek zmiany rodzaju działalności. Przepis ten dotyczy sytuacji, w których środek trwały służący prowadzonej działalności gospodarczej nie może odgrywać takiej roli.
Dla podatkowej kwalifikacji strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, decydującą okolicznością pozostaje ustalenie, czy utracenie przez te środki przydatności gospodarczej spowodowane zostało rezygnacją przez Wnioskodawcę z prowadzenia określonego rodzaju działalności, w której to działalności wykorzystywany był ten likwidowany obecnie środek trwały.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia "zmiana rodzaju działalności", w tej sytuacji w pełni uzasadnione staje się skorzystanie z definicji słownikowej. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007) "zmiana" jest to zastąpienie czegoś czymś innym.
Odnosząc to do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, iż dotychczasowa działalność Wnioskodawcy nie zostanie zastąpiona przez inny rodzaj działalności.
Zatem - jak to ma miejsce w niniejszej sprawie, jeżeli likwidacja środka trwałego nie jest związana ze zmianą rodzaju działalności, strata z tego tytułu, w wysokości nieumorzonej wartości środka trwałego, stanowi bezpośrednio koszty uzyskania przychodów, nie zwiększając tym samym wartości początkowej ulepszanego budynku.
Reasumując, nieumorzona część wartości początkowej likwidowanego środka trwałego, nie zwiększa wartości początkowej ulepszanego środka trwałego, lecz stanowi koszty uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego xxx , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.