INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą z dnia 25 listopada 2011r. (wniesioną dnia 26 listopada 2011r., data wpływu 28 listopada 2011r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 25 sierpnia 2011r. znak: IPPP2/443-694/11-5/JO w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych oraz działki zabudowanej, doręczoną w dniu 31 sierpnia 2011r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 25 sierpnia 2011r. znak: IPPP2/443-694/11-5/JO, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

We wniosku z dnia 2 czerwca 2011r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 7 czerwca 2011r.) zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1978r. Wnioskodawca nabył od swojej babki, a w 1991 roku nabył od swojej dalekiej kuzynki (siostry babki) gospodarstwo rolne, którego poszczególne nieruchomości (działki) leżą w gminach K i W (P). Obydwa nabycia nastąpiły w drodze darowizny.

Wnioskodawca prowadził gospodarstwo rolne będąc płatnikiem KRUS. W 1993r. dwie z tych działek podzielił na mniejsze, ok. 1000 metrowe działki. Na jednej nieruchomości powstało 15 działek, na drugiej 5. Z jednej nieruchomości 11 z nich sprzedał w 1994r. jako rolne, a w dwunastej sprzedał udziały i stała się ona współwłasnością wszystkich pozostałych nowych właścicieli.

W 2002r. nastąpiło przekwalifikowanie wszystkich 15 działek miejscowym planem zagospodarowania. W 2004r. jeszcze przed wejściem przepisu, że grunty budowlane są objęte VAT, Wnioskodawca sprzedał kolejną, tzn. 13-tą, a w 2008r. działkę wspomnianą wcześniej będąca współwłasnością. Wnioskodawcy pozostały 2 działki w tej nieruchomości.

W drugiej nieruchomości podzielonej na 6 działek sprzedał 5 jako rolne, bez warunków zabudowy (WZ), a do szóstej uzyskał WZ w 2009r. Tak więc pozostały Wnioskodawcy 2 działki budowlane objęte planem i jedna z warunkami zabudowy.

Ponadto Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż:

1. nie jest czynnym płatnikiem VAT i nie prowadzi działalności,
2. działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, w tym rolniczej w rozumieniu ustawy VAT,
3. działki nie były przedmiotem dzierżawy, ani nie były udostępniane osobom trzecim,
4. jedna działka jest przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe planem miejscowym, a do drugiej są wydane warunki zabudowy zezwalające na wybudowanie domu mieszkalnego jednorodzinnego, obecnie są to tereny niezabudowane. Trzecia działka, na której stoi dom siedliskowy Wnioskodawcy jest objęta planem miejscowym, który przewiduje obecnie budownictwo mieszkaniowe. Wszystkie działki miały charakter rolny w momencie ich podarowania/nabycia.
5. Wnioskodawca zasiedlił dom po zakończeniu budowy i formalnym oddaniu do zamieszkania w 1997 r. Nie ulepszał działki, jeśli nie traktować domu jako ulepszenia - wybudował dom i to wszystko.
6. przedmiotem zamierzonej i rozważanej sprzedaży jest cała działka wraz z domem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedając teraz w 2011 roku działkę z planem Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty VAT... Jakie znaczenie ma przy odpowiedzi na to pytanie fakt, że otrzymał gospodarstwo jako darowiznę...
2. Czy sprzedając teraz w 2011 roku działkę z WZ jest zobowiązany do zapłaty VAT... Jakie znaczenie ma fakt, że ostatnią działkę Wnioskodawca sprzedał w 2006 roku...
3. Czy sprzedając teraz w 2011 roku działkę z domem (siedliskiem), jak również sprzedając działkę bez domu Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty VAT...

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż otrzymał ziemię w postaci darowizny oraz sprzedaż następuje w dużych odstępach czasu, nie ma charakteru działalności gospodarczej, nie jest zobowiązany do zapłaty VAT. Wnioskodawca chce pozbyć się majątku w postaci ziemi i obdarować uzyskanymi środkami dorastające dzieci.

W dniu 25 sierpnia 2011r. znak IPPP2/443-694/11-5/JO została wydana interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług, w której uznano stanowisko Strony za nieprawidłowe.

W przedmiotowej interpretacji stwierdzono, iż w związku z dostawą przedmiotowych działek niezabudowanych - Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT. Należy bowiem zwrócić uwagę, że została podjęta decyzja o ich sprzedaży oraz dokonano ich podziału (na dwadzieścia działek), z czego z jednej nieruchomości Wnioskodawca sprzedał 12 działek jako rolne oraz 2 działki jako budowlane, natomiast z drugiej nieruchomości sprzedał 5 działek jako rolne. Na chwilę obecną pozostały Wnioskodawcy dwie nieruchomości niezabudowane oraz jedna nieruchomość z domem (siedliskiem). Okoliczności sprawy (podział gruntu na mniejsze działki oraz częściowa sprzedaż wydzielonych) wskazują na zamiar sprzedaży działek w sposób częstotliwy i z wyraźną intencją osiągnięcia korzystnego wyniku finansowego tych działań, w przeciwnym bowiem razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze względu na ich związek z działalnością gospodarczą jaką - w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług - jest działalność rolnicza. Wnioskodawca bowiem nabył w drodze darowizny przedmiotowe nieruchomości w formie gospodarstw rolnych, będąc jednocześnie rolnikiem ryczałtowym. Zatem przedmiotowe nieruchomości posiadające charakter rolny wchodziły w skład gospodarstwa rolnego Zainteresowanego. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Wnioskodawca jako osoba prowadząca gospodarstwo rolne w świetle ustawy o VAT, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, bowiem rolnik, sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne.

W związku z powyższym Zainteresowany wypełni definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i wystąpi - w związku z dostawą przedmiotowych działek w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Sprzedaż przedmiotowych działek budowlanych niezabudowanych przez Zainteresowanego należy opodatkować 23% stawką podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż działki zabudowanej domem (siedliskiem) będzie podlegała zwolnieniu z podatku VAT.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem tut. Organu, Wnioskodawca wniósł w dniu 14 września 2011r. (data wpływu 19 września 2011 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę interpretacji podatkowej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 20 października 2011 r. znak IPPP2/443-694/11-7/JO Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 25 sierpnia 2011r. znak IPPP2/443-694/11-5/JO, podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Wobec powyższego pismem z dnia 25 listopada 2011r. (data nadania 26 listopada 2011r., data wpływu 28 listopada 2011r.) za pośrednictwem Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, wniesiono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację z dnia 25 sierpnia 2011r. znak IPPP2/443-694/11-5/JO.

Zaskarżonej interpretacji indywidualnej Strona zarzuciła naruszenie:

• art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054, dalej: ,,ustawa o VAT"),

• art. 14c § 1 oraz art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr , poz. 60 z późn. zm., dalej: ,,Ordynacja podatkowa").

Stosownie do treści art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 25 listopada 2011r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych oraz działki zabudowanej - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ,,podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ,,częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definiując w art. 15 ust. 1 ww. ustawy pojęcie podatnika, uwzględnił definicję zawartą w art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy oraz będącej jej odpowiednikiem art. 9 obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady, który stanowi że ,,podatnik" oznacza każdą osobę prowadzącą niezależnie od miejsca zamieszkania, działalność gospodarczą określoną w ustępie 2, bez względu na cel, czy rezultaty tej działalności. Ustęp 2 cyt. artykułu stanowił, że działalność gospodarcza, o której mowa w ustępie 1, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi, w tym działalność górniczą i rolniczą oraz działalność w ramach wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczonymi pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył w drodze darowizny w 1978r. i 1991 r. nieruchomości w formie gospodarstw rolnych. W 1993 r. dwie z tych działek podzielił ma mniejsze ok. 1000 metrowe działki. Na jednej nieruchomości powstało 15 działek, na drugiej 5. Z jednej nieruchomości 11 z nich sprzedał w 1994r. jako rolne, a w dwunastej sprzedał udziały i stała się ona współwłasnością wszystkich pozostałych nowych właścicieli. W 2002 r. nastąpiło przekwalifikowanie wszystkich 15 działek miejscowym planem zagospodarowania. W 2004r. jeszcze przed wejściem przepisu, że grunty budowlane są objęte VAT, Wnioskodawca sprzedał kolejną, tzn. 13-tą, a w 2008r. działkę wspomnianą wcześniej będąca współwłasnością. Wnioskodawcy pozostały 2 działki w tej nieruchomości.

W drugiej nieruchomości podzielonej na 6 działek sprzedał 5 działek jako rolne, bez warunków zabudowy, a do szóstej uzyskał warunki zabudowy w 2009r. Obecnie Wnioskodawcy zostały 2 działki budowlane objęte planem zagospodarowania, z których na jednej znajduje się dom (siedlisko), oraz trzecia działka z warunkami zabudowy. Wnioskodawca przedmiotowe działki ma zamiar sprzedać, ponieważ chce pozbyć się majątku w postaci ziemi i obdarować uzyskanymi środkami dorastające dzieci. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż prowadził gospodarstwo rolne będąc płatnikiem KRUS.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany dodatkowo wyjaśnia, iż wymienione powyżej działki nie były przedmiotem dzierżawy ani nie były udostępniane osobom trzecim. W opinii Wnioskodawcy nie posiada on statusu czynnego podatnika podatku od towarów i usług, a otrzymane działki nie były wykorzystywane w żadnej działalności gospodarczej, w tym rolniczej.

W związku z powyższym u Wnioskodawcy pojawiły się wątpliwości dotyczące opodatkowania sprzedaży przedmiotowych wydzielonych działek. Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży wydzielonych działek, Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że Zainteresowany nabył grunty w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Z treści wniosku wynika bowiem, iż przedmiotowe nieruchomości Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie w formie gospodarstw rolnych. Na jednej z działek objętej planem miejscowym, przeznaczonej pod budownictwo mieszkaniowe, Wnioskodawca wybudował dom, który zasiedlił po jego wybudowaniu w 1997r. Zatem, otrzymane nieruchomości Wnioskodawca nabył do celów osobistych i rodzinnych. Ponadto z wniosku nie wynika, aby nabyte nieruchomości były wykorzystywane w jakikolwiek sposób do działalności gospodarczej, bądź użytkowane rolniczo. Nie można stwierdzić, że Wnioskodawca nabył nieruchomości - de facto otrzymane w darowiźnie - w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Zatem, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług zastosowania nie mają.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać również aktualne orzecznictwo sądowe, w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C 180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C 181/10), w którym Trybunał uznał, że zarówno czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej a także, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Jednocześnie Trybunał wskazał, iż w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystania przez handlowców i usługodawców, polegające na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych, działania te mogą być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Dokonując analizy treści złożonego wniosku w kontekście wyżej powołanego orzeczenia stwierdzić należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę wydzielonych działek z przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca otrzymał nieruchomości w darowiźnie, jednak obecnie chce pozbyć się majątku w postaci ziemi by obdarować uzyskanymi środkami dorastające dzieci. Zainteresowany nie podejmował aktywnych działań - celem zbycia przedmiotowych działek - w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, czyli typowych dla działalności handlowej. Wnioskodawca wykorzystywał ww. nieruchomości w celach osobistych, o czym może świadczyć wybudowanie na jednej z działek domu, w którym zamieszkał. Zatem, w przedmiotowej sprawie mamy więc do czynienia ze zwykłym wykonywaniem przez Stronę prawa własności, które nie może być same z siebie uznane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.