INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21.09.2011 r. (data wpływu 30.09.2011 r.) oraz piśmie (data nadania 14.12.2011 r., data wpływu 19.12.2011 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-879/11-2/MS z dnia 06.12.2011 r. (data nadania 07.12.2011 r., data doręczenia 10.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją i remontem lokali użyczonych Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją i remontem lokali użyczonych Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem firmy i z uwagi na jej rozwój powierzchnia, na której prowadzi działalność gospodarczą przestała Mu wystarczać. Córka Wnioskodawcy jest właścicielką domu, który jest niezamieszkany i garażu. Wnioskodawca zamierza podpisać ze swoją córką umowę użyczenia tych nieruchomości przez nią, firmie Wnioskodawcy. Czyli korzystałby z tego domu i garażu w ramach działalności gospodarczej nieodpłatnie.

W domu Wnioskodawca zamierza urządzić biuro oraz pomieszczenia przeznaczone dla klientów, którzy przyjeżdżają z wizytami do firmy Wnioskodawcy, często z zagranicy. Garaż służyłby do parkowania w nim służbowego samochodu, pozostała powierzchnia byłaby wykorzystana jako magazyn półproduktów, służących Wnioskodawcy do produkcji (gdyż w obecnych pomieszczeniach magazynowych brakuje już miejsca).

Pismem z dnia 13.12.2011 r. (data wpływu 19.12.2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny wyjaśniając, iż w umowie użyczenia byłoby zawarte, że wszelkie koszty związane z przedmiotową nieruchomością, w tym podatek od nieruchomości ponosić będzie Wnioskodawca jako prowadzący na niej działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, jeżeli Wnioskodawca zajmowałby te nieruchomości w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej na podstawie umowy użyczenia, to mógłby koszty utrzymania tego domu i garażu (podatek od nieruchomości, koszty ogrzewania, elektryczności, telefon + internet, wywóz nieczystości, bieżące naprawy) potraktować jako koszty firmy Wnioskodawcy i ująć je w ewidencji...

Zdaniem Wnioskodawcy, uznanie wyżej wymienionych kosztów za rozchody firmy Wnioskodawcy jest uzasadnione gdyż: Po pierwsze Wnioskodawca poniesie je w ramach prowadzenia działalności gospodarczej jako koszty uzyskania przychodów. Po drugie, nie są to koszty wymienione w art. 23 ustawy z dn. 26.07.1991 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm. - dalej K.c.), przez umowę użyczenia, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia może być zawarta w dowolnej formie.

W myśl art. 712 K.c., jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu. Bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania.

Przepis art. 713 K.c. stanowi z kolei, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.), podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

• właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;

• posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

• użytkownikami wieczystymi gruntów;

• posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

1. wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,
2. jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą w niezamieszkanym domu i garażu użyczonym Mu przez Jego córkę. Z treści zawartej umowy użyczenia wynika, iż wszelkie koszty związane z tymi nieruchomościami, w tym podatek od nieruchomości, ponosić będzie Wnioskodawca, jako prowadzący na niej działalność gospodarczą.

Zawarcie przez Wnioskodawcę umowy użyczenia z córką - właścicielką nieruchomości samo w sobie nie przenosi obowiązku podatkowego z właściciela na Wnioskodawcę. Nie można bowiem obowiązku podatkowego ciążącego na właścicielu nieruchomości przenieść na inne podmioty w drodze umowy cywilnoprawnej.

Obowiązek podatkowy wynika z aktów prawnych bezwzględnie obowiązujących, określających zarówno przedmiot, jak i podmiot obowiązany do płacenia oznaczonego podatku, a nie z umownych zobowiązań Stron.

Zgodnie z ustawą Kodeks cywilny regulującą prawa i obowiązki stron umowy użyczenia stwierdzić należy, iż używającego obciążają zwykłe koszty używania rzeczy oraz utrzymania jej w stanie nie pogorszonym. Używającego można obciążyć obowiązkiem regulowania określonych należności, np. za czynsz, podatek od nieruchomości, za zużycie wody, energii, gazu lub drobnych remontów.

Mając na względzie treść cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku wydatki związane z utrzymaniem przedmiotowych nieruchomości (podatek od nieruchomości, koszty ogrzewania i elektryczności, telefon + internet, wywóz nieczystości, bieżące naprawy) wykorzystywanej na podstawie umowy użyczenia na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności, o ile zostaną właściwie udokumentowane, tj. z uwzględnieniem rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych i przepisów regulujących prowadzenie tych ksiąg.

Ponownego podkreślenia wymaga jednak, iż warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest faktyczne istnienie związku wydatku z działalnością gospodarczą jako źródłem przychodu, a obowiązek jednoznacznego wykazania istnienia tego związku - każdorazowo spoczywa na podatniku. W szczególności wykazanie tego związku nie leży w kompetencji organu interpretacyjnego.

Tut. organ, w ramach postępowania uregulowanego w Rozdziale Ia Ordynacji podatkowej, dokonał wyłącznie interpretacji mającego w sprawie zastosowanie przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotą analizowanego przepisu jest związek przyczynowy między wydatkiem, a zaistnieniem przychodu (źródłem przychodu). Natomiast faktyczne zarachowanie danego wydatku jako kosztu, mieści się w obszarze stanu faktycznego sprawy, nie zaś w zakresie wykładni prawa materialnego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydając interpretację indywidualną, organ podatkowy jedynie przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego. Nadanie interpretacji formy pisemnej nie zmienia charakteru samej interpretacji nie staje się ona aktem stosowania prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.