INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 27 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym 3 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia stawki właściwej do amortyzowania wskazanej we wniosku myjni samochodowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia stawki właściwej amortyzowania wskazanej we wniosku myjni samochodowej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 listopada 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-974/14/SK, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku, co też nastąpiło 3 grudnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od października 2010 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność reklamowa, a precyzyjnie wynajem tablic reklamowych i miejsca pod zawieszenie banerów reklamowych (PKD 73.11.Z.). Od 2013 r. rozszerzono działalność o konserwację i naprawę pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli - działalność dotyczącą bezobsługowych myjni samochodowych (PKD 45.20.Z.). Inwestycja polega na zakupie fabrycznie nowych środków trwałych: samoobsługowej cztero-stanowiskowej kontenerowej myjni samochodowej i podwójnego odkurzacza (jednoczesna obsługa dwóch stanowisk) z wrzutnikiem monet. Możliwość odkurzenia wnętrza pojazdu po jego umyciu jest uzupełnieniem usługi mycia pojazdu i łącznie będą stanowiły kompleksową ofertę firmy. Nieruchomość na której zlokalizowany jest projekt składa się z 3 przyległych działek i tworzy regularny kwadrat, będący odpowiednio: własnością Wnioskodawczyni (pierwsze dwie działki) i współwłasnością wraz z synem (trzecia działka). Nieruchomość położona jest w mieście ,,X", a na potrzeby projektu wykorzystane zostanie ok. 700 m² powierzchni nieruchomości w tym 540 m² pod drogę dojazdową i parking.

Wstępne roboty budowlane przed montażem myjni i odkurzacza obejmują wykonanie :

• płyty myjni i szybu technicznego wraz z układem wężownicy do ogrzewania podłogowego płyty myjni;
• wewnętrznej drogi dojazdowej, placu parkingowego, zagospodarowania terenu;
• przyłącza kanalizacji przemysłowej i sanitarnej wraz z separatorem i osadnikiem;
• przyłącza wodociągowego;
• przyłącza gazowego;
• przyłącza elektroenergetycznego, instalacji teletechnicznej i dozorowej.

Podstawowym modułem myjni jest kontener techniczny (maszynownia), w którym zainstalowano wszystkie istotne urządzenia techniczne konieczne do funkcjonowania myjni i obsługi procesu mycia na 4 stanowiskach, m.in.:

• jednostki grzewcze: powietrzna pompa ciepła w układzie split i gazowy podgrzewacz wody;
• system przygotowania ciepłej wody, system wzbogacania i zmiękczania wody;
• pompy wysokociśnieniowe dwubiegowe i podające detergenty myjące i konserwujące wraz z wodą osmotyczną;
• pojemnik magazynowo - buforowy na wodę ciepłą i osmozę;
• system ogrzewania podłogowego wraz z systemem antymrozowym;
• system płatniczy z rozmieniarką monet i odzyskiem monet z możliwością zastosowania przedpłacowego systemu lojalnościowego;
• centralne sterowanie z automatyką w tym pogodową wraz z monitorem dotykowym;
• wewnętrzna instalacja elektryczna.

Kontener techniczny po ustawieniu w docelowym miejscu jest gotowy do natychmiastowego podłączenia do mediów i uruchomienia.

Wyposażeniem każdego z czterech stanowisk mycia są lance do mycia - ciśnieniowa i szczotkowa (z wanną z wodą i sitem ochronnym) z obrotowymi wysięgnikami, zadaszona konstrukcja do mocowania wysięgników, specjalny system doprowadzenia wody w instalacji kwasoodpornej oraz panel sterujący z wrzutnikiem monet. Wyposażeniem myjni jest też, stanowiący odrębny środek trwały, podwójny odkurzacz (jednoczesna obsługa dwóch stanowisk) z wrzutnikiem monet, zainstalowany jako niezależne stanowisko do pielęgnacji pojazdów.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 30 listopada 2014 r., Wnioskodawczyni wskazała m.in., że myjnię samochodową uznała za jeden środek trwały, zakwalifikowany do symbolu 659 KŚT - Pozostałe urządzenia przemysłowe.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Jaką stawkę (jakie stawki) zastosować do amortyzacji opisanego obiektu...

Czy do całego obiektu można przyjąć jedną stawkę amortyzacji i amortyzować je jako urządzenie...

Zdaniem Wnioskodawczyni, do amortyzacji opisanego powyżej obiektu należy zastosować 10% stawkę amortyzacji i potraktować jako jeden środek trwały, zakwalifikowany do grupy 6 Urządzenia techniczne, podgrupy 65 Urządzenia przemysłowe, rodzaju 659 Pozostałe urządzenia przemysłowe nie wymienione. Swoje stanowisko Wnioskodawczyni opiera przede wszystkim na zapisie z rozporządzenia w sprawie klasyfikacji środków trwałych, mówiącym, że ,,w skład poszczególnego obiektu oprócz właściwego urządzenia technicznego wchodzą - o ile występują fundamenty, konstrukcje wsporcze i ochronne oraz stałe normalne, jak i specjalne (dodatkowe) wyposażenie". Taki właśnie stan rzeczy występuje w opisanym przypadku, tzn. poszczególne części składowe powyższego obiektu są ze sobą integralnie powiązane i nie mogą funkcjonować odrębnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Klasyfikacji środków trwałych dokonuje się na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622). Zgodnie z częścią I Uwagi Wstępne Objaśnień do ww. rozporządzenia Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Nadmienia się, że to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego (środków trwałych) do odpowiedniej grupy KŚT. Dotyczy to również, ustalenia czy wyniku podjętych przez niego działań został wytworzony, jeden, czy też kilka środków trwałych. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz wydanie opinii do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania KŚT.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe.

Zgodnie z Uwagami szczególnymi do Grupy 6 - Urządzenia techniczne KŚT, o zaliczeniu urządzenia technicznego do odpowiedniej podgrupy środków trwałych decyduje jego przeznaczenie, konstrukcja oraz wyposażenie. Za odrębny obiekt uważa się samodzielne maszyny, aparaty, agregaty, zespoły techniczne itp., które w niniejszej klasyfikacji określa się jako urządzenia techniczne. W skład poszczególnego obiektu oprócz właściwego urządzenia technicznego wchodzą - o ile występują - fundamenty, konstrukcje wsporcze i ochronne oraz stałe normalne, jak i specjalne (dodatkowe) wyposażenie.

Jak już wskazano, to na podatniku ciąży obowiązek ustalenia, czy w wyniku podjętych działań wytworzył jeden, czy też kilka środków trwałych oraz dokonania kwalifikacji tego środka trwałego (środków trwałych) do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych. Kwestii tych, jak wykazano, nie regulują bowiem przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia wynika, ze Wnioskodawczyni zakupiła m.in. samoobsługową czterostanowiskową kontenerową myjnię samochodową dla montażu której koniecznym jest wykonanie: płyty myjni i szybu technicznego wraz z układem wężownicy do ogrzewania podłogowego płyty myjni; wewnętrznej drogi dojazdowej, placu parkingowego, zagospodarowania terenu; przyłącza kanalizacji przemysłowej i sanitarnej wraz z separatorem i osadnikiem; przyłącza wodociągowego; przyłącza gazowego; przyłącza elektroenergetycznego, instalacji teletechnicznej i dozorowej. Wyposażeniem każdego z czterech stanowisk mycia są: lance do mycia - ciśnieniowa i szczotkowa (z wanną z wodą i sitem ochronnym) z obrotowymi wysięgnikami, zadaszona konstrukcja do mocowania wysięgników, specjalny system doprowadzenia wody w instalacji kwasoodpornej oraz panel sterujący z wrzutnikiem monet. Ww. obiekt Wnioskodawczyni uznała za środek trwały i zakwalifikowała zgodnie z KŚT do grupy 6 Urządzenia techniczne, podgrupy 65 Urządzenia przemysłowe, rodzaju 659 Pozostałe urządzenia przemysłowe nie wymienione i zastosowała 10% stawkę amortyzacji.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do tej ustawy, pod poz. 06 dla środków trwałych, będących urządzeniami technicznymi z rodzaju 659 KŚT została określona stawka amortyzacyjna w wysokości 10%.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że prawidłową stawką amortyzacyjną dla amortyzacji Pozostałych urządzeń przemysłowych zaliczonych do symbolu 659 KŚT jest stawka amortzyacyjna w wysokości 10%. Jeżeli zatem obiekt będący przedmiotem wniosku (myjnia samochodowa), w istocie stanowi jeden środek trwały i Wnioskodawczyni dokonała prawidłowo jego kwalifikacji ww. grupy KŚT, tj. do grupy KŚT 659, to prezentowane we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać przy tym należy, że przedmiotem niniejszego wniosku było wyłącznie określenia stawki właściwej do amortyzowania wskazanej we wniosku myjni samochodowej. Nie była przedmiotem natomiast ocena dot. sposobu amortyzacji podwójnego odkurzacza bowiem jak wskazała Wnioskodawczyni odkurzacz ten stanowi odrębny środek trwały w prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej.

Nadmienić należy, że w zakresie dot. oceny prawidłowości wskazanej we wniosku klasyfikacji środka trwałego (myjni samochodowej) opartej o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 242, poz. 1622) wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.