Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

dot. skutków podatkowych związanych ze zwrotem majątku wspólnikowi występującemu ze spółki komandytowej, następującego w formie pieniężnej

sygnatura: IBPBI/1/415-1128/14/SK

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2014-12-24

słowa kluczowe:dochód, działalność gospodarcza, ograniczony obowiązek podatkowy, opodatkowanie

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 29 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia miejsca (kraju) opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonych przez niego działalności gospodarczych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia miejsca (kraju) opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonych przez niego działalności gospodarczych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi dwie jednoosobowe działalności gospodarcze, jedną w Polsce, drugą we Francji. W Polsce zajmuje się naprawą sprzętu komputerowego (biuro zlokalizowane jest w mieście ,,X"). Z uwagi na pobyt za granicą biuro jest niestety zwykle zamknięte, a większa część zleceń jest wykonywana zdalnie przez internet - wliczając w to wystawianie dokumentów handlowych klientom. Jeżeli zachodzi potrzeba naprawy sprzętu na miejscu, wykonuje je osoba ,,zatrudniona" przez niego na podstawie umowy zlecenia w siedzibie firmy w mieście ,,X". Druga działalność jest zarejestrowana we Francji (jako odpowiednik polskiej jednoosobowej działalności gospodarczej). Jest to działalność w zakresie usług remontowo - budowlanych. Wnioskodawca posiada własny identyfikator SIRRET - odpowiednik polskiego NIP-u. W związku z tym, że działalność jest zarejestrowana i prowadzona na terenie Francji, Wnioskodawca otrzymuje z urzędu francuskiego deklaracje podatkowe, które wypełnia i które obligują go do płacenia podatku we Francji. Prowadząc działalność gospodarczą Wnioskodawca spędza we Francji od 10 do 11 miesięcy w roku, gdzie mieszka razem z ojcem oraz narzeczoną.

Składając w Polsce rozliczenie roczne za 2013 rok w deklaracji PIT-36, Wnioskodawca wykazał do opodatkowania dochody uzyskane w Polsce, natomiast dochody uzyskane we Francji wykazał jako ,,dochody osiągnięte za granicą, o które zwiększana jest podstawa obliczenia podatku do ustalenia stopy procentowej" (poz. 174 PIT-36).

Istotne elementy opisu stanu faktycznego zawarto również w części H poz. 70 wniosku ORD-IN, gdzie wskazano, że centrum interesów osobistych Wnioskodawcy znajduje się we Francji, gdzie mieszka wraz z ojcem i narzeczoną i przebywa 10-11 miesięcy w roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy jestem zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od całości dochodów uzyskiwanych w Polsce... Czy powinien osobno rozliczyć dochody uzyskane w Polsce i opodatkować w Polsce, a dochody uzyskane we Francji opodatkować we Francji...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od dochodów uzyskanych w Polsce powinien płacić w Polsce, natomiast od dochodów uzyskanych we Francji powinien płacić we Francji. Prowadząc działalność gospodarczą spędza we Francji od 10 do 11 miesięcy w roku, mieszkając razem z ojcem oraz narzeczoną. Zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochód (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uważa, że nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, gdyż centrum jego interesów osobistych jest we Francji. Zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od całości swoich dochodów w Polsce, gdyż wg ww. kryteriów może uważać się za rezydenta Francji, jako że przebywa w tym kraju 10 do 11 miesięcy oraz posiada tam stałe miejsce zamieszkania (wynajmuje mieszkanie wraz z ojcem oraz narzeczoną). Kolejnym przepisem, który potwierdza jego stanowisko jest art. 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Francją, zgodnie z którym w rozumieniu niniejszej umowy określenie ,,osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania jej miejsce stałego pobytu siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy i miejscem stałego pobytu jest Francja. W tym przypadku Wnioskodawca nie ma żadnych wątpliwości, ustawodawca precyzuje, jednakże że w przypadku wątpliwości, w którym z krajów Wnioskodawca ma ściślejsze powiązania osobiste, gospodarcze, stosuje się art. 4 ust. 2 pkt b ww. umowy, tj. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa.

Ten przepis jest bardzo jasny, gdyż Wnioskodawca stale przebywa we Francji 10-11 miesięcy w roku, na okres 1 lub 2 miesięcy przyjeżdża do bliskich w odwiedziny. Art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Francją definiuje ,,zakład" jako stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa.

Określenie ,,zakład" obejmuje w szczególności:

  1. miejsce zarządzania,
  2. filię,
  3. biuro, w którym prowadzona jest działalność handlowa,
  4. zakład fabryczny,
  5. warsztat,
  6. kopalnię, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
  7. budowę albo montaż, których okres przekracza 12 miesięcy.

Wnioskodawca uważa, że spełnia dyspozycję zawartą w art. 5 ust 1. ww. umowy, czyli że ,,całkowicie lub częściowo" wykonuje działalność gospodarczą we Francji, bo wykonuje ją przez okres 10-11 miesięcy. Ponadto art. 5 ust. 2 ww. umowy precyzuje określenie ,,zakład". Rejestrując działalność we Francji Wnioskodawca był zobligowany podać stałą placówkę firmy; podał więc miejsce zamieszkania. Jest to miejsce, w którym Wnioskodawca przyjmuje klientów, omawia wyceny oraz podpisuje zlecenia. Wykonuje w nim także część pracy, ponieważ na parterze posiada mały warsztat składający się z narzędzi do obróbki drewna, dzięki którym może na miejscu tworzyć m.in. drzwi i futryny oraz inne elementy drewniane potrzebne do realizacji zleceń. Wnioskodawca spełnia więc warunki określone w punkcie ,,a" (miejsce zarządzania) i w punkcie ,,e" (warsztat).

Kolejnym argumentem, by podatki od dochodów z francuskiej działalności odprowadzać we Francji jest, zdaniem Wnioskodawcy, art. 14 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Francją, który stanowi, że dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności podobnego rodzaju, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli rozporządza ona taką stałą placówką, wówczas dochody podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie, jednak tylko o tyle, o ile mogą być przypisane tej stałej placówce. Wnioskodawca uważa, że prowadzi działalność we Francji samodzielnie i rozporządza we Francji stałą placówką, dlatego dochody opodatkowuje w tym państwie gdzie powstają, gdyż może przypisać je placówce we Francji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przy czym w myśl art. 3 ust. 2b pkt 3 ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz.U. z 1977 r., Nr 1, poz. 5), określenie ,,osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

  1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
  2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
  3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
  4. jeśli sytuacji tej osoby nie można uregulować zgodnie z postanowieniami liter a), b) i c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny, z którego w szczególności wynika, że Wnioskodawca 10-11 miesięcy w roku przebywa we Francji, gdzie mieszka razem z ojcem i narzeczoną i gdzie znajduje się centrum jego interesów osobistych, zasadne jest uznanie, że jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajduje się we Francji. Oznacza to zarazem, że dla celów podatkowych Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

W konsekwencji powyższego, jako rezydent podatkowy Francji Wnioskodawca podlega w tym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Natomiast w Polsce podlega co do zasady ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, od dochodów osiąganych wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że Wnioskodawca jako francuski rezydent podatkowy winien dochody uzyskiwane z prowadzonej na terytorium Francji działalności gospodarczej opodatkowywać wyłącznie w tym kraju. W Polsce natomiast podlega wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od przychodów (dochodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przy czym, dochody z prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej będą podlegały w tym kraju opodatkowaniu, o ile działalność w Polsce będzie prowadzona za pośrednictwem zakładu w rozumieniu art. 5 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku i w takiej mierze w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z ww. zastrzeżeniem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że w niniejszej sprawie nie odniesiono się do kwestii zastosowania art. 14 ww. umowy (dot. uzyskiwania dochodów w ramach tzw. wolnych zawodów), albowiem kwestia ta nie miała wpływu na dokonane rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wskazać przy tym należy, że okoliczność, czy Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Francji może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy lub kontrolny. Dokonanie oceny w tym zakresie wykracza bowiem poza ramy postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej, której istota polega na ocenie przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy na gruncie przedstawionego w tym wniosku stanu faktycznego (opisu zdarzenia przyszłego).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY