INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 października 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną i dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie 3 lat zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną i dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie 3 lat zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zakupiła kilkudziesięcioletnie budynki mieszkalne w miejscowościach turystycznych, z przeznaczeniem na krótkotrwały najem dla turystów. Po dokonanym zakupie Spółka dokonała modernizacji budynków w celu lepszego dostosowania do turystów. Nakłady inwestycyjne przekraczają 30% wartości początkowej zakupionych budynków. Istotny element stanu faktycznego zawarto także w stanowisku, gdzie wskazano, że Spółka otrzymała również odpowiedź z Urzędu Statystycznego, która potwierdza, że wolnostojące budynki mieszkalne zaadaptowane na cele noclegowe, turystycznego - krótkoterminowego zakwaterowania mieszczą się w grupowaniu KŚT, grupa 1, rodzaj 109 ,,Pozostałe budynki niemieszkalne."

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną i dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie 3 lat zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3a w powiązaniu ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki, zakupione budynki spełniają przesłankę zawartą w art. 16j ust. 3 pkt 1, są budynkami używanymi, ponieważ były zamieszkiwane przez okres dłuższy niż 60 miesięcy. Dodatkowo warto zwrócić uwagę, że poprzedni właściciel budynków również wynajmował je przyjeżdżającym turystom. Spółka otrzymała również odpowiedź z Urzędu Statystycznego w Łodzi, która potwierdza że wolnostojące budynki mieszkalne, zaadaptowane na cele noclegowe, turystycznego - krótkotrwałego zakwaterowania mieszczą się w grupowaniu KŚT grupa 1 rodzaj 109 ,,Pozostałe budynki niemieszkalne", zatem spełniona jest przesłanka z art. 16j ust. 1 pkt 3a (winno być: art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a). W związku z powyższym Spółka ma prawo do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej i amortyzować zakupione budynki mieszkalne przeznaczone na krótkotrwały najem dla turystów przez okres 3 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: ,,updop"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

W myśl art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 updop, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-6c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W odniesieniu do budynków i budowli, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w określonych warunkach mogą być stosowane wyższe od zwykłych indywidualne stawki amortyzacyjne. Kwestie te uregulowano w art. 16j ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 3 updop.

Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie istotne znaczenie ma art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a updop, który stanowi, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji, dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Zgodnie z art. 16j ust. 3 updop, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy stwierdzić, że nabyte budynki zostały po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji Spółki zgodnie z art. 16j ust. 1 updop oraz mieszczą się w grupie 1 rodzaju 109 ,,Pozostałe budynki niemieszkalne" Klasyfikacji Środków Trwałych - stosownie do art. 16j ust. 1 pkt 3 updop. Budynki te można uznać za używane, ponieważ spełniają zasadę wskazaną w art. 16j ust. 3 pkt 1 updop, a mianowicie przed ich nabyciem przez Spółkę były wykorzystywane (zamieszkiwane) co najmniej przez okres 60 miesięcy przez poprzedniego właściciela, który także wynajmował je turystom. Budynki można także uznać za ulepszone, ponieważ spełniają zasadę wskazaną w art. 16j ust. 3 pkt 2 a mianowicie, nakłady inwestycyjne przed wprowadzeniem budynków do ewidencji, przekroczyły 30 % wartości początkowej zakupionych budynków.

Zatem zostały spełnione przesłanki uprawniające Wnioskodawcę do ustalenia indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.