INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 28 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług doradczych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług doradczych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem 22 czerwca 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 15 czerwca 2016 r. nr IBPP4/4512-55/16/LG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną będącą obecnie polskim rezydentem podatkowym. Jako radca prawny prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawniczych. W Polsce świadczy działalność jako radca prawny, natomiast we Włoszech będzie świadczyć jako prawnik zagraniczny po wpisaniu się na listę prawników zagranicznych właściwej Izby Adwokackiej. Wnioskodawca posiada polski numer identyfikacji podatkowej i będzie posiadał włoski numer identyfikacji podatkowej. Wnioskodawca zamierza przeprowadzić się na teren Włoch i co się z tym wiąże zostać włoskim rezydentem podatkowym. Jednocześnie Wnioskodawca będzie nadal posiadał zarejestrowaną działalność gospodarczą w Polsce (jako radca prawny) oraz będzie posiadał na terenie Włoch zakład w rozumieniu Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r.

Ponadto w piśmie z 22 czerwca 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Obecnie siedziba działalności jest w Polsce w Krakowie. Jednak od momentu rozpoczęcia wykonywania działalności zawodowej - gospodarczej jako prawnik zagraniczny we Włoszech, miejscem zamieszkania będą Włochy, zatem w przeważającej części czynności zawodowe będą świadczone z Włoch. Od momentu rozpoczęcia wykonywania działalności jako prawnik zagraniczny we Włoszech siedzibą staną się Włochy. Ponieważ jednak będzie systematycznie przyjeżdżać do Polski, nie częściej jednak niż raz na miesiąc, to będzie się zdarzało, że czynności zawodowe będę wykonywała bezpośrednio w Polsce (np. rozprawy). Biuro w Krakowie stanie się jednak ,,dodatkowym", nie ,,głównym/stałym" miejscem prowadzenia działalności gospodarczej.
2. Od momentu rozpoczęcia wykonywania działalności zawodowej (gospodarczej) jako prawnik zagraniczny we Włoszech, to biuro we Włoszech będzie traktowane jako siedziba i jako główne/stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - zawodowej z którego będą świadczone usługi. Ponieważ jednak Wnioskodawca będzie systematycznie przyjeżdżać do Polski, to będzie się zdarzało, że czynności zawodowe będę wykonywała bezpośrednio w Polsce, będąc fizycznie w Polsce np. uczestnictwo w rozprawach, udzielanie porad prawnych, sporządzanie pism procesowych.
3. Wnioskodawca będzie świadczył usługi zarówno dla podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT jak również dla podmiotów nie będących podatnikami.
4. Wnioskodawca będzie świadczył usługi w biurze w Krakowie na rzecz przede wszystkim klientów (konsumentów i nie konsumentów) polskich ale również na rzecz klientów z innych krajów UE. Zatem usługobiorcy mogą mieć siedzibę, miejsce stałego wykonywania działalności gospodarczej albo miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu w krajach UE. Natomiast w biurze we Włoszech, Wnioskodawca będzie świadczył usługi na rzecz wszelkich podmiotów (konsumentów i nie konsumentów) zainteresowanych udzieleniem im pomocy prawnej, a zatem zarówno na rzecz klientów polskich, jak i klientów z innych krajów UE oraz spoza UE. W przeważającej części będą to klienci z Polski i innych krajów UE. Zatem usługobiorcy mogą mieć siedzibę, miejsce stałego wykonywania działalności gospodarczej albo miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu w krajach UE oraz w krajach spoza UE (np. USA).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będąc włoskim rezydentem, mającym miejsce stałego zamieszkania we Włoszech i ośrodek interesów życiowych we Włoszech, prowadząc zarówno w Polsce, jak i we Włoszech zarejestrowaną jednoosobową działalność zawodową, w Polsce jako radca prawny, natomiast we Włoszech jako prawnik zagraniczny, będący podatnikiem VAT w obydwu krajach, tytułem wynagrodzenia za świadczenie pomocy prawnej, np. sporządzenie pisma procesowego, umowy, udzielenie porady prawnej, udzielonej klientowi przebywającemu na terenie Polski - niebędącemu konsumentem, powinien wystawić fakturę VAT wg polskich przepisów i naliczyć podatek VAT wg właściwej stawki dla usług prawniczych, jeżeli w czasie udzielania pomocy prawnej znajdowałby się fizycznie na terenie Włoch...
2. Czy Wnioskodawca będąc włoskim rezydentem, mającym miejsce stałego zamieszkania we Włoszech i ośrodek interesów życiowych we Włoszech, prowadząc zarówno w Polsce, jak i we Włoszech zarejestrowaną jednoosobową działalność zawodową, w Polsce jako radca prawny, natomiast we Włoszech jako prawnik zagraniczny, będący podatnikiem VAT w obydwu krajach, tytułem wynagrodzenia za świadczenie pomocy prawnej, np. sporządzenie pisma procesowego, umowy, udzielenie porady prawnej, udzielonej klientowi przebywającemu na terenie Polski - niebędącemu konsumentem, powinien wystawić fakturę VAT wg polskich przepisów i naliczyć podatek VAT wg właściwej stawki dla usług prawniczych, jeżeli w czasie udzielania pomocy prawnej znajdowałby się fizycznie na terenie Polski...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1.Wg Wnioskodawcy usługi prawnicze, polegające na m.in. sporządzeniu pisma procesowego, umowy, udzielenie porady prawnej, udzielonej klientowi przebywającemu na terenie Polski - niebędącemu konsumentem, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, zgodnie z art. 28b ustawy o VAT. (1. Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art, 28f ust. 1 i ta, art. 28g ust.1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedzibą działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Analogicznie do punktu pierwszego wg Wnioskodawcy usługi prawnicze, polegające na m.in. sporządzeniu pisma procesowego, umowy, udzielenie porady prawnej, udzielonej klientowi przebywającemu na terenie Polski - niebędącemu konsumentem, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, zgodnie z art. 28b ustawy o VAT. W związku z treści przywołanego artykułu nie jest istotne obecne fizyczne położenie usługodawcy (Wnioskodawcy), tylko miejsce w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.). W tym przypadku żadne z zastrzeżeń nie ma zastosowania. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż usługa powinna być opodatkowana w Polsce i Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT.

2.W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W przypadku świadczenia usług, które są przeznaczone wyłącznie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c).

W związku z treścią przywołanego artykułu nie jest istotne obecne fizyczne położenie usługodawcy (Wnioskodawcy), tylko miejsce w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.). W tym przypadku żadne z zastrzeżeń nie ma zastosowania. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż usługa powinna być opodatkowana w Polsce i Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Wnioskodawca świadczy usługi jako radca prawny. Wnioskodawca zamierza rozpocząć wykonywanie tych usług na terytorium Włoch, gdzie będzie znajdować się siedziba działalności gospodarczej i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Miejsce prowadzenia działalności będzie znajdować się również w Polsce. Usługi będą świadczone we Włoszech oraz w Polsce. Usługobiorcami usług świadczonych w Polsce będą zarówno podatnicy w rozumieniu art. 28a ustawy jak również podmioty nie będące podatnikami. Usługobiorcy mogą mieć siedzibę, stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej, miejsce zamieszkania lub pobytu w krajach Unii Europejskiej. Natomiast we Włoszech Wnioskodawca będzie świadczył usługi na rzecz podatników i niepodatników z krajów Unii Europejskiej jak i z krajów trzecich, którzy mogą mieć siedzibę, miejsce stałego wykonywania działalności gospodarczej, miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu w krajach Unii Europejskiej oraz w krajach trzecich.

Przedmiotem zapytania jest określenia miejsca opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę z terytorium Polski i Włoch dla podatników.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - co do zasady - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Usługa jest definiowana jako przeciwieństwo dostawy, a zatem obejmuje takie transakcję które nie stanowią dostawy.

Pojęcie usługi, według ustawy, jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Przy czym z powyższego wypływa również wniosek, że jedno świadczenia nie może być równocześnie usługą i dostawą towarów.

Zatem (zgodnie z art. 5 ustawy) opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawa wprowadziła normatywne miejsce świadczenia, które może być inne niż miejsce faktycznego wykonywania opodatkowanej czynności. Miejsce świadczenia decyduje o powstaniu obowiązku podatkowego i determinuje kraj, w którym powinien zostać rozliczony podatek od towarów i usług. Regulacje dotyczące miejsca świadczenia usług zostały zawarte w art. 28a-28o ustawy.

Innymi słowy, w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie, a w konsekwencji również sposób fakturowania.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 ,,Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług":

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast na podstawie art. 28b ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Jednakże gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejsce świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1, 28g ust. 1 i 1a, 28i, 28j i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy należy się z nim zgodzić, że fizyczne położenie usługodawcy jest nieistotne dla określenia miejsca świadczenia usługi.

Zatem w sytuacji wykonywania usług dla podatników, gdy usługi są świadczone z miejsca prowadzenia działalności zlokalizowanego na terytorium Polski, miejscem wykonywania i opodatkowania usług będzie kraj, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. A w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej będzie to kraj, w którym podmiot posiada stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Natomiast miejscem opodatkowania usług świadczonych dla podatników, gdy usługi są świadczone z terytorium Włoch będzie kraj, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. A w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej będzie to kraj, w którym podmiot posiada stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że określenie miejsca świadczenia usług winno nastąpić na zasadzie przewidzianej w art. 28b ustawy.

Zatem miejsce świadczenia usług dla podatników nie jest związane z miejscem fizycznego przebywania usługobiorcy, a jest uzależnione od miejsca, z którego świadczona jest usługa i od statusu nabywcy.

Tym samym nie można podzielić poglądu Wnioskodawcy zgodnie, z którym ,,udzielenie porady prawnej, udzielonej klientowi przebywającemu na terenie Polski - niebędącemu konsumentem, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce".

Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy oceniając całościowo w zakresie ustalania miejsca świadczenia usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Dla udokumentowania usług świadczonych na rzecz kontrahentów zagranicznych Wnioskodawca powinien wystawić fakturę zgodnie z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, gdzie stwierdza się, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przy czym zgodnie z art. 106a pkt 1 i 2 ustawy przepisy Rozdziału 1 ,,Faktury" Działu XI stosuje się do

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.

Zatem w sytuacji gdy usługi są świadczone z terytorium Polski to Wnioskodawca dokumentuje ich wykonanie poprzez wystawienie faktury. W przypadku gdy miejscem opodatkowania jest terytorium kraju (siedziba albo miejsce stałego wykonywania działalności usługobiorcy znajduje się na terytorium kraju) wywczas należy wykazać na fakturze właściwą stawkę podatku.

Natomiast dokumentowanie wykonanych usług z terytorium Włoch podlega przepisom podatkowym obowiązującym we Włoszech.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wystawienia faktur jest prawidłowe w części wystawienia faktur gdy usługi są świadczone z Polski. Natomiast nieprawidłowe w zakresie dotyczącym wystawienia faktur w przypadku świadczenia usług z terytorium Włoch.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.