Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

Czy od sprzedaży części nieruchomości, a dokładnie około połowy zakupionej wcześniej działki z zabudowaniami Wnioskodawca musi zapłacić podatek dochodowy od uzyskanego dochodu?

sygnatura: IBPB-1-1/4511-355/16-1/ZK

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2016-08-02

słowa kluczowe:działalność gospodarcza, przychód, sprzedaż

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 maja 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 1 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanych we wniosku składników majątku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanych we wniosku składników majątku.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 20 kwietnia 2001 r. Wnioskodawca wraz z żoną zakupił od Państwowej Agencji Prywatyzacji prawo użytkowania wieczystego wraz ze znajdującymi się na tej nieruchomości zabudowaniami. Nieruchomość została zakupiona osobiście przez Wnioskodawcę i jego żonę prowadzącą działalność gospodarczą. Zakup odbył się bez prawa odliczenia VAT-u, sporządzony został tylko akt notarialny zakupu. Nieruchomość została wpisana do KW jako osobista własność małżeńska. Nieruchomość tę żona wprowadziła do swojej działalności i ją użytkowała w celu jej wynajmowania. Żona jest czynnym podatnikiem VAT od l maja 2004 r. Ani w ciągu ostatnich pięciu lat, ani też wcześniej, Wnioskodawca i jego żona nie poczynili żadnych nakładów, większych niż jej 30% wartości zakupu. W dniu 15 listopada 2014 r. Wnioskodawca oraz jego żona otrzymali decyzję o przekształceniu wieczystego użytkowania w prawo własności. Odpłatność została określona na kwotę 763 tys. zł. Nieruchomość ta nigdy nie była przez Wnioskodawcę użytkowana, nie prowadzi on działalności gospodarczej na swoje

nazwisko. W dniu 1 grudnia 2015 r. Wnioskodawca oraz jego żona otrzymali decyzję dzielącą zakupioną wcześniej działkę na dwie części. Działka została podzielona z tego powodu, że na wykup jej musieli zaciągnąć kredyt i sprzedając część działki mogliby go spłacić (taki warunek postawił im bank). Wnioskodawca oraz jego żona zamierzają wyprowadzić z działalności jedną nieruchomość, która wcześniej była w firmie żony amortyzowana jako środek trwały. Następnie zamierzają ją sprzedać. Nabycie prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości odbyło się na podstawie aktu notarialnego. Zakup nastąpił od Skarbu Państwa (Agencja Prywatyzacji) i był zwolniony z podatku VAT; nie otrzymano faktury VAT.

Obiekty zlokalizowane na działce przeznaczonej do sprzedaży:

  • magazyn materiałów budowlanych o pow. użytkowej 220,6 m2,
  • magazyn wapna i kredy o pow. użytkowej 63,4 m2 .

Obiekty były zbudowane w 1986 r. Na działce do dnia dzisiejszego nie były wybudowane żadne budynki przez Wnioskodawcę ani przez jego żonę i nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W momencie dostawy (sprzedaży) obiekty budowlane zlokalizowane na działce przeznaczonej do sprzedaży będą stanowiły budynki i budowle - oba budynki sklasyfikowane pod kodem PKOB 1251 (budynki przemysłowe) oraz plac utwardzony PKOB 2112. Obiekty są związane trwale z gruntem. Poszczególnych obiektów budowlanych, które są przeznaczone do sprzedaży Wnioskodawca nigdy nie użytkował, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej a jego żona wprowadziła do działalności gospodarczej w maju 2001 r. oba budynki oraz plac. Oba budynki oraz plac przeznaczony do sprzedaży był w całości przedmiotem wynajmu. Oba obiekty były przedmiotem najmu od lipca 2001 r., od zawarcia umów upłynęło więcej niż 2 lata. Budynki i budowle przeznaczone do sprzedaży były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT w działalności żony - wszystkie obiekty (najem i magazynowanie towaru firmy). Wnioskodawca zaznacza, że nie jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje ww. nieruchomości do działalności gospodarczej. Zakup dokonany przez niego nie był dokonany z zamiarem sprzedaży tej nieruchomości, zmusiła go do tego sytuacja finansowa.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy od sprzedaży części tej nieruchomości, a dokładnie około połowy zakupionej wcześniej działki z zabudowaniami Wnioskodawca musi zapłacić podatek dochodowy od uzyskanego dochodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinienem płacić podatku dochodowego od osób fizycznych z tej sprzedaży, od połowy jej wartości sprzedaży. Połowa tej nieruchomości cały czas była jego własnością prywatną, której jest właścicielem od 2001 r., więc zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalniający z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Odpłatne zbycie nieruchomości w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), może stanowić przychód ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 tej ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

  1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
  2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
  3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
  4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że w dniu 20 kwietnia 2001 r. Wnioskodawca wraz z żoną zakupił prawo użytkowania wieczystego wraz ze znajdującymi się na tej nieruchomości zabudowaniami. Nieruchomość została wpisana do księgi wieczystej jako osobista własność małżonków. Żona Wnioskodawcy prowadząca działalność gospodarczą wprowadziła ww. nieruchomość do swojej działalności i wynajmowała ją. W dniu 15 listopada 2014 r. Wnioskodawca oraz jego żona otrzymali decyzję o przekształceniu wieczystego użytkowania w prawo własności, a w dniu 1 grudnia 2015 r. decyzję dzielącą zakupioną wcześniej działkę na dwie części, w związku z tym, że na jej wykup musieli zaciągnąć kredyt i sprzedając część działki mogą go spłacić (taki warunek postawił im bank). Żona Wnioskodawcy zamierza wycofać z prowadzonej działalności gospodarczej jedną z nieruchomości, która wcześniej była amortyzowana jako środek trwały. Następnie Wnioskodawca i jego żona zamierzają ją sprzedać. Na nieruchomości gruntowej przeznaczonej do sprzedaży zlokalizowane są magazyn materiałów budowlanych o pow. użytkowej 220,6 m2 oraz magazyn wapna i kredy o pow. użytkowej 63,4 m2 . Ww. nieruchomość nigdy nie była przez Wnioskodawcę użytkowana, nie prowadzi on działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 2082 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, co oznacza, że może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jednakże skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Oddanie nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków, a więc przeznaczenie jej na prowadzenie działalności gospodarczej w celu wynajmu nieruchomości stanowiącej składnik majątku wspólnego małżonków wymaga zawsze zgodny małżonka. Skoro zatem małżonka Wnioskodawcy nabytą wspólnie z Wnioskodawcą nieruchomość w całości przeznaczyła na potrzeby prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej w celu jej wynajmu, to Wnioskodawca musiał wyrazić na to zgodę. W świetle powyższego, wrażając zgodę na wynajmowanie nieruchomości w ramach prowadzonej przez małżonkę Wnioskodawcy działalności gospodarczej, uzyskany z tego tytułu przychód również był w całości zaliczany do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Z tej też przyczyny przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, nie sposób uznać, że sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości (wykorzystywanej w działalności gospodarczej jego żony) generuje dla niego przychód z tego źródła przychodów. Przychód uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości powstanie bowiem u podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tj. u małżonki Wnioskodawcy i winien być w całości opodatkowany przez małżonkę Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w którym wskazał że nie powinien płacić podatku dochodowego od osób fizycznych ze sprzedaży ww. nieruchomości (tj. należącego do niego udziału w nieruchomości), co prawda z innych względów, wskazanych w uzasadnieniu niniejszej interpretacji, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY