Miejsce opodatkowania i rozliczenia usług związanych z wynajmem i podnajmem powierzchni wystawienniczej
sygnatura: IBPP4/4512-59/16/LG
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
data: 2016-07-29
słowa kluczowe: | faktura VAT, podatnik, świadczenie usług, usługi doradcze |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 21 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 1 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania i rozliczenia usług związanych z wynajmem i podnajmem powierzchni wystawienniczej we Włoszech jest:
UZASADNIENIE
W dniu 21 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania i rozliczenia usług związanych z wynajmem i podnajmem powierzchni wystawienniczej we Włoszech.
Ww. wniosek został uzupełniony pismem 27 czerwca 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 20 czerwca 2016 r. nr IBPP4/4512-59/16/LG.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.
Spółka prowadzi działalność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jest czynnym podatnikiem VAT i posiada numer pod którym zidentyfikowana jest dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Nabywane towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Spółka drogą e-mail dokonała zgłoszenia uczestnictwa w targach budowlanych organizowanych w dniach 15-18 marca 2016 r. w miejscowości Milano - Włochy. Warunkiem uczestnictwa w targach było wpłacenie zaliczki w wysokości 2.500 euro. Spółka zapłaciła w dniu 10 marca 2015 r. zaliczkę w wysokości 2.500 euro. W dniu 12 marca 2015 r. Spółka otrzymała od organizatora targów - firmy włoskiej - fakturę na kwotę 2.500 euro potwierdzającą wpłatę zaliczki na poczet powierzchni wystawienniczej. W dniu 22 października 2015 r. organizator targów firma z Włoch wystawiła fakturę końcową na kwotę 5.675 euro pomniejszoną o wpłaconą zaliczkę 2.500 euro kwota do zapłaty 3.175 euro, którą Spółka zapłaciła w dniu 27 października 2015 r.
W treści faktury końcowej wyszczególnione są następujące pozycje :
Po zakończonych targach Spółka otrzymała dodatkowe faktury za korzystanie z prądu, za parking oraz łącza internetowe, które zostały wystawione przez firmę Włoską inną niż organizator targów.
Ponadto Spółka w ramach zawartej umowy udostępniła część powierzchni wystawienniczej innemu podmiotowi krajowemu.
Ponadto w piśmie z Wnioskodawca wskazał, że:
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy.
Ad. 1. Wynajem powierzchni wystawienniczej jako usługi wiodącej, której towarzyszą dodatkowe usługi w postaci opłaty rejestracyjnej, opłaty ubezpieczeniowej, pakietu standardowego, opłaty za parking, dostępu do mediów na czas targów związany jest z konkretnym miejscem danej nieruchomości i działający w ściśle określonym czasie. Usługi najmu powierzchni wystawienniczej są usługami związanymi z nieruchomościami w takim samym zakresie jak np. usługi wynajmu powierzchni biurowych, magazynowych itp. Miejscem świadczenia tych usług jest więc miejsce, w którym znajduje się wynajmowana powierzchnia wystawiennicza, która znajduje się poza terytorium Polski. Do tej samej kategorii należy zaliczyć usługi dodatkowe w postaci opłat ubezpieczeniowych, parkingów, mediów gdyż są nierozerwalnie związane z usługą główną - powierzchnią wystawienniczą i w całości służą do realizacji zamierzonego celu - prezentacji swoich produktów na targach.
Ad. 2. Wnioskodawca refakturujący usługę powierzchni wystawienniczej wraz z usługami towarzyszącymi nabytymi we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi, zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.
Ponadto w piśmie z 27 czerwca 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca i polski kontrahent uczestniczyli w tym samym czasie i w tym samym miejscu na targach budowalnych na terytorium Włoch. Wnioskodawca i polski kontrahent nie posiadają stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Włoch. Wnioskodawca jest beneficjentem nabywającym w imieniu własnym i na rzecz osoby trzeciej powierzchnie wystawienniczą i towarzyszące tej podstawowej czynności usługi dodatkowe takich jak parking, prąd, łącza internetowe i w tej sytuacji traktowany jest jako usługobiorca a następnie jako usługodawca tej samej usługi. W związku z tym podział poniesionych kosztów pomiędzy Wnioskodawcę i polskiego kontrahenta nie może być traktowane w inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Czynność główna - wynajem powierzchni wystawienniczej dotyczącej udziału w targach budowalnych na terytorium Włoch i usługi dodatkowych towarzyszących nierozerwalnie czynności podstawowej takich jak, parking, prąd, łącza internetowe odbywała się na terenie Włoch a za tym poza granicami kraju w którym Wnioskodawca i polski kontrahent prowadzą działalność gospodarczą. Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT faktura dokumentująca poniesione koszty za powierzchnię wystawienniczą i usługi dodatkowe towarzyszące usłudze podstawowej, wystawiona na rzecz polskiego kontrahenta winna zawierać informację: podatek VAT - np. zgodnie z art. 28e i art. 28g ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za:
W sprawie Wnioskodawca uczestniczył w tragach budowlanych, które odbyły się na terytorium Włoch. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i posiada numer identyfikacji podatkowej dla potrzeb dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca na terytorium Włoch nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Organizator targów - firma z Włoch w treści faktury końcowej wyszczególniła następujące pozycje: powierzchnia stoiska, parking, opłata rejestracyjna, opłata ubezpieczeniowa, pakiet standardowy. Po zakończonych targach Wnioskodawca otrzymał również faktury za korzystanie z prądu, za parking oraz łącza internetowe, które został wystawione przez inną firmę włoską niż organizator targów. Przekazane wynagrodzenie dotyczyło wynajmu powierzchni wystawienniczej wraz z ww. opłatami i usługami. Jednocześnie Wnioskodawca udostępnił część wynajętej powierzchni wystawienniczej polskiemu kontrahentowi, który nie posiada na terytorium Włoch stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - co do zasady - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.
Należy w tym miejscu zauważyć, że za dostawę towarów uznaje się również, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.
Zatem, o ile art. 7 ust. 1 ww. ustawy zawiera definicję dostawy towarów, o tyle ust. 1 pkt 2 tego artykułu rozszerza definicję dostawy towarów. Oznacza to, że w przypadku faktycznego wydania towarów, których własność zostanie przeniesiona w przyszłości, opodatkowaniu podlega rzeczywiste wydanie towaru, w wyniku którego przenoszone jest ekonomiczne prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel.
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy.
Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Usługa jest definiowana jako przeciwieństwo dostawy, a zatem obejmuje takie transakcję które nie stanowią dostawy.
Pojęcie usługi, według ustawy, jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.
Przy czym z powyższego wypływa również wniosek, że jedno świadczenia nie może być równocześnie usługą i dostawą towarów.
Zatem (zgodnie z art. 5 ustawy) opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawa wprowadziła normatywne miejsce świadczenia, które może być inne niż miejsce faktycznego wykonywania opodatkowanej czynności. Miejsce świadczenia decyduje o powstaniu obowiązku podatkowego i determinuje kraj, w którym powinien zostać rozliczony podatek od towarów i usług. Regulacje dotyczące miejsca świadczenia usług zostały zawarte w art. 28a-28o ustawy.
Innymi słowy, w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie, a w konsekwencji również sposób fakturowania.
Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 ,,Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług":
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.
Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.
W myśl art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Od powyższych zasad ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. w art. 28e ustawy, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.
Przepis ten przyjmuje jako kryterium opodatkowania nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty.
Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Pomimo prostoty tego stwierdzenia, możemy na jego podstawie określić zasadniczą treść instytucji prawnej najmu, wskazując na wzajemne prawa i obowiązki stron umowy najmu i dodatkowo ustalić jego typologię, określając te elementy, które odróżniają umowę najmu od umowy sprzedaży, dzierżawy czy użyczenia.
Stronami umowy najmu są wynajmujący i najemca. Przedmiotem najmu są rzeczy/nieruchomości, które mogą być wykorzystywane przez najemcę w różnym zakresie i w różny sposób. Wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz/nieruchomość do używania. Używanie jest zatem jedną z form korzystania, a samo używanie w zakresie najmu polega na faktycznym dysponowaniu rzeczą/nieruchomością.
Natomiast na podstawie art. 28g ustawy, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.
Wobec powyższego należy stwierdzić, że nabyta w przedmiotowej sprawie usługa najmu powierzchni wystawienniczej polegała zatem na oddaniu nieruchomości do używania przez organizatora targów na rzecz Wnioskodawcy (usługobiorcy). Tym samym spełniła ona przesłanki do zakwalifikowania jej jako usługi związanej z nieruchomością, czyli miejscem, w którym odbyły się targi i w którym znajdowała się powierzchnia wystawiennicza.
Reasumując, miejscem świadczenia i opodatkowania usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej było miejsce położenia nieruchomości, tj. w przedmiotowej sprawie terytorium Włoch (art. 28e ustawy).
Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że miejsce świadczenia usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej określa się zgodnie z art. 28e ustawy.
Z kolei zakup od innego kontrahenta z Włoch dostępu do prądu i łącza internetowego oraz parkingu są odrębnymi usługami niż usługa wynajmu powierzchni wystawienniczej.
Miejscem opodatkowania usług będzie w odniesieniu do dostępu prądu i łącza internetowego terytorium kraju na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy. Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Włoch dla którego te usługi mogłyby być świadczone, zatem siedziba usługobiorcy (Wnioskodawcy) wyznaczyła miejsce opodatkowania. Zakup tych usług nie jest związany z nieruchomością, lecz z udziałem w targach, co powoduje, że nie będzie mieć zastosowania art. 28e ustawy. Przepis art. 28e ustawy będzie miał zastosowanie natomiast do usług parkingu.
Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy że miejsce świadczenia ustala się na podstawie art. 28e ustawy w odniesieniu do ww. usług.
W tym miejscu należy odnieść się do tzw. świadczenia złożonego. Aby wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Taka charakterystyka świadczenia złożonego jest wynikiem dorobku orzeczniczego TSUE, m.in. wyroku z dnia 15 maja 2001 r. w sprawie C-34/99 Primback Ltd, orzeczenia TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C 41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV, wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie 572/07 RLRE Tellmer Property sro.
Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę usługi podnajmu części swojego stoiska wystawienniczego wraz z wszystkimi opłatami, parkingiem i dostawą prądu oraz dostępem do łącza internetowego stanowi jedno złożone świadczenie. Bowiem opłata za parking, opłata rejestracyjna i ubezpieczeniowa, pakiet standardowy oraz dostawa prądu i dostęp do łącza internetowego służyły wykonaniu czynności głównej (wynajem powierzchni stoiska) na rzecz kontrahenta z Polski, a ich realizacja prowadziła do jednego celu, jakim był udział w targach budowlanych przez kontrahenta Wnioskodawcy. Kontrahent Wnioskodawcy korzystając z usług Wnioskodawcy zainteresowany był uzyskaniem końcowego efektu ekonomicznego w postaci udziału w targach zorganizowanych we Włoszech. Takie świadczenie złożone, składające się z różnych usług pomocniczych wskazuje zawsze usługę główną, której charakter determinuje miejsce świadczenia a zarazem opodatkowania całej usługi złożonej. W omawianej sprawie usługą główną jest udział w targach zorganizowanych poza terytorium kraju. Charakter takiej usługi oraz złożoność, której efektem było osiągnięcie zamierzonego celu przez nabywcę, nie pozwalają zakwalifikować jej do usług związanych z nieruchomością, stanowiących zastrzeżenie do zasady ogólnej zawartej w art. 28b ust. 1 ustawy, określających miejsce świadczenia usług.
Zatem miejsce opodatkowania usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz polskiego kontrahenta, który na terytorium Włoch nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jest Polska, tj. tam gdzie znajduje się siedziba usługobiorcy.
Tym samym w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Przy czym zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy przepisy Rozdziału 1 ,,Faktury" Działu XI stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy.
Z uwagi na opis przedstawiony we wniosku oraz treść przepisów z zakresu podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że skoro usługa wykonana przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Polski podlega opodatkowaniu na terytorium Polski to Wnioskodawca winien dla udokumentowania tej usługi wystawić fakturę VAT z odpowiednią kwotą stawki podatku VAT właściwą dla przedmiotowej usługi.
Wnioskodawca ma również wątpliwości czy ma on obowiązek wykazywania wartości usług będących przedmiotem zapytania w deklaracji VAT-7 w poz. 11.
Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.
Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług stanowiącym załącznik nr 4 do rozporządzenie Ministra Finansów dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2015 r. poz. 914), w części C. Rozliczenie podatku należnego wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja. W tej części wykazuje się też czynności wykonywane poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.
Ponadto zgodnie z tym objaśnieniem ww. rozporządzenia w pozycji 11 części C deklaracji wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczących usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.
Zgodnie z powyższymi regulacjami w deklaracji VAT-7 nie wykazuje się wartości świadczonych usług, które są dokonywane w ramach działalności gospodarczej poza terytorium kraju.
W sprawie jednak miejscem świadczenia i opodatkowania usługi udostępnienia części powierzchni wystawienniczej przez Wnioskodawcę wraz z wszystkimi opłatami, parkingiem, dostawą prądu oraz dostępem do łącza internetowego na rzecz polskiego kontrahenta jest terytorium Polski co powoduje, że wartości tych usług nie wykazuje się w pozycji 11 deklaracji VAT-7, lecz w pozycji deklaracji do tego przeznaczonej, tj. dla świadczenia usług na terytorium kraju z uwzględnieniem właściwej stawki podatku VAT.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 jest nieprawidłowe.
Reasumując: oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy zostaje uznane za:
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.