INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 13 maja 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 17 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z 22 lipca 2016 r. ( data wpływu do tut. Biura 25 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie obowiązku stosowania ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z używaniem samochodów osobowych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2016 r. do tut. Biura wpłynął wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in w zakresie obowiązku stosowania ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z używaniem samochodów osobowych.

Ponieważ złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 13 lipca 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-451/16/KP, na podstawie art. 169 § 1 i 2, w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony 25 lipca 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: ,,Spółka") prowadzi działalność w zakresie usług consultingowych, których wykonywanie wiąże się z koniecznością częstych wyjazdów do klientów na terenie całego kraju. Pracownicy korzystają w tym celu z samochodów służbowych. Ze względu na intensywną eksploatację pojazdów Spółka nie inwestuje w zakup własnych samochodów, tylko korzysta z samochodów używanych na podstawie umów leasingu operacyjnego lub najmu.

W styczniu bieżącego roku Spółka zawarła ze spółką C S.A. umowę generalną o finansowanie pojazdów oraz umowy szczegółowe zawarte odnośnie oznaczonych co do tożsamości pojazdów. Obecnie zawarto pięć umów szczegółowych dotyczących używania samochodów osobowych. Zgodnie z postanowieniami umowy generalnej oraz umów szczegółowych przedmiotem umowy szczegółowej jest nabycie przez Finansującego (C S.A.) pojazdu i oddanie go w odpłatne użytkowanie Korzystającemu w zamian za wynagrodzenie w formie czynszu. Z dalszych postanowień umowy wynika, że należności z tytułu czynszu ustalane są w oparciu o czas trwania umowy oraz założony przez strony maksymalny przebieg pojazdu. Umowa generalna została zawarta na czas nieokreślony, natomiast umowy szczegółowe zawarte są na czas określony wynoszący 36 miesięcy. Zgodnie z postanowieniami umowy generalnej po zakończeniu umowy szczegółowej Korzystającemu przysługuje prawo nabycia pojazdu za cenę określoną w umowie szczegółowej powiększoną o ewentualne opłaty manipulacyjne, które Korzystający może zrealizować w terminie 7 dni od dnia wygaśnięcia umowy szczegółowej. W przypadku gdy Korzystający nie zamierza realizować prawa do nabycia pojazdu, jest obowiązany zwrócić pojazd Finansującemu.

W umowach szczegółowych do opisanej umowy generalnej zostały określone warunki finansowe korzystania z pojazdów. Zgodnie z postanowieniami umów szczegółowych czas trwania umowy wynosi 36 miesięcy, czynsz inicjalny 0,00 zł, czynsze miesięczne 830,88 zł netto, cena opcjonalnego nabycia 44.162,61 zł netto. Jednocześnie w umowach szczegółowych określono cenę zakupu pojazdu przez Finansującego w kwocie 56.089,43 zł netto. W dniu zawarcia umowy Wnioskodawca nie potrafi określić, czy po zakończeniu umowy zamierza zrealizować prawo do nabycia pojazdów po cenie określonej w umowach szczegółowych. W oparciu o postanowienia umowy generalnej Wnioskodawca ponosi koszty ubezpieczenia pojazdów (OC, AC, NW). Wnioskodawca zawarł ponadto z Finansującym umowę o obsługę serwisową pojazdów w zakresie kosztów zryczałtowanych, której przedmiotem jest świadczenie przez Finansującego usług obsługi serwisowej w zamian za wynagrodzenie w formie opłaty serwisowej. W zakres usług objętych umową wchodzi m.in. usługa assistance z samochodem zastępczym, obsługa techniczna (przeglądy, konserwacja oraz naprawy samochodów), serwis ogumienia oraz udostępnienie karty paliwowej w celu umożliwienia rozliczeń bezgotówkowych za nabywane przez Wnioskodawcę paliwo, płyny eksploatacyjne, opłaty autostradowe itp. Z tytułu zawartej umowy o obsługę serwisową Wnioskodawca jest zobowiązany do wnoszenia opłat serwisowych w wysokości określonej w umowach szczegółowych dla każdego pojazdu, które wynoszą 476,07 zł netto miesięcznie, w kwocie tej zawarte jest również ubezpieczenie pojazdów w kwocie 261,94 zł netto miesięcznie. Poza kosztami wynikającymi z opisanych umów dotyczących korzystania z pojazdów, tj. umowy o finansowanie pojazdów oraz umowy o obsługę serwisową, Wnioskodawca ponosi dodatkowe koszty związane z eksploatacją pojazdów, w tym m.in. zakupy paliwa, płynów eksploatacyjnych, akcesoriów samochodowych, drobnych części (żarówki, wycieraczki) nie objętych umową serwisową, koszty myjni, opłaty autostradowe i parkingowe. Zakupy te rozliczane są w większości za pomocą udostępnionych przez Finansującego kart paliwowych, na podstawie faktury zbiorczej wystawionej przez Finansującego, sporadycznie występują zakupy gotówkowe (paliwo, inne wydatki). Samochody używane przez Wnioskodawcę na podstawie opisanych umów udostępnione są pracownikom Wnioskodawcy w celu wykonywania przez nich obowiązków służbowych. Zgodnie z opinią otrzymaną od Finansującego, opisana umowa o finansowanie pojazdów nie może być traktowana jako umowa leasingu finansowego dla celów prawa bilansowego, ze względu na umieszczenie w umowie jedynie opcji, a nie obowiązku wykupu pojazdu po zakończeniu umowy. Samochody będące przedmiotem umowy nie są zatem zaliczane do składników majątku Wnioskodawcy (Korzystającego) i nie są ujęte w ewidencji środków trwałych, nie podlegają amortyzacji. Jednocześnie z opinii tej wynika zalecenie, aby dla celów podatkowych traktować przedmiotową umowę jako umowę leasingu operacyjnego w rozumieniu przepisów art. 17a i 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ spełnia następujące warunki określone w tych przepisach:

• umowa została zawarta na czas określony wynoszący 36 miesięcy, a więc nie krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji samochodów (postanowienia umów szczegółowych);
• suma opłat określona w umowie, powiększona o opcjonalną cenę nabycia, będzie co najmniej równa lub będzie przewyższać wartość początkową przedmiotu leasingu ujętą w księgach Finansującego (wartość początkową) dla celów dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych.

W uzupełnieniu wniosku z 22 lipca 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że oczekuje interpretacji przepisów art. 16 ust. 1 pkt 51 oraz art. 16 ust. 3b w powiązaniu z przepisami art. 17a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., zwana dalej: ,,ustawą"). Zgodnie z art. 16 ust. 3b ustawy, art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy, nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy. W złożonym wniosku o interpretację została szczegółowo opisana zawarta umowa. Dla celów prawidłowego zastosowania przepisu art. 16 ust. 3b ustawy, niezbędnym jest ustalenie, czy zawarta umowa może być zakwalifikowana jako umowa leasingu w rozumieniu przepisu art. 17a ustawy. Zatem Spółka oczekuje również odpowiedzi w zakresie, czy opisana umowa spełnia wymogi przepisu art. 17a ustawy.

Leasingodawca w dniu zawarcia umowy nie korzysta ze zwolnień o jakich mowa w art. 17b ust. 2 ustawy, tj. na podstawie:

• art. 6 ustawy;
• przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych;
• art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26 poz. 143, z 1998 r. Nr 160 poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49 poz. 484 i Nr 101 poz. 1178).

Ponadto nie zachodzą okoliczności o jakich mowa w art. 17b ust. 3 ustawy, finansujący jest spółką akcyjną.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki ponoszone na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej z tytułu eksploatacji samochodów używanych na podstawie opisanej umowy generalnej oraz umów szczegółowych w pełnej wysokości, wynikającej z faktur zakupu i innych dokumentów potwierdzających poniesienie kosztu, czy powinien stosować ograniczenie wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zaliczać do kosztów uzyskania przychodu koszty związane z eksploatacją tych samochodów do wysokości kwoty wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, na podstawie prowadzonych ewidencji przebiegu pojazdów... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku samochodów osobowych używanych na podstawie umowy uznanej za umowę leasingu operacyjnego w rozumieniu przepisu art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stosuje się ograniczenia wynikającego z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 tej ustawy, co wynika z przepisu art. 16 ust. 3b ww. ustawy.

Zatem do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca może zaliczyć w pełnej wysokości zarówno opłaty z tytułu umowy o korzystanie z pojazdów (opłaty czynszowe) oraz koszty eksploatacji pojazdów ponoszone w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, w tym opłaty wynikające z umowy serwisowej, obejmującej również koszty ubezpieczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: ,,updop"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Decydujące znaczenie dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów ma zatem zamiar (cel) w jakim został poniesiony. Działania podatnika muszą w związku z tym zmierzać do uzyskania przychodu lub zabezpieczenia bądź zachowania jego źródła.

Nie tworzą kosztów podatkowych działania podejmowane w innym celu niż osiągnięcie przychodu lub zachowanie, albo zabezpieczenie źródła przychodów oraz wydatki nie uznawane za koszty uzyskania przychodu wymienione art. 16 ust. 1 updop w którym zawarto katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Ponadto na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 3b updop, przepis ust. 1 pkt 51 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 updop, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ,,finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ,,korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów;

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego Wnioskodawca ma zawarte umowy ze spółką akcyjną, która nie korzysta ze zwolnień o jakich mowa w art. 17b ust. 2 updop, na podstawie których użytkuje samochody osobowe wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Umowy te zostały zawarte na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji dla samochodów osobowych, suma opłat ustalonych w umowie, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, z uwzględnieniem ceny nabycia po zakończeniu umowy, odpowiada co najmniej wartości początkowej tych środków trwałych.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że zawarte przez Spółkę umowy spełniają warunki dla tzw. umowy leasingu operacyjnego (w tej sprawie zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie w zakresie pytania oznaczonego we Wniosku Nr 1), zatem Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia opłat ustalonych w umowie leasingu oraz innych wydatków związanych z użytkowaniem tych pojazdów do kosztów uzyskania przychodów bez stosowania ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 updop.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.