Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

Czy sporządzanie spisu z natury raz w roku i korygowanie kosztów o wartość niesprzedanych towarów i wyrobów gotowych oraz nieużytych materiałów itd. na koniec roku podatkowego (kalendarzowego) jest wystarczające z punktu widzenia ustalania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wspólnika spółki jawnej?

sygnatura: ILPB1/415-820/08-2/IM

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

data: 2008-12-31

słowa kluczowe:dochód, działalność gospodarcza, księgi rachunkowe, remanent, ustalanie dochodu, zaliczka miesięczna

Wniosek ORD-IN: [ 779 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2008 r. (data wpływu 7 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki Jawnej i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Spółka prowadzi głównie działalność wytwórczą wyrobów z tworzyw sztucznych i metalowych. Obecnie dla spółki prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. W związku z tym dochód z działalności uzyskiwany przez wspólników ustalany jest na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z uwzględnieniem wartości remanentu końcowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, sporządzanego na koniec roku kalendarzowego.

Ze względu na spełnienie warunków określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), dalej: "ustawa o rachunkowości" - w przyszłym roku spółka zobowiązana będzie prowadzić księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości.

W przygotowywanych zasadach (polityce) rachunkowości jednostki przewidziano stosowanie metody ewidencji kosztów uregulowanej w art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, polegającej na odpisywaniu w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączonym z ustalaniem stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy. W tym celu w polityce rachunkowości przewiduje się sporządzanie spisu z natury raz w roku na dzień bilansowy, tj. na 31 grudnia każdego roku, uznając, iż okresem sprawozdawczym jest rok podatkowy pokrywający się w przypadku jednostki z rokiem kalendarzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sporządzanie spisu z natury raz w roku i korygowanie kosztów o wartość niesprzedanych towarów i wyrobów gotowych oraz nieużytych materiałów itd. na koniec roku podatkowego (kalendarzowego) jest wystarczające z punktu widzenia ustalania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wspólnika spółki jawnej...

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie w polityce rachunkowości metody ewidencji kosztów określonej w art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości i dokonywanie korekty kosztów na podstawie spisu z natury sporządzanego na koniec roku podatkowego jest wystarczające dla ustalenia miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz rocznego rozliczenia podatku. Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od osób fizycznych, u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie zaś z ustawą o rachunkowości wystarczające jest sporządzanie spisu z natury nie później niż na dzień bilansowy.

Zatem, jak wskazuje Wnioskodawca, spis z natury sporządzany raz do roku na dzień 31 grudnia pozwala ustalić dochód w sposób określony w art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 5 i 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów muszą być powiązane z przychodami osiąganymi w danym roku podatkowym. Dokonywana raz do roku w oparciu o spis z natury korekta kosztów pozwala na wyłączenie kosztów nie związanych z przychodami danego roku podatkowego. Równocześnie zaznaczyć należy, iż rozwiązanie takie zostało wprost dopuszczone w stosunku do podatników rozliczających się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów (art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i jest stosowane aktualnie do ustalania dochodu Wnioskodawcy.

Jak podaje Wnioskodawca, analogiczne stanowisko jak wyżej prezentowane zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2008 r. - sygnatura ILPB1/415-205/07-2/IM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie regulują kwestii częstotliwości dokonywania remanentu przez podatników prowadzących księgi rachunkowe.

Odrębne przepisy, dotyczące prowadzenia ewidencji rachunkowej zawiera ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi w art. 24 ust. 1, że u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

A zatem, o ile Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe prawidłowo, tj. zgodnie z przepisami wskazanej uprzednio ustawy o rachunkowości, to księgi te będą stanowiły podstawę dla ustalenia dochodu z prowadzonej działalności, przy czym dochód ten winien być zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W rozumieniu przepisów podatkowych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, o czym stanowi art. 22 ust. 1 omawianej ustawy.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Oczywiście, jeżeli wydatki te nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Koszty zakupu towarów i surowców stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatkowe zasady potrącalności kosztów bezpośrednich w przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe ustawa reguluje w art. 22 ust. 5-5b.

W myśl art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione przez tego podatnika w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Z kolei na podstawie art. 22 ust. 5a tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

  1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
  2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przytoczone przepisy nie stanowią zatem przeszkody dla stosowania metody księgowania kosztów opisanej we wniosku, jeżeli przy jej zastosowaniu nie zostaną naruszone uregulowane w tych przepisach zasady potrącalności kosztów bezpośrednich w roku podatkowym.

W związku z powyższym, sporządzanie spisu z natury raz w roku i korygowanie kosztów o wartość niesprzedanych towarów i wyrobów gotowych oraz nieużytych materiałów itd. na koniec roku podatkowego (kalendarzowego) jest wystarczające z punktu widzenia ustalania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wspólnika spółki jawnej.

Podkreślić jednakże należy, że cytowany uprzednio art. 24 ust. 1 ustanawia zasadę ustalania dochodu podatników, do których mają zastosowanie zasady rachunkowości w oparciu o prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe. Zatem dla prawidłowego i zgodnego z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalenia dochodu do opodatkowania konieczne jest również prawidłowe, zgodne z przepisami ustawy o rachunkowości dokonywanie zapisów w księgach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY