INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2010r. (data wpływu 22 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2010r. (data wpływu 2 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 listopada 2010r. (data wpływu 2 grudnia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

18 lutego 1999r. stwierdzono nabycie spadku po ojcu Wnioskodawcy w postaci gospodarstwa rolnego po 1/3 części na rzecz Wnioskodawcy, jego siostry oraz matki. W dniu 07.10.2009 roku dokonano działu spadku, w wyniku którego Wnioskodawca został właścicielem dwóch działek (o pow. 6800 m²) wraz z domem, będących częścią ww. gospodarstwa rolnego, siostra otrzymała jedną działkę o pow. 7780 m², natomiast matka ma prawo bezpłatnej i dożywotniej służebności mieszkania w pokoju i kuchni w domu umieszczonym na działce Wnioskodawcy. W roku 2010 Wnioskodawca chce podzielić niezabudowaną działkę będącą jego własnością na dwie części i sprzedać.

Działka nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w wypisie z rejestru gruntów rodzaj użytków działki oznaczony jest symbolem RV i RIVb. Wnioskodawca ma zamiar podzielić ww. działkę na dwie bądź trzy części, wnioskować o wydanie warunków zabudowy pod budowę domu jednorodzinnego, a po uzyskaniu warunków zabudowy - sprzedać. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w tym zakresie, nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że przejął nieruchomość w 1/3 jako spadek po zmarłym ojcu - Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 18.02.1999r.

Następnie w dniu 07.10.2009 mama Wnioskodawcy aktem notarialnym dokonała podziału swojej części nieruchomości na Wnioskodawcę i jego siostrę. Przedmiotem sprzedaży ma być jedna niezabudowana działka, uznana jako grunt rolny. Przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość niezabudowana, stanowiąca grunt rolniczy. Działka jest niezabudowana, Wnioskodawcy nie przysługiwało żadne odliczenie podatku VAT. Nieruchomość będąca przedmiotem spadku i którą Wnioskodawca chce odsprzedać leżała ugorem, nie była zagospodarowana, ani nie była wykorzystana do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy. W związku z tą nieruchomością Wnioskodawca nie dostawał żadnych dopłat unijnych, nie dokonał żadnego uatrakcyjnienia nieruchomości, nie budował drogi ani sieci wodociągowej itp. Na moment sprzedaży jest to grunt rolny.

Wnioskodawca nie zamierza starać się o uzyskanie pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego na każdej z działek.

Przyczyna sprzedaży leży w braku środków na zagospodarowanie nieruchomości. Oprócz wymienionej nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać innej działki i nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości, ani nie dokonywał rejestracji w podatku VAT, nie składał żadnych deklaracji VAT-7. Środki ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na remont domu, w którym mieszka lub budowę nowego domu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa własności działki wydzielonej z większej części (nabytej w drodze spadku) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 15 ust.1 i ust. 2 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Powyższe oznacza, iż o statusie podatnika wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą decyduje m.in. częstotliwość wykonywania czynności. Wnioskodawca nie ma zamiaru prowadzenia w sposób ciągły czynności zmierzających do sprzedaży towarów w celach zarobkowych. Nie prowadzi działalności z tym związanej. Działki zostały nabyte w drodze spadku, więc nie były również nabyte z zamiarem ich odsprzedania. W przekonaniu Wnioskodawcy nie ma więc przesłanek do tego, aby podatek od towarów i usług został naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ,,podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ,,częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowej działki z majątku osobistego, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zostanie wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie będzie czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w dniu 18 lutego 1999r. nabył spadek w postaci gospodarstwa rolnego po zmarłym ojcu Wnioskodawcy (po 1/3 części na rzecz Wnioskodawcy, jego siostry oraz matki). W dniu 7 października 2009r. mama Wnioskodawcy aktem notarialnym dokonała podziału swojej części nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy i jego siostry. W wyniku tego podziału Wnioskodawca został właścicielem dwóch działek (o pow. 6800 m²) wraz z domem. W roku 2010 Wnioskodawca chce podzielić niezabudowaną działkę będącą jego własnością na dwie bądź trzy części, wnioskować o wydanie warunków zabudowy pod budowę domu jednorodzinnego, a po uzyskaniu warunków zabudowy - sprzedać. Działka nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w wypisie z rejestru gruntów rodzaj użytków działki oznaczony jest symbolem RV i RIVb. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość niezabudowana, stanowiąca grunt rolniczy. Nieruchomość będąca przedmiotem spadku i którą Wnioskodawca chce odsprzedać leżała ugorem, nie była zagospodarowana, ani nie była wykorzystana do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy. W związku z tą nieruchomością Wnioskodawca nie dostawał żadnych dopłat unijnych, nie dokonał żadnego uatrakcyjnienia nieruchomości, nie budował drogi ani sieci wodociągowej itp. Na moment sprzedaży jest to grunt rolny. Wnioskodawca nie zamierza starać się o uzyskanie pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego na każdej z działek.

Przyczyna sprzedaży leży w braku środków na zagospodarowanie nieruchomości. Oprócz wymienionej nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać innej działki i nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości, ani nie dokonywał rejestracji w podatku VAT, nie składał żadnych deklaracji VAT-7. Środki ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na remont domu, w którym mieszka lub budowę nowego domu.

Z powyższego wynika, iż dostawę niezabudowanej działki uznać należy za transakcję okazjonalną, czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT, gdyż nic nie wskazuje, aby dokonując incydentalnej sprzedaży działek będzie on działał w takim charakterze, zwłaszcza, że otrzymana działka nie była w żaden sposób wykorzystywane przez w celach zarobkowych. Nieruchomość będąca przedmiotem spadku, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać leżała ugorem, nie była zagospodarowana, ani nie była wykorzystana do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy, Wnioskodawca nie uzyskiwał też tzw. dopłat unijnych w związku z przedmiotową działką, nie jest też podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości oraz nie zmierza sprzedawać innej działki. Przyczyną planowanej sprzedaży nieruchomości jest brak środków na jej zagospodarowanie, natomiast pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na remont domu, w którym Wnioskodawca mieszka lub budowę nowego domu.

Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać przedmiotowej sprzedaży niezabudowanej działki, która ma być dokonana z majątku osobistego za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.