Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

Jakie są skutki podatkowe wykupienia w 2010r. funkcjonariuszom służby więziennej uprawnień do przejazdów z 50% ulgą w komunikacji krajowej - w klasie dowolnej, w pociągach przewoźników reprezentowanych przez S.A.?

sygnatura: IBPBII/1/415-772/10/MCZ

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

data: 2010-12-22

słowa kluczowe:pracownik, przychody ze stosunku pracy, świadczenia, świadczenia na rzecz pracowników, świadczenie nieodpłatne

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06 września 2010r. (data wpływu do tut. Biura - 14 września 2010r.), uzupełnionym w dniu 19 listopada 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupienia w 2010r. funkcjonariuszom służby więziennej uprawnień do przejazdów z 50% ulgą w komunikacji krajowej - w klasie dowolnej, w pociągach przewoźników reprezentowanych przez S.A. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupienia w 2010r. funkcjonariuszom służby więziennej uprawnień do przejazdów z 50% ulgą w komunikacji krajowej - w klasie dowolnej, w pociągach przewoźników reprezentowanych przez S.A.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 08 listopada 2010r. Znak: IBPB II/1/415-772/10/MCZ wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 19 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 26 sierpnia 2010r. wnioskodawca - Inspektorat otrzymał pismo Zastępcy Dyrektora informujące o zawarciu umowy dotyczącej wykupienia przez Zarząd dla funkcjonariuszy służby więziennej, uprawnień do przejazdu z ulgą 50% w komunikacji krajowej - w klasie dowolnej, w pociągach przewoźników reprezentowanych przez S.A. obowiązującej w terminie od 16 sierpnia do 31 grudnia 2010r. Zgodnie z § 3 ww. umowy, cena uprawnienia do przejazdów z ulgą w 2010r. wynosi 116,00 zł brutto w przeliczeniu na jednego funkcjonariusza.

W ocenie Zarządu przedmiotowe ulgi stanowią nieodpłatne świadczenie funkcjonariuszy, wynikające ze stosunku służbowego. Jako podstawę takiego zaliczenia wskazano przepisy art. 9, 11 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca jako płatnik powyższą kwotę uprawnienia dodał do przychodu funkcjonariuszy, obliczył oraz potrącił z uposażenia zasadniczego za miesiąc wrzesień zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczka ta stanowi zobowiązanie wnioskodawcy jako płatnika wobec urzędu skarbowego i zostanie odprowadzona na rachunek właściwego urzędu skarbowego w terminie wynikającym z obowiązujących przepisów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy wartość nieodpłatnego świadczenia (cena uprawnienia do przejazdu z ulgą 50%) stanowi przychód, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
  2. Czy złożenie przez funkcjonariusza oświadczenia, iż nie będzie korzystał z ulgi w celach prywatnych ma wpływ na zaliczenie ceny uprawnienia jako przychodu oraz obliczenie od niej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...

W ocenie wnioskodawcy wątpliwości budzi fakt, iż w myśl art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika środki pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Oznaczałoby to, iż świadczenie nieodpłatne jest przychodem podatnika wyłącznie wtedy, gdy zostało przez niego faktycznie otrzymane (wykorzystane), a jego wartość jest możliwa do określenia. Jeżeli pracodawca finansuje pracownikom dojazd do pracy, za który ponosi opłatę w formie ryczałtu i jednocześnie nie jest mu wiadome, którzy pracownicy z tej ulgi skorzystali, wówczas nie można określić wartości świadczenia otrzymanego przez konkretnego pracownika. Zatem w powyższej sytuacji wydatki pracodawcy na zapewnienie pracownikom dojazdu do pracy nie stanowiłyby po ich stronie przychodu i nie skutkowałoby powstaniem obowiązku podatkowego.

Pomimo tych wątpliwości wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość świadczenia (cena uprawnienia do przejezdów z ulgą 50 %) stanowi dla funckjonariuszy przychód ze stosunku służbowego, o którym mowa art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako taki podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jest również przychodem w świetle art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jako inne nieodpłatne świadczenie. Powyższe uprawnienie należy traktować jako nieodpłatne świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika - nieodpłatną możliwość korzystania z usługi; nie ma znaczenia fakt korzystania lub nie przez funkcjonariusza z tej usługi do celów prywatnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ,,w szczególności" oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zarząd zawarł umowę w sprawie wykupu dla funkcjonariuszy służby więziennej uprawnień do przejazdu z ulgą 50% w komunikacji krajowej w klasie dowolnej, w pociągach przewoźników reprezentowanych przez S.A., obowiązującą w terminie od 16 sierpnia do 31 grudnia 2010r. Zgodnie z § 3 ww. umowy, cena uprawnienia do przejazdów z ulgą w 2010r. wynosi 116,00 zł brutto w przeliczeniu na jednego funkcjonariusza.

Należy zauważyć, iż w praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał bądź uzyska podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również wartość wykupionego przez wnioskodawcę uprawnienia funkcjonariuszy służby więziennej do przejazdów z 50% ulgą. Wobec braku przepisów zwalniających je z opodatkowania stanowią one, co do zasady, przychód podatkowy. Na gruncie prawa podatkowego przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna, jak i niepieniężna.

Świadczenia pieniężne ponoszone za funkcjonariuszy służby więziennej niewątpliwie należą do nieodpłatnych świadczeń. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym. Termin ,,świadczenie" pojawia się na gruncie Kodeksu cywilnego i zgodnie z art. 353 § 2 tego Kodeksu świadczenie może podlegać na działaniu albo na zaniechaniu. Dla celów podatkowych pojęcie ,,nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku danej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Przedmiotem nieodpłatnych świadczeń nie są więc tylko rzeczy, lecz świadczone na rzecz podatnika usługi. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu. Stąd też przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość.

O sposobie określania wartości nieodpłatnych świadczeń stanowi art. 11 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
  4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wykupione dla funkcjonariuszy uprawnienie do przejazdów z ulgą 50% jest nieodpłatnym świadczeniem. Wartość tegoż świadczenia należy ustalać kierując się treścią art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu. Z wniosku wynika, iż wartość uprawnienia do przejazdów z ulgą 50% w 2010r. wynosi 116,00 zł brutto w przeliczeniu na jednego funkcjonariusza. Zatem przychodem funkcjonariusza będzie przypadająca na niego część wartości ww. uprawnienia, tj. ulga w kwocie 116,00 zł, za którą nie musi płacić. Z tej też przyczyny wartość tego uprawnienia należy zaliczyć do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż o powstaniu przychodu ze stosunku służbowego, stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika (funkcjonariusza) z ww. uprawnienia, lecz samo otrzymanie przez niego od pracodawcy prawa do skorzystania z uprawnienia (o określonej wartości pieniężnej, tj. w 2010r. w kwocie 116,00 zł). Posiadając takie uprawnienia funkcjonariusz służby więziennej otrzymuje wymierną korzyść finansową. Wobec tego nie ma też znaczenia fakt korzystania lub nie korzystania przez funkcjonariusza z tej usługi zarówno do celów służbowych jak i prywatnych. Zatem złożenie przez funkcjonariusza oświadczenia, iż nie będzie korzystał z ww. usługi dla celów prywatnych nie ma również wpływu na zaliczenie ceny uprawnienia jako przychodu i obliczenia od niej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Reasumując, wartość wykupienia przez wnioskodawcę dla funkcjonariuszy służby więziennej uprawnień do przejazdu z ulgą 50% w komunikacji krajowej w klasie dowolnej, w pociągach przewoźników reprezentowanych przez S.A. stanowi w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy przychód funkcjonariusza, również wówczas gdy funkcjonariusz złoży oświadczenie, że nie będzie korzystał z ww. usługi dla celów prywatnych i pracodawca (wnioskodawca) ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia funkcjonariusza wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY