INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2012 r. (data wpływu 13 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawek dla dostawy mediów w przypadku umowy użyczenia lokalu zakładowi budżetowemu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie traktowania dostawy mediów jako usług odrębnych od usługi najmu, stawek dla dostawy mediów w przypadku umowy użyczenia lokalu zakładowi budżetowemu oraz zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 grudnia 2012 r. (data wpływu 13 grudnia 2012 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Zarząd z siedzibą jest jednostką budżetową podległą organizacyjnie Prezydentowi Miasta. Przedmiotem działalności jednostki jest zarządzanie składnikami mienia gminnego, a w szczególności gminnym zasobem lokalowym. Zgodnie ze statutem jednostka zawiera umowy najmu lokali mieszkalnych i użytkowych w oparciu o wydane przez Prezydenta Miasta skierowania do zawarcia umowy, natomiast w przypadku lokali użytkowych na targowisku miejskim umowy najmu zawierane są samodzielnie przez jednostkę. Jednostka świadczy usługi najmu na własny rachunek. Zarząd jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Lokale mieszkalne i użytkowe znajdują się w budynkach których właścicielem jest Gmina, a także w budynkach wspólnot mieszkaniowych, których Gmina jest współwłaścicielem. Zarząd ma podpisane umowy z dostawcami mediów do budynków których właścicielem jest Gmina oraz z dostawcami mediów do targowiska miejskiego. Natomiast z tytułu współwłasności Gminy jednostka jest obciążana notami wystawionymi przez wspólnoty mieszkaniowe, w których są również zawarte opłaty za media dla lokali gminnych. Wspólnoty mieszkaniowe nie są podatnikami podatku VAT. W umowach najmu lokali mieszkalnych odrębnie jest określona wysokość czynszu najmu za lokal oraz odrębnie jest określona wysokość dla każdej z pozostałych opłat (media) wysokość wszystkich opłat jest określona w kwocie do zapłaty (tj. brutto). Na podstawie zawartych umów najmu lokali mieszkalnych jednostka stosuje następujące stawki podatku VAT: dla czynszu najmu lokalu oraz pomieszczeń składowych przynależnych do mieszkania - zwolnienie z podatku, dla centralnego ogrzewania, gazu, ciepłej wody (podgrzanie), ubezpieczenia - stawkę 23%, dla dostawy wody, odprowadzania ścieków, usuwania nieczystości, anten zbiorczych, wind, domofonów - stawkę 8%. W umowach najmu lokali użytkowych odrębnie jest określony czynsz najmu oraz odrębnie są określone poszczególne opłaty (media) w kwotach netto, a także stawki podatku VAT. Na podstawie zawartych umów najmu lokali użytkowych jednostka stosuje następujące stawki podatku VAT: dla czynszu najmu lokalu, pomieszczeń składowych przynależnych do lokalu, energii elektrycznej, centralnego ogrzewania, gazu, ciepłej wody (podgrzanie) - stawkę 23%, dla dostawy wody, odprowadzania ścieków, usuwania nieczystości - stawkę 8%.

Rozliczenie mediów następuje w cenach stosowanych przez dostawców mediów, a w przypadku lokali w budynkach wspólnot mieszkaniowych w cenach stosowanych przez nie, zgodnie z faktycznym zużyciem w poszczególnych lokalach. Jednostka nie stosuje marży. Dla wody i ścieków rozliczenie następuje za okresy półroczne, dla pozostałych mediów rozliczenie następuję za okresy roczne. Rozliczeniu do rzeczywistych kosztów podlegają następujące media: energia elektryczna, centralne ogrzewanie, gaz, woda, ścieki, usuwanie nieczystości, anteny zbiorcze, windy i domofony.

W jednym przypadku jednostka zawarła umowę użyczenia lokalu użytkowego z zakładem budżetowym i zgodnie z umową obciąża najemcę lokalu tylko opłatami za media tj. energię elektryczną, energię cieplną, gaz, dostawę wody, odprowadzenie ścieków, usuwanie nieczystości oraz inne opłaty które mogą wystąpić sporadycznie a związane są z kosztem utrzymania lokalu. W tym przypadku jednostka stosuje stawki podatku VAT właściwe dla poszczególnych mediów.

Dla lokali użytkowych jednostka wystawia faktury VAT za usługi najmu oraz media, natomiast dla lokali mieszkalnych nie są wystawiane faktury VAT.

Zapłaty przez najemców lokali mieszkalnych dokonywane są tylko na rachunek bankowy jednostki. Z ewidencji oraz dowodów dokumentujących transakcję wynika jakiej transakcji zapłata dotyczy. Jednostka korzysta ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży dla osób fizycznych przy użyciu kasy fiskalnej zgodnie z poz. 37 czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r.

W piśmie z dnia 11 grudnia 2012 r. Wnioskodawca wskazał, prawa i obowiązki Zarządu wynikające z zawartych umów najmu lokali mieszkalnych i użytkowych: Jednostka ma prawo do pobierania opłat z tytułu czynszu najmu za lokal oraz pozostałych opłat tj. za dostawę wody, odprowadzenie ścieków, wywozu nieczystości, centralne ogrzewanie, gaz, energię elektryczną pomieszczenia składowe przynależne do lokalu, anteny zbiorcze, domofony, windy.

Wnioskodawca podał także prawa i obowiązki najemców lokali mieszkalnych i użytkowych wynikające z zawartych umów: Najemcy otrzymują w najem lokal do użytkowania o określonym standardzie np. wyposażony w instalację wodno-kanalizacyjną, centralne ogrzewanie, elektryczność, gaz, dostawę ciepłej wody z możliwością korzystania z anten zbiorczych, wind, domofonów. Przysługuje im prawo do użytkowania wraz z innymi lokatorami z części wspólnych budynku, a także w przypadku lokali mieszkalnych do bezpłatnego użytkowania piwnic lub komórek przynależnych do lokalu. Najemcy obowiązani są płacić wynajmującemu co miesiąc opłaty z tytułu czynszu najmu oraz pozostałe opłaty za tzw. media do ostatniego dnia każdego miesiąca na rachunek bankowy wynajmującego. Mają obowiązek utrzymywać wynajmowany lokal w należytym stanie technicznym i sanitarnym.

Zakład budżetowy z którym jednostka zawarła umowę użyczenia jest samorządowym zakładem budżetowym.

Zarząd nie rozpoczął ewidencjonowania usług najmu lokali mieszkalnych przy zastosowaniu kasy rejestrującej przed 1 stycznia 2011 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zarząd postępuje prawidłowo stosując stawki podatku VAT właściwe dla poszczególnych mediów w przypadku umowy użyczenia z zakładem budżetowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, Jednostka prawidłowo stosuje stawki podatku VAT w przypadku umowy użyczenia lokalu użytkowego zawartej z zakładem budżetowym, gdyż zgodnie z umową nie nalicza się opłaty za czynsz najmu, a tylko opłaty za media.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ww. ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Natomiast w myśl § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

1. jednostkami budżetowymi,
2. samorządowymi zakładami budżetowymi,
3. jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi,

- z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

W załączniku nr 3 do ustawy w pozycjach 140-153, 174 i 175 wymieniono usługi związane z: uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych, handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych, odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków, zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu, zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu, infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów innych niż niebezpieczne, zbieraniem odpadów niebezpiecznych, infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów niebezpiecznych nadających się do recyklingu, obróbką odpadów innych niż niebezpieczne w celu ich ostatecznego usunięcia, usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne, przetwarzaniem pozostałych odpadów niebezpiecznych, unieszkodliwianiem odpadów promieniotwórczych i pozostałych odpadów niebezpiecznych, z wyłączeniem usług zagospodarowania odpadów promieniotwórczych (ponownego przetwarzania paliw i odpadów), odkażaniem i czyszczeniem, pozostałe usługi związane z rekultywacją oraz specjalistyczne usługi w zakresie kontroli zanieczyszczeń, usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu, pozostałe usługi sanitarne.

Zatem ze zwolnienia, określonego w § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011r. korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi w tym przepisie grupami podmiotów, których status prawny regulują ww. przepisy z zakresu finansów publicznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Jednostka zawarła umowę użyczenia lokalu użytkowego z zakładem budżetowym i zgodnie z umową obciąża najemcę lokalu tylko opłatami za media tj. energię elektryczną energię cieplną, gaz, dostawę wody, odprowadzenie ścieków, usuwanie nieczystości oraz inne opłaty które mogą wystąpić sporadycznie a związane są z kosztem utrzymania lokalu. W tym przypadku jednostka stosuje stawki podatku VAT właściwe dla poszczególnych mediów. Zakład budżetowy, z którym jednostka zawarła umowę użyczenia jest samorządowym zakładem budżetowym.

Zauważyć należy, iż w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

W świetle powyższego uznać należy, iż opisana powyżej usługa użyczenia pomieszczeń na cele inne niż mieszkalne jest usługą złożoną tzn. taką, która łączy w sobie usługę sensu stricte użyczenia pomieszczeń i przyporządkowane do niej usługi związane z zapewnieniem możliwości pełnowartościowego użytkowania użyczanych pomieszczeń takie jak: dostawa energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, odprowadzenie ścieków, usuwanie nieczystości, które są nierozerwalnie ze sobą związane.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, iż wszystkie świadczenia (dostawy towarów jak i świadczone usługi) powinny być opodatkowane na takich samych zasadach jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego należy więc uznać, iż w przedmiotowej sprawie usługą podstawową jest wynikająca z umowy usługa użyczenia lokalu użytkowego, świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz biorącego w użyczenie ww. lokal, natomiast kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów (energii elektrycznej, energii cieplnej, gazu, dostawy wody, odprowadzenie ścieków, usuwanie nieczystości) pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy. Stanowią one integralną część świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Pełnią funkcję pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej jaką jest umowa użyczenia pomieszczeń.

Wskazać należy, iż kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów (energii elektrycznej, energii cieplnej, gazu, dostawy wody, odprowadzeniem ścieków, usuwaniem nieczystości) jest należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy, na podstawie której doszło do udostępnienia lokalu, a więc jest należnością z tytułu odpłatnego świadczenia usługi. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej - usługi użyczenia pomieszczeń - odsprzedaż energii elektrycznej, energii cieplnej, gazu, wody, odprowadzenie ścieków, usuwanie nieczystości, utraciłaby swój sens. Opłaty z tytułu dostawy mediów służą tylko zapewnieniu prawidłowego wykonania i korzystania z usługi głównej.

Należy także zaznaczyć, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy dana czynność podlega opodatkowaniu, nie jest istotna nazwa zastosowana przez dostawcę towarów czy świadczącego usługę dla wykonywanej czynności, lecz najistotniejsze jest to, czym dana czynność jest w rzeczywistości.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku trzeba zauważyć, że umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, bowiem zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy, jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Jednocześnie, w przedmiotowej sprawie koszty związane z zapewnieniem mediów na potrzeby użytkownika pomieszczeń nie mogą być przedmiotem odsprzedaży, bowiem stanowią one element cenotwórczy usługi.

W przypadku świadczenia usługi użyczenia lokalu samorządowemu zakładowi budżetowemu wraz z odsprzedażą energii elektrycznej, energii cieplnej, gazu, wody, odprowadzenia ścieków, usuwaniem nieczystości, na potrzeby użytkownika pomieszczeń, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą.

Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy zatem stwierdzić, iż jeżeli umowy na dostawy mediów nie są zawierane z dostawcą bezpośrednio przez biorącego w użyczenie pomieszczenia na cele użytkowe, wówczas kwoty należne z tytułu tych świadczeń pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy użyczenia, stanowiąc część świadczonej usługi zasadniczej. Ww. świadczenie nie stanowi odrębnej usługi, ale jest elementem pewnej całości, stanowiącej jedno świadczenie - usługę użyczenia. W związku z tym, że świadczenie usługi użyczenia wraz ze świadczeniami dodatkowymi stanowi jedną usługę, do podstawy opodatkowania należy doliczyć również te świadczenia oraz zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej (tj. usługi użyczenia).

Zatem, opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z zapewnieniem mediów (energii elektrycznej, energii cieplnej, gazu, dostawy wody, odprowadzenia ścieków, usuwania nieczystości) należy uznać za element kalkulacyjny świadczenia zasadniczego.

Ponadto stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku użyczenie lokalu użytkowego wraz z zapewnieniem dostawy tzw. mediów, mieszczą się w szerokiej definicji usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, w konsekwencji czego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący jednostką budżetową, na podstawie zawartej umowy użycza lokal użytkowy wraz z dostawą tzw. mediów na rzecz samorządowego zakładu budżetowego. Należy zatem zauważyć, że przedmiotowe czynności korzystają ze zwolnienia od podatku, przewidzianego przez ustawodawcę w § 13 ust. 1 pkt 13 lit. c) rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz usług komunikacji miejskiej).

Istotą ww. zwolnienia jest bowiem świadczenie usług pomiędzy jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi.

Zatem do usług świadczonych pomiędzy Wnioskodawcą - będącym jednostką budżetową, a samorządowym zakładem budżetowym, ma zastosowanie zwolnienie określone w powołanym wyżej § 13 ust. 1 pkt 13 lit. c) rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz usług komunikacji miejskiej. Usługi użyczenia lokalu użytkowego nie zawierają się w wyłączeniu od zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w ww. przepisie, a zatem spełniają przesłanki do objęcia ich zwolnieniem. Tym samym koszty dostawy energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, gazu, odprowadzenia ścieków, usuwania nieczystości, stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu usługi użyczenia przez Wnioskodawcę pomieszczeń na rzecz samorządowego zakładu budżetowego i korzystają ze zwolnienia od podatku, przewidzianego przez ustawodawcę w § 13 ust. 1 pkt 13 lit c) rozporządzenia.

Mając powyższe na uwadze, użyczający (Wnioskodawca) powinien do całej usługi użyczenia zastosować zwolnienie z podatku wynikające z § 13 ust. 1 pkt 13 lit. c) rozporządzenia, przy czym podstawa opodatkowania powinna obejmować również wszystkie związane z tytułem użyczenia opłaty, tj. za media (energię elektryczną, energię cieplną, wodę, gaz, odprowadzenie ścieków, usuwanie nieczystości). Nie mamy bowiem w tym przypadku do czynienia z samą odsprzedażą towarów i usług w postaci energii elektrycznej, cieplnej, wody, odprowadzania ścieków i wywozu odpadów, lecz z kompleksową usługą odpłatnego udostępnienia pomieszczeń. Zatem kwoty, które Wnioskodawca pobiera od kontrahenta (niezależnie od tego jak są one skalkulowane), będącego jednostką budżetową, stanowią wynagrodzenie za taką właśnie usługę.

Zatem Wnioskodawca, w przypadku umowy użyczenia, postępuje nieprawidłowo stosując stawki podatku VAT właściwe dla poszczególnych mediów - jak wskazano we wniosku: energii elektrycznej, centralnego ogrzewania, gazu, ciepłej wody (podgrzanie) - stawkę 23%, dla dostawy wody, odprowadzania ścieków, usuwania nieczystości - stawkę 8%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek w zakresie stawek dla dostawy mediów w przypadku umowy użyczenia lokalu zakładowi budżetowemu. Natomiast w pozostałym zakresie zostanie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.