INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 05 lipca 2012 r. Sygn. akt II FSK 221/11, wniosku z dnia 28 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 07 grudnia 2009 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania kursu waluty do ustalenia różnic kursowych w momencie zapłaty zobowiązań oraz otrzymania należności w EURO - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania kursu waluty do ustalenia różnic kursowych w momencie zapłaty zobowiązań oraz otrzymania należności w EURO.

W dniu 04 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-1517/09/AK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Pismem z dnia 18 marca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 marca 2010 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z dnia 21 kwietnia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423W-51/10/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie.

Pismem z dnia 06 maja 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 maja 2010 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 10 czerwca 2010 r. Znak: IBPBI/2/4240-45/10/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 15 września 2010 r. Sygn. akt I SA/Kr 1006/10 uchylił zaskarżaną interpretacje indywidualną. Na ww. wyrok tut. Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 05 lipca 2012 r. Sygn. akt II FSK 221/11 oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 września 2010 r. Sygn. akt I SA/Kr 1006/10 oraz akta sprawy wpłynęły do tut. BKIP w dniu 24 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka spłaca zobowiązania oraz otrzymuje należności wyrażone w walucie EURO. Zapłata zobowiązań jak i otrzymanie należności są odpowiednio dokonywane z rachunku bankowego/ na rachunek bankowy, który jest prowadzony w walucie EURO.

Do wyceny ww. transakcji i ustalenia różnic kursowych Spółka stosuje kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty zobowiązania oraz odpowiednio dzień otrzymania należności.

W praktyce Spółka nie jest w stanie ustalić kursu faktycznie zastosowanego przez bank, w którym posiada rachunek bankowy ponieważ:

• bank w ciągu dnia ogłasza kilka tabel z aktualnymi kursami walut,
• nie dochodzi do rzeczywistej wymiany waluty EURO na PLN, w konsekwencji czego nie następuje faktyczna sprzedaż/zakup waluty EURO.

Spółka wybrała podatkową metodę rozliczania różnic kursowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaki kurs waluty powinien być zastosowany do ustalenia różnic kursowych w momencie zapłaty zobowiązań oraz otrzymania należności w EURO w przedstawionym powyżej stanie faktycznym...

W ocenie Spółki, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, prawidłowym kursem waluty stosowanym przy ustaleniu różnic kursowych w momencie zapłaty zobowiązań oraz otrzymania należności w walucie EURO jest średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień, ponieważ niemożliwe jest ustalenie kursu faktycznie zastosowanego w danym dniu.

W świetle art. 15a ust. 1 uCIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 uCIT. W celu prawidłowego obliczenia różnic kursowych zgodnie z zapisami art. 15a ust. 2 i 3 uCIT, należy posłużyć się niezdefiniowanym w ustawie ,,faktycznie zastosowanym kursem waluty z tego dnia".

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4 uCIT, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W ocenie Spółki, nie ma możliwości ustalenia faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu. Po pierwsze, określenie takiego kursu nie jest możliwe, ponieważ nie dochodzi do faktycznej wymiany waluty EURO na PLN tj. nie nastąpiła rzeczywista sprzedaż lub zakup waluty. Oznacza to, iż zastosowanie kursu jaki stosuje bank w danym dniu nie będzie stanowić faktycznie, lecz jedynie hipotetycznie zastosowany kurs waluty w danym dniu.

Po drugie, Spółka zauważa, iż ustalenie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu nie jest możliwe z uwagi na zmieniającą się kilkakrotnie w ciągu dnia tabelę kursową w banku, w którym Spółka posiada konto walutowe. Przyjęcie kursu waluty z losowo wybranej godziny w danym dniu nie będzie odzwierciedlać rzeczywiście zastosowanego kursu przeliczeniowego.

Zdaniem Spółki, należy zatem uznać, iż w tym przypadku określenie zgodnie z zapisami uCIT ,,faktycznie zastosowanego kursu w danym dniu" jest niemożliwe.

Wobec powyższego, Spółka powinna zastosować kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień danej operacji (zapłaty zobowiązań/otrzymania należności), zgodnie z zapisem art. 15a ust. 4 uCIT. W tym przepisie ustawodawca zawarł bowiem wskazówkę jak należy postępować w sytuacji, gdy nie jest możliwe określenie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 04 marca 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1517/09/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. W wyniku rozpatrzenia skargi Spółki Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 15 września 2010 r. Sygn. akt I SA/Kr 1006/10 uchylił zaskarżaną interpretacje indywidualną.

W wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził m.in., że: ,,Skargę należało uwzględnić, ponieważ zaskarżona interpretacja indywidualna Ministra Finansów narusza art. 15a ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych i naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy. Istotą sporu w niniejszej sprawie była ocena czy w przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym możliwe jest ustalenie faktycznie zastosowanego kursu wymiany waluty dla ustalenia dodatnich lub ujemnych różnic kursowych, zgodnie z treścią art. 15a ust. 2 i 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku negatywnej odpowiedzi na powyższe pytanie miałby zastosowanie przepis art. 15a ust. 4 tejże ustawy.

Stosownie do art. 15a ust. 2, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Z kolei art. 15a ust 3 stanowi, iż ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Zgodnie zaś treścią art. 15a ust. 4 w/w ustawy podatkowej, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień."

W ocenie Sądu: ,,w przedstawionym stanie faktycznym organ dokonujący pisemnej interpretacji bezpodstawnie uznał, że możliwe jest przyjęcie faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia otrzymania przychodu lub zapłaty, czym naruszył art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Istotne w niniejszej sprawie jest, że w przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do rzeczywistej wymiany waluty euro na polskie złote, a w konsekwencji nie następuje faktyczna sprzedaż lub zakup waluty euro. Zatem skoro bank nie dokonuje przewalutowania i nie dochodzi do faktycznej wymiany waluty, to przyjęta przez organ koncepcja ustalenia faktycznie zastosowanego kursu waluty jest nieuzasadniona. Sąd podziela w tej kwestii stanowisko przedstawione w skardze. Tym bardziej w ocenie Sądu bezpodstawne jest uznanie w zaskarżonej interpretacji, iż właściwym kursem dla obliczenia różnic kursowych jest w stanie faktycznym opisanym we wniosku - kurs faktycznie zastosowany przez bank, z którego usług korzysta spółka "na dzień operacji pieniężnej o godzinie przez nią przyjętej". Oznaczałoby to w sytuacji braku dokonywania przewalutowywania zastosowanie kursu "hipotetycznego", a nie jak stanowi art. 15a ust. 2 i 3 w/w ustawy podatkowej - kursu "faktycznie zastosowanego". W związku z powyższym spełnione zostały przesłanki z art. 15a ust. 4 w/w ustawy podatkowej tj. nie jest możliwe uwzględnienie kursów waluty, ponieważ nie zostały one faktycznie zastosowane. Przedstawioną ocenę uwzględni organ odwoławczy ponownie rozpoznając sprawę."

Na ww. wyrok tut. Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 05 lipca 2012 r. Sygn. akt II FSK 221/11 oddalił skargę kasacyjną.

W wyroku Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził m.in., że: ,,Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie. Spór zaistniały w rozpoznawanej sprawie zrodził się na gruncie wprowadzonych od dnia 1 stycznia 2007 r., na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) i obowiązujących w niezmienionym kształcie do dnia 1 stycznia 2012 r. uregulowań zawartych w art. 15a u.p.d.o.p., normujących obliczanie różnic kursowych. Istota tego sporu dotyczy sposobu wykładni użytego w tym przepisie (w ust. 2-4) zwrotu normatywnego - "faktycznie zastosowanego kursu waluty", która to kwestia, co należy odnotować, od początku obowiązywania tych uregulowań budziła wątpliwości i była przedmiotem rozbieżnego orzecznictwa wojewódzkich sądów administracyjnych. I tak, z jednej strony prezentowany był pogląd, podzielany przez organy podatkowe (także w niniejszej sprawie) wedle którego, "faktycznie zastosowany kurs waluty" nie jest kursem faktycznie zrealizowanym i nie należy wiązać go wyłącznie z sytuacją zakupu lub sprzedaży walut, lecz jest to kurs faktycznie użyty do ustalenia wartości różnicy kursowej lub po którym dokonuje się faktycznej wyceny transakcji w danym dniu (wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 340/09, wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 909/10; wszystkie powoływane wyroki dostępne są w elektronicznej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Natomiast według stanowiska przeciwnego, faktycznie zastosowany kurs waluty z określonego dnia, to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, a więc którym się posłużono, wykorzystując go w danej operacji gospodarczej. Dotyczy to zwłaszcza przypadków, gdy w dniu otrzymania przychodu lub dokonania zapłaty rzeczywiście doszło do zastosowania konkretnego kursu przy zrealizowaniu operacji polegającej na zamianie wartości wyrażonych w walucie polskiej na waluty obce lub odwrotnie (wyroki WSA w Warszawie: z dnia 4 grudnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1190/09 i z dnia 8 listopada 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 368/10). Stanowisko takie zostało zaaprobowane w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lutego 2011 r. sygn. akt II FSK 1682/09 oraz z dnia 27 września 2011 r. sygn. akt II FSK 524/10 i Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w niniejszej sprawie również je podziela. W powołanych wyrokach trafnie zauważono, że dokonując wykładni pojęcia "faktycznie zastosowany kurs waluty", której istotą jest wyjaśnienie znaczenia terminu "faktycznie", wobec nieistnienia jego legalnej definicji odwołać się należy do dyrektywy interpretacyjnej języka potocznego i przypisać definiowanemu terminowi takie znaczenie, jakie ma on w języku potocznym. Według "Uniwersalnego słownika języka polskiego" pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom I, s. 873) "faktycznie" znaczy: zgodnie z faktami, w istocie, rzeczywiście, niewątpliwie, naprawdę. A zatem "faktycznie zastosowany kurs waluty", to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Mógł on być rzeczywiście i naprawdę zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie. Cechy "faktycznego zastosowania" kursu nie można odnieść do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty, ponieważ w takiej sytuacji nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w innej walucie; można tu jedynie mówić o zastosowaniu kursu do potencjalnej oceny wartości zawartej w określonej jednostce pieniężnej, a więc o potencjalnym zastosowaniu danego kursu, ale nie o jego zastosowaniu rzeczywistym, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji. Taki tok rozumowania przyjął również w rozpoznawanej sprawie Sąd pierwszej instancji, który uchylając zaskarżoną do tego Sądu interpretację indywidualną Ministra Finansów stwierdził, iż skoro w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Spółki nie doszło do faktycznej wymiany waluty, to tym samym nie miało miejsca "faktyczne zastosowanie kursu waluty", co z kolei uzasadniało przyjęcie do obliczenia różnic kursowych, postulowanego przez Spółkę i wynikającego z art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. - kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski."

Mając na uwadze powyższe orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie i Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek ORD-IN z dnia z dnia 28 września 2009 r. stwierdza, co następuje:

Od dnia 01 stycznia 2007 r., zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm., określanej w dalszej części skrótem ,,ustawa o pdop"), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Na podstawie art. 15a ustawy o pdop, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy o pdop, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

Z kolei art. 15a ust. 3 ustawy o pdop stanowi, iż ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

W myśl natomiast art. 15a ust. 4 ustawy o pdop, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Przyjmując argumentację prawną przedstawioną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie i Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyrokach, tut. Organ stwierdza, że dokonując wykładni pojęcia "faktycznie zastosowany kurs waluty", której istotą jest wyjaśnienie znaczenia terminu "faktycznie", wobec nieistnienia jego legalnej definicji odwołać się należy do dyrektywy interpretacyjnej języka potocznego i przypisać definiowanemu terminowi takie znaczenie, jakie ma on w języku potocznym. Według "Uniwersalnego słownika języka polskiego" pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom I, s. 873) "faktycznie" znaczy: zgodnie z faktami, w istocie, rzeczywiście, niewątpliwie, naprawdę. Zatem "faktycznie zastosowany kurs waluty", to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Mógł on być rzeczywiście i naprawdę zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie. Cechy "faktycznego zastosowania" kursu nie można odnieść do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty, ponieważ w takiej sytuacji nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w innej walucie; można tu jedynie mówić o zastosowaniu kursu do potencjalnej oceny wartości zawartej w określonej jednostce pieniężnej, a więc o potencjalnym zastosowaniu danego kursu, ale nie o jego zastosowaniu rzeczywistym, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji.

Mając powyższe na uwadze, skoro w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Spółki nie doszło do faktycznej wymiany waluty, to tym samym nie miało miejsca "faktyczne zastosowanie kursu waluty", a to z kolei uzasadnia przyjęcie do obliczenia różnic kursowych, wynikającego z art. 15a ust. 4 ustawy o pdop, kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski.

Stanowisko Spółka należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania zaskarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.