Nieodpłatne udostępnianie kontrahentom należących do Wnioskodawcy towarów (zamieszczonych na ekspozytorach) wspierających sprzedaż produktów nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Nie jest to też czynność spełniająca definicję odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 lub ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
sygnatura: IBPP1/443-1015/12/LSz
autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
data: 2012-12-20
| słowa kluczowe: | ekspozycja, przekazanie nieodpłatne, reklama, świadczenie nieodpłatne |
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 25 września 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania produktów Spółki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 września 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania produktów Spółki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą produkcję i handel towarami, w tym m.in. płytkami ceramicznymi.
W ramach swojej działalności Wnioskodawca prowadzi m.in. współpracę z dystrybutorami, w ramach której podmioty te nabywają od Wnioskodawcy wytwarzane przez niego towary handlowe.
W ramach współpracy kontrahenci promują także markę i towary zawarte w ofercie Wnioskodawcy, poprzez udostępnianie materiałów reklamowych i informacyjnych, jak też eksponowanie towarów Wnioskodawcy na ekspozytorach.
W celu uskutecznienia oraz zintensyfikowania transakcji handlowych zawieranych przez kontrahenta Wnioskodawcy z klientami końcowymi, Wnioskodawca czasowo udostępnia swoim kontrahentom własne ekspozytory wraz z zamocowanymi do nich ekspozycjami towarów handlowych, w tym w szczególności płytkami ceramicznymi. Udostępnienie ekspozytora następuje protokołem zdawczo-odbiorczym - z przeznaczeniem na umieszczenie stałej ekspozycji w placówce handlowej kontrahenta.
Zarówno ekspozytory, jak i towary handlowe do nich zamocowane, przez cały okres współpracy z kontrahentem stanowią własność Wnioskodawcy (ich własność ani własność zamocowanych do nich towarów handlowych w żadnym momencie nie przechodzi na kontrahenta). Kontrahent nie ma w żadnym momencie możliwości rozporządzania tymi towarami jak właściciel.
Sposób wykorzystywania ekspozytorów, w tym ich usytuowania w placówce kontrahenta podlega okresowej kontroli.
Z biznesowego punktu widzenia, ekspozytory są ustawiane w punktach sprzedaży prowadzonych przez kontrahentów wyłącznie w celu reklamy towarów handlowych sprzedawanych przez Wnioskodawcę, bez pobierania za to odpłatności od kontrahenta. Kontrahenci otrzymują gotowe ekspozytory, dzięki czemu Wnioskodawca może kontrolować to, w jaki sposób jego towary są prezentowane ostatecznym odbiorcom.
Co istotne - kontrahenci w razie rozwiązania współpracy są zobowiązani do protokolarnego zwrotu ekspozytorów. Dodać należy, że dzięki przedstawianiu towarów handlowych na ekspozytorach, klienci otrzymują możliwość spojrzenia na większą powierzchnię zabudowaną oferowanymi towarami, dzięki czemu mogą w większym stopniu wyobrazić sobie końcowy efekt wizualny w razie wyboru takich a nie innych płytek ceramicznych. Ekspozytory w celach reklamowych spełniają więc dużo lepiej swoją funkcję niż pojedynczo przedstawiane towary.
Wnioskodawcy przysługuje także prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z wytworzeniem ekspozytora oraz towarów na nim prezentowanych - w całości i z tego prawa Wnioskodawca skorzystał i nadal korzysta.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do opodatkowania czynności udostępniania ekspozytorów wraz z wbudowanymi towarami handlowymi swoim kontrahentom w celach reklamowych, jeżeli Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z nieodpłatnym przekazaniem towarów i z tego prawa Wnioskodawca skorzystał i nadal korzysta...
Zdaniem Wnioskodawcy, czynności polegające na udostępnieniu kontrahentom w celach reklamowych ekspozytorów wraz z wbudowanymi towarami handlowymi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Przede wszystkim czynności te nie spełniają one definicji odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług, gdyż w ich wykonaniu nie następuje ani przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczami jak właściciel ani świadczenie usługi.
Opisane czynności nie stanowią również czynności zrównanych z opłatną dostawą towarów lub odpłatnym świadczeniem usług.
Powyższe wnioski wypływają z następujących przepisów oraz następującego rozumowania prawnego:
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:
Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust.1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Przez świadczenie usług natomiast rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
W myśl art. 7 ust. 3 cyt. ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.
Zatem, opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania je za prezenty o małej wartości lub próbki. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem dodatkowo przysługiwania prawa do odliczania podatku naliczonego.
Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).
Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.
Zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.
Ponadto wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.
Konsekwentnie, czytając powyższy przepis a contrario, należy uznać, iż zgodnie z jego gramatyczną wykładnią nieodpłatne świadczenie usług na cele działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu VAT.
Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie towarów stanowi dostawę tylko wtedy, gdy powoduje przeniesienie prawa do rozporządzania wydanymi towarami jak właściciel.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka nieodpłatnie udostępnia ekspozytory punktom sprzedaży, nie przenosi własności ekspozytorów na te punkty sprzedaży, Wnioskodawca pozostaje ich właścicielem. Zatem nie można w analizowanej sprawie mówić o przeniesieniu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, a tym samym o dostawie tych towarów. W konsekwencji czynność nieodpłatnego udostępniania punktom sprzedaży ekspozytorów, wpływających na zwiększenie sprzedaży produktów Spółki, nie stanowi dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Odnosząc opis stanu faktycznego do treści art. 8 ust. 2 ustawy, należy zauważyć, że w analizowanej sprawie nieodpłatne udostępnianie ekspozytorów, wpływających na zwiększenie sprzedaży produktów Spółki, wpisuje się w czynność wymienioną w pkt 1 ww. przepisu stanowi bowiem w istocie użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika. Jednakże jak wynika z treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, aby użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać łącznie spełnione dwie przesłanki, a mianowicie użycie tych towarów powinno nastąpić do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika tub jego pracowników), a podatnikowi przysługiwać musiało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.
Nieodpłatne udostępnienie wymienionych we wniosku ekspozytorów Spółki będzie miało związek z prowadzoną działalnością, bowiem jak wynika z wniosku, przekazanie przez Wnioskodawcę nieodpłatnie ekspozytorów ma na celu zwiększenie sprzedaży produktów Spółki. Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że wymienione czynności nie będą także stanowić usług podlegających opodatkowaniu.
Reasumując, nieodpłatne udostępnianie punktom sprzedaży ekspozytorów, wpływających na zwiększenie sprzedaży produktów Spółki nie będzie stanowić odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 lub ust. 2 ustawy. W konsekwencji, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zawiera legalną definicję pojęcia ,,dostawy towarów", przez którą, jak już wskazano wyżej, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w tym artykule zwrot ,,przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, iż jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu ,,prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako ,,prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.
Przez świadczenie usług natomiast rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 s. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.
Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów.
Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.
Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
W myśl art. 7 ust. 3 i 4 cyt. ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.
Zatem, opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania je za prezenty o małej wartości lub próbki.
Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, pod warunkiem dodatkowo przysługiwania prawa do odliczania podatku naliczonego.
Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).
Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
Wprowadzona z dniem 1 kwietnia 2011r. zmiana w treści art. 8 ust. 2 ustawy, stanowi ściślejsze odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.
Jak stanowi art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:
Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.
Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.
Analizując natomiast treść powołanego ww. art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.
Ponadto wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.
Zatem biorąc pod uwagę powyższy przepis należy uznać, iż zgodnie z jego gramatyczną wykładnią nieodpłatne świadczenie usług na cele działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu VAT.
Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą produkcję i handel towarami, w tym m.in. płytkami ceramicznymi. W ramach swojej działalności Wnioskodawca prowadzi m.in. współpracę z kontrahentami, w ramach której podmioty te nabywają od Wnioskodawcy wytwarzane przez niego towary handlowe. W ramach współpracy kontrahenci promują także markę i towary zawarte w ofercie Wnioskodawcy, poprzez udostępnianie materiałów reklamowych i informacyjnych, jak też eksponowanie towarów Wnioskodawcy na ekspozytorach.
W celu uskutecznienia oraz zintensyfikowania transakcji handlowych zawieranych przez kontrahenta Wnioskodawcy z klientami końcowymi, Wnioskodawca czasowo udostępnia swoim kontrahentom własne ekspozytory wraz z zamocowanymi do nich ekspozycjami towarów handlowych, w tym w szczególności płytkami ceramicznymi. Udostępnienie ekspozytora następuje protokołem zdawczo-odbiorczym z przeznaczeniem na umieszczenie stałej ekspozycji w placówce handlowej kontrahenta. Zarówno ekspozytory, jak i towary handlowe do nich zamocowane, przez cały okres współpracy z kontrahentem stanowią własność Wnioskodawcy (ich własność ani własność zamocowanych do nich towarów handlowych w żadnym momencie nie przechodzi na kontrahenta). Kontrahent nie ma w żadnym momencie możliwości rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Sposób wykorzystywania ekspozytorów, w tym ich usytuowania w placówce kontrahenta podlega okresowej kontroli.
Ekspozytory są ustawiane w punktach sprzedaży prowadzonych przez kontrahentów wyłącznie w celu reklamy towarów handlowych sprzedawanych przez Wnioskodawcę, bez pobierania za to odpłatności od kontrahenta. Kontrahenci otrzymują gotowe ekspozytory, dzięki czemu Wnioskodawca może kontrolować to, w jaki sposób jego towary są prezentowane ostatecznym odbiorcom. W razie rozwiązania współpracy kontrahenci są zobowiązani do protokolarnego zwrotu ekspozytorów.
Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z wytworzeniem ekspozytora oraz towarów na nim prezentowanych - w całości i z tego prawa Wnioskodawca skorzystał i nadal korzysta. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje kontrahentom towary handlowe zamocowane na ekspozyturach w celu zwiększenia sprzedaży jego produktów.
Z literalnego brzmienia art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT wynika, że nieodpłatne przekazanie towarów stanowi dostawę tylko wtedy, gdy powoduje przeniesienie prawa do rozporządzania wydanymi towarami jak właściciel.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca przekazuje do użytkowania swoim kontrahentom na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych, swoje produkty (towary handlowe) zamocowane na ekspozytorach, z zastrzeżeniem, że pozostają one własnością Wnioskodawcy, a kontrahenci mogą z nich korzystać wyłącznie w celu ekspozycji towarów Wnioskodawcy. Zatem nie można w analizowanej sprawie mówić o przeniesieniu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, a tym samym o dostawie tych towarów, tym bardziej, że sposób wykorzystywania ekspozytorów, wraz z ich usytuowaniem w placówce kontrahenta podlega okresowej kontroli. Ponadto w razie rozwiązania współpracy kontrahenci są zobowiązani do protokolarnego zwrotu ekspozytorów.
W konsekwencji czynność nieodpłatnego udostępniania kontrahentom produktów Wnioskodawcy zamocowanych na ekspozytorach wspierających sprzedaż Wnioskodawcy nie stanowi dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.
Odnosząc opisany stan faktyczny do treści art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nieodpłatne udostępnianie kontrahentom produktów Wnioskodawcy zamocowanych na ekspozytorach wspierających sprzedaż Wnioskodawcy, odnosi się w rzeczywistości do czynności wymienionej w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż stanowi bowiem w istocie użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika. Jednakże jak wynika z treści ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, aby użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać łącznie spełnione dwie przesłanki, a mianowicie użycie tych towarów powinno nastąpić do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników) a także podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.
Z wniosku wynika, że dzięki przedstawianiu towarów handlowych na ekspozytorach, klienci otrzymują możliwość spojrzenia na większą powierzchnię zabudowaną oferowanymi towarami, dzięki czemu mogą w większym stopniu wyobrazić sobie końcowy efekt wizualny w razie wyboru takich a nie innych płytek ceramicznych. Ekspozytory w celach reklamowych spełniają więc dużo lepiej swoją funkcję niż pojedynczo przedstawiane towary.
Z powyższego wynika, że nieodpłatne przekazanie wymienionych we wniosku produktów Wnioskodawcy ma związek z działalnością, bowiem jak wynika z wniosku, przekazanie przez Wnioskodawcę nieodpłatnie tych produktów kontrahentom ma na celu ich reklamę. Ekspozycja ma więc na celu pozyskanie nowych klientów a zatem zwiększenie intensyfikacji ich sprzedaży - co stanowi kwintesencję działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym związek opisywanych działań z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością nie jest nawet luźny czy pośredni, a wręcz jest to jeden z czynników o kluczowym znaczeniu dla Wnioskodawcy.
Wobec powyższego należy stwierdzić, iż mimo spełnienia przesłanki polegającej na odliczeniu podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych udostępnieniem towarów (ekspozytorów), występuje związek pomiędzy tym świadczeniem a prowadzonym przedsiębiorstwem, a zatem udostępnianie tych towarów klientom, jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu.
Reasumując, nieodpłatne udostępnianie kontrahentom należących do Wnioskodawcy towarów (zamieszczonych na ekspozytorach) wspierających sprzedaż produktów nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Nie jest to też czynność spełniająca definicję odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 lub ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.