Money.plFirmaAkty prawneInterpretacje podatkowe

interpretacja indywidualna

Opodatkowanie przychodu uzyskanego z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Polski w formie telepracy na rzecz pracodawcy angielskiego

sygnatura: IPPB4/415-598/09-4/SP

autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

data: 2009-12-18

słowa kluczowe:nieograniczony obowiązek podatkowy, przychód, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, Wielka Brytania

Wniosek ORD-IN: [ 344 kB]

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 31.08.2009 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 14.09.2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 16.11.2009 r. (data nadania 17.11.2009 r., data wpływu 20.11.2009 r.) na wezwanie z dnia 04.11.2009 r. Nr IPPB4/415-598/09-2/SP (data nadania 04.11.2009 r., data doręczenia 13.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Polski w formie telepracy na rzecz pracodawcy angielskiego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.09.2009.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Polski w formie telepracy na rzecz pracodawcy angielskiego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni obecnie pracuje w Anglii dla angielskiego pracodawcy i tam płaci podatek dochodowy i ubezpieczenie. Pracodawca ten nie posiada w Polsce żadnego oddziału, ani przedstawicielstwa. Pracodawca zgodziłby się, aby Wnioskodawczyni wykonywała swoją pracę w Polsce na zasadach telepracy. Wnioskodawczyni wykonywałaby dokładnie tę samą pracę, jaką wykonuje w Anglii. Byłoby to możliwe poprzez zdalne połączenie z biurem w Wielkiej Brytanii poprzez Internet. Praca wymagałaby okresowych wizyt w siedzibie firmy w Anglii.

Pismem z dnia 04.11.2009 r. Nr IPPB4/415-598/09-2/SP wezwano Wnioskodawczynię w celu uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, sprecyzowanie pytania, oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania. Wnioskodawczyni uzupełniła braki formalne wniosku w terminie o następujące informacje:

Przedstawione zdarzenie przyszłe dotyczy okresu podatkowego od roku 2010. Wnioskodawczyni nie jest w stanie przewidzieć, jak długo będzie współpracować z opisaną we wniosku firmą angielską.

W Polsce Wnioskodawczyni ma rodzinę oraz posiada na własność mieszkanie i samochód. W Anglii posiadałaby rachunek bankowy, na który wpływałoby wynagrodzenie. Jedynym pracodawcą Wnioskodawczyni byłaby angielska firma opisana we wniosku.

Pobyt w Polsce w ww. okresie przekroczyłby 183 dni, praca wykonywana byłaby zdalnie z Polski.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni zamierza pozostać na stałe w Polsce, jednak nie wyklucza wyjazdu na stałe za granicę.

Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie. O ile Jej wiadomo nie posiada certyfikatu rezydencji Polski ani Wielkiej Brytanii.

Oprócz dochodów z tytułu wykonywania telepracy na rzecz pracodawcy angielskiego Wnioskodawczyni nie uzyska żadnych innych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dochody z telepracy opisanej we wniosku będą opodatkowane podatkiem dochodowym w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawczyni uważa, ze skoro zarówno Polska jak i Wielka Brytania należą do Unii Europejskiej, a Jej pracodawcą jest firma angielska, funkcjonująca na tamtejszym rynku i byłaby przez nią zatrudniona na zasadach telepracy, wypłatę otrzymywałaby w funtach na angielskie konto, a także okresowo byłaby zobligowana do wizyt w siedzibie firmy w Anglii i w Polsce nie osiągałaby żadnych innych przychodów, to podatek dochodowy powinna płacić w Wielkiej Brytanii, nie w Polsce.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a wyżej powołanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 50, poz. 1840), obowiązującej od 01 stycznia 2007 r., określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia ,,miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe, czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Jeżeli natomiast wymienione powyżej kryteria okażą się niewystarczające dla ustalenia rezydencji podatkowej, należy sięgnąć do stosownych postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni obecnie pracuje w Anglii dla angielskiego pracodawcy i tam płaci podatek dochodowy i ubezpieczenie. Pracodawca ten nie posiada w Polsce żadnego oddziału, ani przedstawicielstwa. Pracodawca zgodziłby się, aby Wnioskodawczyni wykonywała swoją pracę w Polsce na zasadach telepracy. Wnioskodawczyni wykonywałaby dokładnie tę samą pracę, jaką wykonuje w Anglii. Byłoby, to możliwe poprzez zdalne połączenie z biurem w Wielkiej Brytanii poprzez Internet. Praca wymagałaby okresowych wizyt w siedzibie firmy w Anglii. W Polsce Wnioskodawczyni ma rodzinę oraz posiada na własność mieszkanie i samochód. W Anglii posiadałaby rachunek bankowy, na który wpływałoby wynagrodzenie. Jedynym pracodawcą Wnioskodawczyni byłaby angielska firma opisana we wniosku. Pobyt w Polsce w ww. okresie przekroczyłby 183 dni. Praca wykonywana byłaby zdalnie z Polski. W chwili obecnej Wnioskodawczyni zamierza pozostać na stałe w Polsce, jednak nie wyklucza wyjazdu na stałe za granicę. Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie. O ile Jej wiadomo nie posiada certyfikatu rezydencji Polski ani Wielkiej Brytanii. Oprócz dochodów z tytułu wykonywania telepracy na rzecz pracodawcy angielskiego Wnioskodawczyni nie uzyska żadnych innych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni będzie w Polsce podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Na podstawie art. 14 ust. 1 Konwencji polsko-angielskiej, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże stosownie do ust. 2, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

  1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
  2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
  3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Jak wynika z powyższego art. 14 ust. 1 i 2 Konwencji ma zastosowanie w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie wykonuje pracę w drugim Umawiającym się Państwie. Natomiast z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni mająca miejsce zamieszkania w Polsce będzie wykonywała pracę w Polsce na rzecz angielskiego pracodawcy.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 1) w zakresie art. 14 ust. 1, ustalającym ogólną zasadę w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu pracy najemnej, z wyjątkiem emerytur, taki dochód podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Zatem, zakres obowiązku podatkowego polskich rezydentów podatkowych wykonujących pracę za granicą modyfikowany jest przez umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z krajem, w którym praca będzie wykonywana. Zgodnie z zasadą wyrażoną również w polskich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw, uzyskiwane z tytułu pracy najemnej świadczonej na terytorium drugiego państwa, mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym praca ta jest rzeczywiście wykonywana. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną, ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.

W związku z uzyskiwaniem dochodów z tytułu pracy wykonywanej w Polsce należy uwzględnić jedynie przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Reasumując, należy stwierdzić, iż dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię z telepracy wykonywanej na terytorium Polski na rzecz angielskiego pracodawcy będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

WYSZUKIWARKA

NAJPOPULARNIEJSZE PROBLEMY