INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2010 r. (data wpływu 20 października 2010 r.), uzupełniony w dniu 25 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania pozostałych po likwidacji gospodarstwa pomocniczego składników majątkowych na rzecz jednostki budżetowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2010 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 25 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania pozostałych po likwidacji gospodarstwa pomocniczego składników majątkowych na rzecz jednostki budżetowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Parki Narodowe działające w Polsce (dalej: PN) są państwowymi jednostkami budżetowymi utworzonymi na podstawie odrębnych rozporządzeń Rady Ministrów, wydanych zgodnie z upoważnieniem określonym w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.). Zachowując przepisy art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 151, poz. 1220 ze zm.), jak również art. 101 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody przy Parkach Narodowych zostały utworzone gospodarstwa pomocnicze (dalej: GP), które są wyodrębnioną z jednostki budżetowej, pod względem organizacyjnym i finansowym częścią PN, wykonującą działalność podstawową lub działalność uboczną (art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych).

Zgodnie z art. 87 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241 ze zm.), z dniem 31 grudnia 2010 r., zakończeniu ulega likwidacja GP państwowych jednostek budżetowych. GP państwowej jednostki budżetowej likwiduje kierownik jednostki budżetowej, przy którym funkcjonowało GP. Nowy katalog form organizacyjno-prawnych jednostek sektora finansów publicznych nie przewiduje funkcjonowania GP jednostek budżetowych, a jedynie: jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej oraz państwowe fundusze celowe (vide art. 9 ust. 3 - 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

GP gminnej, powiatowej i wojewódzkiej jednostki budżetowej likwiduje kierownik jednostki, po uzyskaniu opinii dotyczącej terminu rozpoczęcia i zakończenia likwidacji. Wymóg uzyskania opinii nie dotyczy likwidacji gospodarstwa pomocniczego działającego przy jednostce budżetowej, której kierownikiem jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta.

Zgodnie z § 66 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształcaniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783 ze zm.), likwidacja gospodarstwa pomocniczego polega na zamknięciu rachunku bankowego oraz ustaleniu i przejęciu przez jednostkę budżetową należności, zobowiązań i środków pieniężnych pozostałych na rachunku bankowym.

Pozostałe po likwidacji składniki majątkowe, należności i zobowiązania zlikwidowanego GP przejmuje jednostka budżetowa, przy której funkcjonuje gospodarstwo pomocnicze. Przejęcie następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje obowiązek podatkowy na gruncie podatku od towarów i usług od czynności związanych z przekazaniem pozostałych po likwidacji gospodarstwa pomocniczego składników majątkowych na rzecz jednostki budżetowej, przy której funkcjonuje gospodarstwo pomocnicze na zasadach przejęcia na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego (tj. czynności, o której mowa w art. 89 ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych)...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypełnienie przepisów art. 89 ust. 4 w zw. z art. 87 ust. 1 pkt 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych nie rodzi obowiązku podatkowego na gruncie podatku od towarów i usług, tj. nie wystąpi obowiązek podatkowy w związku z likwidacją oraz nie ma obowiązku składania w Urzędzie Skarbowym tzw. remanentu likwidacyjnego.

W uzasadnieniu zajętego stanowiska, Wnioskodawca po zacytowaniu treści art. 5 ust. 1 i 3, art. 7 ust. 1 oraz krótkim ich omówieniu wskazuje, iż w przypadku przejęcia pozostałego po likwidacji majątku gospodarstwa pomocniczego przez PN, podmiotowe i przedmiotowe warunki opodatkowania nie są spełnione z następujących względów.

1. Nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, gdyż funkcjonowanie GP odbywa się w oparciu o przepisy ustawy o finansach publicznych, w świetle których gospodarstwo pomocnicze to ,,wyodrębniona z jednostki budżetowej <...> część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna" (odrębność finansowa i organizacyjna jedynie funkcji, a nie materii, w tym rzeczy, a szczególności towarów). Co istotne, składniki mienia gospodarstwa pomocniczego stanowią mienie Skarbu Państwa lub mienie jednostki samorządu terytorialnego tak samo, jak mienie macierzystej jednostki budżetowej. Wybranym mieniem GP może dysponować bezpośrednio kierownik jednostki budżetowej. A zatem likwidacja GP i przekazanie majątku (towarów) na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, o którym mowa w art. 89 ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych ma charakter jedynie porządkowy i nie zmienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.</...>
2. Przejęciu pozostałych po likwidacji gospodarstw pomocniczych składników majątkowych przez Parki Narodowe nie towarzyszy odpłatność, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem czynności przekazania towarów przez GP na rzecz PN nie można przypisać obowiązku podatkowego przewidzianego art. 5 ust. 1 w związku z art. 7 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Następnie Wnioskodawca cytując i omawiając treść art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wnioskuje, iż przekazanie majątku z GP do Parku Narodowego (macierzystej jednostki budżetowej) na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego nie może być również opodatkowane na podstawie tego przepisu, gdyż GP nie jest przedsiębiorcą. W związku z tym, iż definicję przedsiębiorstwa nie skonstruowano odrębnie dla prawa podatkowego, należy, w ocenie Wnioskodawcy, bezwzględnie przywołać konstrukcję w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), której GP nie spełnia. Stanowisko takie potwierdza WSA w Warszawie w wyroku z dnia 6 lipca 2005 r., sygn. akt VI SA/Wa 2083/04 (Lex 190634).

GP jako jednostka organizacyjna sektora finansów publicznych ma, w ocenie Wnioskodawcy, jedynie cząstkową zdolność prawną co oznacza, że reprezentując siebie jednocześnie reprezentuje cząstkę macierzystej osoby prawnej (tu: Skarbu Państwa), na bazie której zostało utworzone. W stosunkach cywilnoprawnych podmiotowość prawną ma Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, a nie państwowe lub samorządowe jednostki organizacyjne (szerzej patrz: L. Lipiec: Komentarz do ustawy o finansach publicznych, LEX/el. 2008).

Uprawnienia gospodarstwa pomocniczego w zakresie czynności prawnych pochodzą od jednostki macierzystej i są wyrazem cząstkowej realizacji przez nią podmiotowości Skarbu Państwa (uchwała SN z dnia 28 września 1995 r., sygn. akt III CZP 123/95, OSNC 1996, nr 1, poz. 9),

Następnie cytując art. 4 o swobodzie działalności gospodarczej, Wnioskodawca wywodzi, iż mimo wyodrębnienia organizacyjnego, majątkowego i finansowego, nie ma osobowości prawnej. Nie działa w imieniu własnym i na własny rachunek, korzysta natomiast z osobowości prawnej Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego (statio fisci lub statio municipi). W cytowanym wyroku sąd administracyjny wywiódł, że jeżeli ustawa o finansach publicznych zezwala gospodarstwu pomocniczemu na wykonywanie czynności odpowiadających cechom działalności gospodarczej, to uznanie go za przedsiębiorców nie jest w świetle art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, gdyż z tych przepisów nie wynika przyznanie mu zdolności prawnej.

Cytowana ustawa przyznaje wprawdzie status przedsiębiorcy także jednostce organizacyjnej niebędącej osobą prawną (obok osoby fizycznej i prawnej), jednak uzależnia to od przyznania tejże jednostce zdolności prawnej przepisami innej ustawy i wykonywania we własnym imieniu działalności gospodarczej. W przypadku gospodarstw pomocniczych taka sytuacja nie zachodzi (por. O. Kosikowski, Koncesje i zezwolenia na działalność gospodarczą Warszawa 2002, s. 15).

Wyłączenie gospodarstw pomocniczych wykonujących działalność gospodarczą z grona przedsiębiorców oznacza pozbawienie ich uprawnień oraz obciążeń wynikających z posiadania statusu przedsiębiorcy. A zatem, skoro GP nie jest przedsiębiorcą, to nie może przekazać towarów należących do jego przedsiębiorstwa, przedmiotowo zakreślonych art. 55(1) K.c.

Dodatkowo, likwidacja (a zatem przekazanie majątku) GP działających przy PN nie oznacza faktycznego zakończenia realizacji części zadań publicznych określonych ustawą o ochronie przyrody. Zadania te, powierzone przez Dyrektorów PN do realizacji przez GP, w dalszym ciągu będą realizowane, jednakże przez następcę prawnego, jakim zostanie PN jako państwowa jednostka budżetowa.

Fakt uprzedniego zrealizowania przez GP prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zapłaconego przy nabyciu towarów pozostaje bez znaczenia dla opodatkowania przekazania towarów bez wynagrodzenia na rzecz Parku Narodowego, skoro towary nie należały do przedsiębiorstwa podatnika.

Posiadanie odrębnego statusu podatnika (odrębny NIP GP i Parku Narodowego) pozostaje, w ocenie Wnioskodawcy, bez znaczenia, bowiem komentowany przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy ,,przekazania przez podatnika towarów należących (jedynie - przypis autora) do jego przedsiębiorstwa". Bez znaczenia jest również próba uznania, iż skoro istnieją regulacje przewidziane w § 12 ust 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształcaniu w inną formę organizacyjno-prawną, to należy GP i PN traktować jako odrębne podmioty i omawiane przekazanie majątku należy bezwzględnie opodatkować w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro ustawodawca ograniczył obowiązek podatkowy jedynie do towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, to uznanie, że treść przepisu dotyczy wszystkich towarów podatnika należy bezwzględnie uznać za interpretację rozszerzającą prawo podatkowe. Ta zaś jest niedopuszczalna z uwagi na art. 84 i art. 217 Konstytucji RP.

Zdaniem Wnioskodawcy, treść zobowiązania podatkowego musi mieć swoje granice w ustawie. Przekroczenie tych granic jest niedopuszczalne. Stosunek prawny zobowiązania podatkowego kształtowany jest bowiem przez prawo, zaś podmioty mają jedynie te uprawnienia i obowiązki, które przypisuje im w danej sytuacji norma prawna. A zatem również w podatku od towarów i usług wyłącznie te zdarzenia, które określone zostały ustawą będą rodziły po stronie podatnika tego podatku określone w ustawie konsekwencje.

Zatem przejęcie przez Park Narodowy pozostałego po likwidacji majątku gospodarstwa pomocniczego nie będzie opodatkowane w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo, po zacytowaniu art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca stwierdza, iż nie można również przypisać konieczności opodatkowania czynności przekazania majątku (towarów) na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Wskazać należy, iż użyty w tym artykule zwrot ,,przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" rozumie się jako czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Wskazać ponadto należy, iż istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu ,,prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako ,,prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również - zgodnie z art. 7 ust. 2 powołanej ustawy - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Ponadto, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy nie definiują terminu ,,przedsiębiorstwo". Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia ,,przedsiębiorstwo" wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to wniesienie takiego aportu do innego podmiotu (spółki prawa handlowego), nie podlega przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ww. ustawy o VAT, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przytoczonej definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

• istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
• organizacyjne i finansowe wyodrębnienie tego zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie,
• przeznaczenie tych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• zdolność zespołu składników do stanowienia niezależnego przedsiębiorstwa, samodzielnie realizującego te zadania gospodarcze.

Przepis art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w spawie wspólnego system podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 z dnia 11 grudnia 2006 r.), stanowi, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego wynika, że ww. przepis wprowadza, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (Gospodarstwo Pomocnicze), będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza dokonać przekazania na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego pozostałe po likwidacji składniki majątkowe, należności i zobowiązania.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, iż przekazanie to dokonywane jest na potrzeby innego podmiotu (innego podatnika), zatem nie jest ono związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przypadku, gdy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu składników majątkowych, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług czynność nieodpłatnego ich przekazania podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako przekazanie na cele inne niż związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem. Niemniej jednak w przypadku dotyczącym Wnioskodawcy, z uwagi na przedmiot - całość majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności, która będzie wykorzystywana przy jej kontynuacji przez jednostkę macierzystą, a także zobowiązania i należności, przedmiotowa czynność będzie wyłączona spod działania przepisów ustawy, na podstawie ww. art. 6 pkt 1 ustawy, co oznacza, że transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Dodatkowo wskazać należy, iż opisana transakcja, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, dokonywana jest pomiędzy dwoma podmiotami gospodarczymi z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, tj. pomiędzy dwoma podmiotami: dwiema jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, będącymi odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Nieuzasadnione jest zatem twierdzenie Wnioskodawcy, iż w przypadku przekazania majątku, który stanowi mienie Skarbu Państwa, nie nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel. Bowiem prezentowane przez Wnioskodawcę rozumienie pojęcia ,,przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" pozostałoby w sprzeczności m.in. z realizacją prawa do odliczania nabywanych towarów i usług związanych z prowadzoną przez Gospodarstwo Pomocnicze działalnością.

Zgodzić się natomiast należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy w części dotyczącej braku opodatkowania składników majątkowych przekazywanych w formie protokołu zdawczo-odbiorczego na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (...), gdyż Wnioskodawca nie jest ani spółką cywilną lub handlową niemającą osobowości prawnej, ani też osobą fizyczną.

Reasumując, opisana czynność przekazania, w związku z likwidacją Gospodarstwa Pomocniczego, będzie wyłączona spod działania przepisów ustawy, na podstawie ww. art. 6 pkt 1 ustawy, zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Oceniając całościowo prezentowane stanowisko Wnioskodawcy uznano je za nieprawidłowe, gdyż brak opodatkowania oparto na innych niż wskazane we winsoku przepisach i argumentach.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.