INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty w ramach Programu Dobrowolnych Odejść - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2015 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Pismem z dnia 28 września 2015 r. (data wpływu 30 września 2015 r.), Nr IBPB-2-1/4511-436/15/DP, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), powyższy wniosek został przekazany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej do załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 10 grudnia 2015 r., Nr IPTPB2/4511-606/15-2/Aku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 11 grudnia 2015 r. (skutecznie doręczono w dniu 16 grudnia 2015 r.), zaś w dniu 24 grudnia 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 17 grudnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu (...) lutego 2015 r. Spółka (...) rozwiązała z Wnioskodawcą umowę o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Spółka (...) zawarła z organizacjami związkowymi porozumienie zbiorowe, w ramach którego uzgodniony został ,,Regulamin PDO". Program był adresowany do wszystkich pracowników objętych szczególną ochroną, jak i pozostałych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę i został zawarty na określony czas, złożenia wniosku od dnia 29 grudnia 2014 r. do dnia 15 stycznia 2015 r. Objęcie pracownika Programem miało charakter dobrowolny i nastąpiło na jego wniosek za zgodą pracodawcy.

Rozwiązanie umów o pracę w ramach Programu następuje dnia 1 lutego 2015 r. z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.).

Świadczenia pieniężne przysługujące w ramach Programu są indywidualne, a dodatkowe jednorazowe świadczenia pieniężne (rekompensaty), ich wysokość jest uzależniona od rodzaju posiadanego przez pracownika uprawnienia wynikającego z Gwarancji Zatrudnienia, przysługującej pracownikowi na podstawie § 3 Paktu Gwarancji Pracowniczej z dnia 2 września 2013 r. i wynosi 5-krotność wynagrodzenia za pracę, gdy pracownik nie jest objęty Gwarancją Zatrudnienia, 11-krotność gdy pracownikowi przysługuje 4 lata Gwarancji Zatrudnienia i 33-krotność, jeżeli pracownikowi przysługuje 10 letnia Gwarancja Zatrudnienia. Wysokość wszystkich świadczeń jest wyliczana w kwotach brutto. W przypadku ponownego podjęcia przez pracownika zatrudnienia w okresie 36 miesięcy od daty rozwiązania umowy o pracę, pracownik jest zobowiązany do zwrotu rekompensaty.

Umowa Wnioskodawcy o pracę była rozwiązana w ramach Programu PDO za porozumieniem stron na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1998, poz. 94 z późn. zm.), w związku z art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.). Rozwiązanie umowy nastąpiło wyłącznie z przyczyn niedotyczących pracownika. Jako pracownikowi na dzień 31 stycznia 2015 r. podlegającemu szczególnej ochronie na podstawie art. 39 Kodeksu pracy (3 lata do emerytury) i posiadającemu 10 letni okres Gwarancji Zatrudnienia na podstawie § 3 Paktu Gwarancji Pracowniczych z dnia 2 września 2013 r. wypłacono jednorazowe świadczenie pieniężne (rekompensatę, odszkodowanie) w wysokości 33 (trzydziestotrzykrotność) wynagrodzenia za pracę, w kwocie brutto (...) oraz potrącono i odprowadzono zaliczkę na podatek w kwocie (...), a w przypadku ponownego podjęcia przez Wnioskodawcę zatrudnienia u pracodawcy, lub innego pracodawcy w ramach Grupy Kapitałowej (...) w okresie 36 miesięcy od dnia rozwiązania umowy, jest zobowiązany do zwrotu rekompensaty.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca zawarł następujące informacje: Umowę o pracę z pracodawcą, którym było (...), Wnioskodawca zawarł dnia (...) 1973 r., a po zmianach i wydzieleniu z (...) spółki (...) nową umowę od (...) 2002 r. na czas nieokreślony.

Wysokość i zasady ustalania świadczenia pieniężnego (rekompensaty) wynikały wprost z porozumienia zbiorowego i opracowanego Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść dla Pracowników (...). z dnia 28 listopada 2014 r., o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy i który szczegółowo określa zakres przedmiotowy programu do wszystkich pracowników, zasady programu (przystąpienie do programu uprawnieniem pracownika i dobrowolność), terminy i tryb składania wniosku, pracodawca uznaniowo podejmuje decyzję o wyrażeniu zgody na rozwiązanie umowy, a rozwiązanie umowy następuje z dniem (...) 2015 r. z przyczyn niedotyczących pracownika.

Termin wypłacenia - wraz z wynagrodzeniem za ostatni miesiąc pracy.

Rekompensata wypłacona w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, o której jest mowa we wniosku nie jest odszkodowaniem za skrócony okres wypowiedzenia umowy o pracę.

Rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło (...) 2015 r. w drodze porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść z przyczyn nieleżących po stronie pracownika - nie w ramach ugody sądowej.

Rekompensatę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść Wnioskodawca otrzymał wraz z wynagrodzeniem za miesiąc styczeń 2015 r. w dniu (...) 2015 r., jednorazowo na rachunek bankowy.

Zarząd (...) S.A. zawarł porozumienie zbiorowe z zakładowymi organizacjami związkowymi, w ramach którego uzgodniony został Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść. Program był adresowany do wszystkich pracowników objętych szczególną ochroną jak i do pozostałych. Objęcie pracownika Programem miało charakter dobrowolny i następowało na jego wniosek przy akceptacji pracodawcy, co stanowi regulację prawną stosowaną w zakładzie pracy, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Rekompensata wypłacona Wnioskodawcy przez pracodawcę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść to odszkodowanie, które jest świadczeniem służącym naprawieniu szkody majątkowej i obejmuje zarówno rzeczywistą stratę jaką jest wyrażenie zgody przez pracownika na ustanie zatrudnienia, które to w normalnych warunkach nie miało by miejsca, jak i osiągane dochody. Odszkodowanie to ma na celu zaspokoić podstawowe potrzeby życiowe Wnioskodawcy w sytuacji utraty źródła dochodu. Rekompensata jest zadośćuczynieniem za doznane szkody w postaci braku możliwości kontynuacji zatrudnienia oraz jednoczesnego z nim zarobkowania i odkładania na przyszłą emeryturę, natomiast po drugie pozbawienie możliwości wykonywania tej pracy i tym samym utratę należnego zarobku. Tak więc gdyby nie decyzja pracodawcy w dalszym ciągu Wnioskodawca pozostawiłby w stanie zatrudnienia i zarobkowania, które jest podstawą utrzymania i egzystencji.

W zamian zaś za zatrudnienie, którego Wnioskodawcę pozbawiono, powinien On otrzymać odszkodowanie w maksymalnej wysokości, nieobciążone podatkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności znowelizowany art. 21 ust. 1 pkt 3, zwalnia od podatku dochodowego rekompensatę (odszkodowanie), którą Wnioskodawca otrzymał z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika, w ramach PDO i podlegającemu szczególnej ochronie prawnej...

Zdaniem Wnioskodawcy, rekompensata (odszkodowanie) wypłacone przez Pracodawcę jako pracownikowi objętemu ochroną zarówno na podstawie art. 39 Kodeksu pracy (3 lata do emerytury), jak i na podstawie § 3 Paktu Gwarancji z dnia 2 września 2013 r. (do 10 lat ochrony) w ramach Programu Dobrowolnych Odejść jest zwolniona od podatku od osób fizycznych i spełnia przesłanki art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach dochodowych od osób fizycznych.

Wprawdzie przepisy ww. ustawy nie zawierają definicji rekompensaty (odszkodowania) niemniej jednak w ramach obowiązującego systemu prawa przyjmuje się, że rekompensata (odszkodowanie) jest świadczeniem służącym naprawieniu określonej szkody majątkowej i obejmuje zarówno rzeczywistą stratę jak i utracone korzyści art. 361 i art. 363 Kodeksu cywilnego, jak i umożliwić zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu.

Uwzględniając powyższe, nie powinno ulegać wątpliwości, że rekompensata to odszkodowanie, które zostało wypłacone pracownikowi w ramach PDO stanowić będzie odszkodowanie w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich funkcją jest zrekompensowanie szkody związanej z wyrażeniem przez pracownika zgody na ustanie zatrudnienia, skutkującej utratą możliwości dalszego zarobkowania w Spółce, jak również możliwością podjęcia w przyszłości zatrudnienia w niej oraz w podmiotach z nią powiązanych. W przypadku Wnioskodawcy, gdy jest szczególnie chroniony ochroną prawną, stosunek pracy w ogóle nie mógłby być rozwiązany jednostronnie przez pracodawcę w drodze wypowiedzenia, zatem wypłacona rekompensata stanowić będzie odszkodowanie za dobrowolną rezygnację ochrony trwałości stosunku pracy z mocy prawa. Powyższe stanowisko ma oparcie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2013 r. sygn. akt II PK 260/12.

Z powyższych względów wypłacona Wnioskodawcy rekompensata na podstawie PDO powinna być uznana za odszkodowanie lub zadośćuczynienie, co stanowi przesłankę zwolnienia przewidzianego art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy i nie stanowi żadnego ze świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3 (a-g) ustawy.

W świetle obowiązującego stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ,,w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz.U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu Pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu (...) lutego 2015 r. Spółka (...) rozwiązała z Wnioskodawcą umowę o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika w ramach Programu Dobrowolnych Odejść. Rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło dnia (...) stycznia 2015 r., na drodze porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, a nie w ramach ugody sądowej. Rekompensatę w ramach tego programu Wnioskodawca otrzymał wraz z wynagrodzeniem za miesiąc styczeń 2015 r. w dniu (...) lutego 2015 r. jednorazowo na rachunek bankowy.

Uzyskana rekompensata to odszkodowanie, które służy naprawieniu szkody majątkowej i obejmuje zarówno rzeczywistą stratę jaką jest wyrażenie zgody przez pracownika na ustanie zatrudnienia, które to w normalnych warunkach nie miało by miejsca jak i osiągane dochody. Ma na celu zaspokoić podstawowe potrzeby życiowe Wnioskodawcy. Rekompensata jest zadośćuczynieniem za doznane szkody w postaci braku możliwości kontynuacji zatrudnienia oraz jednoczesnego z nim zarobkowania i odkładania na przyszłą emeryturę i pozbawienie możliwości wykonywania tej pracy i tym samym stratę należnego zarobku.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

W świetle powyższego należy zauważyć, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy. Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Ponadto, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zwolnieniu podlegają także inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wskazanymi w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a)-b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na mocy tegoż przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wymienionymi powyżej.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Wyżej wymieniony przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania, które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą.

Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegająca na ubytku w majątku - wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono - wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie ww. przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako wyłączone ze zwolnienia - podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Należy zaznaczyć, że przytoczony wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawęża zwolnienie z opodatkowania do otrzymanego odszkodowania lub zadośćuczynienia.

Wymaga podkreślenia, że ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko otrzymanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Reasumując, przedmiotowym zwolnieniem nie będzie zatem objęte wymienione we wniosku jednorazowe świadczenie pieniężne - rekompensata, pomimo że jej wysokość, zasady ustalania i wypłata wynikają z porozumienia zbiorowego w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Należy jeszcze raz podkreślić, że zwolnieniu powyższemu podlegają wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia - co wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki zapis ma na celu podkreślenie, żeby rekompensat, czy innych świadczeń nie utożsamiać z odszkodowaniem (co często mylnie jest czynione), jako że te kategorie świadczeń występują często obok siebie. Bezdyskusyjnym jednak jest, że nie są to świadczenia o takim samym charakterze, w związku z powyższym, wypłacona Wnioskodawcy rekompensata stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przestawiony stan faktyczny, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.