Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki przez nią ponoszone na rzecz emerytów, rencistów oraz osób pobierających zasiłki i świadczenia przedemerytalne, a także wdów (wdowców) i sierot, którzy pobierają rentę po zmarłych pracownikach emerytach lub rencistach, w postaci wypłaty ekwiwalentu pieniężnego związanego z uprawnieniem do korzystania z Taryfy pracowniczej, stanowią koszt uzyskania przychodów. Zdaniem Strony wydatki poniesione przez Spółkę na wypłatę ekwiwalentu pieniężnego wynikającego z Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy stanowią koszty uzyskania przychodów.
sygnatura: 1401/PD-006-207/06/KO
autor: Izba Skarbowa w Warszawie
data: 2006-12-19
| słowa kluczowe: | ekwiwalent pieniężny, emeryci, koszty pośrednie, koszty uzyskania przychodów, rażące naruszenie prawa, renciści, zbiorowy układ pracy |
DECYZJA
Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8 poz. 60) oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54 poz. 654 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 08.02.2006 r. nr 1473/424/WD/423/129/05/EG w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika wydane na wniosek S.A. ?E? z dnia 24.11.2005 r. i uznaje stanowisko podatnika przedstawione we wniosku za prawidłowe.
Uzasadnienie
Strona zwróciła się wnioskiem z dnia 24.11.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.
Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że jest on stroną Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Przemysłu Energetycznego z dnia 13 maja 1993 r. zarejestrowanego w dniu 26 września 1995 r. Zgodnie z Protokołem dodatkowym nr 14 do ww. Układu zawartego dnia 3 października 2005 r. zmianie uległ Załącznik nr 6 do Układu dotyczący zasad i norm korzystania z energii elektrycznej. Aktualnie uprawnieni tj. emeryci i renciści oraz osoby pobierające zasiłki i świadczenia przedemerytalne, którzy z dniem przejścia na emeryturę lub rentę korzystali z energii elektrycznej (zgodnie z obowiązującymi regulacjami) nabywają prawo z dniem 1 stycznia 2006 r. do ekwiwalentu pieniężnego w wysokości 3000 kWh x 80% ceny energii elektrycznej i składnika zmiennego opłaty przesyłowej oraz 100 % wartości opłaty sieciowej i opłaty abonamentowej wg taryfy jednostrefowej ogólnie obowiązującej dla gospodarstw domowych. Zmiana dokonana Protokołem nr 14 pogorszyła sytuację uprawnionych, bowiem uprzednio uiszczali oni na rzecz przedsiębiorstw energetycznych niższe, niż pozostali odbiorcy kwoty, natomiast aktualnie za energię elektryczną płacą tak, jak pozostali odbiorcy, natomiast dwa razy w roku mają prawo do uzyskania opisanego wyżej ekwiwalentu. W związku z powyższym Strona zwróciła się z zapytaniem, czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki przez nią ponoszone na rzecz emerytów, rencistów oraz osób pobierających zasiłki i świadczenia przedemerytalne, a także wdów (wdowców) i sierot, którzy pobierają rentę po zmarłych pracownikach emerytach lub rencistach, w postaci wypłaty ekwiwalentu pieniężnego związanego z uprawnieniem do korzystania z Taryfy pracowniczej, stanowią koszt uzyskania przychodów. Zdaniem Strony wydatki poniesione przez Spółkę na wypłatę ekwiwalentu pieniężnego wynikającego z Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy stanowią koszty uzyskania przychodów.
Postanowieniem z dnia 08.02.2006 r. nr 1473/424/WD/423/129/05/EG Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe.
W uzasadnieniu stwierdzono, że wprawdzie wydatek z tytułu wypłacanych ekwiwalentów pieniężnych za zużycie energii elektrycznej dla emerytów, rencistów, osób pobierających zasiłki i świadczenia przedemerytalne oraz wdów (wdowców) i sierot, którzy pobierają rentę po zmarłych pracownikach, emerytach lub rencistach ? wynikający z załącznika nr 6 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Przemysłu Energetycznego z dnia 13.05.1993 r. nie jest wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na zasadzie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niemniej rozpatrując możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów trzeba mieć na uwadze wskazany związek przyczynowo ? skutkowy z przychodami. Ciężar wykazania tego związku spoczywa na podatniku. Nie jest jednak dowodem oświadczenie podatnika, że wypłacane ekwiwalenty pieniężne za zużycie energii elektrycznej są związane z funkcjonowaniem Spółki i mają wpływ na prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego oraz warunkują prowadzenie działalności gospodarczej i osiąganie z tego tytułu przychodów.
Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Spółki oraz postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego , Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza jak niżej.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że aby dany wydatek zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów musi on być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów i nie może być wymieniony w grupie kosztów nie uznawanych przez ustawę za koszt uzyskania przychodów. Jednocześnie należy zauważyć, że aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu nie jest konieczne w każdym wypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Kosztami uzyskania przychodu są także wydatki, które w sposób pośredni pozostają w związku z przychodami, jednakże tylko wówczas, gdy można wykazać, że zostały one poniesione w sposób racjonalny i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów.
Koszty ponoszone na rzecz byłych pracowników zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ jak wynika z wniosku Strony uprawnieni do korzystania z ekwiwalentu wypracowali prawo do jego nabycia w czasie trwania stosunku pracy. Stwierdzić także należy, że zgodnie z art. 9 § 1 Kodeksu pracy ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.
Usytuowanie układów zbiorowych pracy w tej samej płaszczyźnie co ustaw i aktów wykonawczych i zaliczenie ich do źródeł prawa powoduje określone konsekwencje ? do jego przestrzegania przedsiębiorcy są zobowiązani.
Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Przemysłu Energetycznego z dnia 13 maja 1993 r. jest wynikiem porozumienia Zespołu Trójstronnego ds. Branży Energetycznej i jak wyżej wskazano stanowi on źródło prawa pracy.
Reasumując nie ma podstaw aby odmówić Stronie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków w postaci wypłaty byłym pracownikom ekwiwalentu pieniężnego związanego z uprawnieniem do korzystania z Taryfy pracowniczej.
Wobec tego, że postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu nr 1473/424/WD/423/129/05/EG rażąco narusza prawo w ten sposób, że jego treść pozostaje w wyraźnej sprzeczności z treścią powołanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zmienia przedmiotowe postanowienie, jak na wstępie.